Onze dochter hangt sinds een paar weken ineens heel erg aan haar papa. Er zijn dagen dat ze alleen maar bij hem wil zitten en dat ik bijna volledig genegeerd wordt. Ik probeer daar gewoon heel luchtig over te doen en vindt het ook wel schattig om te zien hoe dol ze is op haar papa. Maar ergens doet het ook best wel pijn... En stiekem ook een beetje bang dat ze dit nu voor altijd gaat doen. Dat mama 'gewoon' is. Vanzelfsprekend voor haar zorgt er altijd voor haar is, maar dat ze met papa de leuke dingen doet zoals knuffelen en spelen. Ik speel ook vaak met haar, maar mijn man kan dat veel leuker. Lekker gek doen, op de nek, 'stoeien'. En een echte knuffelaar is ze niet echt. Dus als ze een knuffel geeft, koester ik die enorm ♥. Zou het een fase zijn (soort van verlatingsangst of zo?) of is dit het begin van een 'papa's kindje'? Herkent iemand dit?
Onze dochter is bijna anderhalf jaar en ik herken je verhaal. Bij haar zijn het echt periodes: de ene keer vind ze papa helemaal het einde en dat blijft dan een paar weken zo. Maar later wil ze weer perse bij mama en lijkt ze papa niet zo te zien staan. Ze heeft dit trouwens ook wel eens met opa of oma. Ik zou me niet al te druk maken: ze zijn nog zo klein en moeten hun eigen identiteit nog ontdekken. Geef haar gewoon de zorg en aandacht die ze nodig heeft en ook verdient en waarschijnlijk is het over een paar weken weer verandert kijk er gewoon naar met een knipoog
Hier was het vooral andersom.. maar dat kwam omdat papa niet veel aandacht gaf aan haar.. nou ja hij gaf het wel, maar niet zoveel als ik deed.. en als hij er dan bij kwam zitten op de grond om te spelen.. ging ze zeuren en bij mij staan de hele tijd... Ja dat is echt niet leuk hoor, vind het heel lief dat ze mij zo lief vind, maar papa is ook heel lief.. dus meestal ga ik dan maar gauw wat anders doen ofzo, dat ik uit beeld ben, maar ja dat is ook niet elke keer de bedoeling.. Nu papa haar meer aandacht gaf en ze zelf niet meer zo moeilijk deed, vind ze het niet erg om bij papa te zijn of als mama weg is. Denk dat het gewoon zo'n ''fase'' is..
Hier kindje van ruim 7 weken. Ik verzorg haar het meest, want papa doet onze boerderij(melkvee)en is dus erg druk. Maar gelukkig eten we 3x per dagen samen en kan mijn man haar ook even overnemen of de fles geven. Maar soms ben ik weleens beetje jaloers hoor, dan liggen ze samen heel relaxed op de bank na een enorme krijspartij van dochterlief, ik kan haar soms gewoon niet troosten(gaat me wel steeds beter af omdat ik nu weet waarom ze huilt). Papa is ook rustiger van karakter dan ik. Ik ben snel gestresst en uit mijn doen, vooral met hangdagen en dus veel gehuil trek ik het soms gewoon niet meer. Die kleine meid is qua karakter een replica van mij(tot nu toe, hihi), dus dan zitten we allebei in de stress...Dán ben ik echt wel jaloers op mijn man hoor, dat hij het op zulke momenten beter doet met onze dochter dan ik, hahaha! Ik denk ook wel dat het fases zijn. Maar geloof ook wel dat kinderen op gegeven moment een voorkeur hebben voor papa of mama. Ik zelf kon/kan heel goed met mijn vader, maar dat komt omdat mijn moeder en ik hetzelfde karakter hebben. Hoewel het nu ik al paar jaar buitenshuis woon, het al heel anders is geworden tussen mij en mijn moeder.
Mijn meisje heeft dit ook regelmatig! Ik ben gemiddeld 4 dagen in de week thuis bij haar en mijn man maar 1,5 dag. Maar als hij dan uit zijn werk komt, rent ze op hem af en is het ook alleen maar knuffelen, zoenen, stoeien, spelen, het kan niet gek genoeg als hij dus thuis is, wil ze het liefst bij haar papa zijn. Ook als ze bijv. gevallen is en ze moet huilen wil ze naar papa als hij thuis is. Ookal pak ik haar op om te troosten, steekt ze geirriteerd haar armen uit richting papa! lekker zeg, en bedankt! Ach ik vind het niet erg, heb ik lekker wat vaker mijn handen vrij in het weekend als mijn man thuis is En als ze het met mij moet doen doordeweeks, is ze gelukkig wel ook gek op mij ik speel en knuffel ook met haar, maar besteed ook meer tijd aan opvoeden, dus misschien is dat het wat papa leuker maakt? Papa verwent haar trouwens niet méér dan ik ofzo, alleen hij doet hier ook gewoon veel gekker en grappiger dan ik En de ene week is het erger dan de andere week, het wisselt sterk. Gaat wel weer over en ik ben blij dat ze ook gek op papa is omdanks dat hij minder bij haar is dan ik!
Hier ze is helemaal enthousiast als papa thuis komt van zijn werk, dan 'geef' ik haar ook echt aan hem over zeg maar. Ik ga koken en al die dingen. Hij speelt dan met onze dochter. Maar ze negeert mij zeker niet, ze vind het heel leuk als we met zijn drietjes zijn en laat eten geven, luier verschonen e.d gewoon door diegene doen die het op dat moment doet. Dus hier speelt het zich nog niet erg voort. Ik moet zeggen, dat ik het heel vaak hoor, kinderen met voorkeur fases. Het gaat wel weer over. Ik vind het niet erg eigenlijk en bekijk het niet persoonlijk.
Bij ons was het echt een fase. Ik ben thuisblijfmoeder dus mij ziet zoonlief al de hele dag en is hij natuurlijk heel blij als papa 'savonds thuiskomt. Nu hij echt is gaan leren praten is mama ook weer wat meer in beeld Hij zit nu trouwens in de opa en oma fase alles is opa en oma voor of na!
Hier was het een fase, ze is nu helemaal into mama, heerlijk! maar zodra opa in beeld is kunnen mama en papa de pot op die blijft het leukst voor haar.