Ben nu wel erg benieuwd naar wat zijn drie hobby's dan eigenlijk zijn. En ik zou eerlijk gezegd om een statement te maken zelf ook iets kopen, zonder overleg, van grote waarde. Misschien een mooie dure tas? Of leuke merk schoenen? Kijken hoe die dan reageert. Als hij boos is zeg je dat je gewoon een nieuwe hobby hebt en dat is '' Shoppen op het moment dat mijn man ook shopt '' Wij bespreken zeker bij dit soort grote bedragen altijd of dit uit komt of niet. Nou is het hier misschien anders omdat we met ze viertjes van 1 salaris leven en we dus gewoon moeten opletten maar dan nog zou ik het gewoon altijd overleggen als het om grote bedragen gaat.
Lijkt mij heel normaal dat je het zo ervaart. Doen jullie ook leuke dingen als gezin? of af en toe een avondje uit samen? Kun jij een keer weg zonder kinderen? Er moet balans zijn.
TS, wellicht is de oplossing van Nickyhartje een praktische oplossing voor het financiële gelijkheidsgevoel? Jouw man kan jouw mening onzin vinden, maar zeggen dat er geen gelijkheid mag zijn in besteden, kan natuurlijk niet. Weekendje Milaan/Parijs met een vriendin over een paar maanden sparen? Tevens kunnen zijn uitgaven niet over een afgesproken grens gaan. Dan moet hij wachten tot het opgespaard is. De tijdsbesteding is lastiger. Daarvoor wellicht een kalenderindeling maken, dan maak je ook inzichtelijk hoe het écht gaat met jullie onderlinge tijdsbesteding. Ik denk dat deze praktische oplossingen ruimte kunnen geven aan jullie beider wensen, en inzicht over hoe het echt is/hoort te zijn.
Wij hebben dus 1 gezamenlijke rekening, waar alle vaste en variabele gezinslasten van betaald worden, en we hebben beiden een eigen rekening. Daar betalen we onze eigen telefoonrekening van én alles wat we voor ons zelf willen doen; voor mij is dat kleding en schoenen kopen en voor mijn man is dat gitaarspullen kopen. Ik heb geen enkele moeite met zijn uitgebreide hobby (gitaar spelen en alles wat daar bij komt kijken), maar ik ben niet bereid mee te betalen aan die hobby die mij niets oplevert en in potentie "gezinsgeld" opslokt. Mijn voorstel zou dus zijn om de financiën anders te organiseren. Als ieder zijn/haar eigen rekening heeft met een vast bedrag per maand dat je vrij kunt besteden dan heb je dus geen last van zulke egernissen. Jouw man kan dan kopen wat hij blieft zonder overleg en zonder dat hij verantwoording hoeft af te leggen. En jij hoeft je dan niet te ergeren aan het feit dat hij zulke bedragen uitgeeft. Het is namelijk zijn eigen geld. Mijn man heeft vorige week nog een gitaar van meer dan 800,-- gekocht. Zou ik echt zooooonde van het geld vinden (zeker omdat hij al 4 gitaren had), maar ach, zijn geld.
Ja dat is denk ik wel waar. Alhoewel je natuurlijk ook alsnog 3 rekeningen kunt openen (1 gezamenlijke en 2 aparte) en op de persoonlijke rekeningen bedragen storten die vrij te besteden zijn. Als er gezamenlijk voor gekozen is dat de man kostwinnaar is en de vrouw thuis blijft (of andersom natuurlijk) dan betekent dat m.i. niet dat alleen de werkende partner recht heeft op het uitgeven van het geld.
Ieder een eigen rekening is prima maar als jlie echt moeten sparen voor een nieuwe badkamer dan is 450 heel veel om alleen aan je zelf te besteden ivm aan iets wat voor het hele gezin nut heeft. Als een man lekker zijn eigen gang wil gaan dan moet hij alleen blijven. Bij de voordelen van een gezin hoort ook verantwoordelijk heid bij voor je kinderen en vrouw. En soms is het even niet mogelijk om zoiets duurse voor je zelf aan te schaffen( tenzij je miljonair bent natuurlijk)
Ik vind het veel 3 hobby's waar je veel mee bezig bent en ook nog grote bedragen voor de laatste hobby. Ik heb mijn man het laten lezen en die vind de bedragen ook echt groot. Hij heeft trouwens ook 3 hobby's vogels (kost alleen de aanschaf van de vogels en het hok en het voer) daar genieten wij allemaal van, bakken en wielrennen (elke week ongeveer 1 á 2 uur).
