Hallo! Ik ben 25 jaar en inmiddels 3 jaar in een relatie met de liefde van mijn leven! Vroeger altijd al de wens gehad om veel kinderen te hebben maar ook altijd een bepaald gevoel gehad dat het "daar beneden" niet helemaal goed zat op de een of andere manier. Altijd een angst gehad dat kindjes krijgen geen makkelijk gegeven zou worden... In 2014 besloten om te stoppen met de pil en wel te zien waar het schip zou stranden. Het ont pillen ging niet zonder slag of stoot de eerste maand 26 dagen, netjes dacht ik! Maar toen.... 59 dagen gingen er voorbij voor ik weer ongesteld werd. Mijn huisarts benoemde het alsof ik moest zien dat ik even een keer ongesteld zijn overgeslagen had, niets om mij zorgen te maken heel normaal bij ont pillen. Dus... mijn zorgen waren weg, de cyclussen die daarna kwamen waren erg onregelmatig alleen ik heb geen goed geheugen meer over mijn cyclus voordat ik ooit aan de pil begon dus geen referentiemateriaal of dit voor mij normaal was. In begin 2015 kwam mijn zus met de mededeling dat ze zwanger was. Ook al was ik nog zo blij voor haar en verheugd met het feit dat ik een neefje/nichtje zou krijgen.. van binnen schreeuwde ik omdat zij hier helemaal niet bezig mee waren.. Waarom zij wel en ik niet!? Overwegend was ik ontzettend blij voor haar maar de pijn die ik van binnen voelde was er ook... En toen.... Bleek ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te hebben. Shit... Wat voelde ik me schuldig dat ik van binnen zo boos ben geweest... Maar bij mij sloeg tegelijkertijd meer de onzekerheid toe over mijn eigen vruchtbaarheid... Toch maar een afspraak gemaakt met de huisarts voor een verwijzing naar het ziekenhuis. Doorverwijzing gekregen en op naar het ziekenhuis, vriendlief moest weer zaad doneren en ik kreeg een uitstrijkje en een inwendige echo om naar mijn eitjes te kijken. Linker eierstok bevatte +/- 9 eitjes en rechtereierstok was niet goed te zien, dan maar kijken met de AFC Echo > ook rechts genoeg eitjes en een mooie afmeting van de baarmoeder. Maar toen kwam het telefoontje waar ik niet op zat te wachten; Uit het uitstrijkje bleek dat ik Chlamydia had. Aan mijn vriend twijfel ik geen moment, hem vertrouw ik voor de volle 1000% . Mijn vorige vriend en de vorige vriendin van mijn huidige vriend daarentegen We moesten beide exen er mee confronteren, ook omwille hun gezondheid. Mijn ex schrok enorm en heeft zich direct laten testen, hij had het niet. Dan de andere ex maar confronteren. Zij heeft een ietwat losbollig verleden en er is al eerder uit onderzoeken (2012) gebleken dat zij een SOAs heeft gehad. Maar ook haar test was nu negatief. Waar het vandaan komt zullen we dus niet weten, of iemand liegt of iemand heeft antibiotica gehad in de tussentijd Het doet er niet meer toe, ik richt me liever op de toekomst. (onlangs vond ik hier in huis overigens wel van haar nog een apothekers recept voor een medicijn dat word voorgeschreven bij Chlamydia Volgens mijn vriend hadden hun weinig tot nooit seks hadden en was mevrouw gevoelig voor schimmelinfecties waar ze die medicijnen vaker voor kreeg Dus wellicht dat het wel via haar is binnengekomen maar dat ze nu schoon is ) Nadat wij beiden medicatie hadden gekregen voor de Chlamydia bleek bij het volgende gesprek met de dokter dat ik ook PAP 3 als uitslag heb van het uitstrijk. Hoppa . Volgende klap in mijn gezicht Na een tweede uitstrijk bleek gelukkig dat deze waarde waarschijnlijk werd veroorzaakt door de aanwezigheid van de chlamydia Nu is het weer PAP 1, geen zorgen meer over maken dus. In de tussentijd had vriendlief zijn zaad ook laten testten en de kwaliteit was