Hoi lieve meiden, ik wil even wat van me afschrijven want het zit inmiddels zo hoog allemaal. 2.5 week geleden kwamen mijn vriend en ik erachter dat ik zwanger was van ons 1e kindje, helemaal super blij en 5 testen later kon ik het pas geloven. We hadden ons al helemaal bedacht hoe we het onze ouders en vrienden zouden vertellen. Mijn beste vriendin had natuurlijk "de eer" om het gelijk te mogen weten, ze weet dat ik een grote kinderwens heb. Datzelfde weekend nog vertelde ik het aan haar, ze reageerde leuk en begreep mijn vreugde. Echter een week later had ik haar niet meer gezien en gesproken, had eigenlijk wel ergens een appje of telefoontje verwacht met hoe ik me voelde en of de kwaaltjes al begonnen waren. ik kon niet wachten om erover te vertellen! Maar ik hoorde niks en toen ik vertelde dat ik dat weekend niet mee zou gaan stappen omdat ik niet lekker was ( ivm met zwangerschap) vroeg ze niet eens wat er aan de hand was. Ook een paar dagen later bestond mijn zwangerschap nog steeds voor haar en kreeg ik een appje met geklaag over een mislukte date, hier ben ik nog helemaal op ingegaan, vond het oprecht rot voor dr. Tussen neus en lippen door ook maar verteld dat bij mij die ochtend bloedverlies was begonnen, hier werd amper op gereageerd. (vriendin heeft zelf geen kinderen maar kan zich normaal gesproken goed inleven en heeft meerdere vriendinnen met kinderen en zwangerschappen meegemaakt) Een dag later zat ik 's morgens al bij de vk omdat het bloedverlies erger werd, op de echo was gelijk te zien dat het niet goed was, het vruchtje was te klein en zou waarschijnlijk snel afkomen. ik was die dag precies 6 weken zwanger. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend die het ook heel erg vindt, mijn moeder die voor me klaar staat en ik kan zelf ook nog redelijk relativeren. Inmiddels heeft helaas nog niet doorgezet. Mijn vriendin hoorde het pas 2 dagen later toen ze eigenlijk iets anders vroeg, ze heeft me niet eens gebeld of gevraagd hoe en wat. De dag erna ook weer helemaal niks gehoord van haar. Toen ik haar uit eigen initiatief vroeg om zaterdag samen iets te gaan doen zei ze dat ze al iets anders had afgesproken, ik mocht dan wel mee... Ikzelf had op dat moment alles uit handen laten vallen om er voor haar te zijn maar blijkbaar hoef ik dit niet meer terug te verwachten. Die miskraam is voor mij al heel zwaar, heb het er erg moeilijk mee. maar mijn beste vriendin die me zo laat zitten maakt het nog even een beetje erger. Ze weet hoe graag ik dit wilde en hoe lang ik heb moeten vechten voor het leven wat ik nu heb. en ik weet zeker dat ze ook weet dat ik het er moeilijk mee heb. Ik heb de laatste maanden altijd voor haar klaargestaan als ze met een mislukte relatie zat of andere problemen, ze belde, ik stapte in de auto en we praatte erover. We kennen elkaar inmiddels al bijna 20 jaar en hebben altijd alle lief en leef samen gedeeld. Ik voel me ontzettend aan de kant gezet door haar en weet ook echt niet waar ik dat aan te danken heb. Zelfs mijn vriend vindt het in dit geval onterecht en harteloos van haar, normaal zou hij zoiets af doen als "vrouwengezeur" haha. Dat zegt voor mij wel genoeg dat ik me niet aanstel. Ik weet nog niet hoe en of ik dit aan haar ga vertellen. wel weet ik dat als we ooit weer zwanger mogen zijn dat zij zeker niet de eerste is die het zal horen. jeetje wat een lap tekst, maar het lucht wel op! Voor alle meiden hier die ook een miskraam mee maken of al meegemaakt hebben, ik wil jullie heel veel sterkte wensen. liefs
Hoi Izzy, Allereerst heel veel sterkte! Ik heb woensdag een miskraam gekregen met 6 weken dus ik weet hoe verdrietig het is! Over je vriendin.. ik wil het natuurlijk niet goed praten, maar kan het zijn dat zij zelf al een tijdje bezig is met zwanger worden? Misschien dat ze daarom afstandelijk doet? Of kan er een andere reden zijn waardoor ze meer aan zichzelf denkt dan aan jou? Begrijp me niet verkeerd.. ik vind dat ze er absoluut had moeten zijn voor je! Maar ik probeer te bedenken wat misschien de reden hiervoor kan zijn. Ik denk dat je dit alleen kan oplossen door eens goed en openhartig met haar te praten. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en als je je hart wilt luchten kan je sowieso dit forum gebruiken💋
Wat vervelend! Misschien doet ze zo koeltjes omdat jij een hele andere levensfase in gaat dan haar en weet ze dat er een boel zou veranderen, jij met kind en zij nog volop aan het daten. Echter neemt het niet weg dat ze er best voor je mag zijn in deze moeilijke periode. Jullie kennen elkaar allang ik zou vragen waarom ze zou afstandelijk doet. Sterkte met het verwerken van je miskraam, ik hoop dat je gauw een gezonde zwangerschap mag hebben.
