Hallo allemaal, Eind september kwamen we erachter dat we in verwachting waren van ons 1e kindje, helemaal dol gelukkig! Aangezien het onduidelijk was hoe lang ik al zwanger was, heeft mijn huisarts mij doorverwezen voor een termijn echo bij de gynecoloog. Een paar dagen voor die echo begon ik ineens te vloeien, en kreeg krampen. Dan stort je ineens van je dolgelukkig blauw/rose wolk af, miskraam dachten wij meteen. Die morgen tijdens de echo bleek ons vermoeden juist te zijn. Waarschijnlijk was het al kort nadat we wisten van de zwangerschap mis gegaan. Omdat mijn lichaam nog vollop zwanger was moest mijn bloed onderzocht worden, als het niet goed was zou de gyn. ons die middag terug bellen. Die middag geen telefoontje gehad, de dagen erna flink last van krampen en bloedverlies. Aangezien ik een hoge pijngrens heb, kon ik dit met af en toe flink zuchten en krom staan wel aan, en ik schoof het af op de miskraam, het vruchtje moest mijn lichaam uit. Die donderdag na de echo en het bloedonderzoek kreeg ik toch nog het telefoontje van de gyn. of ik die volgende morgen meteen weer mijn bloed wilde laten onderzoeken want het HCG gehalte was toch wat aan de hoge kant voor een miskraam. En weer zouden we gebeld worden als het niet goed was. Geen telefoontje die vrijdag, die maandag ook niet, dus voor ons was het duidelijk dat het bloed goed zou zijn. Je begint met een verwerkingsproces, veel steun van familie vrienden en collega's.. En dan ineens na bijna 2 weken toch nog een telefoontje van de Gyn. het 2e bloedonderzoek bleek mijn HCG gehalte nog weer gestegen te zijn, of we die morgen terug wilden komen voor een inwendige echo om te bekijken wat de reden daarvan was, kon zijn dat het misschien een 2-ling geweest is of een andere reden. Met een heel klein beetje hoop op goed nieuws gingen we die ochtend naar het ziekenhuis. Sinds een aantal dagen daarvoor was het vloeien gestopt, en geen krampen meer. De echo duurde voor mijn gevoel lang, en dan ineens bleek het volgens de Gyn. het er niet helemaal goed uit te zien. Bij een van mijn eierstokken zag hij iets van 3cm doorsnede. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.... Wat er dan allemaal door je heen gaat is moeilijk te beschrijven. Alles ging ook ineens erg snel, in zijn spreekkamer werd ons verteld dat ik meteen opgenomen zou worden, mijn bloed zou weer onderzocht worden of het HCG gestegen was, als dat zou zijn dan bleek het vruchtje nog te groeien en liep ik met een tikkende tijdbom in mijn buik rond. De gyn. was er voor 95% zeker van dat het dat geval was, aangezien mijn bloedwaardes van de vorige keren en wat hij gezien had op de echo. Gauw bloedprikken en een aantal telefoontjes plegen naar ouders en schoonouders en werk. Naar boven, opgenomen en dan begint het wachten, wachten op uitslag van het bloed en wachten totdat ze een plekje hadden voor mijn (kijk)operatie..Die minuten, uren duurden lang... Na 3 uur kwam de gynecoloog met het nieuws dat mijn HCG gehalte wat aan het dalen was, dus de (kijk)operatie was niet meteen noodzakelijk, aangezien ik verder ook geen last van krampen had. Normaal met een miskraam moet je HCG binnen 2 dagen gehalveerd zijn, 2 weken terug was het bij mij 2500 en afgelopen vrijdag 1600. Geen halvering maar toch genoeg om weer naar huis te mogen. Blij en bezorgd terug naar huis, je hebt toch het idee dat er iets niet goed zit want ze hebben wel degelijk wat