*HELP* Irritante oma

Mijn schoonmoeder heeft zich eigenlijk nergens mee bemoeit tijdens de zwangerschap van de eerste totdat hij geboren werd Ze paste na mijn verlof iedere week 1 dag op en elke keer was er wel iets. Sokken waren niet goed, moesten hoge zijn want deze zakken af, in de lente/zomer hoge kniesokken aan doen yeah right! Kleertjes die volgens haar niet fijn zaten bij hem, denk eerder dat zij die lastig vond aan te trekken en ga zo maar door. Bij ons ging het het ene oor in en het andere oor en op een gegeven moment luisterde wij daar ook echt niet meer naar. Zag ze denk ik ook want het werd ook steeds minder en we bleven toch met de sokken, kleding etc komen die wij wilden.

Ach ze zullen het vast allemaal goed bedoelen en op die manier kunnen ze toch nog een beetje 'zorgen' dan zit nou eenmaal in het aard van het beestje Neem het advies op wat je kunt gebruiken en laat de rest varen zou ik zeggen.

Met die deken enzo, misschien komt het in de winter nog wel een keertje van pas. Wij hebben nu ook 2 dekens over elkaar, anders is het best koud voor een kleintje. En als je het niet kunt gebruiken dan laat je het in de kast.

Zou me er niet heel druk om maken en juist als ze ziet dat jullie toch je eigen plan trekken, zonder daar lelijk over te doen richting haar, houd het vanzelf een keer op

 

Oh je hebt groot gelijk hoor dat je je kind daar niet mee naartoe moet laten gaan! Kinderen voelen alles zo goed aan en dan zou ik ze inderdaad niet naar zo'n omgeving laten gaan als dat niet nodig is!

Ik denk dat ik wat dat betreft misschien gewoon heel makkelijk ben ingesteld. Ik maak me daar gewoon allemaal niet zo druk om wat mijn schoonfamilie of zelfs mijn eigen familie ergens van vind. Als ik iets niet wil of whatever dan gebeurd dat gewoon niet. Kunnen ze huilen, schreeuwen, boos zijn, dat boeit me dan gewoon echt niet en vooral niet als het om mijn kind gaat

Misschien moet je dat gewoon loslaten om belangrijk te vinden wat andere vinden

 

Ik zou zeggen luister jij hebt je opvoed tijd gehad en ook je eigen ding mogen doen en je eigen fouten mogen maken
Nu is het mijn tijd en ik zou het prettig vinden als je het mij gewoon op mijn manier laat doen
Als ik advies wil dan vraag ik het wel

Ik heb gelukkig een schoonmoeder die zich er niet mee bemoeid
En als er iets gebeurt wat mij niet aanstaat dan zeg ik het gewoon
Ook bij mijn eigen moeder trouwens
Laatst een keer geroepen "ja mam dat weet ik, het is mijn kind weet je wel. Ik zie haar iedere dag 24 uur per dag"

sterkte voor alle meiden met bemoeiende schoonmoeders/ moeders

 

Hier komt het ook door mijn zwangerschapshormonen hoor dat ik me het nu zo aantrek

Maar ben ook van plan nu eens absoluut geen rekening meer te houden met hetgeen zij willen, pfff, zo beu.

Grote probleem was wel dat manlief het echt allemaal maar liet gebeuren en nooit iets zei. Daardoor dacht de schoonfamilie ook altijd dat het allemaal ok was. En als hij eens iets zei, werd dat toch niet au serieux genomen. Daardoor vond ik het dan ook moeilijk om erg tegen hen in te gaan, verwachtte ergens dat man dat ging doen en toen dit niet gebeurde, wist ik niet goed ermee om te gaan. Nu eindelijk eens over gesproken (was moeilijk omdat hij het telkens een beetje zag als aanval op zijn familie, tjah op de duur deed ik inderdaad niets anders dan zagen omdat ze ons zo negeerden en deden wat ze wilden) en duidelijk gemaakt dat we aan één lijn moeten trekken en we best mogen ingaan tegen onze ouders. Daar zat ook beetje probleem, hij durfde niet echt toegeven dat hij met zijn ouders niet akkoord was en had zoiets van ja ze is mijn moeder, ze zal het wel beter weten. Nochtans is manlief echt geen voetveeg maar ja, hij vond het moeilijk om tegen familie in te gaan, zag het als een soort verraad of zo denk ik.
Nu gaat dat al stuk beter. Schoonma ook goed in het aanpraten een schuldgevoel bij manlief dus ja. Er zullen nog wel discussies komen hier

