Je hebt kans dat als ze gaat lopen dat het beter wordt. Paniek en drift zijn 2 hele verschillende emoties, waar je in mijn ogen ook heel anders mee om moet gaan. Ik denk dat als je paniek negeert je de angste groter maakt. Maar driftig vererger je met aandacht Praat ze al wel goed? Kan je dingen goed aan haar uitleggen?
Artsen zijn medici en zeer nadrukkelijk GEEN gedragsdeskundigen en/of pedagogen.... Waarmee ik niet bedoel dat je het per definitie fout hebt gedaan, maar voor opvoedkundig advies zou ik zelf zeer zeker niet naar een arts luisteren. Zelfs niet naar een kinderarts. Dat is gewoon hun specialisatie niet.
Heb je geprobeerd dan wat er gebeurt als je een zetpil geeft, een half uurtje voor het slapen gaan? Als ze pijn heeft, is weggaan van mama natuurlijk nogal logischerwijs reden voor paniek Zeker bij een gevoelig kind.
@ tuc wou niet meer posten hier maar jou laatste bericht vind ik echt schofterig! Dat sommige ouders niet weten wat ze doen!!' Iedere ouder wil het beste voor zijn kind en pakt de opvoeding en handelingen anders aan!! Sommige niet mee eens maar respect houden voor iedereen! Fijn dat jij alles perfect weet en doet blijkbaar, wees er trots op...
Misschien moet je goed lezen wat ik bedoel...qua hechting en veiligheid weten sommigen echt niet wat ze doen als je een baby laat huilen en zegt: daar beschadigen ze echt niet van....dat is onzin..een kind dat alleen gelaten wordt huilend in bed beschadigt daar zeker wel van. Je kunt niet alles maar doen onder de noemer iedereen volgt zn gevoel..vind dat een enorme dooddoener.
Maar niet ieder kind is hetzelfde tuc. Sommige kinderen hebben het nodig om even te huilen voordat ze gaan slapen. Mijn dochter bijvoorbeeld. Wat ik ook doe, altijd voordat ze gaat slapen moet ze eventjes huilen. Als ik bij haar blijf of haar ga troosten, dan wordt het alleen maar erger. Zij heeft het gewoon nodig om even haar dag te verwerken. En het is een heerlijke, vrolijke, onbeschadigde dreumes. En ik voel me hierdoor ook echt geen slechte moeder.
dag en nacht bij je gehad? Ik dacht dat jij liet huilen zoals je beschreef... Ik ga echt met tuc mee. Laten huilen en binneneen paar min slapen prima. Maar zeker niet laten huile voor diverse redenen. Dan kan je beter ergens om advies vragen en duidelijk beschrijven wat je al gedaan hebt. De manier waarop jr het schrijft scheelt ook alsnog...
Ik geloof er ook wel in dat het laten huilen niet goed is. Zeker niet bij kindjes jonger dan 6 maanden maar ik zou kindjes nooit laten huilen tot 1 jaar en na 1 jaar ook niet te lang. Voor hij 1 jaar werd heb ik hem nooit laten huilen,of soms max 5 minuutjes en daar ben ik rond de 11 maanden mee begonnen omdat hij toen pas verschillende huiltjes kreeg, daarvoor was het altijd ongeveer dezelfde toon. Toen pas begon hij verschillend te huilen en merkte ik dat als ik naar hem heen ging hij helemaal niet meer wilde slapen. Zoals in mijn vorige post weten jullie dat ik hem soms laat huilen maar als ik hem laat huilen nog steeds nooit lang maar in zijn "ik vind mijn slaapje niet binnen een seconde en erger me eraan" huiltje is hij binnen 5 min weer knock out. Ik zie dat ook op de babyfoon. Huiltje is niet paniekerig en hij wiegt zijn hoofdje van links naar rechts (dat wiegen doet hij altijd als hij wil slapen) Bij paniekhuiltjes en huiltjes waarbij ik het niet weet ga ik hem halen. Maar laat een kindje niet huilen als ze klein zijn. Nu merk je er misschien overdag niks aan maar ik geloof er in dat het op de langte termijn wel problemen gaat geven. Ze zeggen niet voor niks dat het eerste jaar het belangrijkste jaar is. Laat je ze in het eerste jaar lang huilen en vooral in de eerste maanden hebben ze volgens mij op volwassen leeftijd meer kans op depressies dan anderen. Een kindje moet mensen kunnen vertrouwen, als het kindje alleen gelaten word en niet getroosd word dan zal hun vertrouwen in anderen voor de rest van hun leven minimaal zijn, en dus meer kans op depressies. Een kindje kan niet om aandacht vragen maar hun belangrijkste behoefte zijn mama en papa en hechtheid. Het is geen aandacht maar een behoefte, misschien nog belangrijker dan eten en drinken Als je er echt niet meer tegen kunt kan je je kleintje beter een nacht naar oma en opa brengen zodat je wat slaap kan inhalen. Oma en opa zullen het kleintje ook geven wat nodig is Maar dit is mijn gedachtegang
Ik reageer niet op iemand die een kind een paar minuutjes laat huilen, maar iemand die schreef een baby van nog geen 9 maanden hebben te laten huilen tot die uiteindelijk zelf in slaap viel..dan hebben we het niet over een paar minuutjes denk en waar bij staat: om het patroon te doorbreken! Dat is wel wat anders dan jij vertelt.