gezien. Maar dat kan dus ook alleen nog maar vocht zijn dat het vruchtje al weg is.. Nu dinsdagmorgen terug komen voor nieuw bloedonderzoek, die middag uitslag. Als het niet gedaald is of te weinig of misschien weer gestegen dan gaan ze alsnog overleggen voor een (kijk)operatie..Mocht ik voor dinsdag last krijgen van mijn buik of iets dan moest ik meteen bellen ook al was het midden in de nacht.. De hele nasleep wat je nu hebt, je hebt een miskraam, dan blijkt het toch een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam gefaald heeft, en ik weet dat het een foutje van moeder de natuur geweest is, maar toch is het moeilijk te bevatten.. Ik ben 1 van de pechvogels waarbij het een BBZ is, maar ik hoop ook dat ik een "geluksvogel" zal zijn waarbij mijn lichaam het zelf "opruimd" en geen operatie nodig is.. Ik hoop zo dat mijn HCG gehalte morgen weer gedaald is ! Iemand ervaring hier mee? Liefs M
allereerst heel veel sterkte. Wil je niet bang maken maar heb vorige week precies hetzelfde meegemaakt. Dachten ook een mk maar hcg bleef stijgen ben met spoed opgenomen en geopereerd aan een BBZ. Als het vruchtje groeit en je eileider te klein is kan het vruchtje knappen en als je dan niet binnen 60 minuten geopereerd wordt kan het fataal aflopen. Snap er dan ook helemaal niks van dat ze jou naar huis hebben gestuurd. Nogmaals wil je niet bang maken maar jouw goed informeren over eventuele gevolgen
Omdat mijn HCG waarden aan het dalen is, en ik verder geen klachten had hebben ze mij naar huis gestuurd. Morgen opnieuw bloed prikken, en zal tijdens telefonische uitslag ook zeker gaan vragen hoe nu verder, en wat het dan is wat hij gezien heeft.. Hoe is het nu met jou? Lfs
mij hcg steeg per dag met 200 maar had helemaal geen klachten. Met mij gaat het redelijk de operatie is mijn tegengevallen en heb nog een beetje last van de spieren. Heb een dochter van 17 maanden rondlopen wat maakt dat er weinig ruimte voor verdriet is Laat je niet afschepen morgen en sta op controles totdat je zeker weet dat het er niet meer zit. Beter 1 keer te vaak naar het zkh dan te laat. Doe je rustig aan liefs
Inderdaad heftig dus... 1e bloedonderzoek nu 3 weken geleden was het 2100, 5 dagen later was het 2500. Vandaar dat ik dus terug moest, en in eerste instantie ook meteen moest blijven en geopereerd zou worden, die dag bleek mijn hcg dalende en was het nog "maar" 1500.. Nu hoop ik dus dat het morgen nog verder gedaald is, het lichaam kan een BBZ dus zelf afbreken en opruimen, en dat hopen ze dat mijn lichaam dat nu aan het doen is. Nee inderdaad zal morgen ook zeker een aantal vragen gaan stellen! Als het verder gedaald is, moet ik ook om de paar dagen weer bloedprikken, dan gaan ze het in de gaten houden. Ik snap dat je het gevoel hebt geen tijd te hebben voor je verdriet, maar het moet er toch uit en probeer daar je tijd voor te nemen. Ik heb 3 weken geleden gewoon door gewerkt toen we dachten dat ik die miskraam had. Sinds vrijdag dus in de ziektewet en begin te merken dat het geestelijk nu ook allemaal eruit gaat komen, ook wel logisch na die heftige dag van vrijdag.. Sterkte ! Liefs
