Heb hem dat nu ook in app gezegd, dat ik er nog helemaal niet klaar voor ben. En ja ik vrees er ook voor dat de spijt te laat gaat komen..
Nou inderdaad. Jij hebt ook rechten in dit verhaal. Laat het maar even zakken voordat je jullie kindje op de hoogte stelt.
Ik meen me te herinneren (van een shoot die je ooit had bij mij?) dat je bij mij in de buurt woont. Ik ben vorig jaar uit elkaar gegaan en heb ervaring met een hele fijne mediator en eventueel een hele fijne kindercoach voor als je zoon dat nodig zou hebben. Pb me gerust! Ik zag er ook héél erg tegenop het onze dochter te vertellen, maar ze reageerde zó goed! Vooral praktische vragen. Wij zijn samen in het huis blijven wonen totdat ik iets anders had. (Jan besloten uit elkaar te gaan, april sleutel van mijn huis en begin juni weg) Mocht je iets willen weten, lees ik het. Héél veel sterkte!
Ja klopt,we hebben ooit een shoot gehad bij jou. Foto's hangen hier nog! Bedankt voor je aanbod. Zal je zeker pb'en! Vrees nml dat hij echt dit door gaat zetten. Onze zoon is erg gevoelig en heeft altijd al gezegd dat wij niet mogen scheiden hoor. (Hij kent wat kinderen waar dat aan de orde is). Hij gaat dus zeker erg heftig reageren. Bedankt!
Mijn advies is ook even wachten met vertellen. Hoe kun je een kind uitleggen dat je gaat scheiden als je zelf niet weet waarom? Laat hem jou eerst maar eens de werkelijke reden vertellen. Is hij misschien homoseksueel? Zal namelijk niet de eerste zijn die daar na een huwelijk van een aantal jaren mee komt. Sterkte!
Dit is ook het eerste wat in mij op kwam. Is het eventueel nog een optie om eerst een tijdje apart te wonen van elkaar zonder gelijk een scheiding in gang te zetten? Heb je dit al voorgesteld? Heftig hoor, heel veel sterkte in ieder geval!
Ik zou in alle rust het hele plaatje in een spreadsheet gaan zetten. Wat zijn de banksaldo's (net met je aangifte moeten opzoeken). Huis taxeren (voorlopig allicht woz als indicatie opnemen oid) Alimentatie voorcalculatie Toeslagen voorcalculatie Inboedel waardering/scheiden Etc. Dat even laten liggen, er nog een keer naar kijken evt in je vriendenkring met ervaring na laten kijken of je niks bent vergeten en dat als indicatie voorleggen. Het gaat niet om een poot uitdraaien, maar de "zakelijke gevolgen" inzichtelijk te maken. Dit zijn globaal de gevolgen van een scheiding op dit moment. Weet je zeker dat je dat is wat je wilt? Of is er nog een optie met allicht hulp zoeken? Wij hebben huwelijkse voorwaarden met finaal verrekeningsbeding, wel een gezamenlijk koophuis. Veel killer kan je t niet hebben, maar vonden we beiden de beste keuze. Tot grote verbazing van de notaris dat we er zelf mee kwamen. Was toen nog een koophuis van hem en ik met een studieschuld en DUO veranderd ook zomaar de spelregels, dus die vertrouwde ik ook niet. Pas als 1 vd 2 dood neervalt is t spontaan gemeenschap van goederen geworden. Allicht als de gevolgen op papier voor zn neus liggen dat er allicht een lampje gaat branden dat t ook niet helemaal de bedoeling is, dat t niet zo simpel is als t lijkt. Lang geleden een zus van mn toemalige vriend die werd t huis uit geschopt. Zij had minimaal inkomen, studeerde ook nog. Hij stroomde lekker binnen. Niet getrouwd wel beiden in t huis. Maar op basis van bijdrage claimde hij de woning. Maar hij moest haar toch een vergoeding naar waarde betalen, omdat zij o.a. schoonmaak deed in de woning en dat werd gewoon in rekening gebracht naar een uurtarief.
Uiteindelijk is het kind (of zijn de kinderen) altijd de dupe van dit soort situaties. Triest maar waar. Vaak zijn ouders zo met hun eigen gevoelen, verlangens en misère bezig dat dat even vergeten wordt, al denken ze dat ze het goed doen. Het is ook hartstikke moeilijk hoor. Ook voor ouders, maar vaak zie je de dingen om je heen niet meer zo helder als je met je eigen gevoel bezig bent. Scheiden kan een heel egoïstisch proces zijn en de gevolgen daarvan: dan heb je levenslang...
