Het is vast de leeftijd, want hier hebben wij ook een klein dwingelandje van 14 maanden Onze dochter laat zich ook horen als de dingen niet snel genoeg of naar mevrouw d'r zin gaan. Of werpt zichzelf krijsend achterover, armen in de lucht. Echt gevoel voor drama. Sterker nog: als je niet uitkijkt heb je zo een mep te pakken. En op de keukenmat - ons 'afkoelplekje' - zetten haalt totaal niets uit, want daar snapt ze niets van. In de box helpt wel, want dat vindt ze helemaal niet leuk. En momenteel breekt ze 's avonds als ze op bed ligt de tent af omdat ze niet wil slapen. Er is echt niets aan de hand, want zodra je gaat kijken begint ze te lachen en brabbelen. Dus wij negeren het gehuil, tenzij het natuurlijk echt is en niet aanstellerig klinkt. Ik zeg: sprongetje Gelukkig hebben wij dit al eens eerder meegemaakt met onze zoon. Dus we weten ongeveer wat we kunnen verwachten. Al heeft onze dochter wel veel meer temperament dan onze zoon. Groetjes, Wendy
Fijn deze tips! ik denk dat ik een fout heb gemaakt door hem te negeren ipv zijn gedrag en hij zich daardoor niet gehoord voelt. Morgen ga ik het anders aanpakken. Bedankt so far voor de tips! ps: kan ik hem trouwens laten afkoelen, bijv op de gang, of is hij daar nog t jong voor? Ik wil niet dat hij zich afgewezen voelt, maar soms heb ik het zelf wel even nodig
ik doe het ook hoor, wij hebben een deur met glas, blijf ervoor zodat ze mij kan blijven zien, ik kijk ook niet boos, maar zeg dat ze even rustig moet worden en doe de deur dicht. Na 2 tellen stopt ze, staat bij de deur en komt een kusje geven (hier het teken van goedmaken.) Met een dichte deur zou ik het niet doen, hij moet je eigenlijk blijven zien, uit het zicht is hij nog te klein voor. In de kinderstoel misschien.
Ik zou hem niet apart zetten, daar is hij nog echt te klein voor. Hij zal zich enorm afgewezen voelen, omdat hij nog niet de link snapt: ik ben boos dus moet afkoelen in de gang. Laat hem gewoon lekker even bij jouw in de buurt mopperen, boos zijn en wanneer je merkt dat hij niet zelf stopt met boos zijn en het afleiden helpt ook niet, neem hem dan op schoot en troost hem. Op deze leeftijd overkomt die boosheid hun nog echt en zetten ze het niet bewust in. Door jouw nabijheid en begrenzing (het afleiden en troosten) zal deze boosheidfase snel weer weggaan om met 2 weer in een hele andere vorm terug te komen.
en dan KEER DRIE, @ de anderen hier ook een kereltje van 15 maanden, vandaag was ie wat verdrietig op de kinderopvang, wilde eigenlijk steeds bij de leidster op schoot zitten maar dat kon niet. hij moet er aan wennen dat hij niet de enige is die aandacht wil. Toch vind ik het heel sneu, thuis kan hij zich goed vermaken maar wel met periodes dat hij veel nabijheid nodig heeft. als hij dan jammert dan negeer ik dat niet, ik geef een knuffel (2 sec) en dan zet ik hem weer aan het spelen (voordoen en afwisseling box-buiten-binnen-boven spelen, of totaal iets anders doen als wandelen fietsen) hij kan inderdaad de link nog niet leggen tussen: op de gang zitten en boos zijn. wel tussen fles en melk, dat is wat minder ingewikkeld.
Hier een boef van bijna 11 maanden die ook al zo doet. Hij is al driftig vanaf zn geboorte...hahaha (hij lijkt op zn vader...die had dat vroeger helaas ook) negeren hier helpt niet altijd. Als hij echt ECHT boos is wordt het alleen maar erger en wordt ie zo overstuur dat ie ervan gaat hikken als hij huilt en haast gaat hyperventileren...dus negeren ben ik ook niet altijd van. Ik probeer het idd altijd te benoemen en ik probeer ook uit te leggen dat het niet nodig is om zo boos te doen. Hij snapt dat natuurlijk allemaal nog niet...maar ik heb het idee dat het hem (meestal) kalmeert. Vandeweek nog in de winkel...we zagen een babywalker en ik wilde weten of hij daarna wel kon lopen (zij loopauto gaat te langzaam voor hem en die duwt ie om) dus hem laten proberen en even laten spelen...tot het tijd was om te betalen (dom natuurlijk eigenlijk...ik ben de boosdoener natuurlijk) hij door het lint...en dan bedoel ik echt dat er zelfs mensen zeiden:" Aaacchhh arme jongen" Nou doei...arme jongen...haha! Ik heb hem opgetild en gezegd dat we het gaan betalen en dat hij er thuis weer mee mag spelen maar dat we nu echt even boodschappen moeten gaan doen. Hij nog even door huilen en schreeuwen...maar als ik even blijf kletsen wordt ie stil. Als ik hem zo in de kinderwagen had gezet had het helemaal feest geweest! Wat iemand ook al zei...probeer hem uit te dagen...Hier was Finn vandeweek helemaal gelukkig met een potje waarin watjes met olie hadden gezeten. Helemaal bestuderen hoe dat nou wel allemaal niet werkt met dat deksel...maar ik heb wel zonder schreeuwen en janken alles kunnen doen. Hetzelfde met aankleden na het douchen. Hij wil NIET liggen....dus ik laat hem zitten en doe het net allemaal wat anders maar ik dwing hem niet om op zn rug te liggen. Ik laat hem wat anders doen. Geen idee of mijn lange verhaal iets nuttigs voor je bevat hoor...hahaha! Maar ik ken het probleem dus! (nu al...)
