Ik heb zo'n vreemd dubbel gevoel! Afgelopen weekend hebben we besloten dat ik nu nog 2 maanden de pil slik en dan stop, dat zou half januari gaan worden. en dan gaan we gewoon kijken waar het schip gaat stranden. Vorige week had ik stopweek en niet ongesteld geworden, had de vorige strip een beetje een zootje van gemaakt, en hadden beiden stiekem een klein beetje gehoopt dat ik zwanger was, helaas vrijdag negatieve test in de handen gehad. We wachten nog 2 maanden omdat we bezig zijn nog met verbouwen van zolder en alle zooi staat in de toekomstige babykamer. Waarom ik me zo dubbel voel is om het volgende, mijn zwangerschap met E was alles behalve prettig, ik ben heel onzeker geweest. tot 14 weken zwangerschap heb ik onwijs veel moeten spugen tot bijna ziekenhuisopname. Het ging daarna even goed, maar met 22 weken in de ziektewet terecht gekomen door zwangerschapsklachten. toen ik 38 weken was liep mijn contract van mijn toemalige werkgever af, en heb daar geen nieuwe meer gehad. Doordat ik zo onzeker en verloskundigen en gynaecologen dachten dat ik in depressie zou komen ben ik met 39,3 weken ingeleid en is onze dochter E met 39,4 geboren. Ik ben zoo blij dat we eindelijk voor een broertje of zusje voor onze prinses gaan, maar ik ben zo onwijs bang dat ik weer zo angstig word, en weer niet meer kan werken, en weer mijn baan kwijt raken (die ik nu net weer een half jaar heb) en dat ik me weer zo rot ga voelen. Ik weet dat geen 1 zwangerschap hetzelfde is, maar het schiet me door m'n hoofd, en ik kan die eerste zwangerschap gewoon niet echt loslaten. Misschien dat ik me gewoon aanstel en gewoon moet genieten en het dan wel weer zien, maar wilde toch even mijn ei kwijt
Misschien moet je een zwangerschap als een gunst/cadeau beschouwen en ga je er dan anders mee om en kun je er meer van genieten
Het is absoluut niet zo dat ik er niet van zou genieten, ik weet ook heel goed dat een zwangerschap een cadeautje is. daarom zei ik ook misschien stel ik me gewoon aan. Maar het schiet gewoon af en toe door mijn hoofd 'wat als..' 'misschien is mijn lichaam niet gemaakt om baby's te dragen' Het is ook geen overheersende angst, zeker niet, want als dat zo zou zijn zouden we geen 2e kindje willen. het krijgen van nog een kindje is gelukkig zo veel meer belangrijk als dat die angst is.
Hey! Wat vervelend dat je eerste zwangerschap zo zwaar is geweest! Maar zoals je zelf al zegt geen 1 zwangerschap is tzelfde! Ik herken wel een deel van je angst. Hoor! Ik ben ook tijdens mn zwangerschap mn baan verloren en t heeft best wel even geduurd voor ik een nieuwe had! Dat was echt geen makkelijke periode! Daarnaast is mijn bevalling niet helemaal goed gegaan waardoor ik daar ook voor in mn broek schijt van de angst! Maar ondanks alles gaan we toch voor nr twee nu de angsten zullen blijven maar t idee dat we of nog heel lang moeten wachten of misschien. Wel geen tweede krijgen gaat er ook echt niet in bij mij! Als t goed voelt zeg ik gewoon doen! Vorige keer is t ook allemaal goed gekomen uiteindelijk toch!dus dat lukt dan deze keer ook wel mocht t weer t zelfde gaan
Is dat niet heel normaal? Ik vind het een soort logische vorm van koudwatervrees. Wij hebben afscheid genomen van zwangerschap en daarna was voor mij IVF de enige optie. In één keer zwanger, wat een geluk! Heerlijke zwangerschap gehad en ik weet dat ik daar echt van heb genoten. Onze zoon is fantastisch, mooier liever leuker dan dat we ooit hadden durven dromen. Maar nu we voor een tweede willen gaan ben ik net zo bang en onzeker als een paar jaar terug. Kan ik net zoveel van een tweede kindje houden, wil ik nog een keer 17 weken misselijk zijn en overgeven, hoe ga ik in vredesnaam uitrusten met een dreumes/peuter? Gevolgd door: zou het ons ooit weer gegeven zijn, het lukt vast nooit weer.. Toen ik heel bang was zei mijn Vk: accepteer dat je je zo voelt! Het is er.. Klaar! Je verzetten of boos worden omdat je je zo voelt is echt zinloos. Het is jouw gevoel en dat mag er zijn. Ik vind het knap dat je er toch voor wilt gaan! Vertrouw op die kracht.
