Hoi Meiden, Ik word in augustus 23 jaar, en ben op dit moment 15 weken en 4 dagen zwanger. Het zijn geen makkelijke maanden geweest voor mij, alleen maar zorgen en stress. Geen werk, geen inkomen, en continue ruzie met de aanstaande papa van mijn kindje. Omdat dit steeds zo door gaat heb ik een moeilijke keuze gemaakt, wat heel veel pijn en verdriet doet, maar toch het beste is voor mijn kindje en mezelf. Mijn vriend (ex) geeft dus aan dat hij er voor mij wilt zijn vanwege de kleine, en dat hij wel ziet nadat ik bevallen bent of onze relatie nog wel wat gaat worden ja of nee.. Ik kan niet met die gedachte leven, dat omdat ik nu zwanger bent, en omdat hij alles wilt meemaken van die kleine, de eerste schopjes, de echo's etc etc.. dat ik daarom hier nog ben, terwijl er altijd ruzie is, en dat zal wel zo blijven...... maar dat er ook geen liefde meer is tussen ons. Het doet mijn pijn, en steeds als we ruzie hebben, of heftige gesprekken erover krijg ik harde buiken (het voelt net aan alsof je heel wat buikspieroefeningen gedaan heb, en onwijze pijn in mijn onderrug). Ik wil zo graag voor mezelf en die kleine kiezen, door een eigen woning te vinden, omdat ik ook niet meer terecht kan bij mijn ouders, ivm 50+ woning. Maar ik zit zonder werk en dus zonder inkomen, heb geen recht op bijstand of iets anders (ik ben dus echt afhankelijk van mijn ex op dit moment) Mijn rekeningen lopen ook op, zoals mijn betalingen van mijn auto, telefoonrekening, en mijn ziekenfonds (hij heeft gelukkig wel tot deze maand alles kunnen betalen, waardoor we erg krap kwamen te zitten) ook stom is dat ik geen enkele recht heb op een uitkering omdat volgens de uwv verdient mijn ex teveel! Echt heel erg stom, want rondkomen is ook echt niet het geval bij ons geweest! Mijn vraag aan jullie is, wat kan ik doen om zonder problemen met jeugdzorg of andere instanties een spoedwoning te krijgen, waardoor ik een uitkering kan aanvragen en gewoon voor mezelf kan vechten en deze kleine?? Ik heb wel gehoord over een stichting waar moeders met kinderen komen etc etc,.. maar ben erg bang dat ik dan ook in aanmerking kom met instanties als jeugdzorg of iets dergelijks,.. want me kind kwijtraken door voor mezelf te kiezen en me kind kan ik echt niet handelen,.. dan blijf ik liever verdrietig en met pijn bij mijn ex wonen, totdat de kleine groot is,en dat ik weer bereid ben om te werken. (werk vinden is het ook niet echt geworden, heb al heel wat afgelopen en dergelijke,.. maar alleen maar afwijzingen.) ik hoop dat jullie mijn advies kunnen geven, en sorry voor mijn lap tekst, maar moest echt even mijn hart luchten,.. ik weet me gewoon geen raad meer! Veel liefs Claudia
Heb je geen recht op ww uitkering?? Dat hangt toch niet van je partnet af??? Ik zou je eerst eens laten inschrijven bij een woningbouwvereniging en daar informeren hoe dat zit als je geen inkomen hebt. Weet je zeker dat je bij je vriend weg wilt?? ( zijn het geen hormonen etc....?) Weet natuurlijk niet wat er allemaal speelt, maar kan je vriend niet wat meer rekening houden met jouw toestand? Gaat ook om zijn kindje! In ieder geval veel sterkte toegewenst, denk goed om jezelf en je baby!
hoi Rianne, Bedankt voor je reactie. ik heb geen recht op ww uitkering, want ben opstaande voet ontslagen ivm een mis communicatie op werk 3 maanden terug. Ik wil helemaal niet weg bij mijn vriend, dat is het nou juist. ik wil heel graag mijn kindje te wereld brengen samen met degene waar ik zielsveel van houd. Maar er heeft zich voorheen dingen afgespeeld, namelijk dingen waar ik zelf ook fouten in heb gemaakt. Het is een tijdje uitgeweest voordat ik zwanger was. En heb in die tijd, dus een hele grote fout gemaakt, door iets met een jeugdvriendje te hebben gedaan, waar ik me erg voor schaam. Mijn vriend ziet dat nog steeds als vreemdgegaan, en heeft mij wel teruggenomen, maar blijf nog steeds hangen in het verleden. Dreigt ook met DNA test als die kleine er is etc etc... Teveel om op te noemen.... Iig deze kleine is absoluut van mijn vriend, en wil absoluut met hem verder gaan, en zie idd in dat ik in die tijd een hele grote fout gemaakt heb. Maar hij maakt mij op deze manier door ruzie te blijven maken, door stress te blijven houden kapot... en niet alleen mij, maar ook die kleine... Om het kort uit te leggen, hij heeft mij nooit dus vergeven, en heeft mij teruggenomen, en blijft een machtspelletje met me spelen...wat hij altijd al gedaan heeft, maar nu helemaal omdat ik geen kant op kan gaan.... ik moet dus daarom ook gewoon nu de stap zetten om voor mezelf en deze kleine te kiezen...