 

Bij mijn eigen familie trouwens geen probleem mee te zeggen wat we willen en idd te zeggen van, ja ma, ik zorg 24u per dag voor hem, ik weet zelf wel wat best is voor hem. Maar schoonfamilie vond ik zo moeilijk, vooral omdat manlief zelf nog te veel aan hen vasthing en nog teveel rekening hield met wat zij wilden en niet met wij willen.

 

Whaha... k Vind t altijd verrukkelijk om deze dingen te lezen... In principe heb k t met mn smoeder best goed getroffen... Winkelen tijdens de zwangerschap (we kregen n x-bedrag, had szus ook gehad, dus wij ook) en ik mocht kiezen... Ze adviseerde wel en gaven wel aan wat ze mooi vond (rest vd fam ook), maar ik mocht kiezen... Bij mn eigen ma is dit heeeeel anders... Die heeft van alles gekocht, wat vrijwel allemaal ongebruikt is... Simpelweg niet mijn smaak, nu heeft mn moeder daar vaker n handje van.. Dus had niet anders verwacht...

Wel heb k tegenwoordig met mn smoeder t "probleem" dat k nee kan zeggen oid maar dat t geen verschil maakt... Mag hij een toetje/fruitje? Nee... Ze zegt okee, loopt naar de keuken en komt terug met n open verpakking... En geeft t dan alsnog... Alleen dit kende k al van mn szus, hebben t er al eens over gehad dat souders hier n handje van hebben (met name smoeder)....

 

wat ik het meeste lees is dat de schoonmoeder zich overal mee bemoeien. Misschien heb ik dat nog liever dan wat ik heb, mijn schoonmoeder heeft me nog genees gefeliciteerd of er over gepraat met mij en zich ook niet aan de afspraken gehouden. Dus ik heb eerder het idee als het aan mijn ligt krijgt ze haar 1e klein kind genees te zien maar ja dat vind ik ook weer vervelend voor mijn viend. Mijn vader is hier heel boos over en wil er langs gaan om het met haar over te praten dat hij dit niet accepteert.

 

Ik heb echt medelijden met sommigen hier. Hoe hou je het vol!
Wij zijn nog niet eens bezig en maak me soms nu al druk over schoonmoeder plus schoonfamilie.
Schoonmoeder heeft altijd sterke mening over dingen en dat wil ze vooral goed laten weten. Zo heeft ze dat ook met onze bruiloft gedaan. Ik weet nu al dat ik afstand ga nemen tijdens de zwangerschap (mocht het ons gegund zijn natuurlijk). En ik laat het niet weer zo op m'n kop zitten. Het is ONS kind en opa's en oma's hebben daar niks over te zeggen.

Schoonfamilie zien we 2x per jaar, met verjaardagen of andere dingen horen we nooit wat. Ook als er mensen uit elkaar gaan of ziek zijn dan horen we dat even tussen neus en lippen door. Maar zo moesten ze wel ineens bij de bruiloft zijn op een onderdeel waarvoor ze niet waren uitgenodigd. Onder het mom van: we zijn familie..... (terwijl ze nog te lui zijn om een kerstkaartje terug te sturen)
Ben dan ook bang dat ze als eersten op de stoep willen staan. Dat gaat mooi niet door. Ook zijn ze heel erg van het oppakken e.d. van kinderen. Constant er aan willen zitten en ermee tutten. Brrrr.... moet er niet aan denken.