word je niet gek van dat geklep naar het ziekenhuis? Ik was het na twee weken al zat en dacht echt het is toch niet goed dus eruit ermee en wel snel. Aan de andere kant hoopte ik zo dat mijn lichaam het zelf zou afbreken niets narcose, niets operatie en had ik nu niet zoveel pijn aan de buik en geen littekens. Ben net gebeld dat mijn hcg op 64 staat volgende week nog een keer bloedprikken en verwachting is dat het HCG dan op 0 staat. Het verwerken laat ik niet toe. Heb het zo druk met van alles en nog wat en merk dat ik het de afgelopen weken al redelijk heb verwerkt. In principe wil ik volgende week weer voor halve dagen aan het werk. Het enige nadeel is dat een collega ook zwanger is een week korter dan dat ik zou zijn en alleen maar in zichzelf denkt. Ze houdt totaal geen rekening met mij. Heb meerder keren gevraagd hoe het met haar ging en zei geen 1 keer aan mij gevraagd hoe het ging! Ze is nu zes weken en als je haar mag geloven is ze al 15 weken zoveel klachten heeft ze. Het is niet dat ik het een ander niet gun maar enige medeleven is toch niet teveel gevraagd! Hoe is het verder met jou? Heb jij wel last van bloedverlies? Heb je de bloeduitslagen al binnen? Liefs
Lieve Mar04, Ik heb helaas ook een bbz gehad in juni , en ben daar aan geopereerd omdat mijn hcg bleef stijgen ....Het vruchtzakje xzat in de eileider en die hebben ze nog kunnen sparen. vervelend dat je dit moet meemaken .....neem de tijd om dit te verwerken , want ik heb dat niet echt gedaan , 2 weken na de operatie was ik alweer aan het werk en als je maar doorgaat en doorgaat , kom je jezelf een xtje goed tegen , want het is niet niks wat je nu meemaakt.... Wij willen heel snel weer zwanger worden , maar schiet nog niet zo op helaas ..... Sterkte ermee ,ikwil gerust een xtje mijn hele verhaal vertellen als je dat wilt ...........
Hai Hai.. Vanmorgen weer bloed wezen prikken, daarna even langs het werk gereden en daar wezen koffie drinken. Die 4 muren hier thuis heb ik ondertussen al wel weer gezien ! Het is nu afwachten, word om half 4 gebeld en kan alleen maar hopen dat mijn HCG weer gedaald is! En ik hoop inderdaad ook dat die operatie niet nodig zal zijn.. Afwachten! Jeetje zeg kan me voorstellen dat je inderdaad moeite daar mee hebt, sommige mensen kunnen jammergenoeg alleen aan zichzelf denken en weten in dat geval niet wat voor impact ze op anderen hebben! Totdat ze zelf ineens wat mee maken, maar goed. 3 weken geleden liet ik het verwerken ook niet helemaal toe, we dachten toen alleen nog dat het een miskraam was, en ik ging vollop aan het werk om maar niet thuis te zijn en mijn gevoelens toe te laten, ik merk nu wel dat sinds het hele verhaal een BBZ is geworden en ik thuis ben, het geestelijk nu wel meer gaat spelen. Maar ja wat wil je? Het is nog steeds onzeker allemaal.. Ik heb wel erg bloedverlies gehad, sinds vorige week is het zo goed als over, af en toe nog wat "oud" bloed, dus hoop maar dat dat ook een goed teken is! Liefs
Hai, Nu ik op dit forum ben, en alles lees, van mensen die het ook mee gemaakt hebben, blijkt maar weer dat een goede zwangerschap niet zo vanzelf sprekend is! Jij bent dus wel geopereerd? Gelukkig dat ze je eileider nog hebben kunnen sparen ! Had jij veel klachten? Achteraf snap ik ook waar die krampen bij mij vandaan kwamen, maar ik schoof het af op de miskraam. Merk sinds ik nu thuis ben en het de nasleep is van het is nu een BBZ wel dat het geestelijk meer gaat spelen. Moet mezelf af en toe ook echt de tijd ervoor gunnen, ik ben ook een persoon die zich er snel weer overheen zet en verder wilt.. Nu is het dus nog maar weer afwachten, ik hoop op goed nieuws vanmiddag ! En als je wilt, mag je je verhaal wel vertellen! Liefs
