In januari gaat mijn oudste naar de basisschool. Nu is het zo dat ik met niemand omga die ook kids op die school hebben en ik best 'verlegen' ben. Ik zie er nu al tegen aan. Ik ga soms zelf stotteren of geef 'warrige' antwoorden omdat ik bang ben iets fouts te zeggen. Iemand die dit herkent of mee heeft gemaakt?
Waarom zou je? Je bent niet verplicht om met mensen in gesprek te gaan? Toen ik mn kind voor het eerst naar school bracht was het ff groeten en dan ging ik weer.
ik herken het wel ik zit in hetzelfde schuitje als jij.. maandag moet ik ze ook naar school brengen ze gaan dan voor het eerst naar de nieuwe school en dat is geen probleem, dan is mijn man er bij, maar dinsdag sta ik er alleen voor en daar zie ik ook als een blok tegenop.
volgens mij hebben heel veel moeders dat, dus ook de moeders die jullie straks tegen gaan komen, hou dat in ieder geval in je achterhoofd, bijna iedereen is er onzeker over en degenen die dat niet zijn knopen wel een praatje met je aan hoor, niet over inzitten en als het niet zo is, ach dan niet toch? komt vanzelf hoor je kindje gaat ook vriendjes maken en dan komt het contact ook
Kijk eerst lekker de kat uit de boom. Dan merk je vanzelf wel hoe het er op een school aan toe gaat. Af en toe een vriendelijke knik of glimlach naar iemand toe. Ik denk niet dat mensen direct al van je verwachten, dat je meteen honderd uit kletst. Eer dat de week om is, zal je best wel iemand gesproken hebben, zonder dat je hebt gestottert.
Ik sluit me hier volledig bij aan.. Gewoon voorbij lopen en her en der 'hoi', 'hallo', 'goedemorgen' zeggen en meer even niet... Ik zorgde ook dat ik niet al een kwartier van te voren op 't schoolplein stond, anders sta je daar ook zo Remi. En vanzelf komt het contact dan wel... En verwacht niet dat 't contact diepgaand zal moeten zijn. Je kúnt het treffen dat je leuke mensen tegenkomt waar je vriendschappen voor 't leven mee sluit, maar 't merendeel blijft oppervlakkig.
niet je druk maken meid gewoon losjes en relax zijn en hallo zeggen niet gespannen gewoon relax niemand bijt je
Heey! Dit had ik dus ook, alleen is er een verschil. Het leek erop dat het alleen maar over kinderen ging, en ik ben absoluut echt wel een trotse moeder. maar ik ga niet continu over wat pietje kan, en wat loesje wel niet doet. bij mij kwam er een moeder naar me toe met een opmerking over mijn leeftijd, ik ben 26 maar kan zo door als zeventien. Tja... daar was mijn gesprek, ik stond met een vuurrode kop op het schoolplein en schaamde me best wel. Toen is het ijs gebroken, en kreeg ik opmerkingen als: ,, Wees blij dat je er nog zo jong uitziet'' Balletjes gaan snel rollen, daar hoef je niets voor te doen. Vooral zijn er veel moeders die je ook vragen of je het niet eng vind dat je kindje naar school brengt, of hoe het voor jou is! Het gaat goedkomen. Haha, ik was nog wel ergens goed voor want ik heb voor tien moeders de internet top 20 uitgeprint voor mooie kleren! (van ZP gejat, maar dat weten zij niet!) Alles komt goed!
He? Wacht even hoor... zoals jullie het beschrijven lijkt het wel of de moeders de hele week in de schoolbanken zitten in plaats van de kinderen... Het is toch gewoon: kind naar het klaslokaal brengen, even een praatje met de juf/meester, kus geven en dan weer naar huis? Of is het een verplicht sociaal gebeuren op zo'n schoolplein of zo? (ik heb er zelf nog geen ervaring mee, vandaar).
Nou, het wegbrengen gaat hier -in de kleuterklassen- meestal zo: je gaat mee naar binnen, helpt het kind met jas, beker en tas, gaat mee de klas in, leest nog even 'n boekje samen oid (of niet, moet je zelf weten; ik was meestal vrij snel weg), geeft 'n kus en gaat weg. Maar het ophalen gaat anders... Dan sta je als ouder te wachten op 't schoolplein, want je bent er vaak toch iets eerder dan dat de school uit is en klassen hebben nogal eens de neiging iets te laat naar buiten te komen. En tsja, dan vormen zich dus in die korte tijd groepjes ouders... Ik ben in elk geval blij dat ik nu mijn dochter naar groep drie gaat, niet meer mee naar bínnen hoef. Die drukte op de vroege ochtend, niets voor mij! (En dochterlief had op de psz al geen behoefte aan een urenlang plakkende mamma, dus dat scheelt qua weggaan weer...)
Lijkt mij een beetje hetzelfde idee als naar het kdv brengen toch, of is dat heel anders? Wij hebben maar een klein dorpje dus als wij de kindjes brengen blijven we daar ook nog even kletsen, wel gezellig
ik had het toen ik op mijn neefje en nichtje paste en ze moet brengen en ophalen van school maar langzamerhand raak je vanzelf in gesprek met iemand eerst groet je een paar keer en wat later komt er van zelf hoe is het en zo raak je steeds meer in gesprek met anderen zo ging het ook bij mij toen ik mijn dochtertje voor het eerst naar de psz ging brengen