Verdrietig om uitnodiging

Tsja, je zegt het zelf al.... Het is hun dag die zij volledig zelf vorm mogen geven en iedereen doet dat anders. Dat moet je accepteren en respecteren. Dat het je zo verdrietig maakt vind ik dan wel wat vreemd.
Ik krijg het gevoel dat je jullie dag met die van hun vergelijkt en dat kan niet, mag eigenlijk niet. Zij hadden bij jullie huwelijk duidelijk een grotere rol, maar je geeft zelf al aan dat de relatie wat veranderd is en jullie niet meer zo close zijn.
Jullie kindjes zijn ook nog heel klein, ik weet niet of je hun nou zo'n presteert doet met een huwelijksvoltrekking van een hele dag. Het zegt ze nog vrij weinig natuurlijk een zullen er ook niet veel van begrijpen of herinneren.
Geniet gewoon zelf van de dag en respecteer de wensen van het bruidspaar

 

Je mag het natuurlijk jammer vinden, dat is jouw gevoel. Maar onlogisch is het toch niet, als jullie relatie inmiddels zo slecht geworden is?

 

Hoewel het niet mijn keuze zou zijn, mogen zij natuurlijk besluiten dat ze geen kleine kinderen van onder de 6 willen uitnodigen. Ik snap wel dat je het heel jammer vind.

Je zegt dat alleen jullie kinderen niet mogen komen. Dat is natuurlijk niet waar, alleen voelt het op dit moment zo voor jou. Alle kinderen onder de 6 zijn niet welkom. Ook niet de kinderen van vrienden en collega’s die nog geen 6 zijn. Zij zijn misschien geen daggasten, maar komen wellicht alleen op het diner of de receptie. En ook zij mogen hun kinderen niet meenemen.
Waarschijnlijk is er gewoon een leeftijdsgrens getrokken, waarvan zij die acceptabel vonden, om geen onderscheid te maken.

De relatie is niet meer zo goed tegenwoordig. Je zwager voelt zich in de steek gelaten en jullie geven aan dat dat eigenlijk helemaal niet zo is. De waarheid zal ongetwijfeld ergens in het midden liggen, maar eigenlijk doet dat er niet toe. Jullie zijn gewoon niet meer zo close als voorheen en daarom is er geen speciale rol voor jullie op de bruiloft. Dat is heel jammer natuurlijk, maar niet heel raar.

Als het jullie verdrietig maakt, is dit misschien een mooi moment om dingen uit te spreken en te kijken of je juist de relatie wat kan verbeteren. Nodig ze uit voor een drankje en geef aan dat jullie het heel jammer vinden dat de relatie zo is veranderd. Dat jullie dat graag weer anders zouden willen in de toekomst, en dat je hoopt dat zij dat ook willen.
Misschien veranderd dat helemaal niets aan de bruiloft, maar wel aan de band tussen je man en zijn broer. En dat lijkt me toch belangrijker.

 

Ik begrijp jouw gevoel wel, zeker gezien de eerdere goede band. Maar zoals de band nu is, vind ik het niet raar.

 

Ik vind het wel raar. Vooral omdat dat het zijn enige 2 neefjes/nichtjes zijn en zoals ik lees komt er een nicht van zijn ex wel met 2 kinderen die dus iets verder van hem afstaan. Dat snap ik eerlijk gezegd niet.
Voor de rest is het natuurlijk wel dat het hun dag is, maar sowieso vind ik het gek als neefjes/nichtjes niet mogen komen op de bruiloft van oom/tante. Lees je steeds vaker tegenwoordig opgedirkte bruiloften vind ik dat.

 

Ik heb meer het idee dat hij het expres doet, want alle kinderen zijn dus welkom behalve zijn eigen neefjes/nichtjes.

Ik zou er ook verdrietig om zijn

 

Praat eens over met zijn ouders.
Wie weet kunnen zij het eea betekenen in deze kwestie.

 

Ik vind het raar.. je bloed eigen neefje/nichtje weigeren op je bruiloft! Ik snap dat je het jammer vind!

 

Je teleurstelling is logisch vind ik. Misschien kun je erover praten? Compromis sluiten? Niet aanwezig zijn bij de ceremonie, misschien wel bij het snijden van de taart?

