Hallo allemaal, 3 weken terug is onze jongste zoon geboren. In mijn verloftijd heb ik onze oudste van 3 jaar en 3 maanden, steeds naar de oppas gebracht op de dagen waarop hij normaal ook zou gaan. Dit gaf toen geen probleem. Duidelijk verteld ook toen dat zolang de kraamhulp er nog was, hij ook vakantie had. Maar dat hij daarna weer naar de oppas mag omdat mama nog moet uitrusten van de dokter. Toch werd het wegbrengen steeds moeilijker, en sinds vorige week breng ik hem echt huilend weg. Advies gevraagd op CB, en ook zij zeggen; wel wegbrengen, en niet dan meenemen. Schept nog meer verwarring anders, en maakt het wegbrengen zo als het wel echt weer moet, alleen nóg maar moeilijker. Nu heb ik deze week maar gezegd dat ik weer moet werken, en dat onze jongste zoon bij een babygroep gaat spelen. Ik hou helemaal niet van "liegen", maar dacht dat dit wel wat gemakkelijker voor hem te accepteren was. Omdat het gewoon dan "echt niet anders kan". Maar goed, vanmorgen was het dus wel weer; Ik wil mee met jou mama... En tranen in de ogen. Je begrijpt dat ik nu enorm in tweestrijd zit. Ik wil aandacht voor onze jongste hebben, hem leren kennen. Want de dagen als onze oudste er is, is het eigenlijk niet meer dan voeden, boeren en weer wegleggen. Daarbij ben ik zelf natuurlijk ook nog erg moe, en wil ik ook heel eerlijk ook soms wel ff bijtanken. Hoe hebben jullie dit gedaan, en liepen jullie ook tegen mijn probleem aan?
Hoi, onze zoon had dat ook even toen zijn broertje geboren was. Was na een paar dagen weer over. Dus voor jou: doorzetten, speel nog effe met hem, vertel dat je hem straks weer komt halen, geef hem een kus en begint het drama, dan aai over de bol en echt weggaan. Echt, na een paar minuten is het over. Hij moet weer even wennen en dat is logisch, maar dat komt echt vanzelf weer. Succes! Oh, wat je kunt doen voor je gemoedsrust is bellen naar de opvang een uurtje nadat je hem hebt weggebracht. Dan hoor je vanzelf hoe het gaat. Succes! Komt echt goed.
He wat vervelend zeg! Daar breekt je moederhart toch van Ik herken het niet omdat mijn oudste nog wat te jong was om echt last te hebben van de veranderingen (net niet/wel 2 jaar) Voor hem was Sam er ineens en veranderde er niet zoveel. Maar ik heb jaren op een kdv gewerkt dus kan vanuit dat opzicht wel wat zeggen. Blijft hij de hele dag sippen of alleen met wegbrengen? Meestal zie je dat het na 1 minuutje over is. Het cb heeft helemaal gelijk. Blijven wegbrengen, afscheid niet rekken maar kort houden en consequent volhouden dat mama moet gaan werken. Tussendoor even bellen en vragen hoe het gaat is voor jouw gemoedsrust fijn. Het gaat snel over, echt waar!
ja, het is idd wel weer na zo'n 5 minuutjes over. Als ik hem ophala praten we er altijd nog ff over... En idd, mijn mamahart breekt dan. Vooral omdat ik zo in tweestrijd zit. Ik breng hem weg om de jongste, maar wil er ook voro mijn oudste zijn. Voelt of ik hem tekort doe wat eigenlijk niet zo is...
Nee precies! Mijn oudste is ook gewoon twee dagen blijven gaan voor zijn ritme en zodat ik de jongste aandacht kon geven. Maar je doet het dus eigenlijk gewoon heel goed. Nu volhouden!
Hier was dat ook zo, toch een stukje jaloezie denk ik. Maar was ook idd zo over en bij het ophalen zei hij dat hij het leuk had etc. Ik snap je gevoel maar idd belangrijk om ook aandacht aan de jongste te geven. Want als de oudste er is gaat ws alle aandacht naar hem.. Komt echt goed!
Het is een enorme verandering voor je zoon, hij heeft misschien het gevoel 'vervangen' te zijn. Ik zou er heel veel over praten met hem, en hem duidelijk maken dat je net zoveel van hem houdt. Daarnaast moet jij denk ik ook leren om aandacht te verdelen als je beide kinderen in huis zijn. Dat zal ook goed zijn voor de oudste om zijn nieuwe plek in het gezin te vinden. Dus wel gewoon met de jongste knuffelen, dragen, kroelen enz, die verdient dezelfde aandacht als je oudste. Je oudste zal moeten leren om mama te delen en te wachten. Dan kun je hem ook meer thuishouden ipv bij de oppas.
Hier is het nooit overgegaan. oudste is inmiddels ruim 3,5 en jongste is laatst 1 geworden. Oudste gaat 2x per week naar de kdv en huilt bij het brengen en plakt aan mijn been. Ik probeer het afscheid kort te houden en de adviezen te volgen maar helpt niet. Hij huilt 10 minuten en gaat dan verder vrolijk spelen. Enkele keren begint hij daar spontaan te huilen uit niets. Het is ons een raadsel. Er zijn tijden geweest dat hij graag naar kdv ging en niet mee naar huis wilde toen ik hem ging ophalen maar dat is nu lang geleden.
Ja ook ik herken dit. Geen zorgen, bij ons was het na een maand of anderhalf helemaal voorbij. Komt goed!
bedankt vd reacties! Wel prettig te lezen dat hdt herkenbaar is.. afscheid was deze week no niet heel leuk, maar niet zoveel drama als vorige week. Gisteren vroeg hij of ik dan ook niet alleen met onze jongste nd winkel ben geweest. Echt jaloezie dus... Gisteren bewust met hrm alleen wezen fietsen en douchen daarna. 1-1 vond hij wel prettig merkte ik.. hoprlijk gaat het wegbrengen gauw weer beter..