In 2013 gestart met IVF. Vol goede moed. Het enige probleem leek te zijn dat mijn eierstokken niet aan mijn baarmoeder zitten, operatief verplaatst ter bescherming van bestralingen voor kanker. Inmiddels zijn we bijna 5 jaar verder en hadden we vandaag de terugplaatsing moeten hebben van onze 1 na laatste cryo. Alleen werd ik vanmorgen gebeld dat beide het ontdooiproces niet overleefd hebben. Boem in 1 klap ongewenst kinderloos. Had zo gehoopt het te ontdekken via een negatieve test ipv op mijn werk met een telefoontje. Na 10 terugplaatsingen. De vorige TP hadden we voor het eerst acetylzuur geprobeerd en hadden we het gevoel dat alle pijlen de goede kant uit stonden. 3 kansen zouden we nog hebben maar het bleek er maar 1 te zijn. Nu vooral heel verdrietig en boos. Waarom wij? Ik ben 26 jaar, mijn vriendinnen zijn nog niet eens aan kinderen toe en ik weet al zeker dat ik ze nooit van mijn leven zal krijgen. Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het ergens kwijt. Nu ben ik benieuwd welke dromen en wensen jullie hebben mocht je nooit kinderen kunnen krijgen? Of mocht je ongewenst kinderloos zijn. Wij denken aan pleegzorg en een huis sloophuis verbouwen. Maar welke droom houdt jullie op de been?
Jeetje @Veerlev Wat een vreselijk telefoontje moet dat geweest zijn. Zo lang is je verhaal trouwens niet, dus sowieso geen sorry. Ook al was het dat wel. Heel, heel veel kracht, sterkte, liefde en knuffels stuur ik jouw kant op. Wij staan nog redelijk 'aan het begin' van dit hele traject, dus ik heb hier nog niet goed over nagedacht, maar wij hebben wel al serieuze gesprekken gehad over adoptie. Hoe staan jullie daar tegenover?
Wat een verhaal zeg! Ik wil je alle sterkte en kracht vd wereld toewensen! Ik hoop dat je het toch op een manier kan afsluiten en je op andere doelen in het leven kunt richten. Wel heb ik een vraag, heb je ooit overwogen om naar het buitenland uit te wijken, bijv Dusseldorf of Gent? Ik kan niet helemaal opmaken uit je verhaal wat nu de exacte oorzaak is. Maar je hebt wel eitjes en ze raken bevrucht. In het buitenland kunnen ze meer en doen ze ook meer onderzoeken. Wellicht dat dat nog een optie voor je is als je dat nog kunt trekken? Nogmaals heel veel sterkte kracht en liefs voor jou!
Wat verschrikkelijk!! Mijn situatie is niet te vergelijken met die van jou, maar ook ik heb dat telefoontje gehad en dat brak mijn hart. Zou eiceldonor wat voor je zijn? Dat heeft mij nu dit geluk gegeven. Iets wat ik zelf niet kon met met mijn eicellen (die overigens ook op zijn). Was ook 26 toen mij verteld werd dat het voor mij over was, herken je verdriet en pijn. Nu ben ik 28 en had nooit verwacht dat ik met een dikke buik op de bank zou zitten. Zoals ik zei eiceldonor was voor ons de uitkomst.