Ok nu snap ik het een beetje! Hij blijft het slachtoffer uithangen, en jij moet alles maar pikken van hem WANT JA JIJ HEBT.....( Ken een soortgelijke situatie! Is alles wel goed gekomen hoor!) Mijn advies is om hem echt voor het blok te zetten nu! Want zo kan het niet doorgaan! Hij wou jouw toch terug! Hij wil toch ook een kind met jou? PFFFF moeilijk en nu heb je ook nog geen werk, klotesituatie! ( daar gaan waarschijnlijk ook ruzies over?) Kun je niet tijdelijk zwart bij mensen schoonmaken? Als je dan een paar ochtenden doet heb je in ieder geval geld!
ja je kent het dus idd al,.. het is indd wat je zegt, hij blijft het slachtoffer uithangen waardoor ik nu gestraft wordt, alleen ziet hij niet in dat het nu ook impact heeft op de kleine,.. En idd de ruzie's gaan om alles, ik geen werk, en dat hij er mee zit dat hij alleen moet werken en kan werken, dat we financieel klote zitten, plus nog de dingen wat ik hem gedaan heb dan,.. hij blijft hangen in het verleden.. pff weet me geen raad meer.. wil gewoon voor mezelf gaan vechten maar hoe??? zwart werken, ja ik zoek me rot naar horeca werkjes, of iets dergelijks maar het is zo moeilijk te vinden,.. en ook vooral nu dat het zichtbaar begint te worden (me buik). Valt het ook niet allemaal mee om snel een baan te kunnen regelen,.. vk raadde mij ook af om te stressen dat ik moet werken en dergelijk.. vanwege me lage bloeddruk 100/50,.. ze zei je gaat gegarandeerd een keer neer... dus ook geen autorijden voor mij zit er ook niet meer in.. en dan deze drama thuis nog.. ik wordt gewoon gek en weet niet meer wat ik moet... Kan alleen maar huilen huilen huilen,.. wil weg, maar kan niet weg....
Wat wil je vriend zelf, ECHT verder met jou en jullie kindje? Dan moet HIJ er ook 200% voor gaan. Is er niet iemand in jullie omgeving waar jullie mee kunnen praten? Die het van een neutrale kant bekijkt en jullie adviezen kan geven? Roep ook maar wat hoor....
Eventjes de duidelijke zaken op een rijtje... Sta jij ingeschreven in dat huis??? Op wie z'n naam staat dat huis en hoe lang woon jij er al??? Als je namelijk 6 maanden ingeschreven staat als "medehuurder", heb jij net zoveel recht op dat huis als dat hij heeft!! Overigens vind ik het belachelijk dat hij jou zo op straat zou laten lopen ipv te zeggen dat hij wel wat anders zoekt. Tsja, kan er weinig over zeggen... heb in een soortgelijke situatie gezeten tot voor kort. Vorig jaar is het tijdelijk uit gegaan tussen mijn vriend en mij... beide hebben we dingen gedaan waar we nu wel spijt van hebben, maar ja, die zijn nou eenmaal gebeurd. Bovendien... het was toch uit?!?!! Nou ja, na 2 maanden weer bij elkaar gekomen... woonden weer erg snel bij elkaar en voilà, verwacht over anderhalve maand ons kindje. Wij hebben in een hele moeilijke periode gezeten waarin hij zelfs al naar een ander huis aan het zoeken was, ik weer mijn uitkering aan het regelen was (overigens heb jij gewoon recht op een uitkering als je niet samen bent met je vriend, heb ik ook gehad en ik werkte ook niet). Overigens is mijn zoontje van 3 van een andere vader en daar heb ik het ook mee uitgemaakt. Ik kreeg het huis (huurwoning) waar ik nu nog steeds in woon. Hij wilde niet dat zijn zoon geen dak boven zijn hoofd had en ging zelf terug naar zijn ouders. Succes meis! Ik weet helaas hoe moeilijk het is...
