Jij slaat de spijker op zn kop vind ik. Ik heb de gevoelens die ik hier lees overigens helemaal niet gehad. Maar ik lees hier zoveel verschillende topics over ergenissen op (schoon)moeders, en van de meeste spat het eraf: BIJF AF HET IS MIJN KIND! Met andere woorden: het niet kunnen aanzien dat een ander persoon zoveel liefde kan voelen voor JOUW kind, en de aandacht van JOUW kind willen opeisen. Het is heel erg persoonlijk, maar ik zie het totaal anders. Ik vind dat mijn kinderen naast mij als moeder ook recht hebben op een hele hechte relatie met de grootouders. Dat ze recht hebben om hun huis als hun tweede huis te zien, dat ze recht hebben om heerlijk verwend te worden door opa's en oma's. Ik zie dat als rijkdom in een kinderleven, en zou ik mezelf heel egoïstisch vinden als ik mijn kind dat recht zou ontzeggen.
Nog even over dat oppassen. Mijn schoonmoeder zei ook op een gegeven moment (nadat we haar ineens weken niet zagen), dat het niet uitmaakte want ze ging toch 1 dag in de week oppassen en dan zag ze de kleine lekker de hele dag zonder ons. Dat schoot mij verkeerd, en uiteindelijk hebben we gekozen voor volledige betaalde oppas. Toen ik er aan toe was zijn ze gaan oppassen. Dat was denk ik na 6 maanden. Probeer een middenweg te vinden, want net als Adl ook al schreef, een opa en oma kunnen ook een fijne aanvulling zijn op het leven van je kindje. Ook al geloof je ons nu niet (deed ik een jaar gelden ook niet). Mijn kindjes hebben nu nog maar 1 opa, de rest leeft niet meer, en dan mis je echt iets hoor.
het is zo dubbel allemaal! Ik denk dat je er altijd vanuit moet gaan dat (schoon)moeders het echt allemaal goed bedoelen en dat alles uit een goed hart komt. Over mijn schoonmoeder niets dan goeds, schat van een mens, geeft ons alle ruimte, wil zichzelf absoluut niet opdringen. Past 1 dag per week op en ik ben gewoon jaloers. Jaloers dat het niet mijn eigen moeder is die dat kan doen. Jaloers dat zij daar de hele dag is en ik niets van haar hoor. Mijn tips maar half beluisterd, wat mij het gevoel geeft dat het echt niet belangrijk is. Zij in verhouding natuurlijk veel minder bij ons meisje is geweest dan wij maar zij zo goed weet te vertellen hoe ze in elkaar zit. Dan denk ik waar bemoei jij je mee, je kent haar helemaal niet...? Nou ja al met al ligt dit echt allemaal aan mijzelf( lees: hormonen), zo helder ben ik dan nog wel.
Het is moeilijk in de tijd dat je allemaal een nieuwe functie krijgt en vol zit met hormonen. Het kan klikken met je schoonouders of niet maar ieder moet zijn eigen plaats weten. En ja het is jou kind maar wil dat zeggen dat je echt van a tot z het beste weet van hoe en wat? Nee, jij en je partner zijn door hen groot gebracht en daar heb ik in mijn geval respect voor. Wil niet zeggen dat je aan mag geven tot hoe ver ze mogen gaan maar mochten ze oppassen dan geven we aan wat de grote lijnen zijn en als daar iets afgeweken van wordt ... laat het, daar zijn het opa's en oma's voor. Gooi de deur nooit dicht voor een opa en oma dat is naast het overlijden van een kind het meest pijnlijke wat je maar kunt doen. Blijf praten en kom zo tot een midden weg zodat iedereen zich fijn voelt. En bekijk het per maand. Als ik naar mezelf kijk een maand na de geboorte van de kleine of nu dat is een wereld van verschil. Accepteer dat er heel veel liefde is voor je kleintje en dat je daar in sommige gevallen (lees opa's en oma's die er niet meer zijn) heeeeeel gelukkig mee mag zijn.
