hallo ik wil even mijn verhaal kwijt hier aan jullie. voor wat steun en opbeurende reacties. ik ben nu bijna 11 weken zwanger. en alles was zonneschijn en fijn. de zwangerschap gaat goed. heb al 2 echo's gehad. en het hartje ook al gehoord. maar nu kregen we afgelopen maandag verschikkelijk nieuws mijn moed heeft borstkanker. ze hadden iets in haar borst gevonden en hebben iets weg genomen voor onderzoek, en daaruit is gebleken dat het kanker is. nou het leek alsof de grond onder mijn voeten weg zakte. een klap in het gezicht. je hoort het vaak ma als het dan bij jezelf is schrik jeje rot. je bent bang verdrietig boos je weet niet hoe jeje moet voelen. en wat je kunt verwachten. ze gaan der volgende week donderdag opereren en dan kijken ze of ze de hele borst weg halen of alleen het gedeelte met de kankercellen. volgens de dokter waren er geen uitzaaiingen dus dat ik positief en ze zijn er vroeg bij. we hebben goeie hoop. ma toch heb je zorgen stres tranen. mijn zwangerschap is zo dubbel nou, je bent blij dat alles goed gaat en dat we er een kindje bij krijgen. ma van de andere kant ben ik ook heel verdrietig en onzeker je haalt je vanalles in je hoofd, wat nu in mijn conditie niet goed is. want je kindje merkt dat ook. maja we gaan uit van het beste. en dat alles goed komt. dit is wat ik kwijt wilde. mvg patricia
Jeetje meid, wat heftig voor je!! En natuurlijk ook voor je moeder, laten we dat niet vergeten! Idd heel positief dat ze er vroeg bij was, dat maakt de kans op genezing een stuk groter. Het is een hele onzekere tijd en helaas zul je vaak machteloos staan. Ik weet het uit een soort van ervaring (schoonvader heeft slokdarmkanker gehad), gelukkig was ik toen niet zwanger. Ik kan me helemaal voorstellen dat je veel stress hebt en dat je regelmatig geëmotioneerd bent. Gooi het er dan ook uit he! Ga het alsjeblieft niet opkroppen. Kun je er goed met je moeder over praten? Of met je man/vriend? Dat is wel heel belangrijk, dat je eventjes goed je ei kwijt kunt. Want al blijft het een rotsituatie, gedeelde smart is halve smart! Misschien moet je maar zo denken dat het kindje in je buik ook veel positieve energie kan geven? Het is voor je moeder natuurlijk heel mooi om oma te worden (1e keer?) en een enorme motivatie om goed te herstellen! *dikke knuffel voor jou!*
LuckyAngel, haal je alsjeblieft niet van alles in je hoofd. Want alles wat jij je in je hoofd haalt is waarschijnlijk niet eens reeel... Meid, het is echt supergoed nieuws dat er verder in haar lijf geen uitzaaiingen zijn gevonden! Daar mag je best opgelucht over zijn. Misschien is het een goed idee om eens goed met je moeder te praten hierover? Dat je zo onzeker bent? Of om misschien eens mee te gaan naar het ziekenhuis? Sterkte!
Het is echt vreselijk nieuws, maar bedenk dat het er goed uit ziet! Maar het zal sowieso een heftige tijd worden, bestralingen, chemo, het is niet niks. Hier ook dichtbij meegemaakt, mijn schoonzus heeft borstkanker gehad. Ze kwamen erachter toen ik hoogzwanger was. Toen Lisa geboren was (precies 11 uur) kreeg ze de eerste chemo (ook precies 11 uur). Zo dubbel. Gelukkig is ze er nu, nog geen jaar later, vanaf, al zal het altijd wel spannend blijven. Ik hoop dat het met jouw moeder ook zo goed zal gaan en als jij gaat bevallen klaar is!
Hier ook iemand in de zelfde situatie. Tijdens mijn zwangerschap kwamen we er achter dan mijn schoonmoeder kanker heeft. Wat jij aangeeft, je krijgt er toch, ook al probeer je dit te vorkomen, stress van. Gelukkig heeft je moeder net als mijn schoonmoeder wel goede vooruitzichten, probeer je daar echt aan vast te houden. na de ergste klap en stress, ben ik ook zoals de andere meiden zeggen, het gaan proberen positief te zien dat ze goede kansen heeft en probeer zo ook optimistisch te zijn in de hoop dat ons kindje er zo min mogelijk van merkt. Wat jij zegt is wel waar, het hele leuke en blije gevoel is wel direct van je zwangerschap af. Maar geloof me als jij straks ziet dat je moeder er voor gaat en knokt, dan krijg je langzaam dat gevoel echt wel weer een beetje terug. Je zal aan haar merken dat zij ook kracht haalt aan het idee dat ze oma wordt. Nu is ze misschien heel erg bezig met haar ziekte, maar dit gaat echt veraderen en dan wordt het voor jou ook anders. Ik wil je verder niks aanpraten, maar ik hoop dat je er iets aan hebt en hopelijk na een tijdje het positiever in kan zien en toch je zwangerschap wel positief meemaakt. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ook voor je moeder. hele dikke knuffel
he meid allereerst heel veel sterkte gewenst.. ! ik heb het zelf nu 2 keer meegemaakt met mijn oma's allebij leven ze nog .. ! met 1 borst minder.. maar ze leven nog.. ! houd moed.. en denk niet aan het ergste.. probeer je moeder bij te staan dat zal ze nodig hebben .. weeet ze al dat je zwanger bent?..
