De pup even in de bench om gewoon even boodschappen te gaan doen is prima hoor. Je moet ook gewoon je eigen dingen blijven doen. Ik doe de pup dan van te voren een plasje, dan doe ik m'n ding (in het begin een uurtje, hooguit anderhalf, nu soms wel 3 uren) en dan bij thuiskomst weer even uitlaten. Gaat perfect. Je moet wel dingen voor jezelf blijven doen. Het leven gaat ook gewoon door met een pup in huis.
Ik zal wel half zwangerschapspagina over me heen krijgen maar ik vind wel dat je wat overdrijft hoor Echt, raap jezelf bij elkaar, schop onder je kont en schouders eronder. Je ziet het nu waarscnijnlijk wat negatiever omdat je een gebroken nacht hebt maar je hebt er verder toch over na gedacht? Je wist hopelijk van tevoren dat je er met een beetje pech 15 jaar aan vast zat. En waaro. Zou je je vrijheid kwijt zijn en niet meer de deur uit kunnen? Ja nu de eerste weken kan je niet van de ene op het andere moment uren vqn huis weg gaan zonder oplossing voor je pup. En je moet nu even iets meer nadenken en p,annen voordat je de deur uitstapt. Even spelen, plasje en in de bench voor een slaapje voordat je een boodschapje kan gaan doen. Maar verder heb je het toch geregeld? Iemand die hem kan uitlaten, hij kan bij familie en vriendej terecht, ze willen hem delen, je kan hem in de vakanties kwijt enz. Je zal er voor moeten gaan. Zou het eerlijk gezegd not done vinden als je nu al de handdoek in de ring zou gooien. Niet voor het hondje en ook niet voor je kinderen. Het is geen apparaat wat je even met een bonnetje terug naar de winkel brengt. Mijn leven en mn vrijheid is iig niet gestopt toen ik een hond nam. Had al een hond voordat ik mn kinderen kreeg en kreeg een pup toen mn kinderen 2 en 4 waren. Ja, was even pittig als alleenstaande ouder met ook daarnaast nog werk en de gebroken nachten. Maar ik wist ook dqt dit van korte duur was en steeds makkelijker zou worden. Heb er nu 2 en ga gewoon een paar uur naar mn werk of een dagje weg. Tijdens vakanties gaan ze gewoon mee , ze gaan naar familie en een enkele keer naar een pension. Al moet je daar vaak wel snel mee zijn qua reserveren. Soms al meer dan een half jaar tot een jaar van tevoren.
Dit kan als je goed hebt opgebouwd en je zeker weet dat de pup het aankan anders creeer je echt een probleem. Wij hadden een pup met verlatingsangst. Wat we ook probeerde, niks lukte om haar alleen te laten. Uiteindelijk hebben we ruim een jaar onder begeleiding getraint voordat ze alleen kon zijn. En dat begin met schoenen aan terug, deur open en dicht, 5 seconden weg etc etc. TO ik herken je verhaal. Mijn overviel het ook. Het feit dat er weer iemand ZO afhankelijk van me was vond ik heel heftig en gaf me echt veel stress wat de hond natuurlijk ook voelde. Onder enorm support van mijn man hebben we toch doorgezet en na het eerste pittige jaar is het nu vnml alleen maar leuk en gezellig. Onze hond is nu 3,5 jaar. Mee op vakantie gaat ze nooit maar we hebben gelukkig fijne oppassen achter de hand
Wij hebben het altijd zo gedaan. De 5e pup nu en nooit problemen gehad hiermee. Nooit een hond gehad met verlatingsangst.
Maar dan heb je dan ook bij alle pups gekeken met een camera wat ze deden in de bench op t moment dat je weg was?
Ik beweer ook niet dat het wat zegt over de aanpak. Ik zeg alleen dat wij het zo deden en nooit problemen hebben gehad.
En ze gingen allemaal zonder te piepen in 1x liggen en slapen? Dan heb jij enorm veel mazzel gehad met al je pups!
Ik zou ook heel graag willen. Maar geen pup. Ik volg een groep die honden opvangt die nergens meer kunnen. En dan wel de Nederlandse en Belgische kant niet die verwaarloosde straat honden uit Roemenië bijvoorbeeld. Maar wat als de buur hond onze hond aan steekt met zijn geblaf waneer baas weg gaat (helaas) Of ik alleen maar moet uitlaten en hij of zij ongelukjes krijgt. Dus nee sorry nog niet. Sterkte hoor heftige gevoelens ook.
