Als mijn zoontje iets doet wat niet mag, zeg ik dat het niet mag. Luistert hij niet, dan haal ik hem weg bij dat waar hij niet aan mag zitten bijv. Gaat hij er weer naartoe, dan zeg ik weer dat het niet mag (of alleen maar 'nee') Luistert hij niet, dan haal ik hem weg, etc. Als mijn man ook thuis is, gebeurt er het volgende: Zoontje doet iets dat niet mag. Ik zeg 'nee' (of iets in die geest) Hij luistert niet, dus ik haal hem weg. Vervolgens loopt man naar zoon en zegt tegen hem: "wel naar mama luisteren, he?!" Ben ik nou gek of IS dit gewoon zwaaaar irritant? Ik snap dat hij het goed bedoelt, maar het komt op mij (en misschien ook op Sil?) over alsof mijn woorden niet voldoende zijn en hij dus eigenlijk alleen maar naar mijn man hoeft te luisteren (dus pas naar mij luisteren als papa zegt dat dat moet; zoiets) Ik vind het moeilijk dat gevoel goed onder woorden te brengen, maar ik hoop dat iemand het herkent en dus ook dat iemand me kan vertellen hoe 'erg' dit is. Ik wil namelijk wel zelf ook gewoon overwicht hebben op mijn zoontje en niet dat hij pas luistert als dat van papa moet....
Ik zou het idd niet zo doen. Als papa er alleen is, moet hij naar papa luisteren. Als mama er alleen is naar mama. Als jullie er samen zijn, naar degene wie hem corrigeert. Als papa hier Danique in de box zet, soms op een moment wat niet handig is en ze dit niet wil (bijv. net voor naar bedgaan als ze erg moe is -> geen succes hier), wil ik dat hij haar weer uit de box haalt. Hij stopt haar er tenslotte in. Ik doe dat dan niet. Ik zeg meestal 2-3x 'nee' en haal haar er anders bij weg. En als ze het weer doet, gewoon weer van voor af aan.
@ mvs ik begrijp wat je bedoelt. Hier moet F ook luisteren naar degene die op haar moppert. Als papa haar bijvoorbeeld 'straf'geeft gaat papa daarna ook naar haar toe.
Oh nog zo'n irritante. Als Martijn stout is geweest en het weer doet zegt m'n vriend, wat heeft papa net gezegd? En dat dan 100keer hè. Niet opnieuw van, dat mag niet. Ook al is het 10 minuten geleden dan zegt hij het nog! Of inderdaad ook, wat heeft mama net gezegd? Ik erger me er ook zo aan.
hier af en toe hetzelfde probleem. Je moet goed op elkaar letten, en samen afspraken met elkaar hoe je het samen aan wilt pakken. Wij zitten geregeld samen op de bank om duidelijk te krijgen met elkaar wat wel en niet mag en hoe we corrigeren. Waar wij samen op moeten letten is dat wij soms heel uitbundig tegelijk 'nee' zeggen als ons mannetje ergens aankomt wat niet mag, terwijl één stem voldoende is. En het is idd belangrijk dat één iemand de straf ( om t ff zo te noemen) af maakt en niet de ander zich ermee gaat bemoeien. Wat hier goed helpt is; Corrigeren; nee zeggen en vertellen waarom niet (is van mama, is auw, is bah en ga zo maar door) als hij dan uitzich zelf daar weg gaat belonen (goed zo wat kan jij goed luisteren) Gaat hij niet uit zich zelf weg, dan weghalen. Maar eigenlijk komt dit nog maar 1 a 2 keer per dag voor.
@ WesDaan -> Zo doen wij het inderdaad ook. Wij zeggen soms ook tegelijkertijd Nee! Kind schrikt zich kapot.. maar dan moet ze ook 9 van de 10 keer huilen.. Oeps! Wij zijn heel stellig in 3x nee is in de box. Dat is ook onze 'strafhoek' zeg maar. En niet lachen! Dat vind ik vaak nog moeilijker. Gaat ze met zo'n engelengezicht aan de gordijnen trekken. @ MvS -> Misschien de volgende keer vragenals hij weer zegt: 'Wel naar mama luisteren' Waarom bevestig je nu wat ik al zeg? Misschien heeft ie het wel helemaal niet in de gaten dat hij dat elke keer zegt. Vind dat soort dingen ook altijd lastig. Kan me voorstellen dat het behoorlijk irritant is. En dan meteen daarna het erover hebben dat als 1 iemand 'straf' geeft de ander zich daar niet mee bemoeit zoiets.. Succes!
Weet je wat ik als eerste dacht: Die man heeft in een blaadje gelezen dat het belangrijk is, dat je elkaars correcties richting kind steunt.. Dus als mama nee zegt, dat papa ook nee zegt, en niet even toegeeft.. Of hij wil gewoon betrokken zijn, je helpen? Maar het is wel iets overdreven om dat zo te doen. Ik zou gewoon even overleggen en een gezamelijke lijn proberen te vinden. Wat werkt voor jullie beide en de kleine..
hier heeft mijn man ook een handje van.. Zo irritant! Hij doet het niet expres dat scheelt en probeert er ook op te letten wat niet altijd lukt.. Ik zou het aangeven bij je man, want dit schiet niet op zo.. Wij zeggen 1x nee, bij de tweede keer nee halen we hem daar vandaan.. Net zo lang tot hij er van af blijft..
