Hallo allemaal! Even een vraagje over mijn kleine meid van net 2. Het is vanaf het begin af aan een snelle meid die graag haar eigen gangetje gaat. Ze kon altijd heerlijk zelf spelen! Ze is ontzettend leergierig en wordt erg blij van een nieuwe uitdaging . Naast dit alles is ze ook erg zelfstandig. Ze vindt het prima als ik haar wegbreng naar de creche of ze twee nachtjes bij oma en opa logeert, ze zwaait me uit met een lach . Een kus en een knuffel kunnen er misschien één x per dag vanaf maar meestal heeft ze er echt geen tijd voor want er moet gespeeld worden! Ik vind het soms erg moeilijk om ook 'echt' contact met haar te krijgen. Ik vraag me dus eigenlijk een beetje af of dit iets is wat andere peutermoeders herkennen. Is het normaal dat een peuter zo weinig behoefte heeft aan contact? Maak ik me nu zorgen om niks? Is dit gewoon de leeftijd? Of het karakter van mijn meisje? Ik hoop dat ik het duidelijk uitleg ! Ben erg benieuwd naar jullie reacties! Liefs van mama karlien
Jayro had dit ook wel hoor rond z'n 2e jaar. Laatste maanden is dit veranderd naar een echte knuffelkont. Hij zegt elke dag wel dingetjes uit zichzelf van "ik heb je gemist", "mama ik vind je lief" etc... Maar met net 2 was de buitenwereld ook vaak interessanter dan ikzelf. Knuffelen hoefde ook niet persee van hem, maar nu vraagt hij er dagelijks om. Ik zou me er nog niet al te druk om maken. Ik kan Jayro wel nog steeds overal achterlaten als het moet, daar geeft hij niet veel om. Maar laatst was ik ziek en begon hij bij de oppas opeens te huilen. "waarom huil je" vroeg ze, "ik wil naar mama, want mama is ziek"... Dus dan merk je dat hij er toch echt wel mee bezig is Met net 2 kunnen ze dit soort dingen denk ik nog net niet goed verwoorden (hoe vlot ze ook zijn).