Hoe kom ik van dat onderhandelen af?

Door het niet te doen... dat is de enige manier.

Mag ik buiten spelen. Ja of nee. Als ze weten dat ze eerst een jas aan moeten trekken of eerst moeten opruimen is nee voldoende.. Goeie kans dat ze dan hun jas wel aantrekken en het dan nog eens vragen

Als je fruit op is mag je een snoepje??? Nee joh.. fruit is lekker dat moet je niet belonen. Snoepjes zijn voor andere momenten van de dag. En op een moment dat JIJ doet goed vindt... dus spontaan.

Toetjes zijn hier onderdeel van de maaltijd dus wordt nooit over onderhandeld.

Ik geloof zo wiezo niet in 'straffen' (geen verhaaltje etc) maar andersom.. als je nu je tanden gaat poetsen dan hebben we lekker veel tijd en dan lezen we een extra lang verhaal.

Hoe kom je van het onderhandelen af? Gewoon door het niet te doen.

 

Helemaal eens met bovenstaande. Daarbij leren kinderen te gehoorzamen op het moment dat jij consequenties uitdeelt (hoeft geen straf te zijn). Dus, wat doe jij als ze na die 3 tellen nog niet gehoorzamen? Ze moeten bijvoorbeeld in de hoek staan (voorbeeld). Maar als jij zegt: 'Ga jij even je tanden poetsen' dan weten je kinderen dat er nooit een consequentie volgt als ze het niet doen. Je geeft altijd eerst nog een waarschuwing, misschien nog wel eentje, dan tel je tot 3, en dan pas hoeven ze het echt te doen. Dus kinderen wachten dat af. Die gaan het niet meteen doen, want 'dat hoeft niet'. Wil je je kinderen leren dat ze het wel meteen moeten doen, dan zul je ook een consequentie moeten verbinden aan het niet-gehoorzamen.

Consequenties zijn trouwens niet per sé straffen hoor, en je hoeft er ook niet mee te dreigen. Als jouw vraag en de consequentie voor het niet doen duidelijk zijn, kun je gewoon van ze verlangen dat ze gehoorzamen, gewoon de eerste keer. Maar dan ook consequent blijven en dat altijd verwachten. Klinkt misschien heel streng en strak, maar op die manier ben je veel betrouwbaarder voor je kinderen en weten ze wat ze aan je hebben!

 

Nee hoor.. ik geef alleen maar aan dat er dan tijd genoeg is voor een extra lang verhaal.. dat is geen onderhandeling dat is het resultaat van een snelle actie. Er zit geen negatieve consequentie aan, er wordt gewoon een verhaaltje gelezen.

Je moet zoeken naar de welwillendheid van je kinderen.. die bouw je op door consequent te zijn, niet te onderhandelen en helder te zijn. En waarom niet naar buiten zonder jas? Ze hebben buiten snel genoeg door dat het koud is... leren door ervaring. Elke dag het goeie voorbeeld te geven. Tijd om te gaan slapen, eerst opruimen. Helpen met afruimen elke dag precies het zelfde verwachten.

Volgens mij moet je het niet voor elkaar willen krijgen... volgens mij moet je willen dat je kinderen dat graag doen. Actief...

 

Ik herken het wel, ik doe het ook vaak (of bijna altijd) bij onze jongens. Zou het fijn vinden als ze een keer meteen luisteren.

Maar ik herken ook wel wat hier geschreven worden, ik denk dat de enige echte manier om dit te doorbreken is om het niet meer te doen. Maar dat zal de eerste tijd wel pittig zijn.

Lijkt mij dat je dan het 1x vraagt, 1x waarschuwing en dan straf? Als je dat een tijd volhoudt weten ze dat die straf volgt en zullen ze wel luisteren. Maar dan moet je wel heel consequent blijven.

Of zijn er betere ideeën?

 

Eens met Cygnet. Stoppen met onderhandelen. En dat kan jij doen, dus dat scheelt .
Geef aan wat jij verlangt en wilt van de kinderen. Dus als zij vragen: Mag ik buiten spelen? Dan hoeft dat geen beloning te zijn voor het opruimen van speelgoed. Je kan dan zeggen: Ja dat is goed. Ik wil wel dat jullie eerst het speelgoed opruimen. En om het nog duidelijker te maken ben je dichtbij je kind en kniel je op neer, zodat je op ooghoogte bent.

Mijn dochter is soms een wervelwind en hiermee dring ik tot haar door.

In de gequote zinnen leg je het bij de kinderen neer als je dit niet doet dan... Dus mijn tip: duidelijk uitspreken wat jij wilt. En niet dreigen om fijne dingen voor de kinderen af te nemen als een toetje, of voorlezen.