ik kan je schoonmoeder opzich wel begrijpen. althans van mijn kant uit. mijn schoonouders zijn gescheiden 2 jaar geleden, maar mijn dochtertje ziet haar oma 1x in de 2 maanden (terwijl ze heeeel dicht bij woont) en haar opa ziet ze 1x in de 4 maanden (en hij woont ook heel dicht bij) mijn vader ziet ze 1x in de 2 maand omdat hij 4 uur met de trein reizen hier vandaan woont en wij niet beschikken over een prive auto (alleen auto van de zaak). Dus misschien moet je het ook eens van die kant bekijken zou t voor je kind leuk zijn als hij zijn oma niet vaak ziet? en eenkennig word? Spreek je schoonmoeder er eens opaan dat je het met bepaalde opmerkingen niet eens bent. en dat als ze komt en de kleine slaapt of gaat huilen jij hem liever bij je neemt en in bed legt etc.
Wees blij,de mijne heeftn in de 5 weken dat mijn zoontje nu bestaat,hem pas 3 ikeer een uurtje opgezocht,dat is echt niet leuk! Dat betekent voor mij dat mijn zoon niet interessant genoeg is...
Dank jullie wel voor alle reacties!! Allereerst fijn om te lezen dat er meer zijn met dit soort ervaringen/ gevoelens. De andere kant is ook goed om te lezen en natuurlijk weet ik ook wel dat mijn schoonmoeder gewoon erg blij is. Ik gun haar ook echt haar kleinkind, net zoals ik mijn zoon een opa en oma gun! Misschien is het ook zo dat ze nog meer enthousiast is als ze hem ziet omdat ze hem nu niet zo vaak ziet? Aan de andere kant vind ik om de week meer dan zat, ook omdat er nog een andere opa en oma zijn en we in de weekenden bv ook nog andere dingen te doen hebben, ik wil ook samen met mijn gezinnetje dingen kunnen doen. Ik vraag me wel af of als ik haar vaker bij mijn zoontje laat zijn of haar gedrag dan minder zal worden. Ik denk t eerlijk gezegd niet. Dit gedrag naar kinderen toe heeft ze nml niet alleen naar mijn zoontje maar ook naar anderen. Ik ben in t verleden, toen ik nog geen eens zwanger was, ook met haar samen op kraamvisite geweest bij een nichtje van mijn vriend. Daar deed ze ook zo druk en irritant ( heel de tijd die baby op schoot, die sliep maar heel de tijd op en neer wiegen en roepen dat hij zijn oogjes eens open moest doen want zij wilde die zien) Mijn vriend en ik ergerde ons toen al heel erg en zeiden tegen elkaar: dat gaat ze niet bij ons kind doen!! Maar ook bij vreemde kinderen, bv in de Ikea doet ze ook altijd overdreven enthousiast. Dus of dit minder wordt als ze hem vaker ziet? Ik ben bang van niet. Ik weet ook wel dat ik moet loslaten, dat vind ik ook moeilijk omdat ik in mijn jeugd nooit zon goed gevoel van hechting/ gezinsgevoel heb gehad. Nu heb ik dat zelf en ben ik denk ik ook bang dat er iemand tussen komt. Want zo voelt dat met haar in mijn ogen claimende opmerkingen. Als ze er is mag hij best op schoot enzo en ik en zeker ook mijn vriend hebben al vaak tegen haar gezegd dat ze wat rustigere moet doen, en hem ff moet laten wennen als ze binnenkomt( dus niet meteen wild op hem afstormen dan schrikt hij) Ze lijkt het maar niet te begrijpen. Ik probeer dan ook hem eerst ff vanaf mijn schoot haar in zich op te laten nemen , dan gaat t goed en dan kan hij op haar schoot. Maar als hij het dan zat is ( is hij ook wel eens bij mij of mijn vriend, heel normaal lijkt me)dan moet en zal ze hem toch vast blijven houden, gaat ze rond lopen ofzo... Laatst was hij op een gegeven moment echt moe ( ze was al een uur met hem bezig, leuk vond hij t niet maar ik slikte het maar...want tja ik moet haar t gunnen?) en zei dat hij naar bed moest. Nou dat vond ze wel erg snel, ze was er net een uur. Had ze dus eerder moeten komen!! Nee dus want hij heeft nog veel slaap nodig en was net 1 1/2 uur op waarin hij ook nog een tijd aan de borst zat. Ze gaat iig nooit een vaste oppas worden, dat hebben mijn vriend en ik nooit gewild. Geld ook voor mijn eigen ouders, wij willen dat opa en oma , opa en oma zijn en geen oppas en mede opvoeders. ( natuurlijk wel als ze daar een keer zijn en logeren in de toekomst) Morgen gaat ze ( voor t eerst)oppassen, ik heb een afspraak en om haar een plezier te doen haar gevraagd. Ik heb er spijt van maar laat het wel doorgaan. Want ik MOET haar t gunnen.....maar het voelt wel steeds in haar belang. Ik hoop dat ze rustig gaat doen en hem zijn rust gunt. Ik ga het nog ff laten bezinken, wat is mijn aandeel zoals sommige ook schrijven en wat is haar aandeel.
