Even mn verhaal kwijt, want ik lig (alweer) de halve nacht wakker. Ik heb 2 lieve jongens van 7 en 2 jaar. Een schat van een man, een leuke maar drukke baan en een dikke zwarte kater. Sinds anderhalf jaar is mijn vader ziek (kanker) en alle medicatie is slechts uitstellen van het onvermijdelijke. Hij leeft nog en haalt daar alles uit wat eruit te halen is, maar we zien hem langzaam achteruit gaan. Oudste zoon heeft al sinds november vorig jaar iedere avond buikpijn. Psygoloog heeft hem goed kunnen helpen. Sind meivakantie slaapt hij beter en hoef ik niet meer elke avond bij hem te blijven tot hij slaapt. Over een maand vertrekken wij naar Frankrijk om mee te doen met de Alpe dHuZes. Oudste wil heel graag de berg op lopen voor zijn opa. Hiermee zamelen we geld in voor KWF kankerbestrijding. Een mooi doel en prachtig evenement. Maar momenteel weet ik even niet hoe ik verder moet. De jongens zijn druk (hele dag lawaai). Mijn werk levert stress. Het huishouden schiet erbij in. De tuin is een bende. Ik wil vaker naar mijn ouders, maar zij wonen ver weg, dus ook dat kost veel tijd en energie. De voorbereiding voor alpe d'HuZes kost tijd en energie. 2 weken terug is een tante van mijn man overleden. Haar crematie heeft heel veel emotie in mij losgemaakt (buiten dat ik ook verdriet voel voor haar en haar gezin). Kortom. Het groeit me allemaal boven het hoofd. Mijn lieve man steunt me zoveel hij kan, maar loopt tegen hetzelfde probleem. We zijn gewoon zo moe. En het blijft maar malen. Ik heb op het werk een gesprek gehad met mijn manager. Ik zal een van mijn rollen overdragen en ik krijg een gesprek met de bedrijfsarts (preventief). Eigenlijk is iedereen heel lief voor me. Maar wat voel ik met k***. Pff t is eruit. In elk geval een stukje van het verhaal (lang zat voor op n forum). Hoop dat ik kan slapen nu. Morgenvroeg weer de wekker.
Zo je hebt aardig wat op je bordje. Niet gek dat je dan niet alle ballen in de lucht kunt houden. Ik weet niet of het financieel mogelijk is om tijdelijk iemand in te huren om je huis te soppen? En ik zou eens langs je huisarts gaan om te praten en wellicht kan hij je doorsturen naar een psycholoog of therapeut zodat je zelf weer gewoon hele nachten kunt gaan slapen want dat is natuurlijk wel extra slopend. En wellicht een goede planning maken voor de komende weken met daarin bezoeken aan je ouders en voorbereidingen gepland maar ook tijd om FF wwn was te draaien en boodschappen te doen. En heel veel sterkte!
Als je je het kunt veroorloven, zou ik zeker iemand inhuren voor de schoonmaak en een hovenier om de tuin en grote beurt te geven. Dan kun je dat van je lijstjes halen.... Verder zou ik inderdaad met een psycholoog gaan praten. En misschien kun je op je werk zorgverlof aanvragen? Heel veel sterkte...
Het belangrijkste is dat je gaat bepalen wat jij nodig hebt, en via de huisarts naar een psycholoog is zeker een goed advies, maar gaat alleen werken als jij het niet ziet als een extra ding op je lijstje. En een tuinman en schoonmaakster voor de komende tijd zou ik zeker doen, vraag ook hulp bij vrienden, het is sterk om nu hulp te vragen zodat jij weer lekker in je vel kan komen te zitten. Maar bij alles geldt dat je je niet schuldig gaat voelen, het is juist sterk dat het al ziet. Ik vind het ook super knap dat je op je werk hebt aangegeven dat het niet gaat en je leidinggeven je hierin steunt! Sorry dat ik misschien zo hard overkom, ik heb net een burn-out achter de rug en als je kan het kan voorkomen is dat veel fijner.
Helemaal niet hard. Thanks voor lieve reacties En goede adviezen ook. Maar geintje stopt net. Tot later Heb nu lang weekend bij ouders
Ik herken je gevoel heel erg, naast een drukke baan heb ik ook 2 hulpbehoevende ouders, waarvan 1 ernstig ziek en dan nog 2 kleine kids. Mijn werkgever is van de situatie op de hoogte en ik heb bijvoorbeeld 2 weken zorgverlof opgenomen toen het erg slecht ging vorige zomer. Ik mag altijd onbetaald verlof opnemen als mijn ouders me nodig hebben. Ik heb ook een huishoudster genomen; duur, maar ik koop er wel kostbare tijd met mijn ouders mee. Ik heb mijn kinderen ook weleens extra naar de opvang gebracht om naar mijn ouders te kunnen. Het is een heel moeilijke spagaat , een baan en kinderen is voor de meeste mensen al pittig, maar als je ouders er ook nog bijkomen wordt het helemaal jongleren met alles wat je hebt. Heel veel sterkte!