Als jullie beide van elkaar houden en elkaar niet kwijt willen is er dan geen mogelijkheid voor een gesprek met iemand? Iemand met die ervaring? Soms kom je er met z'n 2en niet uit idd omdat hij jou die dingen nog verwijt. Hij moet vooruit kijken, zien wat hem te wachten staat.. Als je er zelf rustig onder kunt blijven kun je hem dat rustig uit leggen maar ik begrijp uit jou verhaal dat dit er met jullie 2en bijna niet in zit? Ook hij moet dan natuurlijk het begrip opbrengen om te luisteren. Praten is zo belangrijk. Als het niet beter zal gaan dan zal het na de geboorte helemaal niet beter gaan, want denk je van die gebroken nachten en de vermoeidheid waar je je niet beter van voelt. Ik geef toe dat wij in het begin dat onze dochter er was wel ruzies gehad hebben en dat allemaal door de vermoeidheid. Nu gaat het super maar je moet toch wel een stabiele relatie hebben als je samen een kind mag verwachten denk ik.. Hoop echt dat jullie aan de relatie kunnen werken omdat jullie gevoel naar elkaar er wel is.
Je bent een volwassen vrouw en dus moet je in principe voor je eigen inkomen zorgen. Dat kan in een relatie, waarin je partner de inkomsten binnenbrengt, maar als dat niet genoeg is, als je partner het niet zo wil of als die relatie op springen staat heb je geen keuze meer. Je zult een baan moeten zoeken. Stressen is niet goed en heeft geen zin. Zet op een rijtje wat je kunt en zoek werk waarin dat gevraagd wordt. Je kunt het je niet veroorloven om enorm kieskeurig te zijn: er moet toch brood op de plank en jij moet een dak boven je hoofd (en zelfs al zou je vriend de nette weg bewandelen en jou in het huurhuis laten wonen, dan heb je wel een dak maar ook huur die elke maand betaald moet worden). Wees zelf ook geen slachtoffer, neem verantwoordelijkheid voor jezelf en je kind. Overigens die lage bloeddruk is echt onzin dat dat iets met stress te maken heeft of dat het erger zou worden van stress. Belangrijker is om te zorgen dat je véél drinkt, af en toe een kopje bouillon neemt, een paar dropjes of zoethoutthee. Niet te lang achter elkaar staan (zeker niet in een warme ruimte - horecawerk lijkt me niet de meest geschikte richting), niet snel opstaan, rustig in je bewegingen. En dit wordt waarschijnlijk wel iets beter als je iets verder bent in je zwangerschap, zo rond jouw termijn is de bloeddruk vaak op z'n laagst.
En als jullie allebei de relatie de moeite waard vinden om voor te vechten, doe dat dan. Praat met elkaar, luister naar elkaar, schrijf elkaar desnoods briefjes om alles te kunnen zeggen wat jullie dwars zit. Er zit een deuk in het vertrouwen van je vriend, en om dat te herstellen is veel werk nodig. Ik klink misschien hard, maar ik bedoel het niet rot. Ik weet wat het is om relatieproblemen te hebben terwijl je zwanger bent. Wij zijn eruit gekomen al is dat echt niet makkelijk geweest. De belangrijkste basis was er, en dat was dat we heel veel van elkaar houden en bereid waren elkaar helemaal te accepteren, ook de dingen die we niet leuk vonden. Als dat niet kan, vraagt het ook veel moed om dat onder ogen te zien. En man, wat doet het een pijn. Dit is niet hoe je het je had voorgesteld. Ik wens je veel geluk.
En dan nog als allerlaatste... Als je hulp nodig hebt om je leven én dat van je baby op orde te krijgen, zoek die dan. Maak je niet te bang om jeugdzorg. misschien komen die wel kijken, maar als ze zien dat je je kind goed verzorgt en liefde geeft, is er niks aan de hand. Ze hebben werk genoeg, en moeite genoeg om kinderen ergens te kunnen plaatsen die écht niet thuis kunnen blijven, zij gaan echt niet zo maar en onnodig een kind weghalen bij zijn moeder, of haar het leven zuur maken met allemaal extra controles.
als je echt een baan wilt vinden , lukt dat ook! Ik vind het persoonlijk ook niet verstandig om zo afhankelijk van iemand te zijn. Ik zou er zelf alles aan doen om werk en een evt woning te vinden.
