help, mn zoontje is zooooo dwingend!

Zo doe ik het ook bij mijn zoon... ik neem aan dat als hij écht honger zou hebben, hij wel gewoon zou eten in plaats van ermee te gooien.

 

zoals jullie inmiddels weten is lars mijn derde. en als ik 1 ding heb geleerd van de vorige 2 dan is het dat ze veel meer begrijpen dan wij denken en heeeel goed zijn in het bespelen van gevoelens en situaties, zo klein als ze zijn. ik laat me dit keer niet zomaar meer om de tuin leiden en ben heel consequent in wat wel of niet mag.

mijn stelregel is "je hebt ze eerder iets aangeleerd, dan afgeleerd" en dan is dat in de meeste gevallen iets wat wij als ouders als niet wenselijk beschouwen. je moet dat natuurlijk breed zien en wel rekening houden met de leeftijd.

nu heb ik de afgelopen 15 jaar al veel kinderen gezien en zoals enkele weten zijn mijn oudste kinderen beiden autistisch en heeft de middelste adhd en is doof geweest. het eerste wat de dokter na zijn operatie zei was nu heb ik ervoor gezorgd dat hij kan horen maar dat betekend niet dat hij ook kan luisteren.
doordat mijn kinderen autistisch zijn ben ik al veel met hulpverleners en therapieen in aanraking gekomen en ook daar heb ik goed mijn oren en ogen goed de kost gegeven. ik vind het namelijk heel intrigerend om verbanden te zien ontstaan en interacties tussen ouder en kind of tussen 2 kinderen en hoe dingen ontstaan. en waarom dingen verkeerd gaan enzo.

ik merk dat er in deze discussie 2 kanten zitten. en vooral de kant die zegt ja moeten we nual beginnen met dit of dat....of moet je je kind nual leren dat hij niet goed is zoals hij is. dat vind ik zo superdramatisch klinken. dit heeft namelijk niks te maken met dat een kind wel of niet goed is zoals hij is, maar met regels en grenzen aangeven, iets wat elk kind nodig heeft in mijn ogen.ik denk dus ook dat met name mensen met zo'n mening misschien in de valkuilen gaan lopen.

ik denk dat er niks mis is met grenzen en regels stellen en in duidelijk en consequent zijn. zolang je dat maar met veel liefde en eerlijkheid doet.

 

Nou, nog een mama van een drama-queen meldt zich aan Druif78, ik kan zoooooo goed voorstellen wat jij allemaal moet doorstaan, want bij ons gaat het net zo (nee, eigenlijk nog erger). Ik word er helemaal gek van en weet niet meer wat ik er mee moet doen. Naar buiten gaan is ook een uitdaging, want mevrouw wil helemaal niet luisteren en loopt continue weg. Als ik haar dan bij het handje pak om bij mij te houden is het gelijk krijsen, gillen en zich op de grond gooien. Maar eerst wel controleren of mama goed bij de hand houdt, anders wordt het te hard vallen en dat doet pijn. Slim, he? Wij wonen in een flatgebouw dus deze poppenkast heeft altijd veel bekijks. Ik schaam me dood Winkel? The same story. Cafe? The same story. Thuis? The same story. Word er zoooo moe van... Als mevrouw haar zin niet krijgt, krijg ik die heerlijke voorstelling "Mama, luister hoe hard ik kan gillen en hysterisch doen". Negeren helpt niet, afleiden helpt niet... Straks mag ik in gekkenhuis opgesloten worden.
Het is natuurlijk niet altijd zo, meestal is ze een lief meisje. Maar oh als ze iets wil wat niet mag...
Ik vraag me af of het nog ooit overgaat...

