Ik heb het even heel erg moeilijk. Wij hadden een wens voor een derde kindje, waren zelfs al aan het klussen. uiteindelijk hebben we besloten om er toch niet voor te gaan. Ik heb veel miskramen gehad, een chromosoomafwijking waarvan er een kans is dat ik die doorgeef en dus een grotere kans op een gehandicapt kindje, vlokkentest of vruchtwaterpunctie daardoor en dan mijn zware zwangerschappen. Heftige bekkenklachten, 2 maal zwangerschapssuiker en als toetje een geplande keizersnede .Financieel staan we er nu redelijk voor maar met een derde kind moeten er een aantal dure dingen komen zoals een auto waar 3 kids in kunnen. Door al deze dingen hebben we besloten om het bij onze 2 heerlijke kids te laten. Maar ohhh het blijft zo kriebelen en ik wil zooo graag nog één wondertje. Mijn verstand zegt van nee, en dan vooral kijkend naar de medische kant voor mij en de baby maar in mijn hart wil ik zo graag. Zijn er meiden die dit herkennen en hun verstand voorang geven op hun hart?
mijn moeder had dit ook. geen medische klachten maar de wens voor een 4de in ons geval. ik heb namelijk 3 broers. bij de 2de broer had ze vanaf het begin al er zit nog een kindje te wachten en dit gevoel bleef 2 jaar aanhouden. toen hebben ze besloten om nog een x te proberen. en meteen prijs. toen ze mijn jongste broer op der buik had liggen meteen na de geboorte kreeg ze een zalige wind over haar heen (ze kan het niet beschrijven) gevolgd door alleen maar rust! het gevoel voor kindjes was weg. haar gezin was "compleet" dus kan het best begrijpen dat je dat gevoel hebt. en ik denk ook dat het zal blijven tot je er nog 1tje hebt.
Hier won het hart Ik had al 2 kids.. en die waren inmiddels tieners.. maar de eierstokken bleven klapperen en ik ben er nog keer voor gegaan. en ik had hoop dat ik daarna de rust zou vinden en dat ik het gevoel zou krijgen van zo, klaar.. maar helaas.. de onrust is er nog steeds.. hart versus verstand.. wat een ellende
Ik heb ook al twee kindjes en vond het tot voor kort ook 'compleet', totdat de afspraak bij het ziekenhuis voor een sterilisatie (voor mijn man) wel heel dicht bij kwam... Ik droomde toen 's nachts over een derde kindje en werd toen nogal angstig wakker dat het dadelijk niet meer zou kunnen, terwijl ik eigenlijk helemaal achter de beslissing van de sterilisatie stond, heel apart. Hierdoor ging ik erover nadenken en wist ik al snel zeker dat ik er graag nog een hummeltje bij zou willen. We hebben een klein huis, ik werk niet dus een derde kindje erbij wordt wat krapjes.... Maar mijn gevoel was zo sterk dat ik mijn man heb weten te overtuigen. En zodoende zijn we nu ook aan weer aan het oefenen. Mijn vorige twee zwangerschappen zijn goed gegaan, op hoge bloeddruk na, verder geen complicaties, dus daar hoef ik mij niet zo'n zorgen over te maken. Maar het spookt ook wel door mijn hoofd dat ik nu twee gezonde kinderen heb en stel je voor dat de derde niet gezond is? Wat ik haal ik mij nog op de hals? In ieder geval heel veel sterkte met je beslissing. Het lijkt me erg moeilijk als je gevoel je zegt nog een kindje, maar dat je verstand 'nee' zegt.