Moeilijk, moeilijk... We zijn vanavond naar een nestje kittens geweest en hebben daar genoten van het kleine spul. Nu zouden we eigenlijk wel heel graag twee kittens willen, alleen was dat eerder de bedoeling voor volgend jaar. Deze kittens mogen weg in september met 14 weken. Nu dus een groot probleem. Mijn man vindt ons zoontje nog te klein, hij is nu ruim 19 maanden (tegen die tijd 21 maanden) Hij is bang dat ons zoontje te hardhandig en lomp ermee om zal gaan en dat de katten dan daardoor blijvende fysieke of psychische schade op zouden kunnen lopen. We kunnen hem wel begeleiden en proberen uit te leggen, maar of hij het dan al echt begrijpt? Hier zijn veel mensen met katten en honden, hoe oud waren jullie kinderen en hoe is dat verlopen? Jullie ervaringen hoor ik heel graag en kan ik meenemen in onze overwegingen.
Hier was het zo dat de oudste nog 3 moest worden en de jongste was op vrijdag geboren en de maandag hebben we de kitten opgehaald. Ze zijn dus samen opgegroeid. Hier is alles juist heel goed gegaan en kat is nergens bang voor kan alles hebben van de kinderen. Natuurlijk wel een grens mogen de kat geen pijn doen.
Ik vind dat je een kind altijd duidelijk kunt maken dat ze er voorzichtig mee om moeten gaan maar ik heb nog geen kids ik zou zeggen dat het wel kan..wij hebben hier 2 honden en 3 katten als we kinderen krijgen en daar moet je ook voorzichtig mee om gaan.. Hoe groot of klein ze ook zijn..
Ik heb hier altijd katten en kittens gehad en heb nog nooit problemen gehad met de kids dat ze er hardhandig mee om zijn gegaan (gelukkig!) Leer hem niet dat ie het poesje zomaar mag pakken. Dan wordt het ook geen gewoonte. Wel heel leuk trouwens dat je er 2 wilt pakken, dat is zoveel leuker! En kunnen ze met elkaar spelen.
Ik heb een verhaal gehoord over een jongetje van ZEVEN jaar oud, die zijn kitten door de wc wilde spoelen en hem er al ingestopt had met de deksel erop. Kitten werd nét op tijd gered en per direct een goed lief huisje voor gezocht en het kind heeft tot en met zijn zestiende geen huisdier meer gehad. Leeftijd zegt weinig; je moet het van karakter hebben!
Mijn zoon was 1 ttoen de pup kwam is altijd goed gegaan? Terwijl mijn zoon ook echt een brokken piloot is was hij met de beesten heeeel voorzichtig
Mja hier waren de katten er eerder dan het kind. En ze zijn er nog steeds... Kwestie van je kind goed in de gaten houden. Maar dat moet ook als ze ouder zijn. Ik zou me niet laten tegen houden door de leeftijd van je zoontje maar er wel als een havik bovenop zitten dat hij de kittens met rust laat Aaien mag... En meer niet
Wij hebben er sinds 1,5 week weer een kitten bij. Onze jongste is ruim 2,5 en ze begrijpt heel goed wat wel en niet kan met het kitten. Ik vind het nu al zo mooi om te zien hoe de vriendschappelijke band tussen haar en ons kitten aan het ontstaan is! Wilde hij de eerste dag nog niks van mijn kinderen weten, inmiddels ligt dochterlief uren op de grond samen met het kitten te spelen! Met een balletje, een verenstokje of gewoon met een simpel duplo blokje. Ze giert het uit van plezier!! Vandaag heeft ook de oudste voor het eerst echt een tijdje met de kleine man gespeeld en ook hij vond het (toch wel) erg leuk om zo met de kat te spelen. Ik geloof dat je een kindje van 21 maanden best wel duidelijk kan maken dat hij niet constant achter de kittens aan moet rennen, of ze te laten slapen als ze slapen... De fokker van ons kitten zei ook dat zolang het kitten een plek heeft om zich terug te trekken (hoge krabpaal, bovenop een kast o.i.d.) en vanaf daar de boel kan gaan verkennen, het zeker goed moet gaan komen tussen kitten en kinderen. Succes met je keuze!!