 

Zijn de kinderen van je zwager ook onder de 6 jaar oud? En zo ja: zullen zij dan wel aanwezig zijn?

 

Ik denk toch dat je het niet helemala goed interpreteerd, geen enkel kind van onder de 6 is welkom.. dichtbij zijn dat toevallig alleen jullie kinderen.

Mijn keuze zou het niet zijn..maar ja.. die van hun blijkbaar wel..
Kennen jouw kinderen hem nog wel goed?
Kinderen van 1 en 4 vinden het wrs ook heel moeilijk om die lange tijd stil te zitten, ik denk dat daarom deze keuze gemaakt is. Dat zie je dus ook wel eens bij kerkgebeurtenissen..dat ze liever geen baby's/peuters hebben..
Maar snap dat je het jammer vind hoor.

 

Nee want ze schrijft dat het klein gehouden wordt en haar kinderen de enige onder de 6 zijn.

 

tja omdat hun kinderen een grote rol speelden op jullie bruiloft wil dat niet zeggen dat het andersom ook zo moet zijn
er is veel veranderd tussen jullie dus aan die kant begrijp ik dat wel
het voelt nu natuurlijk alsof expresse jullie kinderen er niet bij mogen zijn maar jullie band is gewoon verslechterd
en het is maar een bruiloft ik snap die ophef om bruiloften echt totaal niet

je zou natuurlijk binnenkort met hem dingen kunnen uitpraten want het gaat vast niet alleen om deze dag

 

Wat een gezeur toch altijd die bruiloften. Alles voor hun dag. TS ik begrijp je wel...alle kinderen onder de 6 zijn niet welkom maar heeeel toevallig zijn alleen jullie kinderen van familie dichtbij onder de 6??.

Ik zou misschien met ze gaan praten maar mochten ze geen enkele compromis willen sluiten dan zou ik persoonlijk niet gaan. De band is toch al slecht? En bruiloften zijn stom. Maarja snap dat voor jullie niet gaan misschien geen optie is.

 

Ik zou binnenkort even een bakkie bij ze gaan doen. Ze van harte feliciteren maar aangeven dat je super helaas jammer de bammer niet er bij aanwezig kunt zijn.

Als ze zeggen: “oké jammer maar is niet anders”.

Dan kun je het beste maar denken: tis zoals het is en dat is ‘prima’.

Als ze zeggen: “oh nee wat jammer! We hadden jullie er graag bij willen hebben” en dan vervolgens vragen: “Waarom kunnen jullie eigenlijk niet?”

Dan zou ik zeggen: “omdat mijn kinderen, jouw neefjes/nichtjes niet welkom zijn. Dat doet mij zoveel pijn dat ik er voor kies om die dag met mijn kinderen door te brengen i.p.v. naar jullie bruiloft te gaan.”

Een andere optie zie ik niet.

Je hebt dan verschillende mogelijkheden:
Wie weet krijg je een mooi gesprek en wordt daardoor jullie band weer versterkt. Of je krijgt een knallende ruzie. Beide opties zouden voor mij prima zijn. De situatie zoals die nu is doe je jezelf en dat stel ook geen plezier mee. Je bent dan tenminste eerlijk geweest.

 

ik zou het ook verdrietig vinden. Net wat bloem zegt. En anderen die zeggen van 'ja maar je band is toch minder dus dan is het toch niet gek ? ' dan denk ik, ze zijn wel belangrijk genoeg om daggast te zijn - dus blijkbaar is de band daar goed genoeg voor? En dat alleen hun kinderen nu dus buiten de boot vallen vind ik vreemd. Natuurlijk een 1 jarige kan de ceremonie verstoren. Prima - dan laat je ze daar buiten.. maar de rest is ook hartstikke bijzonder om mee te maken... Het zou mij ook echt pijn doen en ik zou het niet kunnen begrijpen denk ik. Door je als daggast uit te nodigen geven ze aan, dat je belangrijk genoeg bent- maar door je kinderen volledig buiten te sluiten - zeg je eigenlijk weer het tegengestelde??? Wat is het nou?