Ik ben op een gegeven moment ook mijn zoontje (toen 1,5 jaar) zetten, als ie na een waarschuwing toch iets deed wat niet mocht en als de driftbui langer dan 5 min duurde (en uitleg, afleiden niet hielp). Werkte als een trein. Op een gegeven moment ging mijn zoontje zelf in de gang zitten om even af te koelen en klopte ie op de deur als ie 'klaar' was. (Eigenlijk grappig dat ie wel de deur open kan doen als ie er naar toe gaat, maar het niet doet om er weer uit te komen). In de gang zijn er weinig prikkels en hij had dat denk ik af en toe nodig om tot zichzelf te komen. Als ik dan ging kijken voordat ie eraantoe was en ik vroeg of ie al klaar was zei ie ook 'nee!' en dan moest de deur weer dicht (het is een deur met voor de helft glas btw, dus ik kan m wel in de gaten houden) Daarna weer een knuffel en een kus en dan is het weer helemaal prima. Nu is ie weer wat ouder en is ie een beetje over de echte driftbuien heen, gelukkig.
mijn middelste was (en is) nog zo. hij is bijna 14 nu. zal ook wel een beetje karakter zijn in combi met een sprong of de peuterpuberteit maar daar is jou zoon nog te jong voor nu. wat je moet doen tjah... ik heb inde afgelopen 13 jaar al heel wat geprobeerd. heel kort, duidelijk, én consequent! zijn en een heeeeeeeel lange adem ontwikkelen (of een vorm van oostindische doofheid voor al het gezeur wat straks komt) sterkte ermee. de grootste ramp was bij mij altijd om een time out te geven op de gang of boven. hij was nog eerder terug binnen als ik om gek van te worden.
Hier ook zo een, wij noemen die act die ze dan opvoerd 'de stervende zwaan' . We negeren het maar of proberen haar af te leiden, hopelijk een fase die weer over gaat...
O wat een fijne topic!!! Zit met hetzelfde probleem en de tips hier zijn echt waardevol! Onze dame is vanaf het geboorte temperamentvol geweest en maakte altijd duidelijk wat ze wilde. En nu idd de driftbuien... Zit ze aan het avondeten en wijst met het vingertje aan iets die verder op de tafel ligt, en als ze het niet meteen krijgt of niet wat ze wilde, oooo, begint ze krijsen, eten uitspugen, mondje dicht, armpjes in de lucht, drama drama. Met als gevolg dat we elke avond echt minstens 30 min bezig zijn om haar gevoed te krijgen En zelf heb ik ook honger na een werkdag, ben soms echt moedelos van dit gedrag en gek van steeds andere dingen gaan halen die mevrouw wilt, en ook van de grond omdat wat ze niet meer wilt, gooit ze op de grond. Grrr......
Whahahahhaa: de stervende zwaan..... o geweldig! Hier ook dus zo'n stervende zwaan! Maar zonder gekheid: ik heb echt veel aan de tips hier! ik kon er direct vanmorgen bij het opstaan mee aan de slag helaas... Ons zoontje was hongerig ben ik stond zijn boterham klaar te maken. Nou gillen, huilen, drama drama. Ik had hem in de kinderstoel gezet slab om gedaan, en maar krijsen. Bordje voor zn neus...begint ie er mee te gooien! (Dan moet ik me dus echt inhouden), maar meneer wilde blijkbaar een beker melk eerst. Dus maar een beker melk gemaakt (is dat goed? Eigenlijk geef ik dus toe dan he? Maar ik wil ook dat dat geschreeuw stopt!). Eenmaal de beker melk in zn hand was hij zo overstiuur inmiddels dat ie na een paar slokken nog moest huilen en ik hem echt de beker naar zn mond heb moeten doen dat hij dacht: o ja... lekker. En daarna was hij stil. Al die tijd wel tegen hem gepraat: "heb je zo'n honger" "Mamma is jouw brood aan het klaar maken" etc. Toch had ik niet het idee dat ik doordrong. Wat betreft afkoelen op de gang: we hebben een dichte deur dus dat is dan misschien niet zo'n goed idee? Ik zal de tip met het troosten proberen toe te passen. Probleem is dat hij zich wel laat troosten en stil wordt, maar dan meteen wil dat ik weer met hem ga lopen. Als ik dat niet doe en hem neer zet en zeg dat ik dit of dat ga doen en dat hij zelf moet gaan spelen dat hij dan dus weer "de stervende zwaan" gaat uithangen (whahahaha)...
