Wij hebben helaas nooit uitsluitsel gehad of hij nou wel of niet een hersenbeschadiging zou hebben en ik vindt het heel lastig dat ze ons zo laten hangen.
Ik zou dan toch eens aankaarten bij de kinderarts of ze een mri willen maken hoor. Dat wil nog steeds lang niet alles zeggen (mijn zoontje heeft een flink beschadiging maar hij doet het beter dan ze zouden zeggen bij de beelden van de mri). Desnoods een second opinion vragen in een ander ziekenhuis. Hebben jullie wel opvolging in de vorm van fysio of iets dergelijks? Want die kan ook ontzettend veel goede tips geven voor het overstrekken. Het lijkt een beetje alsof ze jullie in het diepe gegooid hebben.. Als je zekerheid hebt dat er iets niet goed zou zijn, kun je er rekening mee houden. Nu weeg je waarschijnlijk al het gedrag af. Is het normaal babygedrag of komt het door iets anders? Geen fijne uitgangspositie om in te kunnen genieten van je kind.
Wat een heftig verhaal zeg! Wat betreft het overstrekken; mijn zoontje moest op een gegeven moment zeer snel geboren worden en is met veel trekken en persen met een vacuümpomp geboren. Hij overstrekte ontzettend veel, de hele dag door en werd zo stijf als een plank en gooide zijn hoofd helemaal achterover. Ontzettend lastig om hem dan in een 'normale' houding terug te krijgen. We voelde ons soms zelfs machteloos, zo erg deed hij het. We hebben uiteindelijk fysio gehad en die constateerde dat zijn hele lijf vol spanning zat (te hoge spierspanning dus en daarnaast een voorkeurshouding met zijn hoofdje) waarvan de bevalling een oorzaak was (hij bleek ook reflux te hebben waardoor hij overstrekte bij voeding enzo). Met veel oefeningen e.d. is het beter geworden. Wellicht dat het overstrekken dus door de bevalling kan komen? Heb je al eens aan fysio of osteopathie gedacht? Als jij twijfelt of er meer aan de hand is zou ik echt bij de huisarts om een verwijzing vragen voor het ziekenhuis.
Hoi babylove, Ik herken heel veel in je verhaal. Ik heb ook een dochter en kreeg daarna een zoon. Tijdens de zwangerschap van mijn zoon ben ik onder narcose geweest langdurig, heb ik aan een morfinepomp gelegen en ontelbare röntgenfoto's gehad. Onduidelijk welke schade dit op zou leveren en daar moet je het maar mee doen. Ik ging op ieder signaal letten. Hij was een vreselijke huiler, bleek "gelukkig maar reflux", overstrekken, ontroostbaar, niet willen knuffelen. Bij alles dacht ik: zie je hij heeft toch iets opgelopen aan de hersenen. Onze dochter was een mega makkelijk kind overigens. Inmiddels is hij ruim 10 maanden oud en een heerlijk kereltje, lekker vlot met alles. Zwaait als je dag dag zegt, stapt aan de tafel, huilt nog steeds wel meer dan onze dochter deed (maar ja dochter rende ik meteen op af en als 2e moet hij nou eenmaal af en toe wachten). Nog steeds bekijk ik hem kritisch zeg ik heel eerlijk, maar het slijt. Zeker als ze meer richting dreumes gaan, zie je wel of ze "erg afwijkend gedrag" vertonen denk ik. Met 4 maanden is het lastig inschatten.
Heftig!! Ga naar osteopaat hij ze veeel veeel verschil uitmaken. Want juist bij dat soort gevallen is kiss aanwezig. Verder wat je kan doen is inbakeren met combi rust en regelmaat. Dat heeft tijd nodig. Om stil te krigen krijsende baby die moet slapen kan je harver karp 5s methode toepassen.
