hai, ik heb intussen ook de rest even gelezen. Wat er aan gegeven wordt.. ga inderdaad niet uit de losse pols experimenteren met goede ideeen van mensen hier.. niet lullig bedoeld, maar hulpverlening moet je op maat krijgen.. er zijn nauurlijk altijd wel een aantal tips die universeel zijn. Ik heb een tijd in het ZMOK gewerkt en wat we daar eigenlijk altijd hebben toegespast en met succes was toch structuur..duidelijkheid en consenquent zijn. Nu zijn dit makkelijke termen als je alleen voor de klas staat en niet ook nog een kleintje hebt rondlopen. Ik denk echter dat wat je doet..emotieloos het negatieve gedrag benoemen goed is... geef het gedrag inderdaad ook een consequentie.. en hou je daaraan. Wees voorspelbaar.. maar.. ook weer niet te voorspelbaar. Ik heb ooit een mooi boek gelezen over goochelen met aandacht. Veel kinderen die negatief gedrag gaan vertonen vertonen dit om aandacht te krijgen.. geen positieve dan maar negatieve..aandacht is immers aandacht. Als een kind iets *flikt* verwacht hij dat er gescheeuwd wordt/ geslagen/ weggestuurd wordt etc etc.. als je er dan juist totaal anders op gaat reageren schieten ze uit hun gedrag. ( vb.. je vraagt/zegt wat en krijgt als reactie.. *ja jezus he.. bladiebla*... dan is de meest logische reactie om boos in te gaan op ja jezus..en zo praat je niet tegen me enzo.. je kan er ook met humor opreageren.. * sorry.. voor jezus ben ik al tijden afgekeurd..etc* Kinderen snappen t dan niet meer.. de voorspelbare reactie.. mama wordt boos.. is er niet.. t gedrag werkt dus niet. Ik merk dat ik een heel verhaal aan t schrijven ben..sorry , maar beroepsdeformatie denk ik.. Enige wat ik nog wel wil zeggen is dat ADHD/ODD een pittige diagnose is en zeker bepaalde begeleiding vraagt. Een mooi boek over ADHD is * alleen een moeder kan van zo een kind houden* Het is geschreven door een jongen die zelf ADHD heeft in de tijd dat het nog niet zo bekend was als nu.. t geeft een kijkje in de keuken zogezegd van een ADHD'er Sterkte er mee in iedergeval en je mag me altijd pb-en als je wilt.
@sweet978 bedankt voor je reactie. Professionele hulp is hier idd het best op zijn plaats. Maar uit ervaring weet ik dat dat nog wel even kan duren voordat het allemaal opgestart is. Naast de licht pedagogische hulp verlening wat ze willen aanbieden gaan we volgende week verder bespreken wat de mogelijkheden zijn en welke weg we moeten gaan bewandelen zeg maar. Maar ondertussen loopt het steeds verder uit de hand, vandaar mijn noodkreet hier. Want wat doe ik tot die tijd? En vooral, hoe overleef ik aankomend weekend? We hebben vanuit accare ook hulpverlening thuis gehad. Dit is beeindigd omdat het toen goed ging en er geen opvoed/hulp vragen meer waren. Het boek wat je noemt, ken ik, net als vele andere over adhd. Zowel over kinderen als volwassenen. Ik heb er heel wat 'verslonden'. Ik ben het met je eens dat ik niet zomaar moet gaan experimenteren maar ik ben op dit moment een beetje radeloos en machteloos. Structuur, duidelijkheid en consenquent zijn, zijn hier idd de codewoorden. Daarom probeer ik ook alles zoveel mogelijk te laten verlopen als altijd. Ik zeg bewust probeer, want dat is natuurlijk niet altijd even makkelijk met een baby erbij die nog niet op regelmatige tijden eet. En soms net even op het 'verkeerde moment' begint te huilen o.i.d. Het rustig benoemen van het gedrag, afkeuren en consequenties aan verbinden heb ik zo geleerd. Het is idd met de gedacht erachter dat ze zo dus niet hun gewenste effect bereiken. Want zoals je zegt negatieve aandacht is ook aandacht. Wat ik ook veel doe is ook juist het positieve gedrag benoemen. En ze daar bv een pluim voor te geven. (ook als het eigenlijk niet echt bijzonder is wat ze doen) Maar gewoon de bevestiging en waardering van goed gedrag benoemen.