Oei, dat is wel heel erg ja... Ik zou het wel aandurven denk ik, mijn man is erg huiverig en verlangt bijna dat ik zijn zorgen wegneem, maar dat kan ik niet voor 100%....
@meintje: tja zowel in belang van poes als kind... Zul je ze uit elkaar moeten houden als je er niet bij bent. Snap wel wat hij bedoelt hoor... Maar in de praktijk wisten onze 2 katten heel snel dat een baby leuk is maar een dreumes/peuter minder.. En kleuters zijn ze nog minder gek op. Voornamelijk te maken met de hoeveelheid interactie Echt elke kleuter die hier komt vraagt.. "Mag ik d'r optillen?" Gelukkig zijn kleuters ook voor rede vatbaar dus als je zegt dat het niet mag willen ze zomaar nog weleens gewoon luisteren. Met dreumes/peuter wisten de poezen prima dat het weleens onvoorspelbaar kon zijn. Zeker nadat dochterlief een keer met een blokje geaaid heeft was het pleit beslecht... Peuters zijn best leuk... als ze slapen. En langzaam zie je dat dochterlief steeds beter snapt wat ze wel en niet kan doen en dat de poezen ook steeds vaker op haar kamer te vinden zijn. Hoogtepunt van de dag voor onze auti-poes (die erg bang is voor mensen maar toch wel gek op ons) is als er wordt voorgelezen. Mama op de grond, kleuter ernaast, poes op schoot, boek op poes... Dan is alles heerlijk rustig en ontspannen en dan leeft poes echt op Diezelfde poes ligt steeds vaker ook op haar kamer als ze boven speelt. Erg leuk om te zien dat juist de bangste poes zo naar haar trekt. Niet dat ze hem mag aanraken hoor... Maar dat komt nog wel denk ik. Poes heeft een slechte jeugd gehad en niet zo goed van vertrouwen. Dus ja, natuurlijk is er een risico.. Maar dat heb e over een jaar, 2 jaar en wellicht 5 jaar nog steeds. De keerzijde is dat ze echt samen groeien en dat is dan juist weer heel fijn.
Wij hebben vorige week een kitten opgehaald en mijn zoontje is 1,5 jaar ongeveer... Je moet het gewoon in de gaten houden, ze niet alleen laten met elkaar (meer voor de veiligheid van de kitten dan voor mijn zoontje) Hij kan ontzettend lomp zijn maar hij begrijpt heel goed wat zachtjes is en hoe hij het beestje moet aaien. Over ongeveer 2 maanden ben ik uitgerekend van ons dochtertje en die zal dus ook met de kitten opgroeien.. Ik zou er wel opletten dat je uit het nestje het katje kiest wat een haantje de voorste is en niet bang is.. als een kat van nature al bang is dan zal hij van zo'm lompe drukke dreumes misschien wel banger worden in plaat van dat ze gaan spelen ofzo
Hier kwamen de kittens toen de kinderen 4/5 maanden waren. En ja de katten werden wel eens gemarteld, maar nu zijn ze dol op elkaar. De katten hebben ook echt nooit lelijk gedaan tegen de kinderen, als ze het zat zijn lopen ze weg...
In het nestje zitten 4 katertjes, we zouden er graag twee willen zodat ze ook elkaar hebben om mee te spelen. De twee die we het leukste vinden (op dit moment, want er is nog niks beslist) zijn gewoon gemiddeld qua 'haantje de voorste-gedrag'. De meest drukke uit het nest is een heel klein katertje, die lijkt wat achtergebleven qua groei. De fokster weet niet waarom, maar ik vind dat wel een beetje minder. Toch de schrik dat er misschien iets mee is ofzo.