ts, weetje...dna heb je dat ook weer gehad...en dan hoef je het voorlopig niet weer es te doen...mss onder t mom, ik mis em teveel...of hij is nog te jong!... maar voor nu...jij afspraak...dus jij blij zij blij...en klaar!
Net ff een fijn gesprek met mijn moeder gehad ( die mijn schoonmoeder natuurlijk ook kent) en zij vind ook dat mijn schoonmoeder te doet... Mijn gedachten en gevoel vind zij normaal. Aangezien hij nog maar 3 maanden is....
tja.... ik vind het een beetje raar om eerlijk te zijn..... ze ziet hem dus maar 1 x in de 2 weken? dat vind ik weinig.... Dat ze te wild&druk met hem omgaat, daar kun/mag/moet je wat van zeggen, absoluut! mijn Smoeder & moeder zeg ik het ook als ze iets niet doen zoals ik het wil/graag zie, want IK/JIJ bent de moeder! Ik denk dat als ze misschien met je zoontje omgaat zoals jij dat graag wil je het ook minder erg zult vinden?
Ik ben het eens met de opmerking dat opa's en oma's een verrijking zijn voor het leven van je kindje. Maar het moet niet te ver gaan. Een kindje dat te weinig slaap krijgt omdat oma heel de tijd met hem wil knuffelen dat gaat te ver, ook een kindje dat helemaal overprikkeld van opa en oma af komt is in mijn ogen niet goed. Ik hoor veel opmerkingen van: vaker gaan, dan went hij aan oma. Daar ben ik het niet mee eens. Oma went er maar aan, dat het te veel voor het kindje is. Sowieso zou mijn kindje niet gaan logeren daar als ik wist dat het zo ging. Zulke verhalen doen mij denken aan een tijd terug toen iemand schreef dat oma het eerste hapje aan het kind gegeven had. Er waren toen zelfs mensen die vonden dat ze daar maar niet zo moeilijk over moest doen. Nou dat zou echt de laatste keer zijn dat oma haar kleinkind had gezien hoor, ik was daar nooit, maar dan ook nooit meer naar toe gegaan. Ik vind soms dat nieuwbakken papa's en mama's die ook onzeker en dergelijke zijn te veel aan de wensen van opa en oma moeten voldoen. Opa en oma hebben het al eens meegemaakt en zouden moeten snappen dat ze de "nieuwe" papa en mama een beetje de ruimte moeten geven om te ontdekken hoe zij de opvoeding van hun kindje zien.
ik snap je verhaal wel maar geniet van elkaar! ik had ook zo'n gevoel dat het op die manier zoals jij omschrijft zou verlopen maar een week voor mijn bevalling hebben we slecht nieuws gehad en is mijn schoonmoeder heel erg ziek en zal ze niet langer meer dan een jaar ( vermoedelijk ) leven... dat ze er nu nog is , is al een wonder te noemen! wij zien mijn s.ouders dan ook wel vaak maar ben wel ontzettend blij dat ze van mijn dochter kan genieten , ook al heb ik er soms echt geen zin in ... het leven is zó kort en je s.moeder is dol op haar kleinkind! laat haar genieten op haar manier en vind een compromie in de hoeveelheid... wij zien mijn s.ouders 2 tot 3 keer per week... maar soms echt heel vluchtig ( zo'n 1,5 uur ) en de andere keer wat langer nl. 3 a 4 uurtjes...