 

Dit begrijp ik niet... wat werkt er? Je kinderen eten wel fruit als je zegt dat er na snoep komt? Ik vind dat niet de juiste motivatie. Mijn zoontje vraagt om een koekje en ik zeg nee. Daarna vraagt hij om een banaan en dan zeg ik ja. En heel regelmatig vraagt hij om een appel, besjes, bananen of mandarijnen.. gewoon omdat het lekker is... misschien nog wel veel lekkerder dan dat snoepje / koekje.
Hier weten de kinderen trouwens dat vragen om snoep / koek altijd hetzelfde antwoord geeft (nee) en dat vragen om fruit wel een 'ja' kan verwachten.. dan weet je wel wat je vraagt.

 

Oja, er is trouwens niets mis met onderhandelen ansich.. een belangrijke vaardigheid die kinderen moeten ontwikkelen maar als jij daar als ouder ongelukkig van wordt, moet je het niet doen.

Wij onderhandelen hier best... maar over de dingen die ik toe sta... hoeveel verhaaltjes gaan we voorlezen... er staat alleen niets tegen over.. Zoonlief begint bij 5 (zet hoog in) en ik zeg 1.. hij zegt 4 en ik zeg 1. Hij zegt 3 en ik zeg 1 en hij zegt 2 en dan zeg ik.. OKAY! . Is ie helemaal blij

 

Denk ook wel dat het bij de leeftijd hoort dat ze dingen vaker moeten horen.

Als jij het vervelend vindt dat er een consequentie is als er niet wordt geluisterd dan moet je het inderdaad doen zoals Cygnet doet.

Ik vind dat persoonlijk niks.

Ik ben wel voor als...dan
Want het leven is ook zo. Als je niet werkt heb je ook geen geld
Eet je je fruit niet op dan krijg je ook niks anders verder. Fruit is namelijk, naast dat het lekker is, ook noodzakelijk.

Hier is fruit gelukkig wel een feestje en zullen ze dat ook boven snoep verkiezen. Maar goed, ik heb dan ook weinig tot geen snoep in huis. Want als het er niet is kunnen ze er ook niet naar vragen.

Maar goed, om niet te ver af te dwalen. Ik zou het zelf dus niet willen veranderen.

Line, als je zegt± ik wil wel dat jullie eerst opruimen en ze doen het dan niet...wat dan... dat zou ik wel willen weten. Mogen ze dan wel buiten spelen?
Vraag me af wat er dan gebeurt...

 

@bosi.. Dan wordt er wel opgeruimd. Dan richt ik me op het opruimen. Eerst opruimen dan naar buiten. Misschien lijkt dat hetzelfde...mmm.. zit nu zelf ook te denken..haha..

Ik ben zelf niet zo van: ... dan geen verhaaltje of dan geen toetje of dan niet naar buiten. Ik formuleer het denk ik positiever. Als beloning en niet als straf.

Graag wil ik het verder uitleggen, maar ik moet weg! Ik lees morgen wel even bij .

 

Of het gek is kan niemand voor jou bepalen, jij doet het op jouw manier toch? Ik zelf vind t niet nodig om elke dag én koekje én fruit én snoepje te eten. Wel zeker elke dag fruit, dat hoort er gewoon bij. Maar snoep en koek niet. Maar misschien vind jij dat weer gek

Hier wordt overigens ook veel onderhandeld hoor, zowel hoe jij t schetst als het voorbeeld van Cygnet, hoeveel verhaaltjes etc..

 

Hé, dat zeg ik nergens.. ik onderhandel niet maar de consequenties zijn hier apeduidelijk. Mag ik naar buiten. Nee... ga je toch dan zitten daar consequenties aan.

Ik begrijp niet waar je het vandaan haalt dat er geen consequenties aan ongehoorzaamheid zitten (of wangedrag etc..) maar nee, ik onderhandel niet over dingen waar ik niet vind dat er geen onderhandelingsruimte in zit.

@Tassie.. ,nee natuurlijk is het niet raar dat als er geen fruit gegeten wordt er ook niet gesnoept wordt maar dat is wat anders dan eerst fruit dan snoep. (zo stond het in je openingspost). Bij ons liggen die momenten verder uit elkaar en wij beginnen de dag met fruit.. geen fruit gegeten dan volgt bij het volgende snackmoment WEER fruit en geen snoep.. ook niet daarna.. moment voorbij zeg maar.

 

Als... dan... noem ik geen onderhandelen, maar eerder een soort omkopen. Is niet het goede woord, want omkopen heeft iets heel negatiefs terwijl als... dan... dat helemaal niet hoeft te zijn. Je voegt een soort extrinsieke motivatie toe om ze zover te krijgen dat ze doen wat jij wilt (en laten wat jij niet wilt). Belonen/straffen.

