Hi, Ik heb al jaren last van het feit dat ik me altijd onrustig voel. Ik ben chaotisch, kan geen structuur houden en heb een slecht time-management. Die innerlijke onrust is er eigenlijk altijd; als ik een boek lees, als ik rustig met mijn kinderen wil spelen of een wandeling maak (als ik wandel zou je denken dat ik de marathon wil halen, bij wijze van), maar ook als ik op het strand lig. Ik heb continu het gevoel dat ik dan wat anders moet gaan doen dat op me ligt te wachten en tel de minuten af totdat ik het lang genoeg heb volgehouden. Ik vergeet vaak te eten, of ik ga wel eten maar ruim de ontbijtzooi daarna niet op (want: die 30 seconden opruimen gaat ten koste van....ja van wat eigenlijk?), ik doe de was en hang het daarna niet op (want: dezelfde 'reden') Ik merk minder van die onrust als ik het idee heb dat ik iets 'nuttigs' doe; huiswerk met de kinderen maken, werken of sporten. Daarnaast heb ik veel last van hyperfocus. Dan focus ik me op hetgeen waar ik m'n zinnen op heb gezet en dan doe ik niks anders meer dan het hoognodige. Mijn dochter heeft de afgelopen maanden behoorlijk wat van me gevraagd (is HB, met alle problematiek die je erbij kan hebben, heeft ze erbij). Ik heb gestreden als een leeuwin om haar via school en extern de juiste zorg te kunnen bieden, maar daar ben ik dus maanden mee bezig geweest, waardoor mijn bedrijf een dip heeft opgelopen. De laatste tijd merk ik dat ik me nog meer onrustig voel als het huis een zooi is. Dus ik heb in een impuls besloten het hele huis in één keer door te spitten, waar ik nu 2 weken mee bezig ben. Gevolg: ik loop wéér achter de feiten aan met werk - waardoor ik tot diep in de nacht moet werken, onze vakantie is nog steeds niet geboekt (wilde eerst het afzwemmen van dochter afwachten) en ik heb sinds 3 weken niet meer gesport, iets wat ik altijd heel fijn vind om te doen. Elke vrije minuut gaat in het opruimen zitten, want ik heb as. vrijdag als deadline gezet dat het af moet zijn. Ook in mijn bedrijf heb ik last van die hyperfocus, als iets niet helemaal perfect is, dan zorg ik dat dát eerst gedaan is voordat ik ook maar iets anders doe. Er zit totaal geen structuur in. Wonder boven wonder loopt het wel goed, maar ik vind het ontzettend vervelend dat ik geen structuur kan vinden erin. Ik loop inmiddels in therapie, waar overspannenheid is geconstateerd (goh) en een lichte depressie, maar zelfs dát geeft stress! Ik krijg nl. opdrachten voor thuis mee om te doen, waar ik natuurlijk de tijd niet voor neem en daarna ga stressen over het feit dat ik niks heb gedaan ermee. Ik krijg van familie en vrienden talloze goedbedoelde tips over hoe ik rust kan vinden, maar ik ken het allemaal wel. Het toepassen is een probleem en als ik het al doe, dan nog vind ik geen rust. Ik ben eigenlijk niet eens zo zeer op zoek naar tips, wel naar herkenning?
Herkenbaar ik heb nooit rust van binnen heel erg vermoeiend. Psych weet ook niet zo goed hoe ik hier mee moet omgaan want er is geen aanwijsbare reden. Ja ik moet mijzelf dwingen van haar om af en toe de boel de boel te laten en te gaan zitten niets doen. Maar dat werkt echt niet daar wordt ik alleen nog meer onrustig van
Ja bij mij heel veel herkenning. Altijd het gevoel dat ik wat anders en nuttigs moet gaan doen. Moeilijk kunnnen ontspannen. Als ik dat aan het doen ben heel de tijd het gevoel ‘wat doe ik hier nou eigenlijk’. Nu heb ik zelf wat minder zelfdiscipline. Ik weet nog steeds niet zo goed of dat nou een vloek of een zegen is. Want het zorgt er wel voor dat ik minder obsessief bezig kan zijn. Maar tegelijkertijd voel ik me dan weer alsof ik niks bereikt heb. Ik heb een burn-out waarvan ik herstellende ben. In het kader daarvan ook therapie gehad en daar kwam dit ook naar voren. Ik heb van de psycholoog opdracht gekregen om een hobby te zoeken, tijd voor mezelf in te plannen (als eerste) en het onrustige gevoel wat ontspanning oproept te negeren. Volgens mijn psycholoog is die onrust tijdens ontspannen iets waar je 'doorheen' moet en kun je dat soort van afleren. Op zich werkt het wel maar ik blijf het lastig vinden. Ik ben hobby's gaan zoeken waar ik niet over hoef na te denken. Heb daar hier nog een topic over geopend (zal em zo even zoeken). Wat ik daaraan over heb gehouden zijn puzzelen, diamond painten en paint by number. Ik ben van mezelf niet creatief. Maar hier hoef je niet over na te denken, terwijl je wel bezig bent. Afleiding dus. Overigens ben ik in het kader hiervan ook begonnen destijds met een Bullet Journal (vanuit de opdracht van de psycholoog om mijn dagen te gaan plannen en hierbij eerst tijd voor mezelf in te plannen en daarna pas de rest). Daar loopt nu mijn Bullet Journal topic over. Ow Edit, ik was nog niet klaar. Door het Bullet Journal heb ik meer overzicht, minder het gevoel dat ik van alles moet onthouden omdat ik anders dingen vergeet en er dan wat mis gaat. Dat zorgt al voor een heel stuk rust. daarnaast maak er ook allerlei lijstjes in bij zodat ook dat minder in mn hoofd blijft rond hangen. En waar ik voorheen steeds aan het zoeken was naar briefjes en boekjes en notitie blokken waar ik iets in geschreven had, staat het nu allemaal bij elkaar. Ik merk dat ik heel veel wil zeggen hierover maar dan word het misschien wat veel.