Hoi Zon, Ik kan me je ergenis en kriebels voorstellen. Ik moest ook heeeeel erg wennen aan het enthousiasme van mijn moeder en schoonmoeder. Al tijdens mijn zwangerschap hadden ze allebei al hele baby-uitzetten thuis staan. Tijdens de kraamtijd liepen ze de deur plat. Ze zagen zichzelf niet als bezoek. Ik werd er erg zenuwachtig van. Tot dat ik een vriendin van mijn moeder sprak die nooit kinderen heeft kunnen krijgen en iedereen om haar heen nu kleinkinderen krijgt. En zij die dus ook nooit krijgt. Zij legde mij uit dat het verlangen naar kleinkinderen een vergelijkbare biologische wens is met de zogenaamde 'rammelende eierstokken' kinderwens. Ik realiseer me nu dus hoe belangrijk dit voor mijn moeder en schoonmoeder is. Probeer een middenweg te vinden om te voorkomen dat je je echt aan alles (ook aan onzin dingen) gaat ergeren. Ik heb het gewoon maar over me heen laten komen maarrrrrrrr: geen onaangekondigde bezoekjes en (in redelijkheid) ons schema volgen. Als zoon slaapt, slaapt hij en als hij moet eten, krijgt hij eten. Wij bepalen de regels. Hoe eerder je dit bespreekt, hoe kleiner de kans op escalatie. Verder ben ik nu gewoon heel blij met zulke liefdevolle, zorgzame en enthousiaste oma's en opa's, weet ik dat ze het goed bedoelen en dat ik zoonlief er met een gerust hart kan laten logeren. Nou ja, lang verhaal maar succes!
ik ben het met adi eens. ik vind jouw schoonmoeder trouwens als een lieve vrouw klinken (wil je ruilen ?) nog een dingetje heb ik toe te voegen... stel je jezelf voor, over 30 jaar... jouw lieve babytje van nu (dan een volwassen man) met een vrouw krijgen zelf een babytje... hoe enthousiast zal je zelf wel niet zijn dan?
Ik heb niet alle reacties gelezen maar begrijp je volkomen. Jouw schoonmoeder had de mijne kunnen zijn. ook wij hebben een huis gekocht om de hoek ( achteraf spijt, maar goed!) Mijn schoonouders claimen onze zoon, hun enige kleinkind, enorm. ze zien hem ca 3 keer per week, maar als we en keer over willen slaan is ze zo zwaar teleurgesteld dat mn man zich schuldig voelt en we toch weer gaan. mij benauwd dat. Ik wil een eigen leven kunnen hebben met mn gezinnetje en er op uit willlen gaan als wij dara zin in hebben, niet in overleg met hun! Als we zelf doord de weeks geen tijd/ zin hebben komen zij gewoon ongevraagd deze kant op! ook hadden ze nog voor de bevalling een hele uitzet voor als ze zouden oppassen/ als hij komt logeren. Geen haar op mn hoofd die er het eerste jaar aan heeft gedacht om hem te laten slapen daar! Daar is hij in mn ogen nog veelte jong voor! Nu passen ze noodgedwongen 1 dag in de 2 weken op. En elke keer weer heb ik de kriebels omdat ze onze regels gewoon in de wind slaan. Snoepen, verwennen met speelgoed en nieuwe kleertjes, vette snacks te eten, limonade geven, hem in alles zn zin geven... als we er wat van zeggen zeggen ze: wij zijn opa en oma en zijn er ook om hem te verwennen! GGRR!!! Ik had graag andere oppas gezocht maar aangezien we niet meer KDV kunnen krijgen kan het tijdelijk niet anders. Wat ik probeer is het toch te accepteren, het zijn we de opa en oma van je kind en die wil je hem ook niet ontnemen?? Inmiddels kan ik schoonpa wel goed hebben en zijn we ook echt nader tot elkaar gekomen juist door onze zoon. Onze zoon is ook echt gek op opa! Zo leuk om te zien! Helaas is mn schoonmoeder echt, ondanks hoe vaak ze hem ziet nog steeds erg claimerig, hem steeds vast willen houden, knuffelen, verwennen... ik krijg er de kriebels van. hopelijk als onze zoon straks oud en wijs genoeg is dat ie het zelf kan aangeven of hij het prettig vindt of niet. Bekijk dus wat je echt niet wil en probeer hierin je grenzen aan te geven. Helaas werkt deze tip hier dus minder goed. Ze heeft gewoon een bord voor dr hoofd. Helaas is onze situatie er ook niet naar om dan maar te zeggen: dan pas je maar niet meer op. Wat betreft het vaak lans komen: misschien helpt t om wat vaker even een kwartiertje aan te lopen? Als je bijv iets door wil geven of wat je normaal telefonisch wil doen? Dan heeft ze m even gezien, raakt je zoontje ook wat meer gewend en heb jij je gezicht ook weer laten zien. en dan extra vaak benoemen dat je die en die en die... avond/ dag dit en dat je zus en zo gaat doen zodat ze weet dat je ook een eigen leven hebt. Sterkte ermee...