Ik had wel veel pijn , van die pijnaanvallen , waar ik dus echt misselijk van de pijn was en moest overgeven ... En gewoon je gevoel , mijn gevoel zei al dat er iets niet goed was , ik heb daar niet zo goed naar geluisterd, het is dat mijn dokter mij doorstuurde voor een termijnbepaling en wij zouden op vakantie gaan en ik had zoites dat wil ik dan wel voor dat ik op vakantie ga (mijn laatste menstruatie was een beetje vaag) want ik kon zomaar 3 weken verder zijn , als dat ik dacht.. Maandagmiddag had ik een echo en dinsdagmorgen heel vroeg zouden we vliegen .............dat mocht dus niet , ben toen een week later geopereerd , ik wil nietweten wat er gebeurd zou zijn als ik gewoon op vakantie was gegaan , waarschijnlijk ergens in een ziekenhuisje in turkije beland ...........Omdat mijn eileider gespaard is , is bij mij de kans op herhaling wel aanzienlijk groter ong 1 op 4 a 5 ,want eileider is door bbz en operatie flink beschadigd , een geluk wel de andere eileider is gezond... Hoop voor je dat je hcg goed gedaaldis , want telkens dat bloedprikken, je wilt ook een keer weer verder , maar wel goed , dat ze het gewoon heel goed in de gaten houden , want het kan zo gevaarlijk zijn .....
hoop dat je inmiddels gebeld bent en dat je HCG gedaald is net wat marjon 2 zegt het kan zo gevaarlijk zijn Marjon2 bij mij is ook gezegd dat ik 30% meer kan op weer een bbz heeft. Vind het op zich toch nog een hoog risico willen ook heel graag weer zwanger worden maar ben wel een beetje bang voor wat er dan komen gaat. Krijg jij ook meteen een echo bij een positieve test? Mar04 voor mij is het nu een week geleden en merk dat ik in alles weer verder wil en de emoties van de bbz wil uitschakelen. Voor een ieder van ons hoop dat we weer snel een positieve test in handen hebben en dat dan alles goed mag gaan Liefs
Goed nieuws ! Mijn hcg gehalte is gedaald van 1673 naar 1100 ! Gelukkig! Nu volgende week maandag opnieuw bloed laten testen, maar hij verwachtte dan weer een daling! Marjon2: Inderdaad gevaarlijk maar kan nu alleen maar even opgelucht zijn dat het gelukkig dalende is bij mij en hopelijk ook blijft! Bij jou waren ze er gelukkig op tijd bij, zou er ook niet aan moeten denken om ergens in Verweggiestan in een ziekenhuis te liggen op vakantie.. Is bij mij nu ook de kans van 1 op 5 op opnieuw een BBZ? Of niet omdat mijn lichaam het zelf doet en een operatie uitgebleven is? s1980: Ook wij willen natuurlijk snel weer in verwachting zijn, maar ben ook wel huiverig voor een nieuwe zwangerschap. Zowiso eerst mijn lichaam tot rust laten komen, zou ook niet weten of we weer meteen mogen "proberen" Maar gelukkig voor nu goed nieuws Liefs[/b]
Volgens mij heb je straks wel meer kans , omdat je het een keertje hebt gehad en dat heeft vaak een rede ,ik denk dat je rond de 10% komt te zitten , en ik nu rond 20-25 % Das een mooie daling , maar je moet denk ik nog wel een paar x bloedprikken , ik moest het totdat hij onder de 5 was , als ze opereren kunnen ze namelijk per ongeluk weefsel laten zitten en zwangerschapsweefsel kan weer gaan groeien en kan dus weer een inwendige bloeding veroorzaken ........ als ik weer zwanger ben krijg inderdaad gelijk een echo . Maar schakel die emoties niet uit s1980 want dan kom je jezelf zo hard tegen , het is niet niks he ! Knuffel M@rjon