Dank je wel voor jullie ontzettend lieve berichtjes,doet mij goed. Pancakes: voor ons voelt adoptie niet goed. Wij zouden dan liever het geld wat je normaal uitgeeft om een kind uit het buitenland te halen, geven aan weeshuizen ed zodat de kinderen in hun eigen land onder betere omstandigheden kunnen opgroeien, waarmee je meteen ook meer kinderen helpt dan 1. Puppy 28. Wij zijn in Gent geweest vorig jaar. Daaruit kwam naar voren dat mijn bloedstoling net iets te hoog was. Daarom laatste poging met acetylzuur gedaan (asperine). Daarnaast kwam naar voren dat er een afwijking in mijn mans gen te zien was, echter wisten ze niet of dat tot onvruchtbaarheid kon leiden of niet. Ze hadden er nog geen kennis van. Helaas zullen we daardoor nooit weten of dat de oorzaak was. Hoewel we 1 malig kort zwanger zijn geweest dus wij vermoeden van niet. Yasmijn allereerst gefeliciteerd wat mooi dat het jullie alsnog met eiceldonatie is gelukt! Helaas vrees ik dat door de bestralingen en chemo mijn baarmoeder het probleem is, ook omdat we wel 10 prachtige embryo's hebben gehad + 6 slecht ontdooide cryo's. Aan kansen dus geen gebrek
Jeetje @Veerlev wat een ontzettend grote klap! Ik herken je gevoelens. Bij onze laatste poging waren er bij de punctie 12 eicellen gevonden, 9 rijp en 3 bevrucht. Ik had bij poging 3 en 4 maar 2 eicellen, bij poging 3 geen terugplaatsing, er was geen bevruchting opgetreden, dus de dag na de punctie al gebeld, bij poging 4 1 bevrucht, dus 4 dagen in onzekerheid gezeten, wel een terugplaatsing gehad, maar helaas niet zwanger. Nu dus 3 in de race en toch kwam daar zondag, de dag voor de terugplaatsing, we waren al onderweg naar Gent, dat telefoontje wat je niet verwacht, wat je niet wil en wat in één klap de droom uiteen laat spatten: geen terugplaatsing! Bij ons is de eicelkwaliteit de boosdoener, dus denken wij nu nog na over de optie van eiceldonatie. Toch hebben we het er ook al geregeld over wat als we met z'n tweetjes blijven. Ook wij zijn geen voorstander van adoptie. Pleegzorg weet ik niet als wij zelf geen kindjes hebben. Wij denken nu aan reizen, veel van de wereld gaan zien. Voor nu wil ik je veel sterkte wensen bij dit grote verdriet! Dikke knuffel!
Wow ik las je topic en kan het niet laten om te reageren ook al zit ik op geen enkele manier in jouw situatie. Wat heb je al veel meegemaakt en wat ben je sterk. Het is soms zo verschrikkelijk oneerlijk verdeeld op de wereld. Ik wil je heel veel sterkte wensen en hoop dat je ontzettend veel geluk en nieuwe uitdagingen gaat vinden in je toekomstige leven. Dikke knuffel
@Jolandadjk wauw wat een vergelijkbaar verhaal. Wat verdrietig ook voor jullie. Ik hoop dat eiceldonatie voor jullie de optie mag zijn en jullie na een lange strijd toch nog papa en mama mogen worden. Reizen is ook een mooi plan voor de toekomst, alleen moet ik dan nog eventjes vliegangst overwinnen @newmom dank je wel voor je lieve berichtje. Iedereen schrijft dat ik zo sterk ben maar voel mij vandaag zo het tegenovergestelde . Gisteren was vooral regelen en zorgen dat familie het wisten en vandaag is het besef er opeens. Ik kan goed vooruit kijken en beseffen wat ik heb maar het lukt mij vandaag ook heeeeeel goed om om elke scheet te huilen .
Oh wat erg! Ik herinner me zelf dat vreselijke telefoontje nog, laatste poging hoogste dosis hormonen, 2 eicellen en uiteindelijk geen bevruchting. Dacht dat mijn hart brak, zo’n pijn. Ik stond in de Ikea op dat moment, vergeet dat nooit meer. Uiteindelijk een dochter gekregrn via eiceldonatie. Zo ongelovelijk blij en dankbaar. Jolanda en Veerle, allebei een hele dikke knuffel! Jolanda, je mag me altijd een pb sturen mocht je eventueel vragen hebben over eiceldonatie. Veerle, is je baarmoeder al eens goed onderzocht?
Lieve @Veerlev. We zaten in hetzelfde ivf groepje. Wat een lange weg, geduld en vast heel veel tranen zijn jullie verder. En dan ook nog zonder het vervullen van jullie wens. Dikke knuffels
@Zara75 dank je wel voor je lieve berichtje. Ze hebben ooit een hystroscopie gedaan en daarbij niks gevonden, maar verder niks. Ik weet wel dat met hormonen mijn bms dik genoeg wordt. Zijn er nog andere onderzoeken dat jij weet? @Elise75, had nooit gedacht in 2013 dat ik degene zou zijn waarbij het niet zou lukken. Besefte toen wel dat het nooit iedereen in de groep gegund zou zijn maar was er van overtuigd dat ik dat niet zou zijn. Maar goed ook want 4.5 jaar IVF is niet vol te houden als je weet dat dit het eindresultaat is!