Sorry voor het lang verhaal

 

hoi druif,
Lastig he een bepaalde benadering vinden die bij je past maar die ook nog werkt.
Duidelijke grenzen aangeven vind ik ook erg belangrijk, maar ik sta meer achter een positieve benadering dan gedragsmatig werken. Het scheiden van persoon en gedrag (is iets wat ik heel vaak zeg), bijv. ik vind je hardstikke lief maar ik wil niet dat je me slaat, . Wanneer ze dan alsnog niet luisteren op deze leeftijd kun je naar mijn idee beter afleiden als ze doorgaan dan een consequentie stellen. Lijkt me voor kinderen heel fijn en duidelijk, ipv je bent stout ga maar naar de gang.
Over het eten, zo zou ik het ook doen. Zou het wel op een "normale" toon zeggen dat het eten klaar is (ipv een boze), zo houd je het gezellig, maar is het ook duidelijk dat er geen eten op de grond wordt gegooid.

groetjes joyce

 

hier ben ik het helemaal mee eens, ik probeer mijn dochter echt niet te laten denken dat ze niet goed genoeg is hoor!!! Maar die timeout is soms echt nodig. Kinderen in deze leeftijd vragen om grenzen en willen graag dat je die aangeeft. Afleiden is een goede methode in sommige situaties en tot een bepaalde hoogte, maar niet in alle situaties helpt dat voldoende, dan heb ik het dus echt over deze leeftijd en niet over een kindje van 8 maanden.

 

hoi Yinte,

Ik snap je reactie hoor, op mijn stukje. Alleen is het is zo`n kort stukje altijd lastig om precies op te schrijven hoe ik iets bedoel.
Juist door mijn werk met kinderen met een ontwikkelingsachterstand door mishandeling, adhd, autisme, etc heb ik veel ervaring op gedaan met de positieve benadering. Veel "gedrags" problemen zoals ik die op mijn werk tegen kom liggen in de interactie en de wisselwerking tussen ouders en kind, zoals je zelf ook al schrijft. we zien dat veel kinderen een laag zelfbeeld hebben omdat er voornamelijk gemopperd wordt en gekeken wordt naar de dingen die niet goed gaan. wij werken met hele duidelijke regels en grenzen, maar zijn daarnaast heel erg gericht op de dingen die goed gaan, zodat kinderen minder bezig hoeven te zijn om op een negatieve manier aandacht te vragen.
ook mijn dochter leert thuis alle regeltjes en grenzen. wanneer ik rond de leeftijd van 14 mnd aangaf dat ze niet aan mijn planten mocht zitten en ze deed het nog een keer, dan pakte ik haar liever bij de hand om te laten zien wat wel mag, dan dat ik haar met een hoop gemopper in de gang zet.
nu is ze 2 en heeft ze ze duidelijk in de gaten dat ze mij bijv niet mag slaan. Daar ben ik heel duidelijk in, ze krijgt 2 waarschuwingen, luisterd ze niet dan zet ik haar in haar stoel. dit is voor haar heel duidelijk en na haar 1 dag een paar keer in de stoel te hebben moeten zetten is het slaan nu zo goed als over.

Een heel verhaal, maar ik wilde het toch nog even verder uitleggen.

Groetjes joyce

 

hoi,

hier word onder eten niet geschreeuwd, schreeuwd ie wel dan zeg ik na het eten mag je schreeuwen. is het na eten dan zeg ik nu mag je schreeuwen, nou dat duurt 2 a 3 avonden en dan is de lol er wel af hoor voor m.

onze zoon is ook best intensief moet ook hele strakke hand voeren met hem, maar moet mezelf en jij denk ik ook heel goed beseffen ligt het aan mezelf bv hormonen (ongi opkomst) of ligt het aan je kind. dus straf ik hem omdat ik een slecht humeur heb of altijd omdat gene wat hij doet, snap je dit een beetje?

wat ik ook veel doe is iets anders aanbieden dan hij wil, wil hij bv kleien en past je dat niet dan kun je zeggen je mag wel even kleuren of met de auto`s spelen en dan kunnen we vanmiddag wel even samen kleien.
wil ik bv de wc en douche schoonmaken dan bereid ik hem daar al onder de koffie op voor, ik ga de douche schoonmaken en jij gaat dan met de auto`s spelen. is hij dan meeer mij aan het klieren dan spelen dan waarschuw ik hem bij de 2dex laatste waarschuwing en anders gaat hij in de tafelstoel (kan hij niet uitkomen hoor) en blijft daar tot ik klaar ben met de douche.