Hier vlak na de geboorte van mijn zoon weer een kitten erbij. En het is zo leuk!! Ze hebben echt een heel goede band, kopjes geven aan elkaar. Achterna kruipen en keihard lachen als hij de kat ziet. Zo leert hij op jonge leeftijd ook al wat hij wel of niet mag (aan de haren trekken), persoonlijk vind ik het dus wel gunstig om het zo jong te doen. En 2 katten samen zijn inderdaad ook leuk, ik heb hier heel goede ervaringen met kittens uit het zelfde nest.
Ik heb ragdolls en daarnaast ongeveer 2 maal per jaar een nestje. Mijn dochtertje wordt in augustus 2. Het gaat supergoed tussen haar en de katten. Ik ben haar wel voortdurend aan het corrigeren (wat mag ze wel doen en wat niet), maar in principe kunnen de katten/kittens en zij het heel goed onderling regelen. Ze heeft wel eens een tik gehad van een van de volwassen katten, maar van de kittens nog nooit. Op dit moment een kitje van 2 weken en ze aait hem voorzichtig. Ik ben alweer benieuwd hoe dat straks verder zal gaan.
Wat toevallig, het gaat bij ons ook om ragdoll-kittens..... We wilden enkel voor informatie gaan, wisten niet dat ze op dit moment een nestje had liggen....en ja hoor, daar lagen 6 bolletjes van 5 weken oud en dan is er niet veel meer nodig om toch verliefd op ze te worden. Maar erg moeilijk allemaal, het gaat zo snel allemaal nu en dat is toch wat omschakelen.
Katten hebben we altijd gehad waren er eerder dan onze zoon, hij is ermee opgegroeid en heeft ze op 2-3 keer na nooit gepest of geplaagd, hij kijkt er eerlijk gezegd eigenlijk bijna niet naar om. en de keren dat die ze wel plaagde moest die dat bekopen met een haal en straf van papa en mama. 2keer gebeurd. Nu hebben we toen onze zoon geboren was ook altijd honden gehad toen we thuis kwamen uit het ziekenhuis vonden ze het geweldig en geloof mij niemand kwam bij onze zoon in de buurt met de honden erbij, beide honden zijn helaas binnen 2 jaar ingeslapen ouderdom en ziekte en onze zoon was 5 dagen 2 toen hadden we een pup van 8 weken in huis. Vanaf dag 1 super goed gegaan ondanks dat ze vrij dominant is naar ons toe, onze zoon kan alles met haar, trok ze ons de dijk over hij kan haar uitlaten aan de lijn. Super om die interactie te zien tussen die 2 echt jut en jul.
Het ligt niet aan de leeftijd van het kind, maar aan het type kind. Bij mijn dochtertje (nu 5) was dit op elke willekeurige leeftijd geen enkel probleem geweest. We hebben altijd een hond gehad en dat ging altijd prima. En ook nu we katten hebben is er nooit een probleem geweest. In het begin moesten we haar wle uitleggen dat de kitten nog een beetje bang was en dat ze hem dus niet achterna moest lopen. En dat was voldoende. Maar bij familie zie ik dat de kinderen elke gelegenheid aangrijpen om t beestje op te tillen (onhandig) en overal mee naar toe slepen. De kitten reageerd hier niet op, dus da geluk hebben ze..maar ik kan me niet voorstellen dat het fijn is voor het beestje. Dus..je kent je kindje zelf het beste
Het gaat inderdaad om het karakter van je kindje. Wij hebben drie honden in huis lopen en mijn zoontje is 1,5jaar. Nog nooit is er wat voorgevallen. En als hij het wel probeert dan vertel ik hem dat hij zachtjes moet doen en vaak luisterd hij dan wel. Als hij niet luisterd dan verwijder ik hem uit de situatie en krijgt hij even wat anders te doen ver van de honden vandaan.