Zand gooien over een ander=uit de zandbak. Dan snappen ze het heel snel hoor... En ja: de een wat sneller dan de ander. Maar snappen gaan ze het allemaal dan.
Hier trouwens speciaal afwasbare stiften gekocht, ideaal! Even een vochtig doekje erover heen en klaar. Over de tafel ligt een plastic douchegordijn zodat dat vies word en niet tafel.
Oh wat herken ik hier een hoop zeg! Hier ook zo'n peuterpuber vanochtend - mijn geduld was al op voordat het kwart over 8 was. Die dikke middelvinger herken ik Ik heb hem terug in bed geklatst op een gegeven moment. Gewoon omdat hij niet wilde stoppen met jengelen/zeuren om alles. Hij heeft vannacht slecht geslapen (en ik daardoor ook, want stel je voor dat je eens gewoon zelf een rotnacht hebt zonder je moeder daarin te betrekken) en piept om vrijwel alles. Na herhaaldelijk waarschuwen hield hij niet op; prima, maar dan ga je weer terug naar bed. Vervolgens kwam er een gigantische huilpartij. Twee minuten daarna toch maar gevraagd of het klaar was. "Ja", nou kom maar mee dan. En sindsdien is het gejengel niet meer gehoord. Maar ik zal blij zijn als het middagdutje zo is; ik ga lekker met hem mee en ook nog even 2 uurtjes bijslapen.
Ik herken de puberteit wel, maar het slaan, knijpen enz naar ons als ouders eigenlijk niet. Gelukkig. Zoon heeft wel andere kindjes op het kdv geknepen. Was waarschijnlijk onmacht om duidelijk te maken dat hij iets wel of juist niet wilde hebben, want toen hij kon praten was het over. En inderdaad: consequent zijn is echt het toverwoord. Zo moeilijk soms. Helemaal als je zelf op het randje zit. Maar het is echt het enige dat effect heeft. Zoon zit nu in de oost- indisch- doof- ik- doe- lekker-toch-wat-ik-zelf-wil fase. Heel gezellig. Not. Regel is duidelijk. Ik wil je 2 keer iets vragen, daarna pak ik je skylanderpoppetje af en krijg je de rest van de dag niet terug. Daarna begint dan het -oh-ik-ben-zo-zielig-en-mama-is-zo-gemeen- gejammer. Dan de keus: Huilen? Prima, maar wel op je kamer. Niet huilen? Fijn, dan gaan we een spelletje doen. Ofzo. Dochter is inmiddels 8 (hééle andere fase, die zoekt nu kleren en bijpassende sieraden uit, reinigt haar gezicht om dode huidcellen te verwijderen en smeert haar lijf na het douchen in met bodybutter omdat haar huid er zo lekker zacht van wordt... waar ze het vandaan haalt geen idee, want ik ben helemaal niet zo) Maar die was toen ze 2,5 was zo'n draak! We woonden toen op een flat, dus hadden geen trap. Anders had ze daar misschien wel hele dagen doorgebracht. Zij mocht op de bank gaan zitten en er pas af als ik zei dat het mocht. Als ze er zelf zomaar vanaf ging zette ik haar weer terug. Soms wel 10 keer... Maar het komt dus goed. De fase gaat voorbij. Houd vol!
Dank jullie voor de tips. Een hoop doe ik al, dus het idd iets van de lange adem ... heeeeeeele lange adem dus. Het valt me wel op dat ze "gemener" wordt naarmate ze vermoeider is. Maar ja, haar uitleggen dat een tukkie doen misschien wel een goed idee is ... pfoei ... berg je dan maar ....
Al een boel goede adviezen gegeven, maar ik ben een van die moeders die hier wel gebruik van maakt. Ik kom er echt niet met alleen uitleggen enzo, mijn draakje(s) hebben een heel duidelijk (visueel/fysiek) signaal nodig dat (mijn) grens echt bereikt is. Mijn ervaring is dat het alleen werkt als je in het begin heel consequent daarin blijft: ze blijven zitten waar ik ze neerzet, tot ik ze kom halen. Dat doen ze niet in het begin , dus daar heb ik wel in geïnvesteerd door ze telkens terug te brengen (als het moet, 20-30 keer achter elkaar!), zodat ze echt weten dat het mij menens is (weglopen om te gaan spelen, accepteer ik zeker niet!). Mijn oudste pikte het niet snel op, mijn middelste heel snel, mijn jongste een beetje er tussenin. Maar bij allemaal viel het kwartje en werkt het (maar wel alleen voor de dingen die echt, echt niet kunnen. Ik zet ze niet voor een omgegooide beker daar, dan ben ik ook meer van: nou, daar ging je drinken. Je bent klaar dus). Ik ben op een gegeven moment heel 'zwaar' gaan tillen aan het fysieke geweld (slaan, bijten, schoppen e.d.). Als je dat doet, linea recta naar de mat (geen waarschuwing). Zero tolerance. (en uiteraard op rustiger moment wel uitleggen, praten over emotie en wat ze WEL mogen doen in die situatie. Vooral dit laatste is erg belangrijk) Veel sterkte, ik blijf die peuterpuberteit een verrekte vermoeiende fase vinden . But it too shall pass...