Het wordt onderhandelen als er daarna een proces van loven en bieden volgt, iets van 'handjeklap'. En dat is iets wat een ouder beter niet kan doen met een peuter, naar mijn mening. De manier om er van af te komen, is inderdaad door het niet te doen. Moet je je wel bewust zijn van het mechanisme, het gaat soms heel subtiel.

 

Wij doen soms zelfs letterlijk handjeklap hoor, het geeft mijn dochter het gevoel dat ze inspraak heeft (terwijl ik vantevoren natuurlijk al bepaald heb wat de uitkomst is, maar dat weet zij niet haha).

 

Dat doe je zelf dus hou er gewoon mee op. Stel je prioriteiten in en houd daaraan vast. Dus als jij elke dag tandenpoetsen belangrijk vindt, wordt er elke dag gepoetst. Zonder straf of beloningen, er wordt gewoon gepoetst!
Maar bijvoorbeeld fruit eten kun je nou eenmaal niet afdwingen dus bied het aan maar accepteer het als het niet gegeten wordt. Graag of niet beleid .

Zo zou ik jouw voorbeelden 'oplossen':
Mag ik buiten spelen? Ja hoor veel plezier / Nee nu niet (eventueel "want..."). Opruimen staat hier los van, ik stel voor om dat als vaste prik met zijn allen op een vaste tijd te doen.
Als je je bodywarmer niet aantrekt gaan we niet naar buiten. Doe even je bodywarmer aan dan trek ik mijn jas aan, dan kunnen we naar buiten.
Eerst proeven anders geen toetje. Vind ik persoonlijk onzin maar dat is maar net hoe je je opvoeding in wilt delen. Wij bieden eten aan en zitten er verder niet echt bovenop. Helpen eventueel met prikken (onze jongen is nog een klein frutje ) en als iedereen klaar is wordt er afgeruimd en komt het toetje op tafel. Voor iedereen.
Als je niet binnen 3 tellen je tanden gaat poetsen lees ik geen verhaaltje. We gaan nu tanden poetsen. (Wil hij niet poetsen? Dan poets ik en ik ben niet bang om daar dwang bij te gebruiken. Tandenpoetsen vind ik erg belangrijk en hij zal later blij zijn met zijn gezonde gebit.)
Als je fruit op is mag je een snoepje. Fruit en snoep staat bij ons los van elkaar. Fruit eten we 's ochtends en als hij er geen zin in heeft eet hij het niet. Hij krijgt geen vervanging. 's Middags krijgt hij een koekje, ongeacht of hij goed gegeten heeft.

 

In de 'volwassenwereld' is het toch ook heel vaak 'als...dan...'? Ik bedoel: als ik niet werk, dan krijg ik ook geen salaris, als ik niet betaal, dan krijg ik de boodschappen niet mee, als ik mijn gordel niet draag of 150 km/h rijd waar ik 100 mag, dan maak ik kans op een bekeuring, enz. Ik vind het daarom ook niet zo slecht als kinderen daar ook kennis mee maken, als maar niet de hele dag van de 'als-dannen' aan elkaar hangt.

Zodra je je er zelf aan gaat storen, dan doe je het, denk ik, teveel. En dan heeft het meer de vorm van dreigen dan van regels waar een consequentie aan zit als je je er niet aan houdt.

Wat voor mij werkt is een beperkt aantal regels stellen waar ze zich aan moet houden. Hier is het bv. 'eerst eten, dan mag je tv kijken' (niet zo zeer als beloning, maar ik wil gewoon dat ze eerst ontbijt voor ze iets anders gaat doen, dus ook voor ze gaat spelen of iets anders gaat doen) en 'eerst tanden poetsen en pyjama aan, dan leest mama voor'. Eet ze niets of één hapje, dan mag ze geen tv kijken en dat weet ze heel goed. Net als dat ze weet dat als ik zeg dat iets niet mag het ook niet mag. En natuurlijk doet ze het dan soms toch, daar is ze een kind voor, maar ze weet ook dat daar dan een consequentie tegenover staat.

 

Dan doe je dus gewoon hetzelfde.

Uiteindelijk is het dus gewoon, als je het niet doet dan...

Net als Linn dus.

Uiteindelijk zul je namelijk wel onderhandelen...of in elk geval tot belonen of straffen over gaan.

Je kunt het anders noemen maar je doet gewoon hetzelfde.

Bij jou is er alleen geen belonen maar straffen. Of wel belonen maar dan noem je het de positieve consequentie.

Zoals ik het nu bij jou lees is het meer, my way or the high way
Maar misschien lees ik het verkeerd ( verder niks mis mee hoor als het werkt)