Help...Overspannen vriend en ik ook niet helemaal okidoki???

Lijkt me echt een heel goede tip om bij te houden wanneer er geluid was en of je dochter daar wel en of niet wakker van werd. Kijken hoe gegrond je angst is. Ik heb je eerdere topics niet gevolgd dus ik weet niet of ze een erg slechte slaper is, maar kinderen slapen vaak (als ze eenmaal slapen) gewoon door alle geluid heen. Hoe denk je dat het op een kinderdagverblijf gaat? En daar slapen bijna alle kinderen zonder problemen. Mijn ervaring is dat mijn dochter alleen wakker wordt van geluid, als ze eigenlijk al wakker aan het worden is. Als ze diep slaapt eigenlijk niet (in een hotel zetten we rustig de tv aan met haar slapend in de kamer bijvoorbeeld of ik ga op haar kamer de was opruimen, kasten opentrekken etc, geen probleem), tenzij het heel erg extreem is, maar dan is ze ook snel weer in slaap te krijgen. .
Kan me trouwens wel inleven, want heb zelf ook een enorme hekel aan lawaai en overlast, heb echt stilte nodig om tot rust te komen.

 

Dat het huis niet perse gehorig is, maar als je de volumeknop helemaal opendraait, tja ... dan hoor je de buren wel (verder zijn het lieverds hoor en meestal is het maar eventjes en ach ... ik doe dat nu dus ook wel zonder schuldgevoel)

 

Ik durf te beweren dat dit geen wetmatigheid is ...

 

Eens.
Mijn dochter werd de eerste 2 jaar vrijwel altijd wakker als ik haar kamerdeur opendeed en/of ze voelde mijn aanwezigheid ofzo. En ik was echt niet panisch met geluiden. Al ging ik niet stofzuigen oid, want daar werd ze meestal ook wel wakker van .

Het is heel logisch dat je een beetje bang bent voor (harde) geluiden als je een slecht slapend kind hebt. Dat je je extra irriteert aan geluidsoverlast. Zeker als ze (ondanks vermoeidheid) ook weer erg moeilijk inslaapt of daarna onrustig slaapt. Als je een slecht slapend kind hebt, probeer je gewoon zoveel mogelijk te voorkomen dat het weer wakker wordt.
Natuurlijk is het ´beter´ als een kind tegen geluiden kan in de slaap, maar bij echte slechtslapers hou je daar als vanzelf wel meer rekening mee en is het ook van secundair belang.


Maar waar het hier om gaat is een overdreven angst vóórdat er geluid is. Angst voor de avond, angst voor iets dat er nog niet is. Dat is geen normale angst meer en daar kun je (beter) wel wat aan doen. Want het geeft (extra) stress die niet nodig is.

Overigens slaapt mijn dochter nu wel heel goed en ik kan zelfs haar kamer op gaan om even wat te pakken. Als ze wakker wordt, slaapt ze makkelijk en meestal zonder huilen weer in. Maar het duurde best een tijdje om vertrouwen hierin te krijgen.

 

Heel herkenbaar. Mijn dochter heeft ook heel veel en urenlang gekrijst. Het is verschrikkelijk, zo pijnlijk en zoooo stressvol.
Toen ze wat beter ging slapen, schoot ik ook nog vaak in de stress als ze weer eens krijsend wakker werd. Ojeeee, daar gaan we weer!
Ik schaamde me gelukkig niet, de buren hebben ook nooit geklaagd gelukkig (al hebben ze er wel last van gehad).

Als het lukt, probeer je te focussen op hoe het nú gaat. Dat het nu goed/beter gaat en hoe fijn dat is!! Natuurlijk schiet je nog in de stress van harde geluiden (of als ze opeens hard huilend wakker wordt), maar probeer er niet op voorhand al bang voor te zijn. Zeker niet voor dingen/geluiden waar jij geen invloed op hebt.
Als je de angst voelt opkomen, probeer je er dan van bewust te zijn dat het geen zin heeft om nu bang te zijn voor iets wat misschien vanavond gaat gebeuren. Ken je ontspanningsoefeningen? Misschien dat dat je kan helpen op die momenten?
Makkelijk gezegd hoor, want ik heb ook zo mijn dingen waar ik niet zo makkelijk de angst en het gepieker over kan loslaten (mijn gezondheid) .