Mijn dochter had 16 jaar geleden een extreem hoog billirubinegehalte waardoor ze een wisseltransfusie heeft gehad. Zij heeft hier geen beschadiging aan over gehouden. Zoals ik het begrijp komt het nog maar weinig voor dat kindjes daadwerkelijk een beschadiging oplopen omdat er bijna altijd met therapie wordt begonnen. Wat ik niet uit je verhaal kon opmaken is of de lichttherapie heeft geholpen of dat hij uiteindelijk toch een wisseltransfusie heeft gehad. Ik denk dat je je niet heel erg zorgen hoeft te maken om een beschadiging maar het eerder moet zoeken in de hoek van de zware bevalling. Volg vooral je gevoel, moeders instinct is zo belangrijk! Ik hoop dat je snel bij de osteopaat terecht kunt.
Lieve meiden bedankt voor alle reactie's! Wij hebben ook erg het gevoel in het diepe gegooid te zijn. De kans is klein dat hij er iets aan over heeft gehouden maar zoals veel mama's het met mij eens zullen zijn is zelfs een kleine kans alarmerend voor je moeder gevoel (overigens ook voor papa gevoel) Ik heb deze vraag al eens aan de ka gesteld maar deze zeggen steeds toekomst zal het uitwijzen. Dus voor nu zal er niks anders op zitten dan te wachten. Maandag heb ik een afspraak bij de osteopaat dus ik ben benieuwd hoe dat zal gaan.
Miracle hebben ze bij jou dochter een onderzoek gedaan om uit te sluiten of ze daadwerkelijk een hersenbeschadiging had?
Heeft hij dit al vanaf het begin? Ik denk dat de osteopaat zal helpen. Misschien ben je meerdere bezoeken nodig. Verder kan het zijn dat hij nu s nachts juist meer dingen gaat verwerken. En ik vermoed dat de bevalling voor hem ook traumatisch was, en misschien verwerkt hij dat ook juist wel s nachts.
Nee ze hebben hier nooit een onderzoek naar gedaan. Maar nu moet ik zeggen dat ik 19 was toen ik haar kreeg en destijds ook totaal niet werd verteld wat de gevolgen waren van zo'n hoog bilirubine gehalte. Ze was wel echt heel moeilijk als kleine baby, alleen maar huilen en vooral 's nachts krijsen. Overdag sliep ze wel maar ook niet goed. Denk achteraf dat het door de zware bevalling kwam maar naar een osteopaat gaan was toen nog niet iets waar ik van had gehoord. Nu de jongste 20 maanden is zie ik hoe het ook anders kan. Mijn broertje en ik hebben toen wij klein waren hersenvliesontsteking gehad, ik weet dat de arts destijds tegen mijn ouders zei dat de toekomst uit moest wijzen of wij hersenbeschadigingen hadden opgelopen. " het kan zijn dat ze een wiskunde knobbel had die ze nu niet meer heeft" zei de arts.
Nou als het bij die wiskunde knobbel blijft teken ik ervoor maar zonder gekheid, het is toch eigenlijk schandalig dat ze je zo met een kluitje het riet in sturen.
Ik ben geen arts, maar ik kan je wel vertellen dat de bui van je kindje die je omschrijft herken. Keihard krijsen. Dikke tranen en er bijna niet uit te krijgen. Ik had mijn kind ook nog nooit zo overstuur gezien. Het leek wel alsof hij extreem veel pijn had. Wat hielp was toch bij me nemen, terwijl hij me wegduwde en overstrekte. Lamp even aan. En dan gaf ik een flesje en keek hem even rustig in zijn ogen aan en zachtjes praatte. Dat kalmeerde uiteindelijk. Ik heb toen ook veel gelezen over nachtangst. Dat hoort bij een nieuwe fase. Na een paar weken af en toe een aanval of soms 2 per nacht, stopte het.
Waarom mag dat niet? Ik heb hem wel ingebakerd gehad maar omdat hij begon te rollen ben ik daar mee gestopt.
Update: Ben maandag met hem naar de osteopaat geweest en er zit idd een blokkade in zijn lijfje. Hij heeft dit aardig los gekregen alleen gisteren was een regelrechte ramp! Hij bleef huilen pfff heeft iemand hier ervaring mee?
Ik niet maar mijn vriendin was hier van de week en toevallig is zij met haar meisje van 3 maanden naar de osteopaat geweest omdat ze niet slaapt 's nachts. Zij vertelde dat haar dochter de dag erna de hele dag bijna non stop heeft gehuild! Heb je de osteopaat gesproken om te vragen wat je het beste kunt doen?