Ik zie wekelijks een collega (die overigens verder heel aardig is), die tot 20 weken elke keer als ze me zag, zei: "hoe lang moet JIJ nog? Jeetje, wat een buik!" Zus hier (* greep collega van 50+ met dikke oma-pens vast*): "En hoe lang moet JIJ nog?!?!?!" Au. Dat is vervelend, he! :x
ik ken dat darcy , ik heb een collega en die vraagt ook elke week het zelfde, goh hoeveel weken ben je al , ik heb dan zo van denk is na want je vraagt het elke week en dan jeetje meid wat een buik krijg je , op een gegeven moment heb ik zo van blijf je dit zeggen tot aan me zwangerschaps verlof ofzo, dat ze het een keer vragen en dan weken er na weer is oke maar elke week het zelfde liedje pfffff daar word je wel is moe van
Hihihi wat een leuke opmerkingen komen hier voorbij..... Als ik het heb over dat ik zoveel ben aangekomen krijg ik meteen de opmerking: ach je gezicht wordt altijd wel dikker in de zwangerschap Vind nu net dat mijn gezicht helemaal niet is veranderd. Ook vind iedereen mijn buik zo groot terwijl ik toch mooi oploop met de rest van de september mama's.
sorry hoor, maar waar maak je je druk om? Het is toch hardstikke lief dat die collega zo meeleeft? Ik was hardstikke trots op mijn buik toen ik zwanger was en ik vond het heel erg leuk als mensen zo geïnterresseerd waren. Ik vond het heel erg leuk als mensen zeiden dat ik zo "dik" was want de reden dat ik zo "dik"was was namelijk dat er iets heel moois in mij groeide! Wees blij dat je dit allemaal mee mag maken, kan ook niet iedere vrouw zeggen!
Oh Moesje, dat ben ik voor 100, wat zeg ik: 1000% met je eens hoor, zoals ikzelf ook al eerder heb aangegeven; ik wil er eigenlijk helemaal niet over klagen, maar als je bijna iedere dag moet aanhoren; "Meid wat ben je dik" dat klinkt minder leuk als: "meid wat krijg je een mooie buik!", het is jammer dat sommige mensen tactloos kunnen overkomen (terwijl ze het helemaal niet zo bedoelen), maar dat wilt natuurlijk niet zeggen dat ik (en andere meiden) er niet van genieten! Liefs van Fem
Ben het helemaal met moesje eens. En de term dik heeft niet voor iedereen een negatieve lading. Ik hoor liever de opmerking dat ik zo dik word dan dat ik helemaal niks hoor. Ik ben erg blij met de mensen die iedere keer vol verwondering kijken dat het blijkbaar na een week nog 'dikker' kan. Tja, en eigenlijk is het toch ook gewoon dik/rond/bol etc...
Ik word er zo moe van dat je als zwangere dame nooit eens lekker ongezouten mag klagen! De reactie die je dan krijgt is vaak: ben blij, zeur niet zo je kunt iig zwanger raken enz. En nee als iemand je vertelt dat je DIK bent dat vind ik anders ook geen compliment dat ik iemand zo ff tussen neus en lippen zal geven..... waarom zou dit dan wel gepast zijn als iemand zwanger is? Ooh ja en hier gaat vast iedereen over heen vallen..... naja doe je best
mamalieske, ik ben het helemaal met je eens! Ik word niet goed van al die opmerkingen en het erge is de meeste zijn nog negatief ook.... Goh kijk maar uit dadelijk krijg je het er niet meer af...... goh pas 6 kilo aangekomen? lijkt veel meer. Bij mijn eerste had ik 21 hechtingen etc etc zie ook mijn vorige berichten Tuurlijk is het leuk en goed dat je buik groeit, en tuurlijk ben ik enorm trots maar sommige mensen mogen van mij de opmerkingen inslikken! Tevens stoor ik mij aan die mensen die voor mijn zwangerschap nog geen goedemorgen uit de strot konden krijgen en nu iedere dag vragen hoe het met mijn buik gaat of met de kleine, vaak geef ik geeneens een reactie....het lijkt wel of je opeens een een of andere attractie bent geworden bah
Ik vind het ook niet erg als mensen wat tegen me zeggen, ik vind persoonlijk alleen dat het soms wel met wat meer tact gebracht mag worden. In plaats van zeggen dat iemand dik is geworden kun je ook zeggen: Wat een mooi buikje heb jij! Als je niet zwanger bent en je bent op vakantie geweest waar je heerlijk in de zon hebt gelegen hoor je ook niet graag: "Wat een poepkleurhoofd heb jij", dan hoor je ook liever: "Zo, mooi kleurtje, het was dus wel een fijne vakantie?" ofzoiets. Het is maar net hoe je het brengt.....
En ik word eerlijk gezegd af en toe niet goed van dat gezeur! Het is ook nooit goed! Zwangeren ga toch eens genieten!
