samen zwanger of toch niet?

Oh meid dat lijkt me echt vervelend. Hier juist totaal het tegenovergestelde, voel me af en toe echt schuldig als ik als een vaatdoek op de bank lig en hij weer druk bezig is (met als aanvulling dat ik fulltime werk en vl tot voor kort tijdelijk geen werk had, waardoor hij ook meer tijd had).

Heb je het al wel bespreekbaar gemaakt met hem? Uitleggen hoe je je voelt en waar je hulp bij nodig hebt?

 

Nou jij bent zwanger, je man niet. Hij kan niet ruiken hoe jij je voelt. Dus ik vind het niet gek dat ie dat niet weet en je het moet vragen.
Enne ontbijt op bed? Ik zeg zet een pak crackers naast je bed, hoef je je ook niet te irriteren dat je man het niet vraagt. Waarom de komende weken boodschappen doen, misschien voel je je volgende week al weer beter. Je kan beter aangeven: ik heb een lijstje gemaakt voor de boodschappen, kan je ze vanavond halen? Ik trek het niet.
Mbt de afspraken, ja daar is niets spannends aan dacht ik zo, dat vond mijn vent ook grote onzin. Mbt de echo's snap ik dat je het jammer vind dat ie niet mee gaat, het is toch prachtig om je kindje te zien?
En ja mannen zijn verschillend, maar die van jou klinkt normaal

 

Nou, dan heb ik gelukkig een abnormale man

Je man kan misschien niet ruiken hoe jij je voelt, hij kan wel serieus nemen dat je zijn hulp vraagt. Hoezo zou hij geen boodschappen doen als jij hem dat vraagt? En als ontbijt op bed helpt, dan is dat toch niet zo heel moeilijk allemaal? Je man klinkt als de grote aansteller hier! Nee, je bent niet ziek of invalide, wel zwanger en het is wel gezellig als hij daar rekening mee houdt.
Ook wb mee gaan naar echo's en dergelijke: híj kan het best niet nodig vinden, jíj vindt het wél fijn als hij meegaat. Nogmaals: hoe moeilijk kan het zijn??

Sommige kerels...!

 

Ik ben pas zwanger dus ik weet nog niet hoe het verder op in de zwangerschap zal gaan maar...

Mijn vent doet ook niets in huis
Mijn vent doet geen boodschappen
Mijn vent maakt ook geen ontbijt
Mijn vent gaat wel mee naar de echo's

Maar IK vraag ook niet of hij die dingen doet... Als iets niet lukt dan lukt het maar niet. Als er dan geen eten in huis is moet ie zelf wat regelen als ik daar te beroerd voor ben. Bij mij is het dus vooral dat ik het zelf niet vraag, maar misschien als ik me straks echt beroerd voel of ik kan niet meer lopen oid dat ik dan om hulp vraag.

De tip van crackers naast je bed is trouwens best een goede Ik had lollies naast mn bed, crackers kruimelen zo en in haat kruimels in mn bed

 

Wat al gezegd is; ze kunnen het niet ruiken.
Ik lees altijd verhalen dat "Hij doet.." "Hij zegt.."
Maar ik hoor nooit van de vrouw wat zij doet of zegt.
"Maar ik ben zwanger" is niet goed genoeg.
"Jouw kind groeit in mij! Het veranderd mij lichamelijk, mentaal, emotioneel! Ik heb je nodig! Ik kan dit niet alleen! Het doet soms pijn, het kost bergen energie. Zou je mij willen helpen hiermee? Ik weet dat er nog niets te zien is, maar het is er wel! Een klein mensje laten groeien gaat niet vanzelf." .. zoiets?
Als je het hem uitlegt, volgens mij springt (bijna) elke man dan wel in.

Praat, praat, praat, praat, praat! .. praat, praat, praat!

 

Wat ben ik nu dan blij met mn lief. Hij doet dus al die dingen wel als ie kan en hij is degene met een eigen bedrijf en hij werkt 6 dagen in de week zeker 10 uur per dag. Daarbij mag ik vrij weinig doen vanaf de 18 wkn.....
Ik hoef ook vaak niets te vragen. We runnen het huishouden echt samen.
Vindt ik ook niet meer als normaal......

