Ik snap de afkeer van een psycholoog niet? De juf geeft aan dat ze handvatten zoekt om met je zoontje om te gaan. Jij hebt zelf al een labeltje op hem geplakt, namelijk hooggevoelig, en voor jou is dat geen probleem. De juf ziet blijkbaar ook dat er 'iets' is en wil hulp om daar goed op te reageren, omdat ze blijkbaar op dit moment vindt dat er dat niet kan. Is toch alleen maar goed dat de juf het beter wil doen?
Laat de psycholoog mee kijken niks mis mee, dat jij niet tegen die dingen aanloopt wilt niet zeggen dat ze er op school niet tegen aan lopen. Mijn zoon heeft een concentratieboog van lik mijn versie(bij iets wat die niet heel boeiend vind),thuis vervelend maar prima mee te dealen. Maar op school word het misschien straks zeker struikelblok ivm met een jaar extra kleuteren of naar groep 3. Dus ik heb ook met de juf afgesproken dat we halverwege het jaar de ib'er eens laten mee kijken. Een objectief persoon die de juf wat handvaten kan aanrijken en kijken hoever die komt. Niks mis mee en ben alleen maar blij dat ze daarin mee denken. Maar is de vrije school wel een goede school zoiezo voor jou zoon als ik zie hoe jij hem omschrijft? Een school met meer ritme en structuur niet fijner?
Dat een psycholoog wordt ingeschakeld wil toch niet zeggen dat iets mis is met hem? Dan begrijp je het begrip psycholoog niet. Wat gaat de psycholoog doen? Wie weet wel sterkte zwakte analyse waaruit prima handvaten kunnen komen. Ook zou ik inderdaad kijken of zo’n vrije school met een zeer chaotische klas wel passend is voor je gevoelige zoontje.
Dat is wat we eerder hebben gedacht omdat hij ook al op kleuter leeftijd vragen had over het heelal zwarte gaten etc, dat hij misschien beter zit op een basisschool met meer intellectuele uitdaging. Wij wisten niet dat ze dit zo erg zouden remmen. Maar om een kind van school te laten switchen nu, hij heeft vriendjes en is erg dol op een aantal kinderen in de klas. Overigens is de vrije school juist wel v ritme en structuur dus dit deed hem in de kleuterklas erg goed, maar de juf die hij nu heeft is jong, het is haat eerste klas. Ze wisselt erf van tactiek telkens, dan laat ze kinderen elkaar turven met doorheen praten dan weer iets anders. Vervolgens een periode van wisselende juffen op 1 dag in de week.. Maar nu denken we soms misschien doet hij het beter op een reguliere basisschool maar ik ben bang als hij 't advies speciaal onderwijs krijgt dat een openbare basisschool hem niet meer aanneemt
In de antroposofie willen ze sowieso niet leren voordat kinderen de tanden wisselen en 6 jaar zijn. Neem aan dat je dat weet als je voor een vrije school kiest. Afremmen zou ik het dan ook niet willen noemen, ze kiezen voor de ontwikkeling van andere dingen. En speciaal onderwijs kom je echt niet zomaar terecht hoor, zeker niet als je ziet hoeveel ouders ervoor moeten vechten hun kind daar te krijgen.
Beste MinnieJ, je bent als moeder bezorgd over je zoon. Hij gaat naar school, maar de klas is chaotisch/druk, een startende leerkracht en hij vindt dat moeilijk geef je aan, omdat hij hooggevoelig is. (kritische vraag: plak je juist zelf niet een etiketje zonder dat er door een professional, die van een afstand kan kijken, naar gekeken is?) Weet je, eigenlijk denk ik dat de juf er net zo in staat. Ze is bezorgd over je zoon, ze ziet dat het op deze manier niet goed met hem gaat. Daarom doet ze het voorstel om de schoolpsycholoog (die een school geld kost!!!) mee te laten kijken en mee te laten denken. Zo'n psycholoog heeft als doel om te kijken wat er goed gaat (wat zijn situaties waarin het beter met hem gaat, waar heef hij baat bij) en wat er minder goed gaat (wat is voor hem het lastigst en wat moet er dan veranderen?). Vaak doet een psycholoog ook een observatie in de groep. Als er sprake is van chaos of een juf die het niet onder controle heeft, zal zij daar ook zeker op insteken. Maar dat hoor je misschien niet in het gesprek over jouw zoon, omdat dit op een ander niveau wordt opgepakt. Tegelijkertijd zal er gekeken worden wat er nu, op dit moment, voor je zoon gedaan kan worden zodat hij beter in zijn vel zit. Dus, in plaats van dat je er een 'strijd' van gaat maken, moet je het denk ik zien in het samen zoeken naar wat het beste is voor je zoon. En nee, dat betekent echt niet gelijk speciaal onderwijs (daar is heel wat voor nodig voor een leerling daar naar toe kan).