Het Hobby topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/threads/hobby-manier-van-ontspannen-gezocht.670333/
Herkenbaar. Bij mij is dat de ADD. Voel me altijd gejaagd maar tegelijk komt er niets uit. En als er iets uitkomt dan is het vaak hyperfocus.
Ben je al eens getest op AD(H)D? Want jouw verhaal doet me heel erg denken aan mijn man. Bij hem is ongeveer 10 jaar geleden (hij was begin 20) ADD gediagnosticeerd. Niet dat dat ineens magisch alles oplost, maar de daarop volgende therapie (met veel meer zelfinzicht en zelfacceptatie als resultaat), en medicatie, heeft zijn leven wel een stuk plezieriger voor hem gemaakt.
Wat jij zegt: je kan er heel veel over zeggen maar dan wordt het wat veel. Zo ervaar ik het zelf ook. Ik kan er zoveel over zeggen, maar ik begrijp er maar weinig van. Het vliegt me soms vreselijk aan en ik zou zó graag gewoon willen genieten en in het moment kunnen leven. Bedankt voor je tip over het andere topic, daar zie ik wel wat dingen tussen Door jouw topic over de Bujo, ga ik trouwens wel weer beginnen daarmee. Maar dan wel weer: als mijn huis volledig doorgespit is, eerder kan ik de rust er dus niet voor vinden 'want, vandaag had ik dit, dat, zus of zo op de planning'.
@KleineLai en @itakepictures: ja ik ben daar vorig jaar op getest en toen kwam het er wel uit. Dit is echter later weer ontkracht bij een andere psych, met het verhaal dat er niet met 100% zekerheid gezegd kan worden dat dit in mijn vroege jeugd ook al speelde. Daarbij heb ik een verleden met huiselijk geweld, waardoor dit ook kan komen. Volgens mijn moeder was ik een dromer en wat rommelig. Maar ik had bijvoorbeeld altijd een ijzersterk geheugen en was een wandelende agenda; nu niet meer, doordat de klachten zijn toegenomen. Ik herken zelf ontzettend veel in de ADD kenmerken, waaronder een vol hoofd, snel afgeleid en niet geconcentreerd kunnen luisteren als iemand tegen me praat, omdat ik dan met mijn gedachten ergens anders zit. Ik reageer vaak ook traag, omdat het later bij mij binnenkomt.
Ik zit nu mijn eigen reactie nog eens door te lezen en zie dat ik over die hyperfocus en gebrek aan structuur niks gezegd heb. Maar ook dat is heel herkenbaar. Ik kan prima opruimen maar bijhouden is een heel ander verhaal. En als ik dan met een bepaald iets bezig ben kan ik gewoon bijna niks anders meer doen omdat het niet 'af' is en in mijn hoofd blijft zitten. Dat kan echt best wel bizarre vormen aannemen. Zo was ik laatst bijvoorbeeld bezig met mn zwembad in de tuin. Het vullen daarvan duurt een aantal uur. En in die tijd kun je niet zoveel doen behalve wachten of wat anders gaan doen. Ik vind het dan bijna onmogelijk om iets anders te gaan doen waarvoor ik concentratie nodig heb. Omdat dat andere niet 'af' is. Structuur is ook een terugkomend probleem, in alles. Dagstructuur op vrije dagen, de was bijhouden, op werk in opdrachten. Het enige wat helpt is opschrijven en plannen, plannen, plannen. Overzicht maken, beslissen wanneer ik wat ga doen. Iedere dag een beetje dit en een beetje dat plannen. Als ik dat niet doe draait het uit op twee weken geen was draaien en daarna in 1 weekend 8-9 wassen in 1 dag draaien, drogen, strijken en opbergen. Om maar een voorbeeld te noemen. Daar gebruik ik dus nu mijn bujo voor.