 

Mijn vriend hielp me altijd in huis als ik er om vroeg,het kwam simpel weg nooit in hem op.
Dat was ook altijd prima!
Nu dat ik zwanger ben is hij eigelijk uit zichzelf veranderd en ik hoef eigelijk nergens om te vragen.
Hij houd echt rekening met me en als ik hem wat vraag zorgt hij er altijd voor dat het goed komt.
Sommige mannen zien het allemaal niet zo en hebben wat meer hulp nodig maar geef dat wel goed aan.
Wij vrouwen kunnen natuurlijk wat ik weet uit eigen ervaring behoorlijk vanuit onze hormonen reageren en dan snappen die mannen al helemaal niet wat we willen
Praat met hem wat je graag van hem zou willen zien

 

Tja kan het hem eigenlijk niet kwalijk nemen, hij weet en kan niet ruiken hoe jij je voelt. Ik irriteer me ook weleens aan mijn man maar ach hij begrijpt alle veranderingen gewoon niet zo goed. Wat ik wel raar vind is dat hij niet meegaat naar echo's? Daar zou ik zeker wel met hem over willen hebben

 

Hier sluit ik me bij aan, je man kan niet aanvoelen hoe jij je voelt dat ligt simpelweg niet in hun aard. Neemt niet weg dat je hier duidelijk over moet praten anders blijf je ertegenaan hikken. En dan ook zeggen dat JIJ het fijn vindt als hij mee gaat naar de controle, of op zijn minst de echo afspraken. Dus meid praat erover! En ontbijt op bed is echt wat overdreven, pakje crackers is inderdaad voldoende

 

Misschien ben je ook wel een tikkeltje veeleisend? Zet s'avonds alvast al wat klaar op je nachtkastje. Een beschuitje en wat fruit. En waarom zou je geen boodschappen meer kunnen doen? Als ik wat vraag aan mijn man doet hij dit gewoon. Daar hoef ik niet zwanger voor te zijn.

 

Wij werkten allebei fulltime en op zaterdagochtend deden we samen het huishouden. Doordeweeks, de was en de kleine dingen hield ik bij. Nu doe ik het meeste, ik vind het nu in mijn verlof heel fijn dat ik nog wat te doen heb overdag en het is goed voor de conditie Maar we doen wel samen boodschappen en als ik het vraag doet ie alles voor me. In het begin ben ik erg ziek geweest en doodmoe, maar ik vond het erg belangrijk om zelf in de benen te blijven, ben wel wat minder gaan werken toen. Nu ben ik daar erg blij om, want hoewel ik overtijd ben, heb ik nog een goede conditie. De controles wil hij voor geen goud missen, maar hij heeft ook geluk dat zijn werk erg flexibel is. Maar de op zich logische dingen zien, zoals die wasmand vol was die al 2 dagen beneden aan de trap staat, nee die zal ie nooit uit zichzelf meenemen ach ja, het is een beetje geven en nemen he. Wat betreft ontbijt op bed? Dat heb ik nog nooit gehad haha.. ik had altijd water en crackers naast mijn bed.

 

Wat ben ik blij met mijn mannetje, want ondanks dat hij full time werkt en we nog 4 banjers rond hebben lopen doet hij heel veel voor me.

Hij doet het halve huishouden hier op het moment, probeert toch wat meer met de kinderen te doen om mij te ontlasten en mag ik 's middags naar bed van hem als hij thuis is (al doe ik dat het stom niet, omdat ik dat sneu vind voor hem).

Ik moet wel zeggen ik geef naar hem toe wel duidelijk aan hoe ik me voel en dat is op dit moment niet echt topfit en vin dik het zwaar, maar daardoor neemt hij wel veel uit mijn handen.

Maar ontbijt op bed en dergelijke heb ik ook niet gehad. Bij geen van mijn zwangerschappen en de nachten zijn zwanger of niet ook voor mij, als er eentje wakker is dan ben ik degene die het bed uit gaat.
Maar ik heb wel het gevoel dat we het hier samen doen.
Praat met je partner en dan komen jullie er vast samen uit.

 

Duidelijk aangeven waar je behoefte aan hebt!

Mijn man is een schat, hij wil zoveel mogelijk uit handen nemen. Maar hij ziet niet wat ik normaal doe in het huishouden, dus ik moet wel echt vragen of hij bijvoorbeeld even de wasmand naar beneden wil tillen oid. Ik verwacht ook echt niet dat hij na zijn drukke baan, even het huishouden gaat doen.

Gewoon een banaan naast je bed neerleggen. Flesjes water.