Hoi Veerlev, wat een heftig verhaal! Ik zit zelf sinds 2013 in een IVF traject en ben bevoorrecht met een zoon (01-2014). Nu wilden wij vrij snel heel graag een tweede en zijn sinds begin 2015 weer opnieuw het traject ingestapt. We hebben elke keer top kwaliteit embryo's gehad, maar na de tp's bleef er geen enkele embryo zitten. Ik denk dat ik in twee pogingen (puncties) wel 15 terugplaatsingen gehad heb door veel cryo's. Niks bleef plakken. Onze gyn kwam bij de derde poging met het idee om scratching uit te voeren, om de innesteling te bevorderen. Een krasje maken in het baarmoederslijmvlies. En ik kan inmiddels zeggen dat dit heeft geholpen. Bij de verse tp van IVF3 ben ik 10 weken zwanger geweest, maar is helaas geëindigd in een MA. In oktober jl een cryo tp gehad na een nieuwe scratching vooraf. En opnieuw ben ik zwanger, nu 7 weken. Dus mocht je ooit overwegen een 4e poging te proberen en als je denkt dat je baarmoeder het probleem is, wellicht dat scratching een hulpmiddel kan zijn icm ondersteunende hormonen. Ik wens je voor nu in ieder geval heel veel sterkte!
@Happydepeppy2017, gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat fijn dat na zoveel tegenslag het toch gelukt is. Wij hebben meerdere malen scratching gedaan waar na we 1x een biochemische zwangerschap hebben gehad, maar dat ging al zo ontzettend vroeg mis. Soms zou ik wel IVF4 willen doen om het allemaal nog een keertje te proberen maar ik weet ook dat er een punt moet komen waarbij we het moeten loslaten. We hebben altijd gezegd 3 IVF pogingen en dan stoppen we, wat er ook gebeurd. Hoe graag je nu ook in oplossingen denkt en het, wat als, zal ik moeten leren accepteren en open staan voor nieuwe dromen en toekomstplannen. Ik hoop ooit net zo gelukkig te zijn met een tafel vol pleegkinderen om mij heen als dat ik nu zou zijn met een eigen wondertje in mijn armen.
Ik lees even mee. Hier ook ongewild kinderloos. Dromen? Ik ben nog veels te druk met ziek zijn. Ik vind het zo rot voor je Veerlev.
@Hommeltje wat verdrietig dat je zo druk bent met ziek zijn om verder te kunnen dromen. Ik weet niet wat je hebt maar hoop dat er snel verbetering in zit en je weer vooruit kunt kijken.
Ik las je bericht en herken je gevoel, iig ten dele. Tweeëneenhalf jaar geleden hebben wij na de derde icsi dat traject ook afgesloten. Door een zaadprobleem kwamen we in die drie pogingen maar tot één slechte en één goede bevruchting. Op 28 eicellen maar twee keer een tp gehad, zonder resultaat. Dus toen die laatste tp mislukt was, was het voor ons klaar en dan weet je niet wat je met jezelf aan moet. Ook in Gent geweest en ook daar konden ze niets voor ons doen. Een vierde of vijfde poging wilden we best doen, hadden we vooraf gezegd. Tenzij het zinloos was en daar zag het wel naar uit. Adoptie was geen optie voor ons en een donor voor mij in eerste instantie ook niet. Maar uiteindelijk toch die stap genomen en nu hebben we een dochter van negen maanden. Ik begrijp dat dit niet vergelijkbaar is met jullie situatie, maar toen ik je berichtje las, was ik weer terug in de zomer van 2015 en ik weet wat een intens verdriet je zult hebben. Dus ik wilde jou/jullie heel veel sterkte wensen.