Goh, ik heb al 14 en een half jaar een relatie met mijn katje. "Nog maar" 11 en een half jaar een relatie met mijn man. Mijn kat is mijn alles. Ik heb zoveel met hem mee gemaakt. Hij ging overal mee naar toe (ging mee in de bus, liep aan een tuigje) en luisterd ook echt (blijf is ook blijf voor hem). Nu is mijn katje ziek en heel oud. Wat er precies is met hem kunnen ze niet vinden. Ik heb het idee dat hij een opdonder heeft gehad afgelopen februari (toen was hij even 'op vakantie', zie ook http://zwangerschapspagina.nl/about3804 ... ight=sushi). Hij kan amper op z'n pootjes blijven staan en leunt tegen de muur alsof hij steun zoekt. Onze andere kater (heb nu nog 2 katers en 2 poezen) is de boel al aan het overnemen (dominantie). Die ouwe stinkt ook verschrikkelijk (vaak naar de poep, en dan zeg ik het nog netjes) en is weer uitgedroogd (is 2 weken geleden nog bij dierenarts wezen logeren met infuus omdat hij uitgedroogd was). Ook kan hij flink (sorry kotsen. Gister kwam ik beneden en de hele keuken lag eronder. Hij laat ook drollen gewoon vallen. 't Hele huis stinkt gewoon naar de poep. Niet echt fris dus. Hij ligt ook de hele tijd op harde dingen (harde stoel, kattenbak enz) Maar, ik vind dit niet echt waardig voor 't beessie om door te laten gaan. Ik wil niet meer dokteren met hem want pillen geven is moeilijk en 't is duidelijk dat hij het niet echt op prijs stelt. Wat vinden jullie? Moet ik weer gaan dokteren met dit oude beessie? Hij is echt vel over been. Manlief vindt dat we door moeten gaan, maar ik heb het idee dat hij 't gewoon niet aandurft (bang dat hij spijt krijgt of zo). Ik wil mijn beessie niet nog langer laten lijden. Hoe krijg ik mijn man zover dat hij inziet dat mijn katje op is?
nouw ik zal het katje hoe dan ook een spuitje geven....jeetje dit is toch geen leven voor jullie en al helemaal niet voor het poesje...... dat je man dat niet inziet.....jammer....ik zou niet weten hoe je hem kunt overredenen....veel praten en alles eens opsommen op een rijtje zetten en dat zeggen tegen hem...word ie misschien ff met zijn neus op de feiten gedrukt....
Ik ben al een week aan het praten met hem! Hij wordt steeds boos. Morgen moet ik dus hem meesleuren naar de dierenarts (op verzoek van de dierenarts) voor advies.... Ik hoop dat hij 't van de dierenarts wel aanneemt!
T is zonde het beestje zo te laten lijden... Hoop dat je man meer van de dierenarts aanneemt, want zo verder gaan is ook niet dierwaardig vind ik.. Sterkte..
Ow wat sneu voor jullie! Maar inderdaad....het is beter om hem nu maar een spuitje te geven, hoe vreselijk moeilijk het ook is Sterkte!
Jeejtje wat moeilijk, ik kan zowel jou als je man's reactie erg goed begrijpen. Het uitgangspunt moet zijn dat het het beste voor het diertje moet zijn en eigen "egoisme" aan de kant zetten. Als ik het zo van je hoor denk ik idd dat het beter is om je kat een spuitje te geven, hoe erg ook. Hij heeft een enorm goed leven gehad maar soms is de koek op. Hopelijk kunnen jullie samen tot een goede beslissing komen zowel voor jullie als voor de kat. Heel veel sterkte!
Ik hoop ook voor je dat je man het aanneemt van de dierenarts, hij zal echt moeten accepteren dat het beestje op een gegeven moment gewoon "op" is. Hoe erg dat ook is. Maar zo doorgaan is ook geen doen voor beestje, en ook niet voor jullie..
och meid, ik vind het zielig voor de poes dat het zo gaat, de beslissing die je hebt genomen is de beste beslissing die je kan nemen nu, als er geen beterschap in zicht is en ze al zo oud is laat haar dan inslapen, want dit is elke dag een gevecht voor haar en als ik het mag zeggen, ik vind het egoistisch van je man om het niet te doen, ondanks dat ik hem ook wel begrijp, maar als je echt van een dier houdt dan moet je doen wat de juiste beslissing is voor het beestje, ook al is dat moeilijk voor jezelf, om haar te laten lijden op deze manier is onnodig en persoonlijk vind ik het onwaardig voor de poes, ik zou er zelf niet op wachten trouwens tot mn vriend zegt dat het goed is, veel sterkte
Wat een vervelende situatie. Ik heb zelf 2 jaar geleden mijn kat in moeten laten slapen. Hij was ook al erg oud (13 jaar). Ik wilde hem ook steeds weer op laten lappen door de dierenarts. Heb een heel goed gesprek gehad met de dierenarts en die heeft me toen goed duidelijk gemaakt dat het voor het beestje het beste was hem in te laten slapen. Het zou juist egoïstisch zijn om hem bij me te houden zij de dierenarts. Je maakt de juiste beslissing want je doet het in het belang van je beestje. Veel succes en sterkte. Liefs Vanessa
alle tekenen wat je schrijft wil gewoon zeggen dat je beestje op is....ik heb het zelf ook gehad met verschillende kaaten de oudste was 19.... het is een hele moeilijke beslissing maar zo kan het toch ook niet....hopenlijk kan de dierenarts je man overtuigen dat je katje op is...... sterkte
Ik zou met man en kat naar de dierenarts gaan, die zal het beste voor je katje wel weten. Zelf hebben wij enkele maanden terug onze kater van 18 jaar laten inslapen, leuk is anders, maar als het beestje geen leven meer heeft. Zeker als jullie andere kater de dominantie in huis over neemt, dat is allesbehalve leuk voor je oudere kater, dus er moet iets veranderen! Met man en kat naar de dierenarts, dat is mijn raad!