Ik vindt het op zn zachts gezegd respectloos dat hij toch gewoon door gaat met kopen. Want jullie hebben afgesproken dat het niet weer zou gebeuren. Hartstikke leuk hoor dat de wederhelft hobby's heeft maar moet niks ten koste gaan van tijd met het gezin/elkaar of van jouw eigen vrije tijd zou daarin wel duidelijke afspraken gaan maken. De een heeft net zoveel recht op tijd voor hobby's als de ander
Bedankt voor alle reacties. Ik heb drie keer geprobeerd gisteren het gesprek er over te beginnen mär hij zei gewoon niks meer. Ik ben echt teleurgesteld. En boos, heel boos. Ik heb al allerlei ideeën wat ik zou kunnen doen om hem terug te pakken maar dat vind ik eigenlijk kinderachtig. Het is voor mij wel een bevestiging, ik ben een enorme ja-knikker en heb veel te vaak toegegeven de afgelopen jaren. Ik doe eigenlijk zelf nooit iets echt leuks, dat breekt me op de laatste tijd. Eigenlijk ben ik jaloers op hem, heel gênant. Hij heeft het goed geregeld voor zichzelf.
dit. het kon van mij rechtstreeks terug naar de winkel. ook nog zeggen dat jij niet moet zeuren??? ik zou hem recht in zijn gezicht uitlachen en zeggen dat hij een ongelofelijke egoïst is. Hij wandelt continu over jouw grenzen heen en aan afspraken houdt hij zich niet. come on, hij zou minder tijd besteden aan de twee hobby's. Welnee, meneer begint doodleuk een derde! Dan die geldbedragen... en jou dus de zeurpiet noemen. mega respectloos. met zo iemand zou ik niet kunnen samenleven.
Ik zou vooral even zorgen dat er geen tijd meer is voor zijn hobbys en wel voor die van jou. Ik denk dat je het verkeerd aanpakt met het op het geld gooien, niet dat dat geen belangrijk punt kan zijn, maar geld is in een oogwenk uitgegeven, als hij vervolgens geen tijd heeft om wat met het gekochte te doen, dan voelt hij dat veel meer. Jammer dat het nodig is om het hem te laten voelen :x. Hier zou ik overigens geen probleem hebben met het geld, maar wel met de instelling dat hij wel mag hobbyen en jij niet. Ik snap eerlijk gezegd ook niet hoe je op het punt zit dat hij 3 tijdsrovende hobby's heeft en jij geen een meer?
Heel herkenbaar. Al ging het hier om kleinere bedragen. Mij ex-man zat 6 dgn in de week in de kroeg. Gaf daar zijn geld uit aan bier enz. Maar als ik een keer een nieuwe broek ofzo kocht was het huis te klein. Hier was het niet bespreekbaar en dat is ook voor een deel het einde van onze relatie geworden. In hele korte versie natuurlijk. Wat andere zeggen, ik zou zelf een grote aankoop doen. Niet om kinderachtig te zij maar juist om hem te laten zien wat zijn gedrag veroorzaakt. Dit kan zo niet. Grote aankopen doe je in overleg. Hij loop gewoon ovet je heen zo.
Nou ja zeg. Ik zou woest zijn. Het zijn me nogal bedragen om even stiekem uit te geven. Hier bespreken we dure uitgaven gelukkig en als dat niet zou kunnen zou ik ook zakgeld gaan invoeren. Wat een hork Oh, ga morgen even ergens schoenen kopen van 400 euro.
Ik zou zeggen: hou vol! Het klinkt alsof jij nu tot het inzicht komt dat je meer je grenzen en wensen aan moet geven. Dat is heel goed, maar hij is blijkbaar gewend dat je niet zo op je strepen staat. Ik zou daarom vooral volhouden en op je strepen staan. Net zolang tot jullie samen in gesprek kunnen over hoe jullie dit samen in de toekomst gaan regelen.
Ik hou erg van "dure" kleding. Alleen ik hou wel degelijk rekening met de mening van mn vriendin. Zij op haar beurt houdt van dure make-up. Alles gaat netjes in overleg.. om een potje foundation van 5 euro doe ik niet moeilijk. Dat kan prima zonder overleg besteld worden. Maar alles boven de 50euro gaat zoiezo in overleg. En ben er tevreden mee
Ik denk persoonlijk dat dat ook voor jouw man geldt, op een net iets andere manier. Wanneer de confrontatie er is en jij aangeeft dat je het niet wil, gaat hij namelijk wel akkoord, om het vervolgens 'stiekem' te doen. Waarom geeft hij tijdens dat gesprek dan niet gewoon aan dat hij wel de behoefte heeft aan een stukje persoonlijke financiële ruimte? Ik herken het soort gedrag ook van mijn vriend van het verleden. Tijdens een gesprek (confrontatie) braaf ja knikken en alles zeggen wat ik wil horen, om vervolgens privé te realiseren dat het eigenlijk niet is wat hij wil en 'in opstand' komen door vol over de grenzen heen te gaan. Zijn behoeftes worden onderdrukt (door het niet erkennen in een gesprek) en 'ontploffen'. Wanneer hij zelf ook beter op zijn grenzen let en opkomt voor zijn behoeftes, geeft hij het ook makkelijker aan tijdens een gesprek. Op die manier krijgen beide behoeftes aandacht en is het makkelijker om tot een compromis te komen. Als jouw vriend meteen had aangegeven dat hij wel een stukje financiële ruimte nodig had voor zijn hobby en het niet eens was met al het geld naar het gezin, hadden jullie samen een bedrag uit kunnen kiezen wat voor jullie beide acceptabel was. De hoogte van het bedrag lijkt ook een onbewust signaal dat hij het eigenlijk helemaal niet eens is met de door jullie gemaakte afspraken, maar het niet durft te bespreken in een confrontatie.