Vorig jaar september kwam ik op de naam Ivy. Ik vind het zo'n prachtige naam, met een hele mooie betekenis, en ik kon mezelf niet anders voorstellen dan mocht ik ooit zwanger worden en een dochter krijgen, dan gaat ze Ivy heten. Toen werd ik zwanger. En hoe echter het werd, hoe meer ik ging "hopen" op een jongen want een jongen past gewoon meer bij hoe ik zelf ben qua hobby's en interesses. Ik zie bij een meisje mijn zusje en haar vriendinnen voor me en daar kan ik echt niets mee Terwijl ik ravotten met mijn broertje en spelen met de jongens op wie ik als oppas en au pair heb gepast echt geweldig vond. Zo helemaal mijn ding! En nu...het is een jongen. En daar ben ik ontzettend blij mee. En de naam die hij gaat krijgen is prachtig en past ook helemaal bij mij. Daarnaast breng ik nu de eerste en misschien wel enige stamhouder voort, ook heel bijzonder. Maar er knaagt iets... Als ik ergens zie dat iemand een dochtertje heeft met de naam Ivy, dan voel ik een soort jaloezie. En als ik hier lees dat iemand een meisje krijgt en Ivy op het lijstje heeft staan wil ik heel hard roepen: DOEN! Steeds als ik die naam ergens zie staan dan doet dat iets met me. En dan vooral het gevoel dat ik misschien nooit een kind zal krijgen met de naam Ivy. Want de kans is groot dat het bij één blijft. Of dat er wel een tweede komt, maar dat ook een jongen is. Zo stom... Ik ben ontzettend blij met een jongen op komst, maar het doet pijn dat ik de naam Ivy niet kan gebruiken. Hoe raar is dat? Is zoiets met een naam hebben enigszins herkenbaar voor iemand hier?
Stel je krijgt ooit nog een kindje en het word een meisje dan Ivy noemen en anders vernoem je de naam als tweede naam voor je zoon?
Nee is niet raar, wij verwachten ook een jongen maar hadden de meisjesnaam al duidelijk voordat ik zwanger was. Een jongensnaam daarentegen daar moest ik echt wel aan wennen. Nu als ik mensen om mij heen hoor dat ze een meisje verwachten ben ik bang dat 'onze' meisjesnaam ingepikt zal worden. Ook heb ik het gevoel vooral jongens te mogen krijgen (kant van partner zijn vooral jongens) en dan kan ik de naam misschien wel nooit gebruiken... Het is moeilijk maar ik denk dat ik er weer helemaal anders over denk zodra onze jongen geboren is. Dan ben ik vast niet meer druk met de denkbeeldige dochter die er wellicht nooit komt, dan ben ik gewoon helemaal in de wolken met mijn zoon.
Nee hoor, niet vreemd. Ik had ook 2 keer een hele leuke meisjesnaam bedacht die ik dus nooit zal kunnen gebruiken. Wel jammer maar ik zou ze toch echt niet om willen ruilen voor meisjes... Misschien had je wel hetzelfde gehad maar andersom als je een meisje had gekregen
Niet precies hetzelfde maar ik had ook een naam voor een meisje die ik helemaal geweldig vond. Al jaren mijn favoriet en voor mijn gevoel ging die naam het zeker worden. Maar in mijn geval was er nog een vriend die ook iets te zeggen had en die naam helemaal niks vond. Uiteindelijk een hele mooie andere naam gevonden maar als ik mensen zie met een dochter met de naam die ik zo leuk vond, steekt dat ook wel een beetje. En waarschijnlijk had jij hetzelfde gehad als je kindje een meisje bleek te zijn, want dan had je jongensnaam niet gebruikt. Toch? Totaal niet raar hoor!
Ik denk dat ik het andersom niet gehad zou hebben... De jongensnaam die ik nu heb vind ik prachtig, maar is wel minder betekenisvol voor me. Niet op zo'n speciale manier als Ivy dat is. Het voelt zo stom. Ik ben op alle punten zo blij om een jongen te krijgen. Mijn grootste wens komt uit, ik heb jaren geroepen dat ik echt heel graag een zoon wil. Ik ben nu al stapelverliefd op hem en zou hem nooit willen inruilen voor een meisje natuurlijk. Het is echt puur die naam... Toen ik dat aan mijn zusje vertelde zei ze: zal ik mijn kindje dan Ivy noemen als het een meisje is? Dan heb je toch een Ivy. Want we zijn heel close en ik pas vaak op haar zoontje, dat zal met haar tweede kindje niet anders zijn. Maar nee, absoluut niet hoor. Ivy is "mijn" naam. Het voelt zo vertrouwd...
Hahah wel lief van je zus Ik ken dit natuurlijk nog niet want ik ben niet zwanger maar ben nu vooral bang dat de naam die wij gekozen hebben opeens super populair wordt of dat die het 't voor mij ineens niet meer is als ik daadwerkelijk zwanger ben. Vind je verhaal wel interessant om te horen, nooit bij stil gestaan dat je je zo kunt voelen haha, maar ik snap 't wel. En joh, wie weet krijg je wel een 2e en wordt dat een meisje en heb je toch je Ivy, you never know!
Zul je net zien dat ik zwanger wordt van een tweede, een meisje, dat de hormonen toeslaan, ik haar een andere naam geef omdat dat misschien beter past bij de naam van mijn zoon, weet ik veel, en achteraf spijt krijg omdat ik dan weer geen Ivy heb. Ja, dat zou echt wat voor mij zijn
Als je dan opzoek bent naar een andere meisjesnaam of meningen, stuur ik je wel een linkje (meerdere keren als je een andere naam in je hoofd blijft houden) naar dit topic En wat lief van je zus! Maar ik snap wat je bedoelt, is toch "jouw" naam
Is Ivy voor jou ook echt alleen een optie als meisjesnaam? Ken toevallig 2 jongens (volwassen en kind) die Ivy heten!
Ivy vonden wij ook prachtig, uiteindelijk niet gedaan omdat de dochter van onze beste vrienden Evi heet. Nu hebben we een andere mooie naam voor onze dochter uitgekozen.. maar onze jongensnaam stond al jaren vast. Al voordat we überhaupt bezig waren met zwanger worden. Ik ben dolblij met ons meisje, maar zou heel graag 'onze' jongensnaam ooit nog geven. Andersom had ik dat niet zo sterk gehad, omdat we echt nog over een meisjesnaam na moesten denken toen we hoorden een dochter te krijgen. Ik begrijp je gevoel dus heel goed!
Ik snap je gevoel wel een beetje. Maar je gaat het echt wel loslaten. Het idee van je zus vind ik heel lief! Ik zou dat ook twijfelachtig vinden, maar ook wel weer bijzonder! Maaaaaar als je wel een tweede krijgt en het is een meisje..... Ai! Of Ivy als tweede naam voor je zoon?
Nee ik blijf Ivy wel bewaren voor als ik ooit een dochter mag krijgen voor mijn zoon staat de tweede naam al vast.
Ivy bewaren voor een evt 2e kindje en als dat ook een jongen is dan een huisdier, vrouwelijk, kopen en haar ivy noemen Snap wel wat je bedoelt.
Ik heb het ook, danwel met meerdere meisjesnamen. Maar het knaagt. Nu in mijn zwangerschap van de tweede al helemaal. Ik ben echt blij met mijn zoon. En een tweede zoon zou in zo veel opzichten handig zijn. Maar een meisje, wat zou ik dat stiekem toch graag willen.