Mijn dochter is ook héél gevoelig en had al vaker gevraagd of wij nooit uit elkaar zouden gaan. (Een jaartje voordat we uit elkaar gingen) Ik zag er ook énorm tegenop, dat was ook wel een reden dat ik het nooit echt kenbaar maakte bij mijn ex dat mijn gevoel echt weg was. Maar het is me 1000% meegevallen. Ze reageerde heel goed. Een kind is ook wel weer heel flexibel. Maar het is denk ik ook van belang hoe jullie er mee omgaan. Wij hebben nog een prima contact (kan me voorstellen dat dat bij jullie anders zal zijn). We hebben haar een paar keer naar de kindercoach laten gaan omdat ze het moeilijk vond om naar papa te gaan. Maar de coach gaf al snel aan dat het zó goed met haar gaat dat het niet nodig is. Ze gaat nu ook weer fluitend naar papa, net zoals in t begin. Ook omdat zij zich gehoord voelt denk ik. Want zij staat voor ons allebei echt op 1. Denk ook alvast goed na wat je zou willen qua regeling voor je zoon. Wij zijn begonnen met eerst alleen vrijdag en zaterdag, elke week. En nu gaat ze donderdag t/m zaterdag. De mediator waar wij geweest zijn denkt ook écht met je mee. Ze helpt je met de berekening van de alimentatie en maakt samen met jullie een ouderschapsplan. Hele fijn vrouw! En vraag op tijd je toeslagen aan straks. Ik krijg nu KGB , KO toeslag en zorgtoeslag. Dat is toch wel erg fijn! Nogmaals veel sterkte! (Wat super leuk om te lezen dat de foto's nog steeds hangen)
Klopt al kan ik in mijn geval niet bedenken dat mijn ouders dachten dat ze het goed deden vandaar dat ik dit echt moest melden hier voordat er nog meer kindjes met trauma's zitten hier maar volgens mij denkt Wendy meer aan haar kind dan aan haar zelf dus dat komt wel goed met de juiste hulp
Ach meid toch. Wat rot. Ik zou ook eerst de tijd nemen om eens alles op een rij te zetten. En toch eerst een gesprek te hebben/eisen nog voor jullie met jullie zoon gaan praten. Hij kan dan al wel zijn besluit hebben genomen, maar je bent met twee in de relatie. Hij zal jou toch ook tijd en ruimte moeten geven. En stiekem denk ik dat hij die zelf ook heel goed kan gebruiken. Laat niks afdwingen wat je niet wil. Heel veel sterkte!
Homoseksueel denk ik niet, dan is hij minstens een bi die ook het vrouwenlichaam erg kan waarderen. Hebben vandaag verteld dat papa even gaat nadenken tegen zoon. Hij gaat weekje ergens anders heen zodat hij even echt weg is bij ons en nadenkt. Of de uitkomst anders gaat zijn weet ik niet maar iig voor nu even de rem erop.
Zeker mijn kind staat op 1, en ik zal ook nooit mijn kind inzetten als machtsmiddel oid. Hij heeft een vader en een moeder. En hoewel ik zijn vader als man nu niet kan volgen, een goede vader is hij wel. Daar doet scheiden niets aan af. Als ouders hoop ik gewoon altijd naast elkaar te kunnen blijven staan,nu maar ook later.
Goed om te lezen dat het ook redelijk oké kan verlopen! Hij gaat nu weekje weg hier, kijken daarna verder. Stel hij zet dit door neem ik even contact met je op! Vind vooral die coach erg fijn idee!
Misschien heeft ie gewoon behoefte aan tijd en ruimte voor zichzelf. Ff niets moeten. Of rekening houdend met. Misschien is het een oplossing voor een extra appartementje. Zodat jullie beiden even kunnen bijkomen. Even tijd voor jezelf. Wij wonen nu ook apart, en heel eerlijk gezegd, ik vind het heerlijk. Maar goed, ik ben chronisch patiënt die meer rust om me heen moest hebben, minder prikkels ed. De kleine dame gaat over en weer. Dan kan ook papa ff bijkomen. (Ze is best pittig dametje) Ik ben niet alleen, enkel ik woon alleen. En dat scheelt wel.
Hij gaat nu weekje even alleen nadenken. Afgelopen 2 weken heeft hij wel af en toe bij vriend op de bank geslapen maar daar rust hij ook niet uit en denkt hij ook niet echt na. Hij is normaal van de gezelligheid en onder de mensen zijn, kan goed tegen prikkels, juist geen prikkels is niet te best voor hem. Voor nu dus even weekje rust voor hem en heel eerlijk ook voor mij.
Klopt helemaal, maar aan de andere kant kan je hem ook niet dwingen.....als hij klaar is en niets meer wil dan kan je daar ws weinig aan veranderen. Helaas spreek ik uit ervaring, een relatie redden moet echt wel vanuit beide partijen komen. Mijn ex zijn besluit stond ook vast, niets wat ik zei of inbracht veranderde daar iets aan. Aan een dood paard valt niet te trekken.
Nee dat snap ik. Maar het ging me er om dat ze het perse gisteren aan hun zoontje gingen vertellen bijvoorbeeld. En zo misschien nog wel meer van dit soort dingen. Gelukkig hebben ze nu 1 week pauze met afstand van elkaar ingelast. Dan krijgt TS ook iets tijd om het even te laten bezinken en op een rij te zetten. En zelf ook te bedenken wat zij wil en nodig heeft. Ipv dat hij alles bepaald omdat hij nu eenmaal het besluit heeft genomen.
Nee dat is ook zo. Maar goed, deze beslissing moet je wel kunnen verklaren zeg maar. Ik heb erg het idee dat hij niet oké in zijn vel zit en "ons" als oorzaak hierin ziet. Mijn onderbuik gevoel zegt dat er iets meer aan de hand is. Hij lijkt wel een ander mens nml..