Fijn dat jullie iig veel hulp hebben. Dat scheelt enorm!
Misschien kun je je moeder ook vragen af en toe op die avonden langs te komen, dat je dan niet (altijd) alleen zit. Misschien is het allemaal nog te vers nu en heeft het gewoon wat tijd nodig om meer vertrouwen te krijgen. Al wil je natuurlijk ook niet te afhankelijk worden. Dat kun je het beste zelf aanvoelen.
Maar als ik het zo lees, zit je er zelf ook aardig doorheen? Daardoor ben je misschien ook veel gevoeliger hiervoor.


Wat er met mij is, doet er niet zoveel toe in dit topic.
Maar ik ben goed ziek (+ een extreem beperkt dieet), prognose is onduidelijk en dat heeft veel invloed op ons leven.

 

@snoebeltje: jups.. En het kostte heel veel op dat moment.
Maar als je meer wil weten mag je wel een Dm sturen want dat is toch beetje privé

 

Ik herken je verhaal een beetje, alleen mijn man was/is niet overspannen. Ik woon ook in een erg gehorig huis. Je kunt de buren letterlijk horen praten als ik op de bank zit. Ze hebben altijd de muziek hard aan, deuren gaan hard dicht, enz.
Zelf ben ik erg gevoelig en mijn kids voelen mijn emoties feilloos aan. Bij mijn oudste zat ik helemaal niet lekker in mijn vel. Bij elk geluidje was ik bang dat hij wakker werd. Hij was helemaal niet zo'n moeilijke slaper, maar ik was er erg bang voor. Bang dat ik mijn kind niet kon troosten, bang voor moeheid, bang voor... Ik had last van hartkloppingen, extreme moeheid, veel piekeren, ja eigenlijk om niets (achteraf gezien).

Ik merkte dat ik erg op mijn ademhaling ben gaan letten, dat ide rustig was en daardoor mijn hartslag ook rustig als ik mijn kindje vast had. Dit hielp en na een poosje voelde ik me beter en merkte ik dat hij helemaal niet door geluid van buiten/buren wakker werd.

Achteraf gezien zou het voor mij beter zijn geweest om naar de HA te gaan en advies te vragen.

 

Sterkte vanavond!

Je gedachten uitzetten is idd lastig, maar probeer aan ándere dingen te denken en/of hou jezelf bezig, zodat je afgeleid bent.
Komt het toch weer opzetten, zeg dan gewoon 'nee, nu even niet' oid, en laat de gedachte gaan.

En probeer realistisch naar je angst/reactie te kijken. Waarom/waarvoor ben je zo bang? En waarom is dat zo erg als het gebeurd?
Als ze wakker wordt en gaat krijsen, is dat ontzettend vervelend. Maar er gaat niemand dood ofzo.. Ze gaat uiteindelijk wel weer slapen.
Het lijkt me dat je hierdoor zelf je avond al verpest. Dus ja, of jij het nu doet of dat je dochter wakker wordt en je avond verpest?!
Kun je zelf realistische gedachten bedenken, waar je op zo'n moment rustig van zou worden? Schrijf ze op en lees ze als de angst op komt zetten.

Vind je ademhalingsoefeningen niet echt werken? Span en ontspan dan langzaam achter elkaar alle delen van je lichaam van je tenen tot aan je voorhoofd en focus je op de spanning en vervolgens op de ontspanning. Voel de spanning wegvloeien uit je lichaam. Focus op je lichaam ipv je gedachten.

En anders: accepteer gewoon dat je nu bang/boos/gespannen/in paniek bent.
Ok, ik ben nu heel erg bang. Dat mag. Dat gevoel gaat vanzelf weer over. Het is vervelend, maar er gebeurt verder niets ernstigs.

Hopelijk kan de huisarts morgen wat voor je betekenen!
Succes!

 

Waarom heb je er niet veel vertrouwen in?
Ik denk dat je er heel veel aan kunt hebben. Er zijn hele goede methoden die vaak goed helpen bij dit soort angsten. Beter dan (verslavende) medicatie toch?

 

Hoop het ook voor je! Zou best kunnen hoor. En belangrijkste is dat je je weer beter voelt toch.
Sterkte!

PS. Misschien is EMDR ook iets voor je. Dit is een methode (gebruikt door sommige psychologen) voor angsten die vaak heel snel werkt (1-3 sessies voor een enkelvoudige angst), veel sneller dan cognitieve gedragstherapie bv.
Werkt voornamelijk goed bij angsten na een traumatische gebeurtenis, maar ook na een heftige periode. Ik weet niet of je ook bepaalde angstige beelden ziet als je bang bent?