Heel veel sterkte, meid! Probeer er op te vertrouwen dat alles goed komt, hoe moeilijk dat af en toe ook is...
Lieve Patricia, ik leef ontzettend met je mee. Wij hebben namelijk net voor onze zwangerschap te horen gekregen dat mijn schoonmoeder kanker heeft. (bloed) Is wel anders als je eigen moeder, dat begrijp ik, maar toch ook zeer heftig. Wij hadden ook dubbele gevoelens. We hadden m'n schoonmoeder ook als eerste verteld dat we zwanger zijn, zodat ze miss wat meer wil strijden (nu doet ze dat sws wel) om ons kleintje in April te kunnen bewonderen. Ze heeft 4 chemo's gehad en nu gaat ze echt achteruit en ligt op het moment in het ziekenhuis. Best stressig dus! Meid ik wens je heel veel sterkte met deze moeilijke tijd en probeer positief te blijven voor jezelf en je wondertje. Ze kunnen medisch gezien heel veel tegenwoordig, dus geef niet op! Hoop dat je je wat beter voelt binnenkort! Liefs Miriam
He meid, wat een verschrikkelijk nieuws helaas weet ik ook hoe het is, mijn moeder heeft ook borstkanker en borstamputatie en bestraling en chemo gehad want ze had uitzaaiingen, er is heeeel veel gebeurd in de tussentijd maar nu kan ik zeggen het gaat goed met haar!! Ik ben vaak met haar mee geweest naar het ziekenhuis en samen praten we overal over. Ze is nu mijn allerbeste vriendin en geniet er zoo super veel van om oma te zijn dat ze een heel stuk positiever in het leven staat gelukkig! Wat ik wil zeggen is wees er voor haar,praat er samen over, jij vindt het moeilijk maar zij zelf ook! Praat ook over de leuke dingen, jouw zwangerschap en de komende baby! Ze kunnen tegenwoordig zoveel meid! Dus het is nu een klote tijd maar het komt uiteindelijk vast helemaal goed!!! Samen vechten jullie ervoor!!!
Wat een herkenbaar verhaal! De week dat ik erachter kwam dat ik zwanger was, was de week dat er bij mijn vader beenmergkanker werd geconstateerd.....Nou, dan is het inderdaad even of de grond onder je weg zakt, weet wat dat betreft precies hoe je je voelt.... aan de ene kant wil je heel blij zijn, maar aan de andere kant is er dan dat grote verdriet! Wat mij er erg doorheen heeft gesleept, en zo ook mijn vader, is het dat het voor iemand die te horen heeft gerkegen dat hij zo ziek is, ook weer een lichtpuntje om te horen dat hij of zij opa of oma wordt! Dat is iets om voor te gaan, om voor te knokken! Heb dan ook geregeld gehoord dat het een zieke kan helpen bij het herstel, zulk nieuws! We hebben hem dan ook tijdens alle chemo-kuren en operatie voorgehouden dat hij over een paar maandjes achter de kinderwagen loopt, en dit was voor hem wel iets om voor te knokken! Inmiddels heeft hij de chem's achter de rug, en een transplantatie gehad, en vandaag wordt hij ontslagen uit het ziekenhuis!! Ik hoop voor hem dat er nu goede tijden aankomen en dat hij straks lekker kan genieten van het aanstaande opa-schap! Ik begreep bij jou dat ze er bij je moeder ook opt ijd bij waren? Nou, dat moet hopelijk wat hoop geven! Ze kunnen de laatste tijd goed behandelen en jou moeder heeft nu ook wat om voor te knokken! Weet niet of er nog een vader in het spel is, maar vergeet vooral ook hem niet! Volgens mij heb je het als partner van een zieke zeker net zo zwaar als de zieke zelf, maar deze mensen worden snel vergeten! En neem de tijd voor jezelf! dat is heel belangrijk voor jou en je beeb! Je moet er echt wel van genieten hoor, want je kindje ligt in je armen voor je het weet! En jou moeder wil vast ook dat je lekker geniet van je zwangerschap! Heel veel sterkte deze tijden en goed dat je dit van je af hebt geschreven!
Wat naar zo'n situatie! Gelukkig ziet het er allemaal goed uit, maar toch... Mijn vader ging aan het einde van mijn zwangerschap de onderzoeken in en in mijn kraamweek kregen we te horen dat hij leukemie heeft. De chemo moest gelijk beginnen en aangezien mijn vader alleen is (mijn moeder is al heel jong overleden aan kanker) wilde ik hem graag bijstaan dus zat ik in het ziekenhuis terwijl mijn kersverse kindje thuis was en ook niet bij hem in de buurt mocht komen. Allemaal heel naar, maar gelukkig is het goedgekomen. De chemo is goed aangeslagen en mijn meisje mag lekker met opa knuffelen, maar terugkijkend vind ik het toch echt een domper op mijn kraamweek !! Heel veel sterkte de aankomende tijd, probeer positief te blijven en te genieten van je zwangerschap.