Hooggevoelig is geen etiketje, dat is iemand die gewoon heel gevoelig is. Iemand die erg grappig is heeft ook geen etiketje, dan kan je ook zeggen iemand is heel grappig @Roanna Van het tanden wisselen etc ken ik allemaal, maar ik had verwacht dat ze wel wat zouden meegaan met een kind en niet zeggen tegen de ouders geef geen antwoord meer op de vragen hij hoort die dingen nog niet te weten. Maar dit is off topic op dat moment was de vrije school goed voor hem de rust en Regelmaat in die kleuterklas destijds
Maar goed ik hoop inderdaad dat het alleen maar om handvatten gaat en niet het plaatsen op speciaal onderwijs..
Hooggevoelig is echt wel een etiket en meer dan ‘grappig’ of een andere term. Misschien bedoel je het alleen niet zo. Google maar eens. Zo heb ik mijn kind ooit ‘niet leerbaar’ genoemd. Dit bleek ook een officiële term, maar ik bedoelde dat er helemaal niet mee. In elk geval niet in die extremen. Mijn jongste is hsp (en die zie je idd ook vaak op speciaal onderwijs). Mijn oudste extreem gevoelig. Toch echt totaal verschillende dingen.
Maar mss bedoeld ze hiermee wel dat hoogsensitief geen ziekte of stoornis is. Hiervoor bestaat geen officiële test of een echte diagnose. Je kan wel testen doen om te weten te komen of je hoogsensitief bent maar dat is nog geen stoornis ofzo natuurlijk.
Ik denk dat je toch echt een vertekend en wellicht een beetje paranoide beeld hebt bij hoe onderzoeken/diagnoses en speciaal onderwijs werkt hoor. Mijn oudste heeft wel de diagnoses adhd en ass, maar hier is een speciaal traject van een jaar aan vooraf gegaan met verschillende onderzoeken. (En dus niet 1 observatie van een schoolpsycholoog). Daarbij zit hij ondanks deze diagnoses en bijbehorende problemen nog steeds in groep 8 van een reguliere basisschool hoor! Je wordt echt niet zo makkelijk doorgestuurd/aangenomen op een speciaal onderwijs school. Om heel eerlijk te zijn vind ik het nogal kwetsend voor ouders (en kinderen) die wel de hele onderzoeksmolen doorlopen en hier vaak veel moeite voor moeten doen, om deze kortzichtige dingen te gaan roepen. Vooral omdat het nogal duidelijk is dat je echt geen flauw idee hebt waar je het over hebt...