hoi ik ken de situatie niet precioes maar heb 2 jaar gelden ongeveer het zelfde gezeten. ik ben getrouwd en onze relatie was over op dat moment was ik werkloos dus ook afhankelijk van mn man. ook mijn ouders wonen in een 50+ woning waar ik dus niet bij in zou mogen.. een uitkering aanvragen kon ik al;leen als ik vooor de wet in elk geval gescheiden was van tafel en bed, wat zolang je samen woont dus niet kan. Ik heb toen samen met mn ouders contact gezocht met hun woningbouw en de situatie uitgelegd deze mensen snapte het en iok mocht toen tijdelijk vooor maximaal een jaar bij mn ouders in wonen zodat ik een uitkering kon aanvragen en op zoek kon naar een eigen huisje plus werk enz. is diot niet iets vooor joou?dat je samen met je ouders zo iets gaat na vragen of dat ooook niet tijdelijk mogelijk is zodat jij alles kunt regelen? liefs
Wat Leonie zegt is geen slecht idee, veel woningstichtingen hebben liever geen kinderen inwonen in een 55+ woning, maar daar worden wel eens uitzonderingen in gemaakt. Je moet dan wel je best doen om zelf iets te vinden en zsm weer weg te zijn, maar het kan wel. Of je vraagt het niet aan de woningbouw maar doet het gewoon. Die zetten je echt zo snel niet op straat met een kind op komst als je bij je ouders tijdelijk weer gaat zitten hoor. Maar goed, dat is pas aan de orde als je weet wat je wil. Wil je bij je vriend blijven en hij bij jou? Dan moet ie ophouden met dat gezeik over wat jij hebt gedaan, en er voor gaan. Het verleden het verleden laten. En dat kost moeite, en tijd, zal wel even duren voor hij daar over heen is, maar dat moet dan maar, je krijgt een kind samen. En als hij dat niet kan of wil, en hij blijft je manipuleren, tsja, ik zou er niet tegen kunnen! Dan maar alleen verder, of in ieder geval even weg. Je kunt ook tijdelijk weggaan naar je ouders om tot rust te komen. Even geen gedoe. Wat er gezegd werd over dat je recht hebt op zijn huurwoning als je 6 maanden medehuurder bent is wat krom geformuleerd: Als je meer dan twee jaar daar samen een gemeenschappelijke huishouding voert en er bent ingeschreven in het GBA, dan kun je medehuurderschap aanvragen en heb je net zoveel rechten op de woning als hij. Anders niet. Laat je goed informeren over je rechten en plichten.
Schrijf je in bij de woningbouw, particuliere huur en ga actief op zoek naar werk. Schrijf je desnoods in bij uitzendbureaus en laat zien dat je gemotiveerd bent om te werken. Je zal zelf wat actiever moeten worden, niks komt vanzelf aanwaaien! Een uitkering krijg je idd niet als je op staande voet ontslagen wordt. Maar iemand op staande voetontslaan doen ze niet zomaar. Jeugdzorg is er ook voorhulp en is echt geen instantie die alleen maar kinderen uit huis haalt. Dit is maar een klein gedeelte van hun werk. Als je goed voor je kindje zorgt en voldoet in de eerste levensbehoeftes van je kindje hoef je echt niet te vrezen hoor.
Ik heb je verhaal zitten lezen.. phoe.. indrukwekkend hoor.. Ik vroeg me eigenlijk af of jullie deze problemen ook al hadden toen je aan het proberen was om zwanger te worden, of zijn deze problemen juist verergerd door deze zwangerschap. Ik weet wel dat er bij de woningbouw vereniging ook urgentielijsten zijn voor mensen die dringend een huurwoning nodig hebben. Als je dan een huurwoning hebt kunt je ook huursubsidie aanvragen. Je zegt dat je heel moeilijk aan werk kunt komen. Wellicht is het een idee om naar een uitzendbureau te gaan. Zij kunnen je vaak goed verder helpen en werk op maat aanbieden. Misschien kun je zelf wel vanuit huis werken. Ik denk ook dat het belangrijk is om de kijken naar de lange termijn. Raakt je vriend deze wrok nog kwijt of blijft dit eeuwig boven jullie hoofd hangen. Misschien kunnen jullie inderdaad eens met een professioneel iemand gaan praten. Misschien lucht dit voor jou ook op. Het zijn maar een paar ideeen. Ik hoop dat je er wat aan hebt en ik denk dat je vanzelf wel tot de goede beslissing komt.