Ik zit ook al iedere keer te kijken of er al een berichtje is, hoe is het meid, red je het allemaal een beetje?
Jeetje 1 week lang met hoge koorts is niet gezond volgens mij hoor Hoe is het nu meid? Als jij het niet vertrouwd gewoon weer gaan naar de Eerste hulp, ze mogen je daar nooit weigeren.
Jemig meid Heb je geen hulp in de omgeving, familie een lieve buur die kan helpen? Of dat je vriend een dagje vrij neemt zodat jij kan bijtanken? En dan nog iets....als jij de huisarts belt en ze beloven terug te bellen en doen dat vervolgens niet, vind ik grove nalatigheid. Zij kunnen nooit door de telefoon beoordelen of jouw kind echt iets onder leden heeft. Ik zou dit toch maar aangeven bij je huisarts dat het niet terugbellen ondanks die belofte echt niet kan!
Manuela, wat ben jij toch een schat! Maar ik zou ook graag horen hoe het nu met je gaat, Emma. We hopen dat het beter met je gaat. amber
Met dit warme weer niet eten en drinken is ook niet echt bevoordelijk en dan die hoge koorts. Straks droogt hij nog uit. Hou je taai meis en anders morgenochtend gewoon weer bellen ..
Wat een ontzettend lieve berichtjes.... Ik zit hier haast met tranen in mijn ogen te lezen wat jullie voor lieve dingen schrijven. Het goede nieuws is dat het met Mick langzaam maar zeker de goede kant op gaat. Zijn temperatuur is nu steeds onder de 39 en met paracetamol gaat het zelfs terug naar 37. Het gekke is dat hij, nadat ik hem gistermiddag uit bed haalde zelfs een temperatuur had van 35.6! Ook toen rilde hij natuurlijk weer. Dat deed hij ook al met die hoge koorts, evenals klappertanden. Zo zielig! Ondanks dat zijn temp. weer aardig richting normaal gaat nu, is hij nog heel erg huilerig en jengelig. Ik zit er zelf nog steeds heel erg doorheen Ik hou zo ontieglijk van mijn mannetje, maar ik heb gewoon vaak de 'kracht' niet om 'leuk' tegen hem te doen en hem te troosten als hij zo vreselijk overstuur is. Ik wou dat dit gevoel verdween. Ik heb een tijdje geleden inderdaad hulp gezocht, al moest ik daar, terwijl ik in een erg diep dal zat, heel erg lang op wachten. Weken zelfs. Het is zo gek dat je, terwijl je met zulke dingen rondloopt, je gewoon nergens direct hulp krijgt. Ik krijg zo vaak het gevoel dat ik schreeuw: help me nou! Maar het voelt alsof ik niet gehoord word. Ik heb al een tijd anti-depressiva (zoloft) maar ik heb het idee dat dat echt niets (meer) doet. Vandaag heb ik weer vreselijk gehuild bij de psycholoog. Ik wil gewoon een 'normaal' leven, gezinnetje, leuk werk.....Het aan kunnen..... Ik ben zo klaar met het idee dat ik een ppd heb,want dat schijnt het te zijn. Maar tegelijkertijd ben ik zo blij dat ik nu even van me af heb kunnen praten bij jullie.... Zeker nu Mick ziek is, is het gewoon weer zo zwaar. Hij heeft al vanaf zijn geboorte longproblemen, waarvoor hij dagelijks veel medicijnen toegediend moet krijgen en dat maakt ook dat je extra snel bezorgd bent als hij achteruit gaat qua gezondheid. Dan ben ik bang dat hij weer RS virus heeft ofzo, of een beginnende longontsteking... Hij loopt nu bijna een jaar bij de kinderarts. Het zou zo mooi zijn als er eens een periode kwam dat wij alledrie een tijdje gezond zouden zijn. Dat zou zo'n zorg minder zijn..... Mijn man heeft namelijk ook longproblemen en loopt bij de long -en KNO-arts. Soms word ik er gewoon zo moedeloos van..... Nogmaals, het doet me zo goed jullie lieve berichtjes te lezen..... Het geeft me toch een gevoel 'gehoord' te worden. Ik heb hier echt steun aan gelukkig, dank jullie wel! Verder is mijn moeder gister gekomen om de boel hier wat op te vangen en voor Mick te zorgen. Zo kon ik even bijkomen. We hebben nu besloten dat Mick een weekje naar mijn ouders gaat zodat wij kunnen bijtanken. Ik ben nog nooit zonder Mick geweest, maar het is het beste, denk ik. Veel liefs, Emma
dat is inderdaad een héél goed idee van je meid om hem een weekje onder te brengen zodat zowel jij als je man een beetje energie kunnen bijtanken. en natuurlijk ga je hem die week vreselijk missen maar dan doe je toch effe een telefoontje ernaar maar ik zou er vooral van profiteren om fijne uurtjes door te brengen onder jullie 2tjes want dat kan wonderen verichten , ook mentaal
@emma: ach bij je moeder heeft mick ALLE aandacht die hij zich kan wensen (en meer waarschijnlijk) en kan jij ook een beetje bijkomen.. (en je man ook natuurlijk) over die koorts.. hier ook een dikke week 40 graden koorts en de dag erna laag in de 35.. (ze is normaal 36.9 dus al niet zo warm.. maar ik vond 35.3 wat erg weinig) daarna was het helemaal over tho.... maarja je wil gewoon zeker wetn dat er niets ernstigs is... en voor mijn gevoel falen huisartsen daar een beetje dat zij weten dat het niet erg is.. is niet automatisch een geruststelling... een wat uitgebreidere andacht zou wonderen doen denk ik