Tuc, ik lag naast hem en hij speelde op een gegeven moment een spelletje met me... Ik wist wanneer er echt wat was en wanneer hij dus huilde omdat ik weg ging... Ik ben bij hem blijven slapen zodat hij me altijd zag maar wel in zijn eigen bed gelagen.. Na 3 dagen was het over en wist hij dat ik bij elke kik kwam kijken bij hem! Als hij nu huilt hoef ik alleen de speen erin te doen en is het prima!
Tja een baby van 9 maanden die een spelletje met zn vader en moeder speelt kan ik mij niks bij voorstellen
Ieder zijn ding hier werkte het prima en ben blij dat hij nu slaapt.... Hij is er echt niet slechter op geworden hoor..... Artsen raden zelfs aan om deur dicht te trekken en te gaan stofzuigen dat vind ik te ver gaan... En ik was er voor hem...heb hem geen seconde in de steek gelaten maar moet wel weten wat kan en wat niet... En ja is 9 maanden, maar ze zijn niet dom en deze uk helemaal niet....( loopt voor in ontwikkeling )
Nou nou wat een opschepperij. Daarmee is ze niet geholpen lijkt mij. Er bestaat wel iets van Valdispert slaap lekker voor kinderen maar ik heb daar geen ervaringen mee. Misschien heb je daar iets aan? Of heb je dat ook al geprobeerd?
Onze dochter sliep wel goed in maar werd erg vaak wakker. Krijste vervolgens de boel bij elkaar om vervolgens weer even te slapen en weer wakker worden. Ik heb toen vsm tabletjes gekocht en geprobeerd. Vsm kindicol heet het. Het was voor ons de uitkomst! Ze sliep weer rustig. Je moet er 4 verspreid over de dag geven maar dat doen wij niet. Ik geef er 2 na het eten. Overdag wil madam ook niet meer slapen in haar eigen bed. Ze krijst de boel bij elkaar en met een tweede erbij ( baby) werkt dat niet dus hebben wij ervoor gekozen om samen in ons bed te slapen. Zo heb ik nog even rust maar het belangrijkste zo kwam zij uit die cirkel van oververmoeidheid.
Tja, ik heb er 4, maar geen haar op mijn hoofd die er ooit aan gedacht heeft om een kleintje zich zo overstuur te laten krijsen totdat hij/zij vanzelf in slaap zou vallen.. Ik vind dat uitermate zielig moet ik zeggen. Mijn oudste zoon was ook zo'n extreem geval. Hij heeft tot zijn 9de jaar bijna elke nacht bij mij geslapen, gewoon omdat hij doodsbang was. Ik heb me altijd voorgehouden dat hij dat op zijn 18de echt niet meer zou willen haha. Tim houdt ook wel van die spelletjes. Ik haalde hem altijd uit zijn bedje om rustig te worden hoor, want zo overstuur in slaap vallen vind ik helemaal niks. Ook mag hij, als hij wil, een speelgoedje mee naar bedje nemen. Een boekje, knuffeltje, een autootje... Ik denk dat een vast ritme gewoon wel heel belangrijk is...elke dag hetzelfde ritueel. Lukt het dan lukt het, en anders maar niet. Hoe drukker je jezelf over maakt, hoe slechter ze gaan slapen is mijn ervaring. Vaak voelen kinderen de spanning rond het slaapritueel haarfijn aan...
Opschepperij? Het zal Jammer dat je mening en opvoeding vaak word afgekraakt op het forum....post steeds minder daardoor.... Probeer een tip te geven, geef aan hoe ik het doe en dan ben je een opschepper....jammer hoor...
Hoi miekepiekje. Ik heb er nog niet zoveel verstand van, mijn dochter is pas 6 maanden en slaapt geweldig! Maar het eerste wat ik ook dacht inderdaad Patroon doorbreken, maar goed dat heb je geprobeerd en lijkt niet te werken. Het volgende wat meteen bij me opkomt is waarom is ze zo bang dat jullie weggaan? En waar komt die angst vandaan? Ik weet niet of je gelooft in kindjes die heel erg overgevoelig zijn, en allerlei prikkels waarnemen? Misschien zou je daar iets mee kunnen doen? En zou je kindje het niet fijn vinden om inderdaad een duidelijk beeld te krijgen van het slapen gaan dus, Bv: avondeten Spelen met papa en mama. Lekker in bad. Een massage misschien een idee? Dan inderdaad liedje zingen boekje lezen. En uitleggen dat ze nu gaat slapen, en mooie dromen gaat dromen. En dat morgen mama haar weer uit bedje komt halen? Dat jullie altijd in de buurt zijn. Nu weet ik niet precies meer hoe oud je dochter is? En of ze dat allemaal wel begrijpt? Hoop echt dat snel beter voor jullie gaat. En roep er anders een expert bij. Succes meid!