Heb je trouwens wel eens een persoonlijkheidstest gedaan (MBTI)? Ik vond dat erg verhelderend, in begrip naar mezelf toe en zelf acceptatie.
Deels herkenbaar! Ik heb ook die onrust in mij en ben daarnaast perfectionist. Ik heb heel veel moeite om in het moment te leven en ben altijd bezig met de toekomst en wat moet (van mezelf vooral) Ik ben echter geen chaoot, ik ben juist heel gestructureerd en gedisciplineerd en krijg alles ook voor elkaar. Daarom lijkt het voor de buitenwereld meestal dat ik alles wel goed in de hand heb en goed presteer maar ik vind zelf altijd dat het nog beter kan of moet en geniet dus slecht van een moment. Voorbeeld is dat ik een boek of serie kijken bijna wegplan als iets “to do” zo van: dan moet ik ontspannen en een boek lezen. Werkt voor geen meter want dan ontspan je niet. Die constante spanning zorgt bijv al voor rugklachten omdat ik altijd mijn rug span. Het gekke is dat ik WEL kan genieten van zaken als met vriendinnen wat leuks doen, vakantie of uiteten omdat ik me dan ineens vrij voel van mijn huis of moeten denk ik (nou ja ik regel dat alles van tevoren top is dus op zich verplaatst de onrust zich dan) Ik merk wel dat als ik in een stress cyclus kom op bijv mijn werk ik alleen maar meer vast ga houden wat voor meer onrust zorgt. En hormonen (de pil) of bijv voor eisprong of ongesteldheid is de gejaagdheid erger. Ik ga nu een training mindfullness doen om meer focus op het moment te krijgen. Lastig he?
Is zeker de moeite waard. De schildklier kan echt heel vergaande lichamelijke en psychische symptomen veroorzaken, en is met een simpele bloedtest vast te stellen of uit te sluiten. Er zijn veel mensen met schildklieraandoeningen die (achteraf onnodig) de psychiatrie ingestuurd worden.
Ga anders eens naar een specialistisch centrum om je nogmaals te laten testen. Want als ik het zo lees zijn er idd wel degelijk aanwijzingen voor ADD/ADHD. En dat kan juist weer de veroorzaker zijn voor een depressie/burn out.
@iMoeder jouw verhaal is toch wel een beetje de herkenning die ik zoek. Ook over die wassen draaien, zó herkenbaar!
@Hopsatee, ik heb al eens gedacht aan een cursus mindfulness, maar ben zelfs dan bang dat ik me niet kan concentreren. Als ik naar de therapeut moet, dan kan ik dag van tevoren al stikchagrijnig worden omdat ik het zonde van mijn tijd vind Het gekke is (of misschien juist niet, geen idee), ik hou ontzettend van een schoon, fris en opgeruimd huis, maar de grootste sloddervos in dit huis ben ik zelf...
Dit hoor ik ook van de therapeut: verplichte tijd voor mezelf nemen. Maar ik kan dan echt niet ontspannen, tenzij ik iets van films kijk ofzo, als het echt een hele goede film/serie is, dan kan ik er wel voor zitten. Maar echte innerlijke rust? Nee dan nog niet denk ik. Als ik boeken lees - iets wat ik voorheen altijd uren per dag kon doen - dan ben ik continu met mijn gedachten ergens anders.
Moet zeggen dat het wel al een aantal weken knaagt om dit nog eens uit te laten zoeken. Hoewel ik me niet veel kan herinneren van mijn vroege jeugd, weet ik vanaf de laatste jaren basisschool en verder, dat ik heel snel verveeld was en heel snel afgeleid. De eerste 10 jaar dat ik werkte heb ik nooit langer dan 1 jaar dezelfde baan kunnen houden, uit pure verveling ging ik weer op zoek naar wat anders of ik werd eruit gegooid omdat ik niet productief genoeg meer was...en dat klopte ook. Ik kan me zelfs een moment herinneren dat ik baalde dat ik aangenomen was; ik vond het op zoek gaan naar een nieuwe baan zo leuk en baalde dat dat niet meer hoefde
Ja dit herken ik ook. En de boel de boel laten? Dan ontspan ik echt niet omdat er in mijn hoofd vanalles gebeurd wat ik nog moet. Lezen kan ik op vakantie bijv wel want dan heb ik de concentratie rust. Maar het lijkt Sons wel of ik met alle prikkels iets moet van mezelf. Er popt een gedachte op en ik vind dat het moet ofzo. Heel raar. Ik zie ook op tegen mindfullness! Überhaupt dat ik elke dag moet oefenen want daar heb ik geen tijd voor dus stress. En ik hoorde al dat je bijv een rozijn moet gaan observeren. Zo niks voor mij ben ik veel te bedrijvig voor. En te nuchter. Maar ik moet van mezelf om uit mijn comfort zo e te treden en dit te leren. Want ik merk dat mijn oudste zoontje aardig trekjes van mij begint te krijgen en dat wik ik niet. Ik wil ook genieten zonder moeten