Ja sorry, een topic over een schoonfamilie. Mijn schoonmoeder in dit geval. Laat ik vooropstellen dat het een lief mens is, grotendeels van de tijd dan. In mijn schoonfamilie is het huwelijk erg belangrijk. Zo vieren mijn schoonouders élk jaar hun trouwdag, en daar kan je maar beter heen gaan anders hoor je dat het hele jaar. Nu zijn mijn vriend en ik niet getrouwd. Mijn vriend zou dit wel willen, maar het hoeft van hem niet per se. Ik zelf wil niet trouwen. Mijn schoonmoeder kan het niet laten hier opmerkingen over te maken. Zo heeft ze al eens gezegd dat ik minder als een schoondochter voel, omdat ik niet met haar zoon ben getrouwd. Nou ja prima, als dat het enige is. Ik geef net zoveel om haar als dat ik zou doen als ik wel met haar zoon getrouwd zou zijn. Nu komt het probleem. Mijn schoonmoeder is erg terughoudend richting onze dochter. Eerst dachten wij dat het kwam omdat ze te vroeg is geboren en lang in het ziekenhuis heeft gelegen, weten wij veel. Maar schoonmoeder heeft gezegd dat onze dochter niet als haar kleindochter voelt, omdat ik niet met haar zoon ben getrouwd. Ze vindt het eigenlijk ‘niet kunnen’ om een kind te krijgen terwijl je niet getrouwd bent en vindt dit geen goed voorbeeld voor een kind. Nadat ik vooral verdrietig ben geweest, vraag ik me af wat ik (we) hier nu mee moet? Dat ze mij niet ‘mag’ prima, maar onze dochter kan hier niks aan doen. Vriend is boos op zijn moeder en wil geen contact meer. Ik wil onze dochter haar oma niet ontnemen… Ik ben in staat om gewoon op maandagochtend te trouwen om van het gezeik af te zijn… Een gesprek met schoonmoeder is prima mogelijk, maar dit zal niks aan haar gevoel veranderen. Ik weet niet wat ik met deze situatie aan moet.
Wat een muts dat mens. Het is geen 1950 meer. Van mij kon ze er blijven, als ze je kind achtersteld is ze de titel oma niet waard in mijn ogen.
Dat ze graag wil dat jullie trouwen snap ik wel. Verder snap ik er niks van. Jullie leven, jullie keuze. En wat ontzettend naar dat ze zo over jullie dochter kan praten. Ik zou er niks mee doen. Valt niet mee te praten.
Belachelijk. Als ze dat zegt over haar kleinkind dan is ze de titel oma inderdaad totaal onwaardig. Ik zou je man volgen en haar duidelijk maken dat als ze niet normaal kan doen ze beter maar lekker weg blijft.
Wat een rot gevoel moet het voor je zijn. Je zit ook nog midden in de hormoon schommelingen en de “naweeën” van zo’n heftige vroege bevalling. En dan doet je schoonmoeder van wie je steun en liefde wilt ontvangen zo over haar zoon, schoondochter en kleinkind. Is ze gelovig? Want dan kan ik me er wel iets bij voorstellen dat dit een gevoelige zaak is. Verder zou ik niet zomaar trouwen om er dan maar vanaf te zijn. Maar ga in gesprek met haar. Vertel duidelijk hoe jullie je voelen, en dat het jullie keuze is om jullie leven op deze manier in te vullen. Dat zij toch echt de oma is van haar kleindochter, dat dat ene papiertje die je op maandagochtend kunt halen, voor jullie niets toevoegd aan jullie liefde voor elkaar. Je kunt het eventueel ook in een mooie brief zetten, als het te moeilijk is om er misschien gewoon over te praten. Veel mensen roepen op een forum. Laat je schoonmoeder maar, verbreek contact, maar dat is natuurlijk nooit zomaar een makkelijke oplossing. En dat kan altijd nog als jullie alles hebben geprobeerd. Succes ermee.
