Gefeliciteerd allemaal met jullie kleintjes! Wat heerlijk om ze eindelijk vast te kunnen houden! Gisteren voor de 2e keer gestript en vandaag controles in ziekenhuis gehad: CTG en echo; gelukkig alles goed. Nog steeds 3 cm ontsluiting, dus de krampen die ik na de eerste keer strippen heb gehad hebben niets gedaan, helaas. Ik word dinsdagochtend ingeleid: ik ben dan 42+1, tenzij ik dus eerder uit mezelf ga. Ik wil graag thuis bevallen en niet ingeleid worden maar lees nu verhalen over langer dan 41 wkn doorlopen en de risico's die dat mee brengt. Mijn placenta werkt volgens ziekenhuis dus goed maar ik heb afschuwelijke verhalen gelezen dat dat in 1 dag veranderen kan... Nu ben ik erg bang dat ik op het laatste moment het kindje ga verliezen in mijn buik. Wrs heel erg getriggerd door de hormonen, natuurlijk. Ik heb het gevoel dat ik niet zo goed normaal na kan denken over wat het verstandigst is. Zouden jullie eerder ingeleid willen worden of zouden jullie ziekenhuis en vk vertrouwen en gewoon rustig kunnen wachten tot dinsdag?
Ik heb van mijn verloskundigen begrepen dat ze hier in Rotterdam je niet langer laten lopen dan 41 weken, ivm grotere risico's na 41 weken. Persoonlijk zou ik eerder vragen. Suc 6
Gefeliciteerd met jullie kleintjes! Ik kom me weer eens even melden Het is hier best hectisch zo met twee kleintjes en heb nu even een gaatje gevonden hahaha. Bevalling verliep best voorspoedig. Zondag natuurlijk die krampen. Uiteindelijk om 16:30 is het allemaal weer opnieuw begonnen nadat het 2uur stil gelegen heeft. Om 19:30 is de VK geweest en had al 4cm ontsluitig Dus wij op weg naar het zhuis (ivm fluxus vorige x) en afgesproken dat ze om 22uur terug zou komen om te zien hoe het ervoor stond. En toen: 21uur: vliezen braken spontaan 21:30 5cm ontsluiting en mega pijnlijke rugweeën. 22:30: nog steeds maar 5cm. Heb toen besloten voor ruggenprik te gaan. Anesthesist moest van huis komen dus we moesten daarop wachten. 23:00: Mijn vk was overdragen en ik krijg me ineens een perdrang als een gek en hield het niet meer van de pijn. Ik kreeg zo'n heftige wee dat ik bijna van mn bed rolde, vriend kon me nog net vangen en hij drukte op de bel. Vk van zhuis en mij en verpleegkundige kwamen binnen en riepen: ik zie het hoofdje komen! En toen 3 persweeën later was Milou er al!! 23:05: anesteshist stond voor de deur hahaha Dus van een ontsluiting die niet opschoot ineens pijlsnel van 5 naar 10 gegaan in een halfuur en geen ruggenprik Placenta kwam vlot en was compleet joepie! En ik? Ik voelde me zo goed... Volgende dag was er een verpleegkunidge die vond dat ik ruim vloeide en heeft de gyn een echo laten maken en er bleek toch een bloedstolsel ahtergebleven te zijn dus ik moest voor een curretage blijven. Toevalig had ik net gegeten ( balen) dus ik moest ontnuchteren. Daardoor kon ik pas einde van de dag. En daardoor moest ik blijven want ruggenprik was niet op tijd uitgewerkt. Dinsdagochtend voelde ik me super en was me aan het klaarmaken om naar huis te gaan maar toen bleek dat Milou 10% van haar geboortegewicht was afgevallen en ze wilde haar een dag en nacht monitoren om te zien of ze aankwam. Daardoor heb ik de keuze gemaakt om over te stappen naar FV. De volgende dag was ze 20gram gegroeid en mochten we eindelijk naar huis!! En eenmaal thuis gekomen weer even in het ritme komen en wennen aan elkaar. Maar het is best heftig zo. Gelukkig krijgen we 2dagen extra kraamzorg! xx