 

Fijn om jullie verhalen te lezen! Hier heb ik ook zo een schoonmoeder, ze bedoelt het allemaal goed. Dat weet ik zeker...maar het is zo vermoeiend soms...ben nu 18 weken zwanger en hebben elk mogelijk onderwerp al door een door besproken. Baby kamer wilde we zelf doen bleef ze maar over doorgaan steeds grenzen aangegeven (want jah dat hoor ik dan van vriendinnen dat je dat moet doen) maar ze walst er vol overheen. Vervolgens komt ze weer aanzetten met een kado in geld voor de baby kamer en het zou toch wel leuk zijn als ze mee kon denken...Net of ze met geld toch nog invloed kon hebben? Uiteindelijk wat van gezegd, ze had het gevoel dat ik een hekel aan haar had, haar niet accepteerde etc. wat naar mijn mening volkomen onzin is! Nu heeft ze besloten dat ze er niet meer tegen kan en geen contact meer wil met mij, haar zoon en haar aankomende kleinzoon...weet niet meer wat ik ermee aan moet..wil niet dat ze over onze grenzen heen loopt maar wil ook weer niet haar of mijn man ongelukkig zien..

 

Poeh vreselijk.. Ben droom zo bang voor..!

Moed bij elkaar rapen en op tijd op de strepen gaan staan! En dat geldt ook voor mezelf!

 

Herken ik totaal niet van m'n schoonmoeder. Ik heb de liefste die ik maar wensen kan! Ze is ook bij de bevallingen geweest en mijn kraamverzorgster. En als ik al iets krijg wat niet onze smaak is, trek ik het alleen aan als we daar op visite gaan.

Mijn moeder bedoelt het goed, maar ze weet gewoon niet hoe ze iets aardig duidelijk kan maken. Ze is niet zo van de gevoelens etc. Dus ze kan behoorlijk bot overkomen af en toe, maar ik weet dat ze het niet zo bedoelt en ik zeg het dan ook netjes tegen haar. Was toen bij de oudste, hij kreeg van mijn zusje een knuffeldoekje en deed m zelf al over z'n oogjes en ging lekker slapen. Zegt m'n moeder ' dat kan niet hoor want straks ademt ie niet meer!' Ik zeg, ik heb net gekeken en hij slaapt heerlijk, het doekje zit alleen over z'n oogjes. En dan doet ze net of ze me niet hoort en haalt t doekje er af zodat J weer wakker werd, pff. En nog 1; 'Ik ga even bij j kijken voordat ik naar huis ga' ehh.. nee, dat wil ik niet! 2 minuten later hoor ik haar de trap op gaan en de slaapkamerdeur van J openen. Komt ze beneden met J, ja hij was wakker. En ja duh! Maar dan zeg ik er echt wel wat van. Kan wel zeggen dat ze er nu wel op let.

 