Wij hebben 4 jaar geleden een pup weer terug gebracht na 1 weekend, dat was echt een niet gesocialiseerde zenuwpees. We hadden ook beter moeten weten toen eigenlijk... Nu hebben we sinds juni een pup en ze is niet meer weg te denken uit het gezin... Zelfs ik ben gek op haar. Ondanks het feit dat mijn mooie stoel kapot gevreten is en er een vaas gesneuveld is die veel voor me betekende. Zijn in oktober 1 week op vakantie geweest toen zat ze in een pension. Zij had het prima naar haar zin maar wij misten haar allemaal Hier is bijna altijd iemand thuis, ze ligt nu languit naast me te slapen. Maar we zijn niet altijd de hele dag bij haar, ik ben regelmatig in de speelkamer of bibliotheek op een andere verdieping, en man op zijn werkkamer. Dan is ze alleen in de woonkamer (of eerder buiten). Mij bevalt het prima dat we meer gebonden zijn, wij splitsen toch al veel in ons gezin vanwege 9 jaar leeftijdsverschil tussen de kinderen en wij hoeven niet zoveel meer de hort op. Hier waren de kinderen de grote aanstichters, vooral de oudste had het emotioneel echt nodig maar voor de jongste is het ook zooooo goed. Dus nu past deze hond na 4 jaar wel binnen ons gezin
Ze hebben toch niet meteen verlatingsangst als ze wel 5 minuten piepen en erna alsnog gaan slapen? Onze pup had een periode (aantal dagen ofzo) dat hij ineens wel ging spectakelen zodra hij in de bench ging, daarvoor deed hij het niet en erna ook niet. Maar uiteindelijk ging hij die periode dan alsnog gewoon slapen als wij hem negeerden.
Hangt er vanaf hoe ze piepen, net als met een baby.. Af en toe een piepje is niet zo erg nee, maar hysterisch laten piepen, huilen of blaffen wel. Negeren helpt ja, want ze hebben op gegeven moment wel door dat het niet helpt en ze hulpeloos opgesloten zitten. Dan stoppen ze idd vanzelf Niet de manier hoe ik mijn pup laat opgroeien in ieder geval! Ieder zn ding, maar 1 ding is zeker: de adviezen zijn de afgelopen jaren behoorlijk veranderd hierin. En dan als de hond een paar maanden is en wat sloopt als hij alleen thuis is wordt dit als verveling of puber gedrag gezien. Dit terwijl het 9 van de 10 keer komt door verlatingsangst. Vele weten dit niet.
Huilen deed hij niet, wel 'ineens' een paar keer piepen en ook blaffen. Blaffen hebben wij altijd gecorrigeerd (ook op advies van de hondenschool) en dat doet hij nu ook echt zo goed als nooit. Het piepen negeerden wij inderdaad, en dat was nooit lang. Dit gewoon volgens advies van onze hondenschool. Adviezen zijn sowieso vrij breed, bij allerlei verschillende hondenscholen viel me op. Wat dat betreft zal iedereen het al sowieso anders aanleren. 'Dat is niet mijn manier' klinkt alsof we hem mishandelde . We hebben adviezen gevolgd van de hondenschool en deze waren absoluut niet absurd (wat je mij nu wel als gevoel geeft). Je brengt het nu of alleen jouw manier goed is en 'de adviezen' dus op een slechte manier veranderd zijn. Wij hebben die fase in het begin met piepen in de bench genegeerd. Dat was hooguit een paar minuten en dan ging hij alsnog gewoon slapen. Opbouwen met weggaan, in de zin van 'even de kamer uit' en dat steeds een beetje langer (boven de was doen etc) deed hij ook prima. Maar ook daar heeft hij een fase gehad dat hij ineens wel even piepte voor een paar minuten. Het piepen op zich logisch, maar als er niet op gereageerd wordt kunnen ze wel leren dat het niet hoeft. Hij was al vrij snel super relaxed als we weggingen (ja gecheckt), en dat is mijns inziens toch wat de bedoeling is?
Klopt, en dat weten we ook. We bouwen op door soms even de kamer uit te gaan. En dat uit te bouwen. Ik weet echt wel wat ik doe.
Ja precies, maar er werd tegen TS gezegd dat ze maar even in 1x de pup in de bench kon doen voor een half uur/uur voor een boodschap doen. Daarom wordt er hier over gevallen, want dat moet je idd opbouwen. Echter werd dat er niet bij gezegd.
Ik ga hier niet inhoudelijk op in verder, je hebt ook hierin 2 "kampen" net als bij kinderen: wel en geen borstvoeding en wel of niet je kind laten huilen. Bij honden is dat ook: je hond wel of niet laten huilen en blaffen met alleen laten /slapen & met positieve bekrachtiging je hond dingen leren of door (negatieve) correcties. Beide "kampen" staan zo haaks op elkaar dat we het nooit eens gaan worden
Ben t hier helemaal mee eens, kom op zeg. Even keer balen en denken is dit t nou, prima. Had ik ook. Mij. Pup heeft t eerste half jaar dagelijks zeker 30 plasjes in huis gedaan, werd er helemaal idioot van. Toen heb ik ook wel eens jankend gezegd dat ik spijt had. Maar alles is goed gekomen, hij is een jaar en past helemaal in ons dagelijks leven. En hij is zindelijk Niet zo klagen, schouders eronder, schop onder je kont en genieten, voor je t weet istie groot!
Maar dan heeft het gedrag en de verlatingsangst van uw hond mss wel meer te maken met uw aanpak? Ik hoor in kamp wat past bij mijn hond maar ga geen dingen toepassen zomaar omdat ik ergens gelezen heb dat het zo moet.
Ik denk niet dat het haaks op elkaar staat maar dat er meerdere manieren zijn en je de beste manier moet kiezen die past bij de baas en het hondje. Soms moet je ook dingen proberen om te ontdekken dat het effect heeft.