jeetje ja dat is wel heel moeilijk allemaal en als je nou weer naar de dierenarts gaat en je neemt je vriend mee en je vraagt aan de dierenarts wat jullie nou moeten of hij nog wat kan doen als dierenarts vind dat het niet meer kan en zegt dat er niks meer aan gedaan kan worden misschien denkt je vriend dan ook wel ja oke het gaat zo niet meer meestal wachten ze op een bevestiging van iemand dat iemand anders ook zegt dat het zo niet meer kan
tja ik had bij mn ouders ook een kat, ze werd dit jaar 15 jaar en hoorde van mn moeder al regelmatig dat ze niet wist of morris nog wel lang door zou gaan. morris krabbelde iedere keer weer op... tot mei/juni dit jaar hadden ze gezegd dat ze morris een spuitje gingen laten geven. de da had dat ook al eerder geadviseerd, morris was ook gewoon op. ik ben mee gegaan en ze kreeg dus een spuitje. had de tranen in mn ogen, maar dat spuitje had ze wel nodig, was echt laatste duwtje in de rug... ze ligt nu bij mn ouders begraven in de tuin op het plekje waar ze altijd lag.
Wij hebben het precies zo gehad met mn oude kat. Was toen ik nog thuis woonde. Die kat was ouders dan ik en ik ben er dus mee opgegroeid. Maar ook onze poes(Miesje heette ze) was helemaal op. Overgeven en poepen te gelijk. Ze zat helemaal onder en was niks meer. Meer een geraamte met vacht en meer niet. We hebben toch maar de dierenarts gebeld want we konden dit niet langer onze poes aan doen. Ze kreeg een spuitje en is toen heel rustig ingeslapen. Ik heb ZO gehuild,vreselijk gehuild. Vond het verschrikkelijk maar het was gewoon beter voor de poes. Ik kan alleen zeggen; volg je hart en ga op je gevoel af wat beter is. Maar als ik het zo lees denk ik eerlijk gezegd dat dit meer uitstel van is... Hoe hard het ook klinkt.. Maar je moet echt zelf op je gevoel af gaan. Sterkte ermee!
ik sluit me aan bij wat velen al zeggen: ik snap dat je man het er moeilijk mee heeft, maar wat hij voelt is nu even niet het belangrijkste. de kat gaat voor! en als ik het zo hoor is het beestje echt op. wil je hem dan echt kwellen door maar door te blijven gaan?! kan je man er echt mee leven dat híj gelukkig is dat de kat er nog is, terwijl de kat doodongelukkig is en lijdt?! ik zou de da nog een praatje laten geven en anders gewoon zelf doorpakken, ongeacht wat voor ruzie daar wel niet van zal komen, zoals gezegd: het gaat nu even om de kat en niet om je man!
Arm katje, mijn moeder liet haar poes ook niet inslapen en toen ik op een ochtend zag dat ze op de grond lag en schokbewegingen maakte heb ik haar koffiemelk gegeven en een handje naar de hemel geholpen. Ik kon het geen minuut langer aanzien. Geloof me, dat wil je ook niet. Neem het mijn moeder nog steeds kwalijk.. arm beest.
arm beestje Ik hoop dat je man van mening zal veranderen. Hoe moeilijk het ook is, het beste is om je katje te laten inslapen.
Ik hoop ook dat je man inziet dat het beter is om het poezebeestje te laten inslapen. Als het diertje lijdt en er is geen kans op beter worden is het echt de beste oplossing. Veel sterkte ermee! Flientje
Nou, we zijn bij de dierenarts geweest. Volgens de da was het ook echt tijd. Of hij het weekend nog zal overleven is nog de vraag. Ons katertje is zichzelf aan het vergiftigen. De da had het nog over open maken (dus onderzoeken via operatie) maar dat wil ik echt niet (en de dierenarts ook niet). Toen zag mijn man in dat het niet meer kan zo. De dierenarts komt aanstaande maandag om 16uur bij ons thuis om hem in te laten slapen. Dit is beter voor de rest van de katten (anders hebben ze geen idee wat er met hem is gebeurd). Onze dochter zal er gewoon bij zijn. Ik kan me niet voorstellen dat het slecht is voor haar om mij en mijn man (waarschijnlijk de dierenarts zelf ook) te zien huilen, dat wij verdriet hebben. We gaan proberen nog te genieten van ons ouwe mannetje en ons voorbereiden op zijn afwezigheid... Ik zit nu wel met tranen in mijn ogen maar ik kan het niet langer aanzien!