Strijkkraal, hier werd het ook steeds erger naarmate ze meer moe werd. En nog een belangrijke: honger! We hadden hier een redelijk vast ritme maar ze heeft niet genoeg aan om 12u lunchen, 15u tussendoortje en 17.30 avondeten.. man man man rond 4u was het niet te genieten. Ze at al zoveel dus daar dacht ik niet zo snel aan. Nu krijgt ze rond 15.00 een extra boterham met een tussendoortje en sindsdien is het minder. Ik straf ook zo min mogelijk, mits ze geen rare fratsen uit haalt. Als ze zo'n bui heeft dat ze blijft jengelen spreken we na 3x af dat als ze wil jengelen(miepen noemt ze dat) mag dat op de trap en mag ze terugkomen als ze gestopt is. Zij blijft zitten, maar anders had ik een hoek in de woonkamer genomen Wat hier ook begint mee te spelen is dat ze uitdaging zoekt. Moeilijkere puzzels bv, terwijl ze dan kwaad word als het niet lukt dingen slopen om te zien hoe ver het kan buigen/uit elkaar kan/ hoeveel onderdelen het heeft. Na 20472037383 keer herhalen en ander speelgoed gaat het in ieder geval rustiger. En dan verder de uitdaging zoeken in andere dingen, ze wil graag lezen en leren lezen, auto's benoemen, diepgang in dat wat ze al kent enz. Ik leer zelf ook nog wat succes!
Mijn peuter is het meest onuitstaanbaar bij een gebrek aan slaap. Toevallig de afgelopen 2 dagen dus; waarbij het voor zijn middagslaapje niet te doen is. Jengelen, zeuren, ontevredenheid, wil dit *twee seconde later* wil dit niet - wil dat, wheeeeee, zeur zeur zeur, mamaaaaa, knip een auto voor mij uit het papier! Wheeeeee *knipt auto uit papier* "Hier is je auto" *verfrommeld auto en scheurt in stukken* Tekent met stiften op de tafel, gooit bak met potloden/stiften/300 wasco's op de grond. Wheeeeee speeltuiuiuiuiuiuiuin. Wheeee huishuishuishuishuis *rent er hard vandoor* Weet je? Jij gaat gewoon even fijn naar bed. De groeten. Je gaat daar maar lopen vervelen. Daaaaag
Dit is exact hoe wij het met onze zoon doen al vanaf 1,5 jarige leeftijd. Hij begreep ons toen al zeer goed. Dat verschilt wss per kind. Vertellen wat je doet, doen wat je zegt. En consequent zijn!!!!! Het kost investerin, maar eenmaal daarna sta je zo ver boven het gedrag van je kind dat je niet meer op dat punt komt dat je je kind wel een mep kunt geven. En ons meneertje heeft al flinke peuterbuien hoor! Pffff! Pijn doen en stuk maken krijgt onze zoon straf voor. Ander vervelend gedrag mag hij zelf de directe gevolgen van dragen. Drinken omgegooid? Nee je krijgt geen droge broek (bovenkleding die hij daarbij nat maakt). Je kiest er toch zelf voor? Deze fase was in een paar weken voorbij. Je krijgt een driftbui en laat je op de grond vallen en dat doet pijn? In het voorbijgaan kan hij een aai over zn zere bol krijgen, maar verder negeerde ik hem. Nu laat hij zich op zn kont ploffen kijkt me boos aan en zegt: Vallen au! En wijst naar zn hoofd. Dus ook dat doet hij niet meer. Verder keuzes geven om frustraties voor te zijn en frustraties voor hem benoemen als hem dat zelf nog niet lukt. Als hij jengelend of huilend of zelfs commanderend iets vraagt zeg ik: Kun je dat ook netjes zeggen? En dan komt er een stroom van woorden met op het eind de laatste tijd zelfs asjebliet. In dit soort dingen zijn we dus best van de autoritaire opvoedkant, maar onze zoon krijgt wel heel veel vrijheid in zijn spel. Hij mag gooien, smijten, zijn eigen spullen uit elkaar halen (is hij erg in geïnteresseerd), buiten spelend mag hij (hoe mooi zijn kleertjes ook zijn) echt alles onder kliederen. Ik vind weleens een hoopje zand in zn luier en savonds ligt er vaak nog een hoop bezinksel in zn badje, maar blij dat hij is! Traplopen, driewieleren, klimmen, wat hij maar wil, hij mag het proberen. Dan doe ik gerust anderhalf uur over bv boodschappen en ik kom samen met hem niet aan huishouden toe. Dus daarin zijn we dan weer helemaal niet autoritair. En doordat hij erg goed luistert kunnen we hem veel vrijheid geven. En we hebben gewoon ook een best makkelijk jongetje getroffen volgens mij