Probeer zo veel mogelijk samen te genieten van je zwangerschap. Een positieve mindset is heel belangrijk voor zowel je moeder als voor jezelf. En dat is heel moeilijk, dat weet ik. Maar het geeft je moeder wat om voor te vechten (als ze dat al niet had natuurlijk). Het belangrijkste, ze is er nog. Ze waren er, als ik het zo lees, op tijd bij en er is tegenwoordig veel aan te doen. Ik wens jullie heel veel sterkte toe.
Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties. Ze zijn allemaal heel fijn om te lezen. Ik ga proberen me niet te veel zorgen te maken En men moeder zoveel mogelijk te steunen. Ik zal jullie op de hoogte houden van de gang van zaken. Mvg patricia
Jeetje wat er voor je, en ook voor de andere meiden die hier hun verhalen plaatsen. Ik heb er geen ervaring mee maar wil jullie wel sterkte wensen! Liefs Jada
Ach meis, wat een verschrikkelijk nieuws . Zo zie je maar dat het leven echt dubbel is he... vreugde en verdriet staat zó dicht bij elkaar! Ik heb in de helft van mijn zwangerschap te horen gekregen dat mijn tante (zus van mijn mama) ongeneeselijk ziek is... heb zoveel gehuild...(en dat moet je ook doen hé, je emoties gewoon laten gaan!!!). Ik hoop dat de operatie goed gaat volgende week, en dat jou mama er weer helemaal bovenop komt!!! Ik wil je een hele dikke knuffel geven, en veel sterkte voor de komende tijd.
Meid wat naar voor je. Ik duim dat alles 'goed' komt en dat jullie straks samen van de zwangerschap en jullie (klein)kindje kunnen genieten. Sterkte!
heey meid! vind het echt verschirkkelijk vor je. het is een gemene ziekte! ik ben 22 en heb in juni te horen gekregen dat mijn vader 51 ongenezelijk ziek is door kanker! wat jij zegt: de wereld verdwijnt even helemaal ! Ik zou wel zeggen, probeer te genieten van je zwangerschap, ondanks die dubbele gevoelens, heb ik ook. en stress is echt niet goed voor het kindje. Je moet er nu al voor zorgen! neem lekker je moeder mee voor een echo!
vreselijk meis, aan de ene kant prachtig nieuws van je zwangerschap en dan het vreselijke nieuws van je moeder ernaast. Wil je heel veel sterkte wensen en houd de moed erin en wees sterk, ook voor je moeder. Mijn moeder kreeg borstkanker toen ik al bevallen was, het is een ontzettend zware tijd geweest. "gelukkig" was de kanker niet verder gegaan dan de lymfeklieren en die zijn dan ook, net als haar borst verwijderd. Afgelopen september was het een jaar geleden en moest ze weer voor controle..alles was gelukkig nog schoon. Ze heeft zich heel sterk gehouden en het is echt heel zwaar geweest maar ze voelt zich nu weer goed. Hoop dat het allemaal goed gaat komen, nogmaals veel sterkte en hoop dat je ondanks alles ook een beetje kunt genieten van je zwangerschap.
Ik ken je gevoel helaas... Wij zitten in een soort gelijke situatie... Eén van onze ouders wordt onverwachts beademend en in slaap gehouden (2 wkn al) na een operatie. Om deze rede hebben wij de komst van een kleinkind ook nog aan geen van de ouders verteld... zo dubbel. We willen blij zijn, maar we maken ons voornamelijk eerst héél veel zorgen... We gaan er maar vanuit dat er spoedig betere tijden komen... sterkte
heej meid Wat vreslijke nieuws! Ik kreeg een paar dagen voor mijn zwangerschap het zelfde nieuws van mijn moeder.... alleen was het bij haar vulva kanker! Komt bijna niet voor en als het voorkomt is het voornamenlijk bij oude vrouwen (mijn moeder was toen pas 46) 2 wkn later is ze geopereerd en tot nu toe is alles goed er waren geen uitzaaiingen gelukkig en nu is het iedere 3 maanden weer spannend of het niet is terug gekomen, omdat het op die plek vaak weer komt!!! gelukkig is mijn moeder een heel erg nuchter persoon en het enige waar ze bang voor was was de narcose omdat dit de 3de keer in een jaar tijd was dat ze onder narcose moest, eerder dat jaar was ze al 2 keer geopereerd aan een dubbele nekhernia. Ze heeft 2 wkn geleden weer controle gehad en alles zag er nog goed uit!!! het enige is dat ze WEER een dubbele nekhernia heeft (ook waarschijnlijk een rughernia) en ze de komende tijd niet geopereerd kan worden omdat 4 keer in ruim anderhalf jaar wel erg veel is! Ik wil je heel veel sterkte wensen en probeer niet al te veel te stressen want dat is niet goed voor je (en voor je kindje) Dikke knuf