ja dat moet je niet zeggen. Ik heb een keer toen ik jaar of 9 was uit kwaadheid een heel gordijn stukgescheurd, en mn ma pakte toen mijn mooie eendenklok :'( en heeft die naar de klote gegooid, en toen gewoon rustig weggelopen. Ik vond het vreselijk! en heb het nooit meer gedaan. Ik heb toen ook een keer een spinaziegevecht met mn broertje gehad.Mn ma kwaad want had net alles schoongemaakt voor de vakantie, en toen een hand spinazie gepakt em zo op ons hoofd gesmeerd en toen mochten we een dag niet douchen. Vreselijkme hele kussen was groen de dag erna, lol
Leuk dat de dingen die ik noem idd ook al aangeleerd zijn vanuit de hulpverlening..doet mij goed..want ik heb redelijk slechte hulpverlening gezien Is een beloningssysteem anders ff niks..? Ik heb ooit gewerkt met een soort bolletjessysteem in de klas. Voor de activiteit wisten ze waar ik op ging letten..en daar konden ze dan een bolletje voor verdienen.. na de les ging ik t gesprek aaan..wat ging goed..wat niet en zo bepaalden we samen ( ja ja..ik stuurde ) of ze een bolletje verdiend hadden. Elke dag begonnen ze met 3 gratis bolletjes en de leerling die aan het eind van de dag de meeste bolletjes had kreeg een verrassing ( in dit geval een snoepje) aan het eind van de week hadden we een leerling van de week met foto en al aan de muur ( net de mc donald ) Terwijl ik dit tik zit ik te denken of je dit niet kan aanpassen voor thuis... T minder leuke voor de kinderen is nl dat je ook bolletjes..of halve bolletjes kan weghalen bij grove overtredingen. Dit systeem vraagt veel van je consequentie .. t staat of valt er mee zelfs Maar wie weet werkt t.. als ze netjes ontbijten.. krijgen ze een bolletje.. ruimen ze ook nog af.. joeppieee nog een bolletje.. en als ze aan het eind van de dag.. ehm.. 7 bolletjes hebben mogen ze een cadeautje grabbelen uit de doos ( lang leve de Zeeman cadeautjes ) De bolletjes natuurlijk op een mooi groot vel..zodat iedereen t ziet..en veel positief stimuleren..oh..kijk baby....ze hebben al 4 bolletjes..etc etc.. Stel zeker in t begin haalbare doelen..succes ervaringen zijn erg belangrijk.. Grappig dat je het boek al kende..ik vond het een mooi kijkje in de keuken van een adhd' er...zeker dat stukje over drinken pakken en intussen de hond schoppen . Intusen kijk ik met 1 oog in de kast of ik nog wat goede boeken voor je zie....maar heb je denk ik weinig aan.. als je al zoveel gelezen hebt.. en t zijn vnl boeken gericht op leerkrachten
Nee ik had het niet moet zeggen maar ik ben ook maar een mens. Ik moet eerlijk gezegd wel even lachen om de voorbeelden die je noemt. Of het de juiste manier is, dat durf ik te betwijfelen maar het had iig wel het juiste effect! Mmmm misschien toch mijn tactiek veranderen en ze met gelijke munt terug gaan betalen..
Meld je aan bij Bureau Jeugdzorg. Zij doen een intake en kunnen passende hulpverlening in de buurt vinden. Ik denk dat uitkomt op intensieve gezinsbegeleiding. En wees niet bang, ouders die bereid zijn om te veranderen zullen écht niet met ots of uithuisplaatsing te maken krijgen. Succes meid, goed dat je aan de bel trekt, daarvoor alle respect.
Ik heb het hele topic gelezen maar één 'ding' mis ik: waar is de papa van je kinderen eigenlijk in het verhaal? En wat vind hij hiervan en hoe gaat hij hiermee om?