m,n zoon wil ook graag dingen vaker doen ik doe het dan bv 2x en bij de 3x zeg ik dan ik doe het nog 1x en dan houden we ermee op.
schreeuwt hij dan wel dan zeg ik tegen hem nee ik heb gezegt we doen het nog 1x en dat hebben we gedaan en nu is het klaar en negeer ik het verder

je kan bv nu ook een therapie (zo noem ik het dan) los gooien op het ergste wat hij doet bv het gillen en schreeuwen.
dan begin je de dag of middag met als jij nu niet schreeuwt dan mag je een sticker plakken,dit doe je bv eerst een uur en gaat dit langzaam verlengen naar 2 uur 3 uur etc. zie je dat het hem niet zint en wil gaan schreeuwen dan zeg denk om je sticker!!!
je kan dit gaan uitbreiden met 10 stickers een kado of na 20 stickers een kado etc. dat is aan jou.
heeft hij dit onder de knie dan ga je aan het volgende probleem werken. dus niet alles tegelijk willen oplossen want dat werkt niet.

het negatieve negeren of ombuigen tot ander gedrag,goed/leuk gedrag belonen belonen belonen wat bij mijn zoontje goed hielp was dan: APLAUS VOOR JEZELF en dan samen klappen later klapte hij appetrots zelf en hoefde ik het niet meer te doen.

duidelijk zijn wat je van hem vraagt 2x waarschuwen bij de 2x dan ook zeggen ik heb je nu 2x gewaarschuwd doet ie t nog niet dan time out.
time out wat ik doe time out geven hem duidelijk zeggen waarom
kookwekker zetten zodat hij weet wanneer zn time out om is.
het goed maken, je kind moet je dan ook aankijken en bv zeggen sorry mama, kusje en je kind dan een opdracht geven.
zat je kind bv op time out omdat het zn speelgoed niet wou opruimen dan is zn opdracht dus speelgoed opruimen dit kun samen doen of alleen laten doen.
na een time out altijd dus een opdracht geven en niet als je kind op time out zit dat je zelf zn speelgoed gaat opruimen.

zeg ook niet te vaak het woord nee want dat werkt op een gegeven moment niet meer, wat ik vaak zeg is dat kun jebeter niet doen omdat het bv stuk gaat of je kan vallen etc.

het zal een zware dobber voor je worden maar houd voet bij stuk het vreet energie maar na een tijd zul je zien dat het werkt zal nog wel s een misser zijn maar dat geeft niet.

sterkte heb je nog vragen dan lees ik het wel
hier ook een energie vreter dus weet er alles van heb ook hulp gehad van 3den voor hem mssch is dat nog wat voor jou.

gr

 

die van mij heeft dit ook gehad,,aan mn broek hangen,enz enz.. negeren hielp hier echt super! ze kruipt hier nog reg achter het gordijn (wat ze niet mag ivm stekkerdozen enz) in het begin ,nee dat mag niet,,maar dit helpt niet bij mevr,dus negeren maar,vind ze het toch niet intressant meer,hoe meer je reageerd op dingen hoe meer reactie je terug krijgt

 

ik heb wel een tip voor jou. ik herken het helemaal bij mijn zoon.
Niet ingevulde tijd = kliertijd.
geef hem iets om mee te spelen, of geef hem direct een broodkorst, zodat hij wat te doen heeft.
zelfs tussen de happen door is het voor mijn zoon `niet ingevulde tijd`, en eet hij slecht, tenzij hij iets in zijn handen heeft, een pindakaasdop of een pakje smeerkaas, een speeltje oid. Dan eet ie super.
waarom zet je trouwens het bordje al voor zijn neus? ik geef het per stukje, want een bordje ziet hij gewoon als speelgoed.
ik hoop dat je er wat aan hebt,

 

nou ja hij ziet het bord nog niet als bord, zoals wij dat zien. daar is ie te klein voor, dat komt later pas.
daarom gaat hij het behandelen als speelgoed. je kunt wel waarschuwen, maar verwacht niet dat hij het begrijpt.

Maar ik waarschuw zelf ook wel hoor, altijd 3 keer.
bij gordijnen (niet aankomen) en bij de tafel, hij mag er niets afpakken. Voor hem is het een soort spelletje, hij weet dat er iets mee is, maar Wat?, dat begrijpt hij nog niet. hij weet niet dat mijn gordijnen vies worden van zijn handen, en dat hete thee gevaarlijk is.

Hij is nu aan het proberen of ik consequent ben, of eigenlijk is hij opzoek naar waar de grenzen liggen. niet om mij dwars te liggen, maar gewoon.. omdat hij die nog moet leren.