Ik kan me goed voorstellen dat je hier als moeder van in paniek raakt hoor. Ik heb zelf geen angst voor psychologen en vind het erg goed als leerkrachten hulp inschakelen om zelf beter met kinderen om te leren gaan. Maar zo gek is het niet dat je hier als moeder van schrikt. Dat als juf de ene keer zegt het gaat prima, de andere keer er is nog wel ruimte voor verbetering en vervolgens pats, boem, we halen er een psycholoog bij en dan ook nog in een onvriendelijk gesprek waarin je als ouders niks in te brengen hebt. De hele manier van doen en de onervarenheid/onprofessionaliteit van de betreffende leerkracht lijkt me hier dan ook een rol in spelen. Ik vind je gevoel dan ook niet onterecht ts. Wel denk ik dat het goed is om te proberen los van je emoties te kijken naar wat er nou eigenlijk echt gaat gebeuren als je akkoord gaat met het plan van de leerkracht (wat je naar mijn weten ook niet zou kunnen doen, dus aangeven dat je je bedacht hebt). Ze gaan een professional mee laten kijken (iemand die meer ervaring is dan de leerkracht en die keer verstand heeft van gedrag en ontwikkeling, een goede zaak naar aanleiding van jouw verhaal). Die gaat niet ineens een ‘stoornis’ vinden die er niet is, en je kind zit echt niet zomaar op het speciaal onderwijs. Ik zou me er persoonlijk niet al te druk om maken. Waar ik me wel druk om zou maken is dat een hooggevoelig kindje niet op zijn plek zit in een chaotische klas, met een chaotische juf die hem helemaal niet begrijpt. Mijn zoontje is ook hooggevoelig (zelfgeplakt etiketje ook) en loopt op de peuter ook tegen dit soort dingen aan. Hij laat gedrag zien dat niet altijd even leuk is, maar dat goed te verklaren is door zijn paniek wanneer het hem even teveel wordt. Als hij schrikt van iemand anders die ineens tegen hem schreeuwt, dan geeft ie zo een mep, of als alle kinderen dicht tegen elkaar aan geduwd fruit moeten eten. De juf vond hem maar een vervelend ventje, tot ze begon te zien waar zijn gedrag vandaan kwam. Toen vroeg ze ook of ze de schoolpsycholoog mocht vragen of die haar hierin meer handvaten kon geven. Dat vind ik alleen maar goed, maar wel doordat ze heeft laten zien waar ze naartoe wil. Dus ik denk dat hulp helemaal ok is als die om de juiste redenen en op de juiste manier (met respectvolle communicatie!) wordt ingezet.
Dit gaat ook wel heel ver. Net of doet ts alsof het feiten zijn. Ze spreekt haar angst uit. Dat mag toch best op een forum? Wel mooi dat je inhoudelijk wat info geeft over hoe zoiets echt in zijn werk gaat, daar heb je wat aan. Neemt vast wat angst weg.
TS, ben je wel helemaal eerlijk naar jezelf? Het feit dat je telkens aangeeft dat je zo bang bent om het advies te krijgen dat jouw zoontje naar het speciaal onderwijs zou moeten, geeft toch wel aan dat je vermoedt dat er meer speelt. Als er niets aan de hand is (zoals jij suggereert), wordt hij echt niet 'zomaar' naar het speciaal onderwijst gestuurd. (Ter geruststelling: zelfs als er wel wat aan de hand is, wordt hij niet 'zomaar' naar het speciaal onderwijs gestuurd. )
En een kind kan ook niet zomaar van school worden gestuurd, dus als die uitspraak daadwerkelijk is gedaan dan is dat zeer kwalijk. En speciaal onderwijs... uit ervaring weet ik dat je daar een kind niet zomaar binnen krijgt. Ik zou denk ik (al is dat heel gevaarlijk zo op een schermpje) eerlijk naar me zelf en m’n kind kijken en antwoord zoeken op de vraag of een vrije school wel het juiste klimaat kan bieden voor mijn (gevoelige) kind. Wellicht zou ik besluiten, als een psycholoog echt niet in mijn zou passen, een andere (reguliere) school te zoeken waar mijn kind beter past.
van een observatie door de psycholoog ga je echt niet zomaar naar het speciaal onderwijs. Juist fijn dat er iemand mee kijkt, zonder vooroordeel. Hier juist hele waardevolle adviezen gehad van de orthopedagoog. Zij is al twee jaar betrokken bij onze dochter op school en speciaal onderwijs is hier nooit ter sprake geweest.
Hooggevoeligheid is wel degelijk een label. Het is geen handicap, maar het is wel degelijk iets. Dus bedoel je nu dat jij hem gewoon hooggevoelig noemt omdat hij erg gevoelig is (maar niet HSP), of bedoel je dat jij HSP is maar dat dat geen ramp is?
Je geeft zelf al aan wat de reden is. Waarom zo'n probleem ervan maken? Voordat iemand naar het speciaal onderwijs gaat moet er nog wel iets meer gebeuren dan een bezoek van de schoolpsycholoog. En daar gaat het ook niet om, juf wil alleen wat hulp op die manier. Je geeft zelf aan dat het gesprek tussen jullie en school niet bepaald fijn is verlopen. Als jullie daar net zo reageren zoals jij hier steeds reageert (overal een weerwoord op hebben en alleen willen wat in jouw straatje past) dan snap ik dat ze zo dreigend waren. Misschien is het ook eens tijd om kritisch naar jezelf te kijken?