Ja joh, ik vind het ook even echt niet zo leuk allemaal. Als ik met hem mee ga dan is hij superlief en knuffelig, aanhankelijk etc. Maar zodra ik iets voor mezelf wil doen begint de poppenkast. Heel vermoeiend
ik zou hem dan na het troosten nog wel even bij de hand nemen en om hem aan het spelen te helpen. om dan na 5 minuutjes te vertellen dat hij nu echt zelf aan de slag mag gaan en dat mama (weet ik veel wat) gaat doen. ik ben en was inderdaad continu aan het benoemen wat ik ga doen en wat mijn dochter doet. (mama gaat even een lepeltje pakken en oh ik zie dat je moet lachen, etc) het maakt de wereld wat overzichtelijker en ik kan een beetje van me af kletsen fantastisch de stervende zwaan! Wij noemden haar toendertijd "Tamza" (marokkaans voor heks). ze deed aan hoofdbonken en trok altijd alles uit haar haar en gillen, och niet normaal! Nu heeft ze net een periode van slaan achter de rug, was ook gezellig
druif, nee met de deur dicht lijkt mij niet zo'n goed plan. Dan ziet hij namelijk niet meer wat de bedoeling ervan is. @ iedereen, een kindje vanaf ene jaar kan wel begrijpen dat als ze boos/ onredelijk verdrag vertonen en je zet ze weg dat het een verband heeft hoor. Dat gaat om 30 sec of een minuutje, natuurlijk niet langer, maar ze snappen het wel hoor. Alleen moet je wel in het zicht blijven, zodra jij uit het zicht ben dan zijn ze weer vergeten waar het over gaat. Hetzelfde dat ze op deze leeftijd iets niet van je mogen en als je je omdraait dat ze het toch doen. Dat is nu nog niet om stiekem te doen, (dat komt pas bij 2 a 2 1/2) maar het verbod hangt samen met mama en als mama weg is geldt het verbod dus ook niet meer.
moet je kindje van 1 jaar die nog zo veel moet groeien in zijn zelfvertrouwen, nu al continu het gevoel geven dat hij niet goed is zoals hij is? als je een kindje van deze leeftijd in de gang zet wordt hij waarschijnlijk super boos omdat hij niet meer bij zijn mama mag zijn. Wordt hij stil, dan is hij waarschijnlijk afgeleidt door wat hij in de gang ziet. Ja misschien als je hem heeeeel vaak in de gang zet legt hij misschien de link tussen ik huil, dus ik wordt apart gezet. Maar waarom mag een kindje niet juist in de nabijheid van zijn ouders zijn emoties laten zien en oefenen. En leert hij hoe hij boos moet zijn en dat het ook helemaal niet erg is om boos te zijn. Als een kind nu iets doet waarvan jij zegt dat het niet mag, dan doet hij het omdat hij een reactie van je krijgt. hi doet het niet om je uit te proberen daar hij nog echt te klein voor. dat komt pas rond de 2 jaar. Naar mijn idee sla je compleet de plank mis als je ze nu in de gang zet. Maar waarschijnlijk is jouw benaderingswijze heel gedragsmatig en daar ben ik persoonlijk niet zo van. maar goed de meningen mogen daarin verschilllen.
Interessant wel, die verschillende meningen! Ik ben er nog niet echt uit waar ik me het prettigst bij voel. Mijn neiging is soms (als hij echt het bloed onder mn nagels vandaan haalt) een time out te geven, maar eerlijk gezegd is dat ook meer voor mezelf. Wat echt goed voor hem is daar moet ik nog achter komen. Ik kan op zich wel begrijpen hoe dat het werkt wat je zegt tulip, over dat je in het zich moet blijven. dat vind ik wel logisch klinken. @ Joyce: wat jij zegt daar kan ik me ook deels in vinden. Ik denk trouwens wel dat je ze best mag aangeven wat niet gewenst is. Belangrijk is natuurlijk wel dat je het gedrag afkeurt en niet hun persoontje. Ik vind dat lastig hoor omdat op de juiste manier te brengen, maar ben me er tenminste wel bewust van. Ik geloof ook zeker dat mijn zoongtje niet begrijpt wat hij fout doet. Hij doet vaak ook iets meerdere keren JUIST als ik zeg dat het niet mag. Omdat hij die reactie leuk vindt, niet om te klieren. Maar goed, je moet wel ergens beginnen en door het nu te blijven herhalen hoop ik dat ie het later snapt. Wat ik sinds gisteren ook toepas: Hij gooit geregeld zn eten op de grond en voorheen vond ik het belangrijker dat hij goed eet en werd ik boos maar legde ik het wel terug op zn bord. Nu waarschuw ik m 2 keer en de derde keer haal ik zn eten weg en doe zn slab af en zeg ik dat het eten klaar is aangezien hij er mee speel en blijkbaar geen honger meer heeft. Ik hoop dat ik het zo goed aanpak?