Maar ik straf dus niet, ik zeg rustig en duidelijk in zijn gezicht `Nee, dat mag niet!` en na 3 keer pak ik hem op en zet hem elders neer, ik leid hem af of zet hem in de box. Soms is de wereld (de kamer) voor hem te groot en dan is een box duidelijk afgebakend, een plek waar hij niets kan doen wat niet mag, en knus. ik probeer zo duidelijk mogelijk, en daarmee zo veilig mogelijk voor hem te zijn.

hoe het bij ons gaat:

- om half 8 zet ik de kleine in zijn stoel, doe een slab om,
- de kleine krijgt meteen een grote broodkorst
- ik ga de tafel dekken
- als de broodkorst op is ben ik meestal klaar met tafeldekken en geef ik hem een dop van broodbeleg, of een lege beker, of soms een speeltje, waarmee hij gaat spelen.
- dan smeer ik zijn brood en geef hem telkens maar 1 stukje op een vorkje vanaf het bord, dat bij mij staat.
Hij kan heel goed aangeven hoe hij het wil eten, de ene keer wil hij een paar stukjes op de vork door mama, en soms zelf doen, en soms pakt hij het brood van de vork. ik laat hem zelf kiezen hoe hij het mag eten, het hoort bij zijn leerproces.
ik speel erg in op wat hij aangeeft.

Tussendoor doen we spelletjes, zoals in de maneschijn en kiekeboe.

 

Dochterlief had er ook een handje van om te gaan brullen en schreeuwen als ze haar zin niet kreeg. Wij hebben dit steeds genegeerd als ze dan weer rustig was gaven we haar aandacht en even boekje lezen of iets. Tegenwoordig is het brullen over ze probeerd het nog wel eens maar als ze ziet dat papa en mama niet reageren geeft ze het snel op en gaat ze lief verder spelen.

 

heel herkenbaar, hier ook een driftkikker, die geen nee accepteerd..
probeer hier ook vaak te negeren en mocht het zo lang aanhouden, dan leg ik hem even in zijn bedje om af te koelen.

 

weet dat het geen plek is voor straf en dat is het ook niet echt, althans niet mijn insteek..ik leg hem daar zodat ik kan afkoelen en ook hij en omdat het een veilig plekje is, denk ik dat hij eerder tot bedaren is en ik hoor hem dan niet zo erg , want wordt dan echt gek van hem.

als hij dit heel even heeft dan is op de bank een strafplek of de gang.

 

Hier ook een driftkikker, goh...
In bed leggen hebben wij 2 x gedaan maar vond het toch niet zo'n fijn idee. In bed hoor je je veilig te voelen en moet je lekker kunnen slapen. Het moet geen strafplek worden (want dat wordt het naar mijn idee als je je kindje steeds in bed af laat koelen). Maar dat is natuurlijk puur mijn gevoel.

Vind het heel moeilijk af en toe. Meestal vraag ik haar: "Wat denk je hier nou mee te bereiken?" of ik ga haar na doen (ze stampvoet als ze boos wordt) en dan moet ze heel hard lachen. En negeren doe ik hier af en toe ook wel eens: "Mama is nu even een kopje koffie aan het drinken / aan het afwassen / stofzuigen / telefoneren.... als ik klaar ben gaan we wat leuks doen". Soms is het gewoon even 5 minuten mijn tijd of moet ik echt even iets doen....

Best pittig he? T grote opvoeden is begonnen.....

x Kweenie

 

fijn dat je er wat aan hebt gehad!

 

Dat denk ik inderdaad ook. Ik word pas echt boos op mijn zoontje, als ik het helemaal met hem heb gehad en me dus machteloos voel. Dan ben ik geïrriteerd en kan ie een snauw verwachten. Ik weet dat dat niet eerlijk is. Overigens moet ik zeggen dat die snauw wel vaak zijn werking doet Mijn zoontje is op zo'n moment zo verbaasd, dat ie direct ophoudt met waar ie mee bezig was haha. Maar ik weet gewoon dat in ieder geval zijn gedrag voortkomt uit frustratie. Afleiden werkt in zo'n geval nog altijd het beste.

Ik las trouwens ook iets over nadoen, dat doe ik ook als ik hem echt heel vervelend vind