Hallo allemaal, Bij de 20 weken kwam er al naar voren dat ons dochtertje (tweede kindje) aan de kleine kant is. Ik zeg er meteen even bij dat ik 1,53m ben (mijn vriend 1,85m) maar ons eerste kindje was wel perfect gemiddeld hele tijd. Bij 20 weken waren de waardes: hoofd p29, buik p27 been p21. Ik vond dit toen nog niet schokkend maar ze wilden wel extra echo’s doen. Bij 22 weken lagen de drie p-waardes opeens allemaal rond de p50 en was het weer ok. Bij week 27 begon het echter weer: hoofd p14 buik p28 been p14. Extra echo week 28 in ziekenhuis toonde slechtere waarde van het been: p1. Toen werd ik doorverwezen voor GUO. Ik ben, de dag na de extra echo in het ziekenhuis teruggegaan naar extra echo bij mijn eigene choscopiste en die mat 3x rond p10 en 1x rond p3, dus ik had goede hoop dat het beentje verkeerd was opgemeten. tijdens GUO kwamen ze echter uit op: hoofd p11, buik p37 en been p2. Dus toch echt een uiterst klein been. Ik meteen bang voor Down (al sinds de echo van 27 weken), maar de NIPT was goed. De echoscopiste ban de GUO zei vandaag: theoretisch zijn er drie opties; been is voorbode van groeivertraging door placenta, been is voorbode voor Down of kindje is gewoon klein zoals jij. Ikzelf ben, ondanks de goede NIPT, helemaal bang voor Down nu. er zijn echter geen verdere afwijkingen gezien. De armpjes waren ook kort maar vergelijkbaar met benen dus dat vond ze juist positief. Geen dikke nekplooi, een goed (zelfs lang) neusbotje, geen verdere afwijkingen of wat dan ook. Hart en CTG goed. Toch kan ze het theoretisch gezien niet 100% uitsluiten. Zij en de gyn denken nu echt aan een kleine bouw maar houden placenta liefst ook in de gaten, dus over 2 weken terug voor een “gewone” medische echo in het ziekenhuis. zoals je merkt ben ik er nogal mee bezig nu. Ik vind het lastig te accepteren dat Down tot de mogelijkheden behoort ondanks dat ze hier echt het minst aan denken en het onwaarschijnlijk is… Daarom mijn vraag: wie heeft iets soortgelijks meegemaakt?
Iemand? ben sterk een vruchtwaterpunctie aan het overwegen, puur omdat ik me niet meer kan ontspannen.
Ik heb hier geen ervaring mee. Ik denk dat je jouw angsten bij de behandeld arts moet gaan aangeven en vragen wat ze nog extra kunnen doen (vwp oid?).
Tijdens de GUO hebben ze al gekeken naar andere kenmerken van Down zoals (geen) neusbotje, vocht in nek enz. Dat was allemaal ok. Enige stap die overblijft is vruchtwaterpunctie. Je hebt dan 0,3% kans op opwekken geboorte (ben 29 weken nu) en we hebben nu 0,1% kans op Down. Ergens wil het graag doen, maar uitslag duurt weken en ik zou het pas na de 32 weken doen, ivm de kans op vroeggeboorte. Geen idee dus wat ik nu met mijn “paniek” moet mAr het is gewoon heel vermoeiend.
Het zijn keuzes die je moet maken, maar ik zou sowieso met je arys over je arts praten. Wellicht hebben zij handvatten voor je.
maar stel dat je kindje nu dus toch down heeft. Wil je dan gewoon graag voorbereid zijn? Of is het kindje dan niet meer welkom? Ik vraag dit niet om vervelend te doen trouwens. Maar als je voor jezelf even de mogelijke situaties op een rij zet, kan je je angsten misschien beter handelen. Gewoon voor jezelf een plan van aanpak maken voor alle mogelijke scenario’s. Voor mij persoonlijk zou dat al veel rust brengen. Je kan weinig veranderen aan de situatie nu, maar je kan je wel proberen voor te bereiden op de toekomst.
natuurkijk snap ik je vragen en ik schrijf het ook heel plat. Mocht blijken dat het zo is, dan is dat zo en doe ik er niks aan en dat zou ik diep van binnen ook echt niet willen. Ik ben gek op mijn zoon en weet dat ik van deze dochter ook ontzettend veel ga houden, hoe dan ook. Ik merk gewoon dat ik super onrustig wordt van de onzekerheid. Ik ben nogal en controle freak en als ik uit de punctie zou weten dat het echt zo is, dan kan ik me er ook beter o pvoorbereiden. De klap komt dan weliswaar eerder maar dat lijkt mij beter dan na de geboorte en dan niet weten wat je kunt verwachten en wat je moet doen.
ja ik snap je wel dat je inderdaad gewoon wilt weten waar je aan toe bent. Maar als je er zo mee zit, dan zou ik toch nu al voor een punctie gaan. Want nu zit je met zo een stress terwijl dat misschien helemaal niet nodig is. Eventueel kunnen een aantal dames die een punctie gehad hebben, je nog geruststellen over hoe dit gaat.