Vsm kindicol is voor ontlasting zachtet te maken.... Ik zou de kindival nemen Mijn zoon heeft ook slaap problemen gehad, ze dachten zelfs aan nachtelijke epilepsie zo erg was het. Bij mijn zoon was het frustratie het was over toen hij ging praten. Ik heb hem nooit laten huilen, maar was er voor hem toen hij mij nodig had, hoe zwaar dat ook is. Die vsm kindival tabletten hielpen wel iets tegen de paniek.
Eens met stephanie. Ook een periode zo moeten doorpakken. Je kent als moeder je kind door en door. Ik zag ook dat het een gevalletje "ik wil niet slapen dus ik zet een driftbui in" was. Daar raken ze echt niet van beschadigd hoor.
Hier hoor ik vaak aan het huiltje wat er ongeveer is maar hebben ook babyfoon met camera dus kan ook spieken.. We hebbem het paniekhuiltje dan sta ik binnen 0,0001 sec bij zijn bedje en moet hij echt even de slaapkamer uit. Even een andere omgeving. Als hij rustig is wat meestal snel is kan ik hem weer terugleggen. Bij een (vermoedelijke) nachtmerrie even de teletubbies ter afleiding. Hadden eerst schrik dathij het ging weten van "hee als ik huil mag ik teletubbies kijken) maar dat is niet. Het ik ben wakker geworden en valt niet binnen 1 sec in slaap huiltje, dan wacht ik enkele minuten af maar dan is hij ook zijn slaap aan het zoeken. Meestal is hij na 3 min knock out (is ook helemaal niet paniekerig) Heb enkele keren de fout gemaakt er onmiddelijk naarheen te gaan maar bij dit huiltje verleng ik het juisf en vind hij zijn slaap helemaal niet meer. En als ik "bonk, bonk, bonk" hoor en daarna een "huuuuh" dan zit hij in zijn bedje en kijkt hij recht naar de babyfoon om te zeggen "mamaaaaaaa ik heb al mijn spenen uit bed gegooid maar ik wilde mijn favo zoeken en die ligt nu ook op de grond" dan is het even een speen geven anders gaat hij jengelen Als ik hem in bed leg moet ik ook de 2 spenen due hij niet in zijn mond heeft verstoppen. Anders kiest hij eentje uit en belanden die anderen op de grond. En als hij dan die ene verliest heeft hij geen meer. Heb ik ze verstop gaat hij er wel naar op zoek als hij ene kwijt is. (Leg ene boven en ene beneden in bed onder een knuffeltje) Nachtlamp helpt bij veel baby's dus dat zou ik aanraden. Is hier heel goed. Word hij snachts wakker gaat hij met zijn knuffels spelen en gaat daarna verder slalen, dit doet hij soms ook s'ochtends een uur (van 7 tot 8) roept ons dan niet of niks dus wel relax
Over verlatingsangst geen idee!!! Ik denk dat dat iets iswat er echt uit moet groeien en sommige kindjes hebben het feller dan anderen. Kiekeboespelletjes helpen misschien wel wat maar of het echt echt echt helpt? Ipv met een doekje achter een deur gaan staan en zo kiekeboe spelen. Nijntje verstoppertje spel? Geen idee
Stephanie87 ik vind het niet gek dat jij minder post over opvoeding. Verlatingsangst moet je serieus nemen en dat doe je niet door lekker laten huilen. Je baby is 9 maanden man! En nee, je was er niet voor hem want je hebt laten huilen. En voorlopen? Pfff daar spreek je de eerste 2 jaar echt niet van. Vlot misschien maar voorlopen? Nee. Dus opschepperij? Zeker. Met tuc eens. Jouw baby,Stephanie, heeft 4 maanden gehuild. Als jij zegt: laten huilen, werkte hier ook perfect dan vind ik het niet gek dat mensen daar (hard) tegenin gaan. Zeker bij een jonge baby. Vind ik niet echt gezond. @ts ik zou medisch ff laten checken op oortjes (liggen is blijkbaar altijd een probleem!) Of amandelen oid. Verder geen tips. Als dl gedroomd heeft troost ik direct. Verde slaapt ze naar behoren. Wel een tijdje nachtlampje aan gehad.
Ledikantje weghalen? Mijn buurmeisje heeft dat gedaan bij haar zoontje, die werd gewoon naar van de spijltjes. Was het advies van haar moeder, want haar broertje bleek dit ook te hebben gehad. Dus heeft ze het ledikantje eruit gedaan, bedje er in en het probleem was opgelost. Anders een paar nachtjes naar opa/oma om de cirkel te doorbreken.
