Je kent het wel, de angst voor een examen, voor een nieuw werk, om nieuwe mensen te ontmoeten, ... faalangst. Maar deze angst is 10 keer zo groot. De angst om geen goede mama te zullen zijn. We hebben voor dit kindje gekozen, ik ook. Al heel mijn leven lang verlang ik naar kinderen. We waren ook vrij snel in verwachting, wat mij het gevoel gaf van het is oké, ik ben er nu klaar voor. En nu is het bijna zo ver, ons kindje ligt in stuit en volgende donderdag is er een keizersnede gepland. Ik vond dit in het begin heel moeilijk maar heb er mij voor een groot deel bij neergelegd omdat ik weet dat het beter is voor ons kindje. Behalve bij het feit dat je niet zo goed het eerste contact kan leggen. Donderdag, nog 4 dagen. En weet je soms heb ik het gevoel dat ik er nooit aan begonnen was. Waarom? Omdat ik zo bang ben, bang dat ik het niet ga aankunnen. Bang dat ik geen goede mama zal zijn. Bang dat door het eerste belangrijke contact niet te kunnen leggen door de ks, er nooit geen goed contact meer zal zijn tussen mij en ons kindje. En op die momenten zie ik alleen nog maar het negatieve, alles wat ik niet kan, waar ik niet goed in ben, op die momenten duw ik mijn man die zo lief voor me is van mij weg, terwijl ik juist heel dicht bij hem wil zijn. Het is toch zo, je kan een herexamen hebben of je jaar moeten overdoen, of van werk veranderen als het echt niet gaat. Maar hier kan je niet van weglopen. En het ergste is dat je er moeilijk met iemand over kan praten. Ze zeggen dan, je bent er bijna van af. En dan denk ik, nee, het moet nog beginnen. En hoe gaat het zijn? Hoe gaat het ons leven veranderen? Ga ik het wel kunnen? Gaan we het wel kunnen? Soms ben ik zo bang! Wat als ik niet dat moedergevoel heb, als ik niet blij zal zijn als ik ons kindje zie en mag vast pakken? Wat als ik door mijn angsten nu ons kindje schade toebreng? ... . Deze nacht zei ik tegen mijn man, ik wou dat er, als was er maar 1 persoon iemand was die op sommige momenten hetzelfde voelt als ik. Dus ik zou het zo fijn vinden als er iemand was die reageerde, die dit ook herkent. Wat wel belangrijk is, gelukkig heb ik dit gevoel niet altijd.Echt niet. Ik zit er niet in vast. Maar als ik het heb, kan het wel heel diep gaan. En omdat de datum van de geboorte dichterbij komt, gaat het soms nog dieper. Ik hoop dat er mij iemand kan vertellen dat het niet zo abnormaal is en dat ze dit gevoel herkent. Hopelijk tot binnenkort.
Ik heb dat ook gehad met de eerste en vervolgens bij de 2e had ik zoiets van ik kan toch nooit net zoveel houden van haar als van mijn andere dochter. Maar al zeg ik het zelf ik ben gewoon een goede moeder en heb 2 lekkere meiden! Ik heb wel is gehoord dat meerdere vrouwen daar last van hebben. En succes he straks zet hem op!
Iedereen heeft dat gevoel wel hoor. Vooral in het begin. Ik had het bij mijn dochter ook. Ze is nu 8,5 jaar. Hihi ik zal wel wat goeds gedaan hebben dat ze al zo'n flinke grote meid is geworden die nu in groep 5 zit. Nu met de tweede op komst begin ik weer een beetje. Meer over omdat ik al zolang uit de luiers ben en dan begin ik weer opnieuw.
ten eerste is het allemaal heel herkenbaar voor veel vrouwen denk ik. ten tweede wil ik benadrukken dat je wel! een goed contakt met je kindje op kunt bouwen. je keizersnee is vand e voren ingeplant dus je wordt niet volledig verdoofd. je bent er dus gewoon bij en krijgt je kindje meteen te zien en mag het aan raken. ik hoop dat je wat meer gerust richting ziekenhuis gaat na de berichtjes die je ontvangen hebt. het komt echt allemaal goed. en je wordt een prima moeder. al was het alleen om het feit dat jeje er zo druk over maakt. je bent er enorm eme bezig en dat zegt genoeg meid. veel sterkte met de keizersnee en geniet van je kleintje straks. liefs yinte
Hier had ik ook de angst van kan ik het allemaal wel. Ook een geplande KS wegens stuit waar ik moeite mee had. Als je kindje dadelijk eenmaal geboren is merk je dat een hoop allemaal vanzelf gaat. Het is alleen wel jammer dat je tiijdens de KS je kindje maar even te zien krijgt en maar even kan kroelen, maar als je klaar bent in de K en je mag van de verkoever af dan kan je vanaf dat moment heerlijk met je kleintje kroelen. PS tip van mij vraag aan de zusters dat ze je kindje nog niet aankleden voor dat je terug bent uit de OK. Dan kan je daarna nog lekker je kleintje bloot op je borst leggen. Veel succes!
Dag allemaal, Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik ben heel blij dat ik niet alleen ben met twijfels, angsten en zelfs met het gevoel van te willen weg lopen. Vandaag voel ik mij helemaal anders, gisteren trouwens ook al. Ik voel mij vol positieve verwachting, nieuwsgierig, blij ons kindje te kunnen zien, vast te nemen, de naam te geven die we gekozen hebben, ... . En dat heel binnenkort. De ks is nog steeds niet mijn keuze, maar het is waar, ik ben er op voorbereid. Onze gynaecoloog is een lieve, bekwame vrouw. Ze heeft mij bevestigd dat mijn armen los zullen gemaakt worden en dat ik dus even, niet echt lang, de tijd zal krijgen om ons kindje vast te mogen nemen. Mijn man zal tijdens de bevalling bij mij komen staan, ook dit was op aanraden van de gynaecoloog. Ik heb het al anders gehoord en gezien. Lang geleden tijdens een stage, heb ik een keizersnede van dichtbij mogen meemaken. De papa stond aan de kant van de keizersnede en de gynaecoloog en hij praatten over de voetbal. Ik vond het afschuwelijk, voor de moeder dan toch. En dan even loslaten tot we beiden van ons kindje kunnen genieten in de kamer. Nog eens bedankt iedereen voor de lieve aanmoedigingen! Jenne