Hier ook hetzelfde! Kan mijn schoonouders soms echt achter het behang plakken. Voor de rest lieve mensen hoor, maar ze zijn echt niet gewoon om de dingen niet op hun manier te kunnen doen.
Bijvoorbeeld: De kinderkamer. We wonen in een huurappartement en de muur van de kinderkamer is geel. Nou, die MOEST opnieuw geschilderd worden want als je een kindje krijgt moet je blijkbaar de kamer opnieuw schilderen om het manneke te verwelkomen. En eigenlijk moet het blauw zijn, dus ging SV snel blauwe verf kopen en zou hij zaterdag komen schilderen. Ik gezegd: mooi niet, de kamer blijft geel en er wordt niet geschilderd. Mijn vriend, die de vrede wil bewaren, zei dan dat we het misschien geel kunnen schilderen (opnieuw), dan zijn SV en SM ook tevreden.
zo gezegd zo gedaan. GRRRRrrrrr. Toen ze begonnen moest ineens het behangpapier van de andere muur er ook maar af want dat was een beetje afgeschaafd op sommige plekken (zitten 2 krasjes in, bijna niet te zien). Over mijn lijk dus. Wil pa het plafond schilderen. Zeg ik dat dat niet hoeft en zegt hij dat hij vind dat behangpapier ook niet zijn smaak is maar dat hij daar toch ook niets van zegt. Alsof zijn mening iets uitmaakt!
De kamer is geel en ik heb er een bruine staanlamp in gezet, heel mooi. Zegt SM dat bruin toch helemaal geen kleur is om in een kinderkamer te zetten. Nee, volgens haar moet het blauw met rood en roze en geel en paars zijn of zoiets. Veel kleur. Anders is het zo deprimerend volgens haar. Elke keer als ze op bezoek komen, zegt ze iets van die lamp. Op een bepaald moment had ik muurstickers van Winnie de Poeh op de muur geplakt. Had ze toch niet beter gevonden zeker om zo een sticker te pakken en deze op die lamp te plakken???? Dat geeft een beetje meer kleur. Aaaaaaarrrrghhhh. Idem met babykleertjes. Ik hou van de iets soberdere kleuren. Zij vindt dat een baby in felle kleuren moet gekleed zijn, dat ze anders niet gelukkig worden.
Ze wil met me gaan shoppen, maar ik heb daar absoluut geen zin in want ze is heel uitgesproken over haar mening en ik kan geen nee zeggen in haar gezicht. Dus stel ik het maar uit en uit.
Vaak belt ze me en vraagt ze me: Heb je dit of dat al? Zeg ik nee want meestal gaat het om onnozele dingen zoals bijvoorbeeld het koffertje om naar het ziekenhuis te gaan. Ik ga gewoon met een normaal koffertje van mezelf, ga daar echt geen speciaal koffertje voor kopen. Zegt zij dat dat moet, dat dat hier in Spanje de gewoonte is, dat ik dat waarschijnlijk niet weet maar dat zij dat wel voor mij zal kopen. Aaaaaah, ik wil helemaal zo geen lelijk koffertje. Ze gaat dat weer kopen in alle kleuren van de regenboog. Als ik zeg dat ik het niet wil, dan gaat ze met mijn vriend praten om me toch te overhalen.
Ze geeft me ook dingen van haar toen mijn vriend baby was. Zoals kleertjes. Maar dat zijn echt zo'n jaren 70 dingen, echt mijn stijl niet. Maar zij vind dat ik de zoon van haar zoon wel in die kleren moet kleden want het is van zijn vader geweest. Zo heeft ze me ook de koetszak van haar gegeven (een afgrijselijk lichtblauw ding met regenboogjes op geborduurd). Ze zegt dat ik zo geen eigen zak meer moet kopen, dat ik die kan gebruiken en dat die echt nog in goede staat en gewoonweg "prachtig" is, haar eigen woorden. Lelijk ding is me dat zeg, echt jaren 80. Zelfs mijn vriend wil het niet gebruiken, ook zijn eigen kleren niet maar hij zegt er ook niets van want wil haar niet kwetsen. Ze bedoelt het goed, maar ze is zo egocentrisch dat ze zich absoluut niet kan inleven in de visie van een ander. Mijn moeder deelt mijn smaak ook niet altijd, maar zal eerder iets kopen dat ik of een ander leuk vindt in plaats van haar eigen smaak altijd te volgen.

 

Ow ja, ook nog het probleem met het ledikantje. Blijkbaar is het essentieel dat ik een wieg koop, net als Bibilv, want zo een groot ledikant, dat kan toch niet! Dat dat ledikantje net als de wieg naast ons bed staat, dat maakt niets uit, maar het kindje moet in een kleine wieg liggen. En ook met dekentje en lakens en een kussentje zoals hier in Spanje de gewoonte is, niet met zo'n stomme slaapzak.

 

Ik begrijp je precies! Ze bedoelen het goed en ze zijn zoooo blij maar vergeten dat het soms erg afschrikt hun overweldigende gedrag en het soms inderdaad lijkt alsof ze zelf een kind krijgen die van mij zei laatst: oma worden schijnt nog mooier te zijn dan zelf moeder worden Dat is toch vreemd alsof wat ik mee ga maken (moeder worden) niets voorsteld vergeleken bij oma worden wat zij wordt... Ookal bedoelen ze het allemaal zo niet het komt wel irritant over en schrikt mij erg af! Ik kom daardoor bijna nooit meer bij mijn schoonouders en dat wordt mij dan weer kwalijk genomen en doordat ik afstand heb genomen en zij dat niet begrijpen is er ineens een probleem want een beetje begrip zit er niet in blijkbaar.. Lastig he ik herken het en mijn advies is toch bij dominante schoonmoeders moet je heel duidelijk zijn! Anders nemen ze het zo van je over. Die van mij is zo als je haar 1 vinger geeft neemt ze de hele hand. Het is ook net alsof zij oma wordt het belangrijkste is en zij daardoor ook een voorkeurspositie heeft op andere familie/vrienden en daar baal ik zo van want iedereen is mij even lief en belangrijk! Ze moet een stapje terug doen en nu door mijn gedrag doet ze dat wel, maar niet uit vrije wil dus want ze verdraait het zo alsof IK nu zo veranderd ben en zij van niets weet... Zucht... ik laat haar maar en trek toch mijn eigen plan, want wij krijgen straks een kindje en wij bepalen onze regels en we zijn echt niet raar of gemeen ze zijn altijd welkom, maar ze zijn een aanvulling en geen invulling op ons gezin. Sterkte en blijf voor jezelf opkomen hoor