Het beloningsysteem is idd wel iets om weer in te gaan voeren. We hebben er al eens eerder mee gewerkt. Zo kon de jongste bv niet aan tafel blijven zitten tijdens het eten. Tot dat we hiermee begonnen had hij het nog nooit een maaltijd volgehouden. Dus toen hebben we een 'slang' opgehangen, midden in de woonkamer zodat iedereen het kon zien, en als die dan vol zou zijn, kreeg hij een beloning. Nou dat werkte super, het was echt wonderbaarlijk om te zien hoe snel hij geleerd heeft. Dus dat is een goed idee van je.
dat beloningssysteem heb ik toegepast op 11/12 jarigen, dus wie weet pakt je oudste het ook wel op. En dan heb je tenminste iets om dit weekend mee door te komen..of de tijd tot de hulpverlening gaat lopen. Dat dat lang kan duren weet ik, erg vervelend als je als ouder graag hulp wilt. Over met gelijke munt terug betalen.. tja.. ik persoonlijk denk dat dat bij een kind met een *stoornis* niet werkt/zinvol is, veel gedrag komt immers uit frustratie voort en niet uit moedwilligheid.
onze zoon, nog geen 2 jaar oud gaat ook naar een psycholoog. Hij bonkte keihard tegen de grond met het hoofd en tegen de schuifpui. Ik heb advies gevraagd bij de huisarts. Die vroeg of ik doorgestuurd wilde worden. tja waarom niet als hij de oplossing had. En ik heb echt supertips al gehad! dingen waar je niet bij stil sta en op gewezen moet worden en sommige dingen zijn echt heel simpel om de circel te doorbreken. het is nu 3 keer geweest en hij doet het eigelijk niet meer en gewoon door goede tips. We zijn wel naar een psycholoog geweest die ervaring heeft in ons geval in hele kleine kinderen. En ik ben dolblij dat ik gegaan ben! Misschien kan je ook een verwijzing vragen voor een jeugdpsycholoog? of andere hulp. De hulp is er niet voor niks! En nu gaat het bij ons om een klein kindje, maar ze zijn ook voor oudere kids! sterkte.... want het is wel pittig zeg!
Ik denk dat we uiteindelijk hier wel weer op uit zullen komen. We hebben via accare ook intensieve gezinsbegeleiding gehad. (IPG) Ik heb toen ook van hun de bevestiging gehad dat juist omdat ik voor alle hulpverlening open stond hier geen sprake van zou zijn Daar was ik natuurlijk wel een beetje bang voor en heb dat toen dus ook bij ze aangekaart. Maar dit is dus beeindigd omdat ik, volgens rapport, over voldoende pedagogische kennis beschik etc en het toen ook heel goed ging. Het is alleen sinds de geboorte van de jongste in rap tempo bergafwaarts gegaan.
Ik was er al bang voor dat het iemand zou opvallen en er naar zou vragen. Vader is helaas de enige onstabiele factor in ons gezin. We wonen niet samen en eerlijk gezegd komt en gaat ie wanneer hij maar wil. En ja dit is zeker een probleem, ik ben de 1e om dat toe te geven. Meestal komt hij iedere dag ongeveer om hetzelfde tijdstip, maar hij komt soms ook gewoon uren later. Of staat opeens midden in de woonkamer terwijl niemand hem verwacht. Ook als hij boos wordt loopt hij gewoon zonder iets te zeggen de deur uit en komt gewoon een paar dagen niet opdagen. Ik sta er dus alleen voor qua opvoeding.
En je kids weten niet waar ze aan toe zijn, wat het probleemgedrag alleen maar verergert.. Misschien heeft de ouderbegeleider daar ook wel tips voor.
Ben het helemaal met Devilschase eens, Ik moest zoiets eens doen vroeger, dan was het echt niet te best. Ik wens je veel sterkte!
Ik vrees dat je hierin echt gelijk hebt. Ik heb hun vader ook meerdere malen proberen te overtuigen hoe belangrijk het voor de kinderen is dat hier meer duidelijkheid en regelmaat in moet komen. Maar het is helaas een koppige man en kiest steeds zijn eigen weg hierin. Heel jammer vind ik dat.
Klinkt misschien hard, maar uit elkaar gaan en ergens anders gaan wonen om meer duidelijkheid te geven aan je kids.(en jezelf) En bij zo'n man wil je toch niet blijven? Of zie ik het verkeerd?
Nou idd, de dingen die ze doen durfde ik vroeger niet te doen hoor. (had ik trouwens ook geen enkele behoefte aan hoor) Ik was ook echt wel onder indruk als ik vroeger straf kreeg. Maar bij hun lijkt het vaak alsof ze het niks kan schelen.