Dat begrijp ik, maar jij benoemde ook dat kinderen alleen in bed laten huilen niet veilig is voor de hechting. Ik wil alleen zeggen dat dat niet altijd zo hoeft te zijn. Sommige kindjes hebben het nodig om "even" te moeten huilen.
Ja daar ben ik ook wel bemieuwd naar..ik weet nl dat 5 minuten voor zo'n uk geldt als 10 minuten en dat 10 minuten al oneindig is..dat kunnen ze niet eens overzien. even is bij mij dus minder dan 5 minuten
Daarom zet ik even ook tussen haakjes. Hier moet ze meestal zo rond de 5 minuutjes huilen. Soms is het 1 a 2 minuutjes maar soms ook 5. Inmiddels weet ik dat zij dit nodig heeft, omdat als ik bij haar blijf of terug kom om haar te troosten, het alleen maar erger wordt. Het is heel makkelijk om te oordelen over anderen m.b.t. laten huilen. Vaak slapen kinderen erg gemakkelijk in en heb je daar geen problemen mee. Ik wil alleen maar zeggen dat dat niet bij ieder kindje het geval is. Mijn ene dochter leg ik neer en ze is vertrokken. De ander moet gewoon standaard even huilen, of ze nu thuis is, bij opa en oma of ergens anders. Ze heeft het nodig om even haar dag te verwerken.
U kleintes zijn ook 1 jaar, dat is anders dan 1,2,6 maanden. Nu hoor je wat er is. In het begin hoor je het niet en hebben ze geen verschillende huiltjes
Klopt, maar mijn kleintjes zin ook 1,2,6 maanden geweest. En mijn dochter heeft dit van geboorte af aan al gehad, en nu nog steeds . In het begin laat je haar natuurlijk niet alleen in bedje huilen maar ik was er al vrij snel achter dat zij het gewoon nodig had/heeft om een paar minuutjes te huilen voor het naar bed gaan.
Jongste moet vaak even huilen als ze op bed gaat, (en in goede doen is, als ze ziek is/pijn heeft, lukt het vaak alleen met in slaap wiegen). Maar in goede doen huilt zij max 5 minuten. Bij onze oudste bleven we erbij tot ze sliep en werkte alleen dat. Bij de jongste werkt dat niet: wordt keten en gezellig doen, maar niet slapen, op geen enkele manier. Even huilen, omdat ze het niet leuk vindt dat we dan weggaan, maar dan is het al snel stil en gaat ze lekker slapen. Ik troost na 2-5-10 minuten in principe, om dus haar wel goed het signaal te geven dat we in de buurt zijn. Die 5 minuten is na lange fases van ziek-zijn op de eerste dag zelf in slaap vallen meestal even nodig, maar dag 2 vaak enkel na 2 minuten en vaak al niet eens meer. Na een dag of 3-4 is ze dan altijd rustig als ik 'r op bed leg en gaat het zonder huilen. En je hebt natuurlijk huilen en huilen. Als het krijsen is, dan gaat die hele 2-5-10 gewoon direct op de schop. Maar gewoon huilen, dan moet ze het echt eventjes zelf uitzoeken, omdat ze dus op een andere manier echt niet gaat slapen.
Inderdaad, ieder kind is anders. De 1e 3 maanden waren wij vreselijk aan het klooien met wel/ niet laten huilen. We kwamen er achter dat ze soms juist overstuur raakte als we haar maar bleven vasthouden,want laten huilen mocht niet, maar goed dat moet je ook maar net weten he. Verder laat ik mijn dochter niet huilen als ze overstuur is, bij jengelend huilen wacht ik een paar minuutjes en meestal valt ze in slaap. En anders haal ik haar meteen weer uit bed, dan valt ze of meteen in mn armen in slaap <3, of we gaan nog eventjes naar beneden. Dan mag ze een aflevering Bumba kijken en zodra ik haar dan weer in bed legt geeft ze geen kik. Toen ze een maand of 7 was heb ik 2 nachten gehad waarin ze in paniek 's nachts begon te huilen. Heb haar toen in bed genomen en mijn man was bang dat ze eraan zou gaan wennen. Maar dit is ook niet gebeurd. Ik ben er van overtuigd dat ze hierdoor juist vertrouwen heeft gekregen; als er echt iets is ( overstuur gillen/ huilen) dan komt er iemand en ben ik niet alleen. Maar goed, ze wordt natuurlijk ook steeds ouder en waarschijnlijk ook slimmer dus of het dan nog zo'n goed idee is. Maar tot nu toe ga ik vooral op mijn gevoel af en werkt het voor mijn dochter prima. Maar ieder kind is anders natuurlijk en wie zijn wij om kritiek te leveren op hoe een ander haar kind opvoedt? Iedere ouder heeft immers het beste met haar kind voor.