Je ontneemt jouw kind haar oma niet, dat doet zij zelf. Dat gezegd hebbende, vind ik dat het jullie leven en jullie beslissing is.
Wat verdrietig dat je schoonmoeder dat zo voelt. Zo mist ze heel wat van jullie als gezin. Ik zou het benoemen, maar het houden zoals het is (dus niet trouwen! T zou wat zijn zeg!...). Contact verbreken lijkt me andere uiterste. Dat zou ik ook niet doen.
Wat lastig en verdrietig! Ik kan me er niks bij voorstellen dat jullie dochter niet voelt als kleindochter. Hoewel ik me heel goed kan voorstellen dat de eerste reactie is om dan maar het contact te verbreken, zou ik toch proberen contact te blijven houden. Een brief is inderdaad een mooie optie. Misschien als ze jullie dochter blijft zien dat ze wel als kleindochter gaat voelen. Maar mocht schoonmoeder dit ook niet willen/kunnen, dan houdt het op. Dan heb je er in ieder geval voor je eigen gevoel alles aan gedaan. Niet dat jij nu je dochter haar oma ontneemt hoor, dat doet oma zelf.
Wat erg dat je schoonmoeder haar gevoel "botviert" op een baby'tje, kindje kan er niets aan doen maar oma is wel terughoudend tegenover haar. Je mening hebben is prima, maar op deze manier je stempel drukken is niet okee. En ik zou zeker niet trouwen enkel om je schoonmoeder te behagen, het is geen 1950 meer.
Ik vind het behoorlijk manipulatief klinken... Ik zou dan ook zeker niet trouwen, omdat zij het wil. Contact verbreken misschien ook niet meteen. Maar dat zou er bij mij uiteindelijk wel van komen, zodra haar gedrag blijvend blijkt en mijn kind daar de dupe van zou worden.
Een heel stevig gesprek aangaan met schoonmoeder. Als ze een beetje verstand heeft moet ze snappen dat niet het boterbriefje maakt dat het zijn kind is en haar kleinkind. En wat is nu een grotere, blijvende verbintenis dan een kind? Of denkt ze dat jij als ongetrouwde vrouw de bloemetjes regelmatig buiten zet ofzo? Ze twijfelt hoop ik toch niet aan het feit dat jouw vriend de vader is?? Vroeger was het erg lastig om alles goed geregeld te krijgen, dat de vader evenveel rechten had als de moeder. Mijn oom en tante zijn eind jaren 80 daarom met elkaar getrouwd, het was zo'n toestand dat ze niet getrouwd (met kind op komst) waren en kwam een hoop rompslomp bij kijken. Tegenwoordig is het een kwestie van online wat invullen. Niet trouwen omdat zij dat wil, enkel als jullie dat zelf willen en het voor jullie meerwaarde heeft. Sterkte ermee, kan me voorstellen dat het extra moeilijk is na zo'n heftige periode.
Ik vind het allemaal een beetje gek hoor. In principe snap ik wel dat ze jullie graag getrouwd ziet, maar het gevolg hiervan omdat jullie dat niet zijn snap ik weer niet. Maar wat ik me nou het meest afvraag hè; waarom wil jij niet trouwen? Ik ben hier echt oprecht benieuwd naar omdat ik me een reden hiervoor moeilijk voor kan stellen.
Hierdoor zou ik echt in de contramine schieten, hoezo moeten trouwen? Dan zou ik dus nooit meer de behoefte voelen om met haar zoon te trouwen, is ze helemaal gek geworden. Uiteindelijk is het haar verlies dat jullie dochter niet als haar kleinkind voelt en daardoor het contact afhoud. Ik moet wel zeggen dat ik nogal bevooroordeeld ben wat betreft schoonmoeder/schoonouders en de hele schoonfamilie. Dus misschien ben ik wat zwart wit wat uitspraken betreft.