 

ik heb ook een schoonmoeder from hell! niet normaal dat mens.

Ze (SM en SV) hebben in het begin toen was ik 23weken zwanger was
tegen me lopen schreeuwen omdat hun wil wet is, hun bepalen wel aan wie ik me kind geef (een vriendin van me bv. die mogen hun niet, dus waren ze het er totaal niet mee eens dat ze uberhaupt langs komt, laatstaan mijn kindje vast mag houden!) Dus voor mij is dat echt een No way gosé! Dit gezeur heeft me veel stress opgeleverd.

Dan blijft het nog even doorgaan, ik heb last van BI. en ik stel me maar aan, Ze is zo iezo verkeerd bezig om met de vriendin van haar andere zoon samen te spannen (slecht over mij praten) en alles wat ik zeg op socialmedia word in het negatief gezet.

Dus mijn vriend heeft dit zeer lichtjes aangekaart en der reactie ?
die was: Ach zwangere kunnen wel wat hebben, ze moet gewoon niet zo zeiken. want in mijn zwangerschap.....
Dus m'n man onderbreekt haar en geeft duidelijk aan dat iedereen anders is. Daarop reageerde ze niet en ging verder met der eigen kwaaltjes... Maarja ze is gewoon een jaloers kreng echt een KRENG met hoofdletters

Denk dat ik wel een heel boek vol kan schrijven met wat ze nog meer doet, en heeft gedaan! ik ben tenslotte de gene die haar zoon heeft afgepakt!, en zonder haar zoon zou ik ook niet zwanger zijn
:hock: *proest*

 

Vreselijk he, hoe sommige SM kunnen zijn?! Maar je moet echt leren om op je strepen te staan. Mijn probleem was dat ik als ik dat doe, ik door SF behandeld word alsof ik toch o zo ongelijk heb en zij gelijk. Op de duur begon ik het nog te geloven ook! Nu weet ik dat als er iets me echt stoort ivm zoontje, ik dan ook het recht heb daar tegenin te gaan en op te reageren. En as zij dan daar raar of negatief op antwoorden, is dat hun probleem en niet het mijne.

 

@Loppie: dit is ook een manier van je SM om jullie weer te manipuleren hoor. Ik vind jouw reactie meer dan terecht. Omdat zij op haar tenen getrapt is, er niet meer tegen kan, wil ze geen contact meer? En dat jij er niet meer tegenkan? Op je tenen getrapt bent door haar gedrag? Telt dat mee? Zou jij moeten zeggen, dat je geen contact meer wil daarom? Je zou het eens geprobeerd moeten hebben, net op dezelfde manier gereageerd hebben als zij nu doet, zou zij zich schuldig voelen? En toegeven? Neen, jij zou dan ook weer de slechte zijn! Tuurlijk!

Ik wil maar aantonen dat zij duidelijk denkt dat ook zij meer te zeggen heeft dan jullie/jij. En ze ook macht over jullie heeft. En dat laatste hebben we ook zelf in de hand hoor. Echt niet gaan toegeven nu. Zou zij plots contact zoeken moest jij degene zijn die zo gereageerd had? Neen. Integendeel. Dus waarom zou jij het wel doen. Haar reactie is haar beslissing dus moet ze er zelf maar de gevolgen van dragen.
Uiteraard is dit niet leuk voor jullie. En voor je man. En moet je nog lang overeenkomen Het is soms echt balanceren op een dun koord he.