druif tuurlijk moeten je schoonouders naar jou luisteren maar opas en omas zijn er toch ook een beetje om je kind te verwennen? Daar zijn het opa en oma voor... Mijn kind slaapt 1 keer per week bij mijn ouders. Tuurlijk houden ze zich grotendeels aan mijn regels maar ik weet dat ze daar ook stiekem appelsap en spekjes krijgt... sja daar zijn het opa en oma voor... misschien ben ik gewoon makkelijk maar ik vind het zo leuk dat mijn (schoon)ouders zo enthousiast zijn... ik leef me gewoon in als ik straks kleinkinderen heb... en mijn dochter is nu ook stapelgek op ze... mijn schoonmoeder is soms ook een beetje claimerig. Wil altijd alleen met mijn dochter weg ook al zijn wij gewoon thuis. En heeft ook een hele baby-uitzet in huis terwijl ze nooit hoeft op te passen want ze woont veel te ver weg... maar ik laat haar maar... ondanks dat ik haar totaal niet mag kan ik me wel voorstellen hoe het voor haar is en mijn dochter vindt het altijd leuk bij haar. Soms plannen we expres een weekendje weg daar in de buurt en dan mag ze daar slapen. Gewoon om haar blij te maken
Hier ben ik het dus eigenlijk niet zo mee eens. Ik vind dat opa's en oma's zeker mogen verwennen, maar als ze ook oppassen voor vast dan zijn het op die dagen OOK opvoeders en moeten ze zich ook houden aan regeltjes. En zeker die van de ouders respecteren! Nou ben ik inmiddels wel zo "ver" dat ik het probeer te relativeren; van een kaasbroodje in de 2 weken gaat ie echt niet dood en van een suikerspin wordt hij echt niet ineens een ADHD kind.... en van een dag alles maar mogen wordt hij heus niet ineens onhandelbaar... maar toch "jeukt" t nog altijd als ik m daar vandaan haal!
druif ja ik snap jouw gevoel en idd als je kindje vaak bij je schoonouders is dan hebben die idd een opvoedtaak... maar 1 keer in de 2 weken vind ik dan persoonlijk nog wel meevallen... en kinderen weten heel goed het verschil tussen wat bij opa en oma mag en wat thuis mag hoor...
Met die gedachte troost ik me ook. Maar ik snap TS wel hoor, haar kindje is een stuk jonger en die kan dat verschil ook nog niet zo inzien. En dat is voor jezelf dan moeilijker te accepteren.
misschien wordt het ook juist beter/normaler door het oppassen, je schoonmoeder en je kindje kunnen meer aan elkaar wennen en samen een ritme zoeken. Je schoonmoeder zal todh echt niet de hele dag aan het koeriekoeriekoerie gaan als het structureler wordt. Als ik jou was zou ik ook een duidelijk dagschema voor haar opschrijven zodat zij weet hoe jij het doet en waar je zoontje zich goed bij voelt.