Hallo, Heftig om jullie verhalen te lezen, ik ben in september geopereerd aan een bbz en bij mij is 1 eileider verwijderd. Wat ik me af vraag... waarom laten ze een redelijk beschadigde eileider zitten en nemen ze die niet weg? Mij is verteld dat je met 1 eileider absoluut niet verminderd vruchtbaar bent, maar er zijn me wel meer dingen verteld die niet helemaal kloppen. Sterkte allemaal en dat we maar snel weer zwanger mogen zijn! Groetjes, Didi
Hai Mijn gynecoloog vertelde ook, dat als je 1 eileider hebt, je inderdaad niet de helft minder kans hebt op een zwangerschap ! Het betekende niet dat je kans op een zwangerschap dus gehalveerd is. Nu heb ik het "geluk" gehad dat mijn lichaam de BBZ zelf "opgeruimd" heeft en een operatie dus niet nodig was.. Volgende week nog weer bloedprikken, en hopen dat het hcg dan bijna mijn lichaam uit is. Dan afwachten wanneer mijn cyclus weer op gang komt, duurde dat bij jullie lang? Liefs
@dilady , dat vraag ik me dus ook af , want ik heb nu zoveel meer kans om het weer te krijgen , terwijl je met een gezonde eileider heel goed zwanger kan worden , maar ja ik ga er maar vanuit dat ze weten wat ze doen ! volgens mij heb je kans van 80% met 1 gezonde eileider ,kan wel een jaartje duren voordat de gezonde eileider de andere eileider volledig heeft overgenomen ..
Hi, erg pittig als ik de verhalen zo lees. Het eerste wat ik me dus ook afvroeg, was... wat gek dat ze je naar huis hebben laten gaan. Maar aan de andere kant, wat zou het fijn zijn als je lichaam het zelf kan opruimen. Toch blijf ik het wel griezelig vinden. Vorig jaar ben ik dus ook geopereerd aan BBZ. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik had heel veel pijn, maar op de echo was een mooi kloppend hartje te zien. Alleen zat de kleine op de verkeerde plek. Mijn hcg zat rond de 6000. Diezelfde avond ben ik geopereerd. Met een actief vruchtje, was het risico te groot. Een maand later moest ik nog een keer onder het mes. Er was waarschijnlijk nog iets achter gebleven. Bijna was er sprake van een 3e operatie, maar die bleek gelukkig later niet nodig. Tja, toen brak natuurlijk de onzekerheid aan. Kun je weer zwanger worden en gaat het dit keer goed [nu je een verhoogd risico hebt]. Gelukkig kan ik vertellen dat het bij mij snel is gegaan. Twee rondes na groen licht en uiteindelijk 4 a 5 maanden na de 1e operatie was ik weer zwanger.... van een kereltje die nu alweer 4 maanden is. Er is dus hoop. Ik hoop voor jullie net zoveel geluk! Meiden... sterkte! En zet hem op! Ohja: ik kreeg tussen de 5 en 6 weken een echo. Ze zijn er hier dan vroeg bij. Je hoeft dus bij een volgende zwangerschap gelukkig niet lang in spanning te zitten.
Hallo, ik heb hetzelfde meegemaakt, ik ben op 26-9 geopereerd aan een bbz, mijn linker eileider is toen weggehaald, we hebben nog geen kinderen en ik vind het erg moeilijk om te gaan met de onzekerheid van het verminderde kans hebben op zwangeschap en verhoogdere kans hebben dat het weer gebeurd, ik moet 13 november op controle, 7 weken na de ok, best lang duurde dit vond ik, maar nou krijg ik dus bijna antwoord op al mijn vragen, natuurlijk heb ik hier ook veel rond gekeken en gevonden naar antwoorden, maar antwoorden toegepast op mijn eigen situatie heb ik nu toch wel behoefte aan... ik vroeg me af of er ook dames zijn die toch redelijk snel weer zwanger raken na zon operatie, ik hoor vaker dat het nog een hele tijd gaat duren. ik snap dat dit voor iedereen natuurlijk anders is, maar ik ben gewoon beniewd hiernaar, weer een beetje hoop zullen we maar zeggen