Hier haal ik de lichte boodschappen die ik kan tillen. Hij haalt soms na zijn werk de zware dingen. Prima geregeld.

Geef hem duidelijk aan dat bepaalde dingen niet lukken en hij zal je dan echt wel helpen. Gewoon duidelijk aangeven wat je van hem verwacht.

En samen zwanger...het klinkt heel prachtig...maar al die hormonen en onbegrijpelijke emoties, die zal hij niet voelen. Wij wel! Hij voelt geen kindje trappen. Hij hoeft niet 3 keer per nacht naar de wc. Hij kan gewoon elke dag lekker naar zijn werk gaan en zijn ding doen en vervolgens niet snappen waarom je de hele dag niet zoveel gedaan hebt. Logisch. Hij voelt al die dingen niet.
Je bent pas samen zwanger als jij goed kan verwoorden hoe jij je voelt en hij daar een beetje begrip voor kan tonen. Het echt begrijpen en invoelen gaat toch niet gebeuren. Als hij je maar steunt!!

 

Dat vind ik verre van normaal dat je man 6 dagen in de week 10 uur per dag werkt en dan dat beetje vrije tijd het huishouden doen.

 

Wij werken beide fulltime, hadden het huishouden al 50/50, nu doet hij iets meer omdat ik van hem niet meer mag stofzuigen....ahum. Hij heeft gehoord dat dat slecht is voor mijn bekken. Toen ik misselijk was voelde hij zich schuldig omdat ik me niet goed voelde, de schat. Hij stort zich mn op de praktische dingen, dat geeft hem het gevoel dat hij nuttig is. Alsof hij dat nog niet was haha. Wat vlk betreft: echo gaat ie altijd mee, controles alleen als hij niet op zijn werk is. Prima, wat mij betreft. Mee naar cursus wil hij absoluut niet, nou ja, als hij echt niet wil dan sleep ik hem er niet mee naartoe, zou ik omgekeerd ook niet willen.

 

Hier een vriend die t vaak ook niet aanvoelt. Eerste weken super vermoeid geweest, voor hem was dat lastig, hij moest hier erg aan wennen. Heb me daar even flink aan geergerd, maar kwam er ook achter dat ik zulke dingen echt moet zeggen/vragen omdat ie t anders niet door heeft. Hij deed altijd wel wat in t huishouden maar nu meer omdat ik hem dit vraag. Magische woorden inderdaad: 'ik heb je nodig' haha lijkt wel alsof er dan een mannelijk oerinstinct opkomt waarin hij graag nodig wil zijn. Opeens werd er extra hard gewerkt in huis + nog eens lkkr gekookt maaare een ontbijt op bed vaker dan een per half jaar kan ik hier echt op mn buik schrijven hoor hahah!

 

Hier sleep ik hem wel mee naar cursus, 1 avond. Hij weet niet wat te verwachten. Tsjs ik ook niet en moet ook weleens wat doen wat ik minder leuk vindt. Je moet er samen wat voor over hebben

 

Mijn man is ook een beetje zo. Maar hij bedoelt het niet slecht. Bij de eerste wist hij echt oprecht niet wat er van hem werd verwacht en hij durfde het ook niet echt te vragen want hij schaamde zich. Maar ik vertelde iedere keer hoe ik mij voelde, wat ik wel en niet kon, wat ik wel en niet mocht, wat ik van hem verwachtte, wat hij van mij verwachtte. Duidelijk naar elkaar communiceren over de zwangerschap en alles wat daarbij kwam kijken hielp enorm. Nu ben ik zwanger van de tweede en weet hij nu een beetje wat er van hem verwacht wordt.

Sommige mannen weten gewoon niet wat ze moeten zeggen, wat ze moeten doen, wat ze moeten laten en hoe ze zich moeten gedragen. Sommige mannen hebben daar hulp bij nodig. Het is niet altijd onwil

 

Ik werk 36 uur per week en studeer daarnaast. Dat is nu best pittig. Het huishouden komt nu echt wel op mijn lief neer. Maar ik heb een man die super verzorgend is en die mij erg goed aanvoelt. Ik hoef weinig te vragen, hij ziet de dingen vaak zelf.
Ik snap wel dat je een beetje teleurgesteld bent en dat je had gehoopt dat het deze keer wat meer vanzelf zou gaan.
Overigens kreeg ik ook geen ontbijt op bed hoor. Maar droge crackers waren het enige wat er een beetje in bleef.