Het 1e gevoel wat ik hierbij vooral krijg is dat ze nu via jullie dochter haar zin probeert door te drijven dat jullie nu tóch gaan trouwen. Ik zou haar wel eens willen vragen waarom dat papiertje zo belangrijk is, en waarom jij met dat papiertje meer als schoondochter zou voelen en jullie kindje meer als kleindochter.... Vind t maar een rare gedachtegang en vind t vooral erg manipulatief overkomen. Als in ze krijgt dr zin niet dus dan maar op deze manier nog eens proberen.... Ik zou daar serieus een gesprek over aan willen gaan wat ze hier nu mee probeert te bereiken. En haar duidelijk maken dat als zij zo doorgaat ze enkel het tegenovergestelde zal bereiken (juist niet trouwen) en dat zij ook minder betrokken zal zijn in t leven van kleinkind bijv (als jullie dat als consequentie zien) Andere kant zou ik ook denken nou dan maar op maandagochtend stiekem naar t stadhuis (zonder haar!!) want zou haar ook niet de voldoening willen geven om er dan bij aanwezig te zijn. En zou t denk ik ook niet vertellen, pas als ze weer ooit zo’n opmerking maakt je ring ofzo voor dr neus langs zwaaien Maar goed dan is de vraag vooral, wat heb jij er zo op tegen om te trouwen? en wat zou er nou erg aan zijn om wel te trouwen bijv? Zou trouwen dus ook alleen doen als je er zelf achter staat en je er fijn bij voelt om op die manier jullie liefde te bezegelen he zoals dat wel eens genoemd wordt en zou t zeker niet doen als je er zelf niet achter staat alleen maar om dat mens een plezier te doen....
Ik zou met haar in gesprek gaan en het precies zo zeggen zoals je hier doet. Dat je het als het over jou gaat niet leuk vind maar dat je dat nog kunt accepteren, maar dat ze jullie dochter als 'minder' ervaart jullie ronduit kwetst en verdriet doet. Ik ben zelf christen en in mijn kring word veel waarde gehecht aan het huwelijk, dus dat snap ik, maar ik vind haar opmerking echt héél ongepast.
Ook ik zou eerst vragen naar het waarom ze dat zo graag zou zien dat jullie trouwen. Gaat t om het papiertje? Of om het feest? Anders kun je ook gewoon een (klein) feestje geven elkaar ringen geven zonder dat de gemeente/kerk/notaris etc t officieel maken. Laat je t haar betalen. Maar goed... Ik probeer even om te denken. Zou t kunnen... Dat ze last heeft van bindingsangst... bang is om van iemand te houden en dan gekwetst te worden als diegene uit haar leven gaat. En dat ze dan denkt dat door te trouwen de kans dat jullie samen blijven enorm vergroot. En dat je niet weggaat en al helemaal niet dat ze dr kleindochter niet meer kan zien. Stukje zelfbescherming? Misschien heeft ze zelf een rot huwelijk/ houd ze niet van dr man maar is ze nog samen omdat ze is getrouwd? Geen idee he ff aan omdenken. Succes in ieder geval en doe geen dingen die niet goed voelen!
Sommige mensen willen dat gewoon niet, zien er de meerwaarde niet van in (want wat is die nou eigenlijk?)
Wellicht mijn peuter aanpak gebruiken; Of je blijft mokken en jezelf heel zielig vinden of je doetgewoon gezellig mee, aan jou de keus. Ik begrijp dat dat heel naar voelt en dat je er verdrietig van wordt, maar aan de andere kant van wat ik lees je dochter is te vroeg geboren (heftige periode), je man neemt het gewoon voor JULLIE op, en een oma is alleen een toevoeging als ze ook leuk is en dat klinkt jouw schoonmoeder op dit moment niet. Heel kort door de bocht: Jij en je gezin moeten een stuk langer leven met de keuzes die jullie maken dan je schoonmoeder.
belastingvoordeel of/en als je religieus bent de voordelen daarvan. Maar dat is dan voor de mensen die het huwelijk aangaan. Welk voordeel het de (schoon)moeder/oma brengt heb ik ook geen idee van. Ik zou het negeren en zeker niet trouwen omdat schoonma dat wil. Haar wensen doen er in dit geval niet toe.