Onze eerste is in het ziekenhuis bevallen, ik weet nog wel dat ik de bevalling zelf fijn vond, maar later (toen lag je nog op kamers van zes) vond ik het zeer onpersoonlijk. Maar, dan spreken we dus van 25 jaar geleden! De tweede werd thuis geboren, dus alle gezelligheid van de kraamdagen waren helemaal geweldig. Met de derde moest ik ook naar het ziekenhuis, en wel hetzelfde ziekenhuis als met de eerste, maar dan met 23 jaar ertussen. En wat was het een stuk verbeterd! Superlieve verpleegsters, artsen die veel met je praten en overleggen, ik voelde mij absoluut geen nummer. Omdat ik een spoed keizersnede kreeg, (lag dus niet in de bedoeling) moest ik nog een aantal dagen blijven, maar ook dat was helemaal geen straf. Uiteraard had ik graag eerder naar huis gewild, maar omdat de baby nog moest blijven, wilde ik ook het maximale aantal dagen blijven. Met vijf dagen 'moest' ik toch echt gaan, en we moesten ons kleine kereltje alleen achter laten. Twee keer per dag naar het ziekenhuis, en wat waren de verpleegsters steeds lief. Ik mocht daar gaan liggen als ik niet meer kon zitten, ze wilden wel van alles voor je doen! Na negen dagen mocht ik naar huis, en eigenlijk begonnen toen pas de kraamdagen voor ons. Door de keizersnede kreeg ik nog vijf halve dagen verlate kraamhulp, dus dat was ook heel prettig. Ik kijk zelf terug op een paar intensieve, maar ook heel waardevolle dagen in het ziekenhuis. En ik was superblij dat we daar waren, want bij een thuisbevalling was onze Jesse er niet levend vanaf gekomen! Heel veel sterkte gewenst met je ziekenhuisbevalling! Hopelijk gaat alles goed!
Hey Johannal, Ik ben zelf in het ziekenhuis bevallen. Voor mijn bevalling wilde ik persé thuis bevallen, ik moest er niet aan denken om naar het ziekenhuis te moeten! Maar de realiteit was echt anders. Mijn ontsluiting wilde maar niet vlotte en ik was na bijna 12 uur weeën (om de 5 minuten) niks opgeschoten, ik had 3 cm ontsluiting. Op dat moment naar het ziekenhuis gegaan, ik vond het toen al niet meer erg om naar het ziekenhuis te gaan omdat ik heel graag pijnstilling wilde hebben. Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik ook nog eens enorme persdrang terwijl ik nog maar 5 cm ontsluiting had!!! Nou dat is niet fijn. Een ruggenprik en 5 uur later is mijn dochter geboren. Achteraf gezien vond het ik super fijn in het ziekenhuis. Je baby wordt super goed in de gaten gehouden, er is pijnstilling in de buurt mocht je daar behoefte aan hebben, je hebt geen rotzooi thuis (vruchtwater en placenta) en ik vond het eigenlijk heel intiem. Tijdens hét moment van de bevalling was er alleen een verloskundige bij en een zuster en dat was echt heel intiem! Mochten wij ooit nog een 2de keer zwanger mogen worden dan weet ik zeker dat ik weer in het ziekenhuis wil bevallen. Ik wil niet eens meer thuis bevallen
Hier ook een ziekenhuisbevalling en een dag langer moeten blijven omdat ik zwangerschapsdiabetes had en Kyra dus op suikers geprikt moest worden. Ik zou het zo weer doen hoor! Je wordt heel goed verzorgd, zowel tijdens als na de bevalling. Je kindje wordt goed verzorgd en in de gaten gehouden en dat is zeker prettig, want dan kun jij ook ff bijkomen en wennen aan de situatie. Bij mij mocht m'n mannetje tot 23:30 uur 's avonds blijven Toen pas werd hij naar huis gestuurd, maar met de woorden: "ik denk dat papa z'n slaap ook goed kan gebruiken" Alle vaders mochten net zo lang blijven als ze wilden. Nogmaals, ik zie dus helemaal het probleem niet van een ziekenhuisbevalling. De bevalkamers zijn vaak veel relaxter ingericht (wat huiselijker) en de verzorging is gewoon super!
Hier zijn de bezoektijden voor partners en thuiswonende kinderen ook heel ruim. Van 10-13 en van 15-22 uur. Dat vond ik echt zo meevallen! Het ergste van een ziekenhuisbevalling lijkt mij namelijk dat ik Eva haast niet zie... Maar dat valt dus echt reuze mee. Als je laat in de middag bevalt zal de vader waarschijnlijk wel langer mogen blijven.
Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap pre-eclampsie/HELLP gehad en een spoed keizersnede.. bij een volgende zwangerschap was er geen kans dat ik nog thuis zou mogen bevallen. Tijdens tweede zwangerschap kreeg ik ook echt hogebloeddruk, en bloedwaardes begonnen af te wijken. Heb paar keer op de verloskamer gelegen voor de bloeddrukmetingen (midden in de nacht) en lag me toen al te irriteren aan de tegeltjes aan de muur (blauw en klein, heel vervelend hahaha), maar tijdens de bevalling niet gezien eigenlijk. Ik moest ook 48 blijven na de bevalling, maar mijn gyn heeft me eerder ontslagen (hij kende mij natuurlijk al 9mnd en kon aan mijn uiterlijk in combi met de uitslagen zien dat het goed ging). Fay had trouwens ook in vruchtwater gepoept en ze was te klein, dus ik had een 4voudige medische indicatie hihihihi. Maar, vond het niet zo heel vervelend in het ziekenhuis. Maar ja, komt misschien door eerste zwangerschap, als je er bijna tussenuit piept.. dan wil je wel in het ziekenhuis bevallen.
Als je niet in het zkh wilt bevallen, dan hoef je daar niet mee akkoord te gaan. Zelfbeschikkingsrecht heet dat. Bovendien is een onderdruk van 90 nét te hoog volgens het protocol van je VK. Wat is jouw protocol? Wat zegt jouw innerlijke? Ben je in staat om thuis te bevallen? En durf je vertrouwen op jouw eigen beoordelingsvermogen hierin? Geef je kracht niet zomaar weg. En luister goed naar wat jij wilt. Als blijkt dat je zelf eigenlijk ook liever in het ziekenhuis bevalt nu je een verhoogde bloeddruk hebt, mooi. Als blijkt dat je liever thuis wilt proberen, houd daaraan vast. Jouw mening is heel erg belangrijk. Heel veel succes!
Tsja, ik ben drie keer in het ziekenhuis bevallen en ik heb dus geen vergelijking met thuisbevallen, maar bevallen is niet romantisch. De eerste dagen zijn ook niet romantisch, vind ik. Ik mis dus zelf niets knus van huis, maar geniet wel van de hulp en de professionaliteit van de medewerkers. Sterkte met het maken van de beslissing.
Tja ik ben thuis bevallen en echt romantisch is het niet nee, maar ik vond het wel heel fijn thuis, echt gezellig, lekker knus met z'n drietjes. Dat is in een ziekenhuis toch echt wel anders. En ik ben het wel een beetje met Mannin eens, je onderdruk is echt niet zo heel hoog. Ik had bij Eva op het laatst ook wel eens 95 en ik kon gewoon thuis bevallen (mijn onderdruk was daarvoor altijd rond de 75/80). Bij een thuisbevalling houden ze je net zo goed in de gaten.
Het spijt me, maar ik vind dit zacht uitgedrukt echt een bijzonder onhandige reactie. Ik neem aan dat Johannal en haar vk/gyn inmiddels een keuze hebben gemaakt, maar hoe kun je dit soort zaken nou als buitenstaander zeggen tegen iemand die wellicht een beginnende HELLP heeft? Uitermate dom/onwetend vind ik dat! Alleen de hoogte van de onderdruk is niet maatgevend, daarbij speelt ook de "bandbreedte" mee (en als ze met een onderdruk van 65 begonnen is dan is 90 wel degelijk hoog). Tel daarbij op dat ze al aangeeft dat ze sterretjes zag en hoofdpijn had, en dat ze onder extra controle staat omdat er professionele(!) zorgen zijn, dan lijkt me dat het stadium waarin je zegt: "luister vooral naar je eigen gevoel" duidelijk voorbij is, hoe sneu ik het ook voor haar vind dat ze nu alsnog haar plannen moet veranderen. Hypertensie, pre-eclampsie en een HELLP kan zich rázendsnel ontwikkelen en dramatische gevolgen hebben (daar hoeft het uiteraard niet op uit te draaien maar dat weet je niet van tevoren!) en dan heb je dus wel een probleem als "je innerlijk en je zelfbeoordelingsvermogen" iets anders hebben gezegd... Johannal, hoe is het nu? Succes met je bevalling!
Hier ook in het ZK bevallen. Heb er thuis even een traantje om gelaten, omdat ik zo graag thuis wilden bevallen, maar het is mijn 1000% meegevallen. Ik had mijn eigen "suite" met keuken en badkamer. Ook werden we gewoon met rust gelaten, en kwamen ze af en toe controleren of als we zelf belden. Ook de bevalling in deze kamer gedaan. Niet over de gang heen, etc. Ook na de bevalling kon ik in deze kamer blijven liggen, en niet naar een zaal toe of iets dergelijks. Bezoek mocht bij mij de hele dag komen (uiteraard wel met maten). Ik kijk er met een prettig gevoel terug op mijn bevalling in het ziekenhuis.