wat 'fijn' om te lezen dat ik niet de enige ben met die angst, mijn man zei toen ik het hem vertelde dat ik me er niet 'druk' om moet maken omdat dat wrs alleen maar die onzekerheid erger maakt. Ik ben echt een gevalletje van eerst zien en dan geloven, en in dit geval dus eerst zien dat ik niet zo ziek meer word en dan pas 'geloof' ik dat het ook anders kan Ik weet wel dat ik toendetijd zo bang was dat er iets met E. aan de hand was, verloskundigen, echoscopisten en gynaecologen zeiden elke keer dat er niks ergs was, maar ze wisten ook niet wat er wel was (tot op de dag van vandaag weten we dat dus niet) en ik vond dat zo'n onzin, hoe kan je zeggen dat er niks is als je niet weet wat er is maar uiteindelijk dus na 39.4 weken een 100% gezonde kleine meid op de wereld mogen zetten, zorgen om niks dus. Met die wetenschap sta ik er misschien ook al makkelijker in een volgende keer, want met stress maak je klachten natuurlijk alleen maar erger. We worden gelukkig allemaal ouder en wijzer gelukkig
Hmm dat vind ik een lastige opmerking. Ik snap ts namelijk heel goed in haar angst! Natuurlijk is (bijna) elke vrouw (en man) dankbaar wanneer ze een kind krijgen, maar dat neemt niet weg dat er complicaties bij een zwangerschap kunnen komen kijken waar je heel moeilijk mee om kunt gaan. Laat staan genieten. Al snap ik denk ik wel waar je opmerking vandaan komt hoor. Het is toch ook wel een beetje taboe om tegen een zwangerschap op te zien of er helemaal niet van te genieten. Ts, is het een idee om contact op te nemen met de pop-poli? Die zijn gespecialiseerd in vrouwen met zwangerschapswens of die al zwanger zijn, maar daarbij ook psychische klachten hebben zoals depressie, angst etc. En misschien kun je ook alvast met je gyn/vk bespreken over je misselijkheid en andere lichamelijke klachten? Je kunt een vervelende zwangerschap niet voorkomen, maar misschien maak je je minder zorgen als je meer kennis hebt of een goed behandelplan klaar hebt liggen? Succes!
Vlinder ik ben t wel met je eens over die zin geloof ik. Ik zou dolgraag alleen maar genieten van de evt volgende zwangerschap maar de bevalling in mn achterhoofd geeft me nu al zorgen en ik ben al een soort van bang voor wanneer ik ooit weer moet gaan bevallen.. En wat is een pop-poli?? Zit dat in elk ziekenhuis? Of alleen op bepaalde plekken in t land?
Niet in elk zkh volgens mij, maar even googelen en dan komen er wel een aantal naar voren, hopelijk in de buurt. Was je bevalling traumatisch? Ik heb veel baat gehad bij emdr, dat heeft bij mijn de angst voor de bevalling flink verminderd. Icm hypnobirthing en het boek vrije geboorte. Aanrader!
Ik heb het gisteren nog met ml overgehad en om te starten ga ik igg eerst even langs de huisarts die vertellen over die angs, moet d'r sowieso langs omdat ik medicijnen gebruik die niet mogen met zwangerschap
Ik snap precies wat je bedoelt TS. Ik ben in mijn eerste zwangerschap de eerste drie maanden ook ontzettend misselijk geweest en de hele zwangerschap extreem angstig. Zo erg dat ik er deels niet door kon werken. Ik ben ook heel bang dat ik weer zo'n zwangerschap zal krijgen, maar de wens voor een tweede kindje is groter!
Ik zie het als onzekerheid, dat heb ik namelijk zelf ook. Helaas ben ik niet iemand met een vast contract en voor mij dus 10 anderen. Als het om werk gaat, zal het onzeker blijven maar ik weiger daar nu aan toe te geven. We willen een brusje voor onze dochter en als ik mijn baan daardoor verlies...dat zien we dan wel weer
Vlinder ik heb ook emdr gehad en dat heeft suler geholpen maar ik zie toch nog steeds onwijs op tegen nog een bevalling! Mn bevalling duurde 42 uur en hij heeft 6 min. Zonder zuurstof gezeten omdat toen zn hoofdje geboren was zn schouders niet door bekken pastte.. Was groote chaos en paniek in de kamer maar gelukkig is alles goed gekomen en hebben we een gezond mannetje nu Mommysince13: lijkt me een goed idee om t met de huisarts te bespreken! Hopelijk kan die je verder helpen
Ik ben zwanger van ons tweede kindje en ik snap de angst van TS heel goed. Hoop dat we straks gezegend zijn met 2 gezonde kinderen, maar ik knijp hem verschrikkelijk voor de 20-weken echo over 11 dagen.