Ts, ben je al eens langs de huisarts met dit probleem geweest? Hoe ver is je kindje in de ontwikkeling. Soms is het zo dat ze meer willen dan kunnen of het niet goed kunnen verwoorden. Misschien ligt het daaraan? Is er verschil als er verschil in de dag zit? Een rustige dag of een dagje uit?
Echt te erg sommige dingen hier en dan alles onder de noemer van: alle ouders weten wat het beste voor hun kind is..nou nee daar ben ik het absoluut niet mee eens..sommige moeders hier weten echt niet waar ze mee bezig zijn.
Ze is inderdaad heel gevoelig voor prikkels. Ze heeft als baby geen fijne start gehad en hoewel het minder wordt blijft ze prikkelbaar. Ze pikt bijvoorbeeld heel snel de sfeer op in een kamer en is snel van slag als je afwijkt van structuur. Als we wakker worden en ik zeg kom we gaan een broodje eten, en ik geef haar dan eerst een schone broek, dan is het krijsen. Ik moet heel duidelijk vertellen wat we gaan doen en ik heb een redelijk vaste structuur in de dag zitten. Daarom laat ik haar ook niet huilen, ik heb niet het idee dat ze het doet uit een driftbui om haar zin te krijgen maar echt uit paniek. Ik ga die tabletjes eens proberen. Ze is trouwens ook gefrustreerd. Ze loopt nog niet dus dat zal wel meespelen. En ze krijgt volgens mij weer kiezen en daar heeft ze ook veel last van.
@ meelezer, vind het fijn dat mensen beter weten dan ik hoe mijn kind is! Heb hem de 1e 4 maanden dag en nacht bij me gehad...sliep zelf amper...om er voor hem te zijn... Dus ga niet in het wilde weg zeggen dat ik er niet ben voor hem! Tussen het huilen ook geknuffeld opgepakt en getroost! Moet ik allen in detail opschrijven dan....Jezus! Maar soms moet je het patroon doorbreken omdat het aandacht vragen word....maar ik ga me niet meer verdiepen in dit topic als andere beter weten hoe mijn zoon is... Jammer dit!
We mogen ons niet met opvoeding van anderen bemoeien. Ieder zo z'n manier. Ik denk ook dat ik dit een beetje in stand heb gebracht. Het viel me op dat je kindje nog maar 9 maanden is. Ik geloof niet zo in de sprongen van Oei ik Groei maar wel in de verlatingsangstperiode die (zo goed als ieder kind) rond de 9 maanden doormaakt. Daarom viel het me (en anderen waarschijnlijk) op. Ondanks dat ik er niet zo'n voorstander van ben, geeft dit het wel goed weer: Je baby en eenkennigheid en verlatingsangst Ook kindjes die "voor" zijn doorstaan dezelfde groeifase van de hersenen. Want dat is het letterlijk. De hersenen zijn nog niet rijp (niet volgroeid) dus snappen ze niet dat mamma die eigenlijk vlakbij is (bv. beneden in de huiskamer) wel weer terugkomt. Ook snappen ze oorzaak-gevolg nog niet. Voor een kind duurt een nacht heeeeel lang en heeft het gevoel dat zijn mamma niet meer terugkomt. Het is een soort overlevingsdrang. De angst is dus heel reeel. In deze fase kan je een kind niet zelf aanleren om te slapen, simpelweg omdat de delen van de hersenen (aangegroeide neuronen om in vaktermen te spreken) nog niet zijn aangelegd. Hoe een kind dit wel leert is door het kind veiligheid te bieden en te laten zien dat je er bent. Door dit niet te doen kan er 'aangeleerde hulpeloosheid' ontstaan. Ik wil je niet veroordelen hiermee want ik ken jou en je kindje niet. Het is meer een algemeen iets (niet alleen voor jou bedoeld dus) ter verduidelijking. Dit is eigenlijk slechts theorie. Veel belangrijker nog is de praktijk en zo te zien ben je een liefdevolle moeder. Vooral de eerste maanden heb je het zwaar gehad zo te lezen.
Ik had laatst een klant tijdens mijn werk, en die had ook altijd problemen met het slapen van zijn zoontje. Die zijn toen melatonine (opgebouwd uit eigen lichaamsstoffen) gaan geven, en ze kregen er een heel ander kind voor terug, met het slapen. Misschien ook iets om naar te kijken! Gewoon bij de kruidvat te koop geloof ik. Ik heb er een linkje bijgeplaatst. Kinderneurologie.eu