Hoe hakken jullie uiteindelijk de knoop door wat een naam betreft? Ik vind lootjes trekken eigenlijk een beetje te passief...
Wij hebben een aantal dagen lang de naam in combinatie met onze achternaam hartop uitgesproken. Het klonk en klinkt natuurlijk zo goed dat die het geworden is! En natuurlijk was er ook het gevoel van : ja, dat is de naam! Loodjes trekken lijkt mij ook nix eigenlijk..
Dat vroeg ik me ook altijd af. Ik had een lijstje gemaakt met namen, en de namen die ik leuk vond, vond ik ook maar een weekje leuk . Toen riep Lief een naam, die ik ook wel aardig vond. Toen ik naar bed ging, riep hij Welterusten (naam)!. En dat klonk zo lief, we waren meteen verkocht. De naam voor het andere geslacht was wat lastiger, maar ook dar hadden we ineens een naam dat goed voelde. De ene naam wisten we ik schat rond de 24 weken. De naam voor het andere geslacht, pas sinds week 36.
Geen idee.. De naam voor een jongen wisten we al jaren en die van een meid kwam zo spontaan.. We hebben geen eens lijstjes hoeven maken of moeilijk in boeken of op internet te moeten zoeken. Het kwam gewoon spontaan in me op en mn man was het er meteen mee eens. Ik denk dat als je het er echt moeilijk mee hebt om te kiezen dat je dan moet kijken welke voor je gevoel beter past of zoals iemand eerder al zei, de namen in je achterhoofd houden en kijken of je hem na een week nog steeds leuk vind.
Wij hebben net zo lang gezocht tot we een naam hadden waarbij we beiden zoiets hadden van: Ja! dat is hem. We hebben nl. absoluut niet dezelfde smaak. Plus deden we idd de naam een paar keer hardop uitspreken met achternaam, veel namen klinken ineens niet meer leuk, en we hadden even een meisjesnaam eindigend op S en de achternaam begint met S, dat bekte niet lekker.
Wij hebben nu twee namen die we allebei heel mooi vinden. We neigen wel allebei iets meer naar één naam (maar dat wisselt ook wel). Ik vind het echt heel moeilijk om te beslissen (gelukkig hebben we ook nog wel even). Het klinkt allebei mooi en past ook goed bij de achternaam. We willen niet dat iemand al weet wat het wordt, dus overleggen met iemand die heel dichtbij staat is ook geen optie (bovendien moet je een naam helemaal samen bedenken, vind ik). Vandaar het dillemma...
Bij Myrna wilde ik eerst Alayssa, maar dat vond haar vader (ex partner)echter niks, dan maar Rosalie, roepnaam Roos, maar toen bij 36 weken echo vroegen wij zich ons of meisje of jongen wordt, ja, 80% meisje, dus toen dachten wij, andere naam graag, dus kwam hij op Mirna, maar ik vond i niet zo super, dus toen dacht ik waarom niet met Y, ja hoor, Myrna Leona Flora. Eindelijk knoop doorgehakt.
Ik had de naam al in gedachten van toen ik net zwanger was (en niet van op voorhand). Ik heb er nog drie bij 'gekozen' maar uiteindelijk kozen we samen voor mijn eerste keuze. Zonder problemen
Geen idee eigenlijk. Loodjes trekken lijkt me idd niks! Ik had al voor ik zwanger werd een jongens- en een meisjesnaam in gedachten. Toen het eenmaal ´serieus´ werd, was pappa het er (gelukkig) wel mee eens. Gelukkig hebben jullie nog een aantal weken te gaan. Succes ermee!
Als hij/zij geboren is weet je het meteen! Dus waarom nu al beslissen? als je twijfelt haalt hij/zij dat bij de eerste blik weg!
hahah dat hoop ik dan maar want een meiden-naam hebben we al, maar een jongensnaam we blijven op meerdere hinken Opschrijven met achternaam etc helpt ons niet hihi is allemaal leuk en klinkt ook goed