Hier geen man die dat doet of misschien ook wel, maar dan merk ik het niet op en vind ik het dus ook niet irritant. Tuurlijk handelen we wel eens anders, maar we zijn ook twee verschillende personen, dus ik heb daar niet zo'n moeite mee. Als de één denkt van 'waarom doet de ander dat?' of 'zou het zo niet beter zijn?', dan spreken we dat naar elkaar uit en hebben we het er over. Ik vind dat wel fijn, want anders ga je je maar aan dingen ergeren die misschien heel anders bedoeld zijn. Ik zeg trouwens wel eens 'wat heb ik net gezegd?', maar dan wel met er achter aan de herhaling van wat ik had gezegd. Hier is het in principe twee keer waarschuwen en de derde keer halen we haar weg. Als het je stoort zou ik het met hem bespreken...niet omdat het erg zou zijn of omdat iemand anders zich er aan stoort, maar omdat jij je er aan stoort. Ik denk dat hij er inderdaad goede bedoelingen bij heeft en misschien helemaal niet door heeft dat jij het anders ervaart.
Ik heb het laatst al eens heel voorzichtig aangesneden, maar dat viel niet helemaal in goede aarde ("Ik doe dit ook nog maar kort, hoor! Sorry dat ik fouten maak..." - oeps!) Had dus gelijk alweer spijt en durf er nu niet meer zo goed over te beginnen omdat ik bang ben dat hij het verkeerd opvat. Maar goed, ik ga het nog wel eens in de groep gooien. Op deze manier werkt het gewoon niet... @ deepfreeze: dat zou misschien nog wel eens kunnen zijn waar het vandaan komt: een soort steun, maar dan een beetje anders uitgevoerd Ach ja, mijn man is echt een ontzettende lieverd, hoor (zijn uitval laatst was echt de eerste keer dat ik zoiets van hem zag), dus het komt vast wel goed. Ik moet gewoon even een goede manier vinden om het onder woorden te brengen zodat het minder als kritiek klinkt.
heel herkenbaar, het komt op mij altijd over alsof meisje alleen naar mij hoeft te luisteren als papa dat tegen haar zegt. Ik heb het ook wel eens aangegeven en hij zegt dan: ik wil je alleen maar helpen hoor.
Hier gebeurt het ook wel eens, maar dan beide kanten op. We willen het voorkomen omdat als je het een kant op doet dit het gezag van de ander kan ondermijnen. Hoe goed het van de bijspringende ouder ook bedoelt is. Maar het is onbewust zo verleidelijk om ook wat te zeggen... ik trap zelf ook nog wel eens in de val.
Ik weet het! Ik sta vaak heeeeel hard op mijn tong te bijten om me er toch maar niet mee te bemoeien als ik dingen zie/hoor die ik zelf anders zou doen ofzo. Ik heb me echt voorgenomen mijn man nooit in bijzijn van mijn kind af te vallen, dus ik doe heel erg mijn best dat ook niet te doen. Ik zeg hooguit soms tegen mijn man dat Sil beter luistert als je op een vrolijkere toon tegen hem praat (en oh, wat ben ik dan blij als dat ook inderdaad werkt, haha). Maar als hij met Sil bezig is, hou ik me daar verder buiten.
Hihi! Ja, misschien ook wel, hoor, maar voor mij niet. Ik vind het gewoon raar dat tegenover mijn zoon extra bevestigd moet worden dat hij naar mij, zijn moeder, moet luisteren. Maar goed, het kan idd makkelijk aan mij liggen, hoor Zo realistisch ben ik dan ook wel. Net zoals dat ik zo'n beetje de enige ben die ik ken die er gek van wordt als mensen 'babytaal' gebruiken tegen kinderen (bijv. mijn moeder die ipv 'wachten' tegen Sil ineens 'waggen' zegt )
@Mvs: Als jij dit geen prettige manier van corrigeren vindt, maakt het toch niks uit wat wij er van vinden? Je moet doen waar je je het beste bij voelt. En blijkbaar is dit het niet. Bespreek het met je man en maak een plan van aanpak indien nodig. Als het voor jullie duidelijk is, werkt dat ook alleen maar beter naar Sil toe. En over babytaal: helemaal met je eens! Mijn buurvrouw zegt altijd tegen haar zoontje als hij iets pakt wat niet mag: niettuh (naam). Okeeeee......
Misschien moet je dan proberen het anders te zien. het klinkt mij juist lief in de oren, alsof hij je helpen wil Of ben ik nou gek
Ik vind het eerlijk gezegd totaal niet 'vreemd' of met welke bijbedoeling dan ook. Mannen denken namelijk helemaal niet zo ingewikkeld joh En Sil snapt toch nog lang niet wat die zin van je man betekent?
Waar ik vaak helemaal gek van werd, is dat mijn man zei: "nee, niet doen, dat mag niet van mama" ehhh.... oftewel, van papa mag het wel en mama is de zeurpiet? Toen regelmatig wat van gezegd en nu is het over gelukkig Wij zetten soms elkaars woorden ook wat kracht bij (van beide kanten), met name om Lucas ook te tonen dat we het tegenover hem altijd met elkaar eens zijn (of iig, dat proberen we...). We vormen dus één front en hij hoeft het niet te proberen ons tegen elkaar uit te spelen. Ja, ik weet dat ie daar nog veel te jong voor is, maar jong geleerd, is oud gedaan (al is het maar voor papa en mama en wat betreft babytaal: verschrikkelijk!! van die moeders die zeggen "zie jij de wafwaf?" Of "gaan we rijden in de broembroem'.... jeuk krijg ik ervan. Noem dingen gewoon bij de naam!! *maar dat even terzijde*