Ik ben sinds gisteren begonnen met mn dochtertje inbakeren van nog geen 2 weken oud. Ik ben er gewoon zelf mee begonnen, omdat ik zie dat ze heel bewegelijk is en daardoor 1 niet goed in slaap kan vallen en 2 wakker schrikt en daardoor minder slaapt. Ik doe het met zoveel moeite, omdat ik het heel zielig vind. Ik kan wel huilen als ik haar zo zie. Het zullen vast nog de hormonen zijn maar mn hart breekt bijna als ik haar zo zie dus doe ik haar snel onder het dekentje. Ik zie wel dat ze nu heel goed doorslaapt zowel overdag als in de nacht. Misschien kan iemand me een beetje ''psygisch'' helpen die dit ook heeft gehad? Alvast bedankt!
Hoi hoi, ik herken het wel. Ik heb het heel even in het begin gehad. Wij hebben ons zoontje vanaf 2 weken tot 2,5 maand ingebakerd. Het ziet er zielig uit, maar het is niet zielig. Babies schijnen het heel fijn te vinden, het geeft ze een geborgen gevoel zoals in de baarmoeder. En je zegt zelf dat je dochtertje nu goed slaapt, dus zal ze het ook wel fijn vinden anders slaapt ze niet, toch? Het is even wennen, maar bedenk wel dat ze nu rust krijgt en goed slaapt en dat is heel belangrijk.
Ik begrijp helemaal hoe je je voelt! Wij zijn ook begonnen met inbakeren toen Iris 2 weken was. Wel hebben we dit in overleg gedaan met het CB. (zij hebben even naar de heupjes gekeken) Ik vond het ook erg zielig in het begin, terwijl Iris er zelf helemaal geen probleem van maakte. Ze sliep veel beter! Pas na een tijdje werd het gemakkelijker. Ik vroeg ook vaak aan mijn man of hij haar wilde inbakeren, als hij thuis was tenminste. Ik had toch de neiging om de doeken wat losser te laten dan eigenlijk moest..... Ook vond ik het moeilijk als anderen er opmerkingen over maakte. Zo zei mijn vader regelmatig dat hij het maar raar vond en ook zielig. Hierdoor vond ik het dan gelijk weer vervelend om haar in te bakeren. Maar ik ben heel blij dat we doorgezet hebben. Net voordat ze 2 mnd oud was ben ik haar overdag in een slaapzak gaan leggen. Dit ging zo goed dat ze na 2 dagen ook 's nachts in de slaapzak ging. Iris slaapt nu echt voorbeeldig......bijna nooit problemen met inslapen en zeker 's nachts slaapt ze erg rustig. Dus volhouden hoor!
Het is ook even moeilijk, maar het is meer je eigen idee. Voor een kindje is het heerlijk; het ligt nl in je baarmoeder ook helemaal 'strak'. Iris hebben we ook een tijdje ingebakerd vanaf 3 weken en zij werd op een gegeven moment al rustig en slaperig als ze de doeken voelde. Ik denk dat het wennen is, maar zoals je eigenlijk al aangeeft vindt je kleintje het heerlijk!
Ik vond het ook vreselijk de eerste paar keren. In het begin bakerde ik hem ook alleen overdag in, zodat ik het in de gaten kon houden. Ik was als de dood dat hij 's nachts in zijn doek verstrikt zou raken. Maar het werkt echt, ze vinden het heerlijk in zo'n doek. Als hij goed moe is, en ik hem in die doek leg, legt hij zelf al keurig zijn armpjes naast zijn lijfje Het werkt zelfs ietsje té goed, want ik ben nu bezig met afbouwen naar een bakerzak in plaats van bakerdoek, en dat is huilen geblazen. Ik zie hem letterlijk elke keer wakker schrikken en met zijn armpjes heen en weer gaan in die zak. Hij slaapt nu ineens veel onrustiger en korter. Maar goed, even volhouden maar... Ik zou trouwens niet alleen maar inbakeren, maar ook een goed ritme ontwikkelen, als je dat nog niet hebt gedaan. Het kan zijn dat je kindje daarom onrustig slaapt. Als je geen vast ritme hebt, helpt het inbakeren ook niet. En soms is een vast ritme aannemen al voldoende, zodat je niet eens hóeft in te bakeren.