goed! Uiteindelijke doel nu zou dan worden IUI. Ik was blij want voor mijn gevoel laat je bij IUI toch net iets meer de natuur zijn werk doen. Vervolg stap, onderzoeken of mijn eileiders schoon zijn door middel van een HSG. Uitvoerig de brochure doorgelezen en ik schrik niet zo snel terug van onderzoeken, ik zal het allemaal wel beleven en het zal wel meevallen dacht ik. Gisteren was de HSG. Daar lig je dan op zon tafel onder het röntgen apparaat. Eerst de spreider erin, dan word de baarmoederhals en de binnenkant van je vagina een beetje schoongemaakt met jodium en dan zetten ze het kapje op de baarmoeder mond, deze zuigen ze dan vacuüm zodat deze goed aansluit. (het voelde een beetje gek maar was voor mij in ieder geval niet pijnlijk). De spreider eruit en toen moest ik plat op de tafel gaan liggen, door een defecte pomp moest de arts met de hand de vloeistof inspuiten. Langzaam voelde ik de druk oplopen, er werd een foto gemaakt: de baarmoeder had zich gevul, en toen voerde ze de druk op en werd mijn pijn heftiger. Het voelde ongemakkelijk alsof ik naar het toilet moest maar ik wist dat ik moest blijven liggen om zekerheid te krijgen. Nog een foto Nog steeds alleen de baarmoeder gevuld en toen begon ik te huilen. (nu ik dit schrijf weer trouwens ) had ik dan toch gelijk ? Ze voerde de druk op en de pijn werd voor mij ondragelijk, ze stopte en gelukkig zakte de pijn gelukkig snel weg door diepe ademhalen. Ik ging geestelijk een beetje kapot van binnen, dit kan niet waar zijn ik ben een jonge gezonde dame en ik kan nu gewoon niet op de natuurlijke manier kinderen krijgen door iets wat in mij verkeerd zit... De arts stelde een medicijn voor wat helpt om de bloedvaten te verwijden, ze dacht dat ik wellicht verkrampte door de zenuwen. Ik stemde toe want ik wilde alles doen om zeker te weten wat mijn lichaam net wel of juist niet kan om kinderen te krijgen Maar de vloeistof kwam eruit lopen en ze kon niet meer verder. De arts was heel lief en bemoedigend dat ik misschien verkrampte en dat ze daardoor niet verder kon maar voor nu was haar oordeel verstopte eileiders. Volgende week heeft het artsenteam overleg en de 26e heb ik pas een afspraak met de arts om het verdere traject te bespreken n.a.v. dit onderzoek. Ik ben vastberaden om waar mogelijk operatief mijn eileiders schoon te laten maken, want als er ook maar een optie bestaat om gewoon op de natuurlijk manier kinderen te kunnen krijgen dan wil ik daar voor gaan... Ik sta altijd heel neutraal en positief in het leven. Wat gebeurt, gebeurt en ik ga liever op zoek naar positieve oplossingen dan dat ik blijf hangen in de negatieve oorzaken. Graag hoor ik het als er mensen zijn die ervaring hebben met verkleefde eierstokken en het verloop van jullie kinderwens nadat dit geconstateerd werd En tips en adviezen zijn natuurlijk ook altijd welkom (SORRY voor dit achterlijk lange verhaal )
Heb zelf geen ervaring met soa's, HSG of verstopte eileiders. Maar ik wil je veel sterkte wensen! Houd moed en hoop dat je uiteindelijk een gezonde baby in je armen mag sluiten.
Ook ik heb chlamydia gehad. Na een hsg twijfelden ze en heb ik een kijkoperatie gehad. Conclusie: beide eileiders volledig verkleefd. 0%kans op een natuurlijke zwangerschap. Ik kreeg toen de keuze: meteen ivf of eerst een operatie en dan nog zelf proberen. Ik heb toe gezegd een operatie te willen en darna iui. Na de operatie heb ik nog 1 goede eileider, de ander was niet meer te redden. We hebben 6 keer iui gedaan zonder resultaat en zijn we nu bezig met onze eerste ivf poging... Ik wil je niet ontmoedigen... maar succes Voor vragen mag je me ook pb'en