Dank jullie wel voor de reacties. Freddel, voor jou ook ontzettend naar zeg, sterkte! Heeft het bij jou wel al doorgezet? Hopelijk zijn we snel zwanger van een gezond kindje. Wat mijn vriendin betreft, ze is nog vrijgezel maar het zou best kunnen dat het ergens zelfbescherming van haar is omdat ze ook graag in deze fase zou willen zijn ja. Ze is wanhopig bezig met het vinden van een vaste relatie en vergeet hierdoor vaker wat er om haar heen gebeurd. Een goed gesprek is idd de beste oplossing maar hiervoor ben ik nog te boos en teleurgesteld.
Goh hadden wij toevallig dezelfde vriendin? Hier na 27 jaar vriendschap hetzelfde verhaal. In het begin was het wel beter maar toen ik de laatste keer zwanger was heb ik niks meer gehoord. Ze weet niet eens dat dat weer een miskraam is geworden, of ja waarschijnlijk snapt ze dat wel want ik stuur haar ouders nog steeds een kerstkaart en daar is geen naam bij gekomen... Ik heb het ook heel lang niet begrepen. Ben ook gewoon boos geworden en heb gezegd dat ik het niet normaal vond. Zij deed het af als dat we gewoon uit elkaar waren gegroeid. Ik denk dat zij het pijnlijk vond dat zij helemaal nog niet in die fase was beland als vrijgezel en dat het te ver van haar afstond. Maar het is gewoon een laffe streek. Helaas.
Ga met haar praten. Zij heeft het laten afweten, maar het is nu ook aan jou om te laten weten dat je teleurgesteld en boos bent. Misschien is dit inderdaad heel moeilijk voor haar dat veel mensen om haar heen kinderen krijgen en zij nog vrijgezel is en het voor haar dus voorlopig niet gaat gebeuren. Vraag ook of dit zo is of dat er een andere reden is voor haar afwezigheid. En sterkte met het verwerken van de miskraam. Hoop dat het niet lang meer duurt voor je weer zwanger bent!
Dat praten zal er vroeg of laat ook wel van komen maar het gaat al weken alleen maar over haar dus wat dat betreft ben ik er gewoon een beetje klaar mee. Ik vind haar problemen net zo belangrijk als die van mij in de vriendschap die we hebben en dat verwacht ik zeker nu ook terug. Ik vind het ook een laffe streek en eigenlijk vind ik dat ze nu al te laat is als ze nog aan zou komen met iets waar uit blijkt dat het haar raakt. Ze weet het 2 dagen en ik krijg niet eens reactie op mijn laatste appje Bedankt voor de reacties!
Zou haar lekker even in haar sop laten gaan koken... kijken of er uberhoud nog een reactie van haar komt en anders goodbye heb je niks aan zulke vriendinnen ze doen je alleen maar pijn! Sterkte meid!
Ik heb het zelfde gehad met een vriendin. Niet mijn 'beste' vriendin gelukkig, maar wel iemand die ik bijna elk weekend zag. Ik had een missed abortion en moest op de dag van een afspraak met haar naar de gyn, ik dacht dat ik pillen mee zou krijgen om het op te wekken (uiteindelijk curettage gehad) maar ik had haar een mail gestuurd om te laten weten dat ik niet zou komen, omdat ik niet wist of 'het' die avond al zou gebeuren en dat ik het erg spannend vond. Twee weken later kreeg ik een mailtje: oh ik lees je mail nu pas wat vervelend blablabla. Het was blijkbaar niet opgevallen dat ik niet naast haar in het theater zat. Ik heb er een echt een rotgevoel aan over gehouden en we zijn ook niet meer bevriend. Ze heeft 2 maanden later of zo een bos bloemen gestuurd (na een gesprek met andere vrienden van ons), maar ik heb daar verder niets mee gedaan (het gevoel daar nog iets mee te moeten was gewoon weg) en zij ook niet. Ik vind het heel sneu voor je. Dat je die miskraam gehad hebt natuurlijk en ook dat je vriendin niet reageert. Ik weet dat het echt niet goed voelt, zeker als jullie al zolang bevriend zijn leg je dat toch niet zo maar naast je neer. Ik hoop dat je je vlug een beetje beter voelt en dat je snel weer zwanger mag worden. Knuffel
Vriendin heeft me net uit zichzelf gebeld, geloof dat ze zich toch wel schuldig voelde. We hebben iig weer fijn gepraat en het een en ander uitgesproken. Ben wel blij want ik kon het niet zomaar naast me neerleggen
Hey. Fijn dat jullie zo goed hebben gepraat. Mij is heel erg opgevallen dat mensen die het niet mee hebben gemaakt, niet beseffen hoe heftig het emotioneel kan zijn. Ik heb nu 3 mk gehad en merk dat een aantal mensen het als een soort heftigere menstruatie zien ofzo. Ff vervelend en met een paar dagen ben je weer normaal. Dit absoluut niet uit onwil, maar het echt niet begrijpen. Misschien dat je vriendin niet beseft hoe heftig het voor jou is geweest. Ik hoop dat het nu beter gaat tussen jullie.