Bij mijn eerste kon ik me er ook vreselijk aan irriteren. Nu bij mijn 2e denk ik 'ach laat maar l*llen). Behalve bij mijn overbuuf..die vraagt regelmatig hoeveel ik al aangekomen ben maar puur zodat ze weer wat heeft om te roddelen. Ik erger me dan niet aan haar vraag maar wel aan haar mentaliteit.. En niet elke zwangere geniet van haar zwangerschap, ik iig niet alleen schijnt dat nogal taboe te zijn om te zeggen
Het is wel ooit goed maar een 9 maanden lang verbod op eens lekker klagen over al de lichamelijke (laten we niet vergeten emotionele veranderingen) die je lichaam nu door maakt. Dat mag ineens niet meer? Als iemand mij vraagt hoe gaat het met je? Moet ik dus maar zeggen ooooh goed.... ook al is dat soms hellemaal niet zo? Nou daar pas ik dus voor, ik ga niet staan liegen en zeker niet tegen mezelf. Niet iedere zwangerschap is een roze wolk, misselijkheid, uren in het ziekenhuis omdat je mogelijk trombose hebt, maagzuur, slecht en soms hellemaal niet slapen, bekkenklachten uit het verleden die nu hun hoogtij vieren, de zak krijgen van je baas na je verlof (en dat nu al weten), mensen in je omgeving die jaloers zijn op je omdat hun in de MMM zitten, jij je daar dan schuldig over voelt want je gunt het hun ook zo erg, elke aflevering van een zielig programma zit je onbedaard te snikken en dat terwijl je normaal niet zo emotioneel bent. Laten we elkaar eens allemaal niet zo voor de gek houden .... soms is het hellemaal niet zo leuk allemaal, maar dat neemt niet weg dat ik het geweldig vind een kindje te krijgen..... het een sluit het ander namelijk niet uit. ik heb het er allemaal graag voor over! Maar 9 maanden een show opvoeren.... en maar blijven lachen ook al gaat het soms niet lekker ik denk dat dat ook niet zo gezond is.
Ik heb helemaal geen zin in ruzie . Ik geniet met volle teugen van mijn zwangerschap, maar het lijkt wel alsof sommige mensen in je omgeving ineens alles tegen je mogen zeggen. Jammer dat jij het gevoel hebt dat ik (en anderen?) erniet van genieten, want dat is wel degelijk het geval. Maar af en toe even lekker klagen als zwangeren onderling mag ook! Ik baal ook als ik mijn maagzuur weer eens omhoog voel komen of als ik als een rund sta te hijgen bovenaan de trap, maar altijd zeg ik tegen mezelf: Meid, je mag blij zijn dat het zo goed gaat met je beebje en met jou in vergelijking met sommige vrouwen die het duizenden malen zwaarder hebben omdat zij, bijvoorbeeld, in het ziekenhuis belanden. En als ik 's avonds naar het hartje luister is er geen groter genot dan dat. Maar dan nóg, ik ga er niet om liegen dat ik het altijd maar leuk vind de goedbedoelde opmerkingen, daar mag ik toch weleens van balen? Maar blijkbaar niet, jammer......
Ik klaag niet veel en voornamelijk is manlief gewoon de sjaak als het klagen begint. Dus eigenlijk alleen in besloten kring. Daarom is het wel lekker om hier ff een soort klaagbox te hebben met medeklagers, wordt hij ook nog wat ontzien.... Ik vind het niet handig om een topic als dit te blijven volgen als je je er aan irriteert. Dan is het toch veel handiger om andere topics te volgen en hier geen energie meer in te stoppen?
Mamalieske ik ben het wederom met je eens! begrijp mij goed, ik WILDE graag een kindje, was ENORM BLIJ dat het binnen 6 maanden gelukt is en mijn meisje is ENORM WELKOM ! zo dat is eruit! MAAR waar is mijn Roze wolk waar ik iedereen over hoor kwijlen? hoezo genieten? ik ben vanaf dag 1 super depri terwijl ik dat in 38 jaar nog nooit ben geweest! Ik herken mijzelf niet, heb tot week 23 in de stress gezeten betreft alle onderzoeken etc, die had ik ook niet kunnen doen maar dan had ik tot de geboorte in de stress gezeten ( dat weet ik wel zeker! ) mijn vriendin / collega zit al 6 jaar in de mmm en gaan nu voor eicel donatie, vaak als ze mij ziet rondlopen met mijn dikke buik barst ze in huilen uit waardoor ik weer met een mega schuldgevoel rondloop, we kunnen er goed over praten maar het maakt het er allemaal niet makkelijker op want ik blijf het voor haar zo enorm rot vinden! Ook ik steek mijn kop niet in het zand en voer geen toneel stuk op, ik ben gewoon eerlijk en gelukkig zijn er een handje vol vrouwen die ook eerlijk zijn en toegeven dat zwanger zijn niet altijd even leuk is!
Eerlijkheid duurt het langste, en ik kan het nog steeds wel van de daken schreeuwen dat ik zo bevoorrecht ben om zo'n geweldig wonder in mijn buik te hebben, ik kan het gewoonweg nog steeds niet geloven, neemt niet weg dat dat helemaal niet inhoudt dat ik er niet van geniet, natuurlijk wel. Is dit een taboe onderwerp dan?
Schijnbaar wel, ik mag hier niet zeggen dat ik het af en toe hellemaal niet zo leuk vind. (lees: af en toe!) En ik heb dat ooit in een ander topic geprobeert en ook daar werd ik met de grond gelijk gemaakt.