Ik weet dat sommigen van jullie mijn onzekerheid dodelijk irritant vinden, maar ik.heb daar echt volkomen lak aan. Dit is mijn eerste kindje, alles is nieuw en nu weet ik het weer even niet. situatie is als volgt: Ik word al weken geplaagd met voorweeen, die uiteindelijk weer stoppen. Het voelt als menstruatie krampen laag in de buik. Gisteravond begon mijn onderrug te zeuren, in combinatie met weer die menstruatie krampen. Ik heb er echt heel slecht door geslapen. Vanmorgen bleef dit zowel inrug als in buik aanwezig. Ik ben vanmiddag een uur wezen wandelen, toen leek het erger te worden. Daarna een uur geslapen, zakte het iets af. ik heb vandaag al 5/6 keer ontlasting gehad. Vanavond tijdens het eten koken werd ik helemaal onpasselijk, het idee aan eten deed mij al overgeven zowat. Ik ben in bad gegaan en ik word ineens beroerd. Extreem warm, buikkrampen nemen in hevigheid toe, met zo'n app meet ik om de 1,5 minuut een 'kramp' die 30-50 sec duurt. Ik voel me helemaal niet lekker. Waar twijfel ik aan? -Jullie zeggen steeds, als het begint, dan weet je dat wel! Ik heb nu niet zoiets van 'tjonge jonge jonge wat doet me dat toch zeer' Het is enigzins irritant, zeker niet pijnlijk - In combinatie met deze krampen, heb ik totaal geen harde buiken! Ja er komt regelmatig een kamp opzetten, maar nou echt niet zo dat het heel pijnlijk is. Is dit nou toch gewoon weer voorwerk denken jullie? Ikben zo gefocust, dat ik het niet meer zie hoor
oohja, ik heb ook nog eens heel veel wit/gele afscheiding vandaag, echt wel 2x zoveel als anders, maar dat zegt natuurlijk ook niks.
Jouw twee punten zal ik ff mijn ervaring van geven: - Ik herkende het echt niet als weeën en het waren toch echt weeën. - Had niet het gevoel van harde buiken. Dus het zou zomaar kunnen! Zo ja, succes!
Ik herken dit wel. Beide keren voor de bevalling begon is mijn lichaam begonnen met voorbereidingen (zo noem ik het zelf) Dus idd veel naar de wc, darmen lekker leeg tijdens t persen heel fijn! Die voorweeën zorgden er bij mij voor dat ik de bevalling startte met 2cm ontsluiting. De echte weeën begonnen met een "nekgevoel" ik voelde gelijk dat dit t echte werk was. Ook de duur van de wee en de sterkte ervan. Wat jij nu hebt zal gezien je zwangerschapsduur echt wel voorwerk zijn waar je dadelijk profijt van hebt. Probeer ontspannen te zijn en t over je heen te laten komen. Ik denk zelf altijd dat als je er te krampachtig mee bezig bent t je bevalling belemmerd. Succes met je bevalling straks!
Ja nu bijhouden hoeveel regelmaat erin zit. Je noemt wel wat dingen wat voorwerk kan zijn, of het is helemaal niks dat kan ook. Een slijmprop is iig heel anders dan normale afscheiding. Deze is meestal groot en met bloed of kleine stukjes die echt totaal niet lijkt op normale afscheiding
Ik ben helemaal ZEN en ontspannen, adem goed in mijn buik, zit lekker in bad, alleen in mijn hoofd veel twijfels 'is dit het nou wel of niet?'
Ik weet dat een slijmprop anders is, maar hoeveelheid afscheiding vond ik opmerkelijk. Bedankt voor je reactie, ik blijf voorlopig timen
Ik herken wat je zegt niet. Bij beide zwangerschappen begon het ook meteen goed. Ik kon de weeën meteen goed herkennen. Wel lees ik regelmatig op dit forum dat er dames zijn die weken last hebben van 'voorwerk' Als je het niet vertrouwt bel je de verloskundige gewoon even.
Nou er is in ieder geval wat gaande! Bij mij waren weeën ook geen harde buiken hoor...maar echt hele erge darmkrampen. Meer dat gevoel. Hou je slijm trouwens maar wel in de gaten...zolang het nog wittig is, is het prima. Zodra het groenig wordt, dan je vk bellen! In ieder geval succes....spannend zeg
Ik heb er twee uur over gedaan om te beseffen dat het echt begonnen was... Heb twee keer gedouched en het werd niet minder, eerder meer. Ik kreeg bij yoga de tip: als je twijfelt, ga iets anders doen, bijv taart bakken, of ik ben gaan puzzelen.als je er niet aan denkt/mee bezig bent en het zet rtoch door zal het wel het echte werk zijn. Dus hup uit bad en een taakje doen! succes!
Bij de eerste had ik ook totaal geen idee wat het was begonnen. Ik had wel het gevoel alsof ik ongi moest worden, ook had ik een zeurende pijn in de onderrug. Maar zag het echt niet als het begin van de bevalling. Ik moest die dag naar het zkh voor een CTG en de gyn zei dat ik weeen had en vroeg of ze geen pijn deden. Ik dacht dat ik gewoon harde buiken had. Bij de 2e ging ik naar het zkh want ik zou ingeleid worden. Tijdens het CTG bleek dat ik weeen had en had al 3 cm ontsluiting. Werd dus niet meer ingeleid want het was al begonnen. Bij de 2e ben ik de nacht ervoor uit bed gegaan omdat ik een zeurende pijn in de onderrug had maar heb dat niet gezien als het begin van de bevalling Dus als ik jouw verhaal lees denk ik dat het best eens begonnen kan zijn. Wens je in ieder geval suc6!
Helaas kan niemand je hier vertellen of het echt begonnen is of niet. Bij iedereen is dat anders. Bel je vk als je vermoed dat het zo ver is, daar is ze voor! Succes in elk geval!!
Als ik zo terugkijk op mijn eerste komt het "legen van mijn darmen" om maae zo te zeggen bekend voor. Ook het zeurderige in mijn buik en rug. het was wat vervelend en een beetje pijnlijk, maar ik herkende het ook niet als weeen (eerste kindje). En omdat ik nog maar 36+4 was zocht ik er niets achter en verloskundige ook niet. mijn moeder was er van overtuigd dat ik moest bevallen. uiteindelijk zei de vk: ga maar even langs zkh zal wel blaasontsteking zijn. In het zkh aangekomen, 4cm ontsluiting.. 12 uur later mooi kindje in mijn armen. het zou dus zomaar kunnen dat het al is begonnen.. heel veel succes in ieder geval