Mijn dochtertje van inmiddels 7 maanden slaapt snachts dramatisch. Het is gewoon echt niet leuk meer. Tot de leeftijd van 4 maanden sliep ze prima. 1 of 2 nachtvoedingen, maar tussendoor hoorde je haar niet. Vanaf de 4 maanden slaapregressie is het echt vreselijk. Ze is hier gewoon nooit meer uit geraakt.... Momenteel slaapt ze snachts hooguit 1 a anderhalf uur achter elkaar, maar meestal hoor je haar al eerder. Het begint met zeuren/piepen maar als je er niet snel genoeg naartoe gaat is ze echt wakker en gaat ze de komende 3/4/5 uren ook echt niet meer slapen. Regelmatig houdt ze ons wakker van bijvoorbeeld 1 tot 4 uur, en het is ok niet dat ze ervoor of erna dan wel goed slaapt, nee, dan moeten we er ook gewoon elk uur uit. Tussen ons in leggen doen we ook regelmatig maar helpt eigenlijk niet. Ja ze vindt het fijn als je haar handje vasthoudt en haar tegen je aanlegt of haar wiegt, maar voor onze slaap is ook dat niet bevorderend. En als ze dan eindelijk weer in slaap valt, is ze toch na een uur weer wakker. We slapen momenteel al maandenlang maximaal 4 uur per nacht en dan ook continue onderbroken. Voor de rest gaat slapen overdag prima. 2 slaapjes van 1,5 tot 2 uur per keer. Ze eet goed, drinkt goed, huilt vrijwel nooit en is ontzettend vrolijk. Ook groeit ze heel goed. Maar die nachten...... Het begint ons echt compleet op te breken. Mijn zoontje sliep met 5 maanden door en is nooit meer anders geweest (behalve met slaapregressies of ziek zijn, maar dan altijd kortdurend), dus dit is echt compleet nieuw voor ons. Heeft er nog iemand tips? Herkenning? Hoe lang duurt dit bij anderen? Gaat het ooit beter worden? Nog ter info: Ze heeft het niet koud of warm Ze ligt onder een Nunki lakentje anders is het helemaal feest Ze krijgt nog gemiddeld 2 nachtvoedingen (bv)
Dat klinkt slopend. Sterkte met de situatie ♡ Is er nog een relatie met wat ze eet? Misschien dat ze last heeft van haar buik 's nachts? Helpt paracetamol? Heeft ze een speen? Een knuffeltje?
Dankjewel! Ik heb niet het idee dat ze pijn heeft. Ze kreeg tot voor kort alleen borstvoeding en sinds kort wat fruit / groente hapjes. Haar ontlasting is prima en ook overdag lijkt ze nooit pijn te hebben. Paracetamol ook vaak geprobeerd maar maakt ook geen verschil. Ze heeft een speentje en knuffeltje die ze prima zelf kan pakken en in doen, maar snachts doet ze dat helaas niet... We snappen er echt niks van, buiten het slapen lijkt er echt niks aan de hand te zijn. Ze is ontzettend vrolijk, rustig maar ondernemend, en tevreden
Hoi hoi! Wat ontzettend vervelend dat jullie al zo lang slecht slapen! Dat is idd heel slopend! Ons zoontje is ook geen goede slaper. Zo extreem als bij jullie hebben wij het niet, maar hij heeft ook periodes gehad dat hij niet in z’n bedje sliep en dan snel wakker werd etc. En rondom ziek zijn werd dat erger. Ons zoontje ontwikkelde zich ook heel snel daardoor heb ik het idee dat het een soort regressie op regressie is. Wij leggen hem ook wel eens tussen ons in en dat helpt wisselend. Wat ik je verder als tip kan geven: - evt matras naast het ledikant. Je kan dan evt handje vast houden en snel reageren. - met je partner shifts afspreken. Ik sliep dan bv van 22:00-3:00 met ons zoontje en dan van 3:00-7:00 mijn vriend. Zo hadden we allebei een blok slaap aaneengesloten. Is niet gezellig maar dan kan je wel wat bijtanken. - mocht je het gevoel hebben dat het idd iets medisch is qua voeding laat het checken! Ik denk dat het echt vanzelf beter wordt, daar houd ik me ook aan vast. Maar als je er in zit is het pittig. Denk dat je nu ook voor jezelf moet kijken hoe pakken we allemaal het meeste slaap. Heel veel sterkte en hopelijk gaat het straks de betere kant op. Knuffel!❤️
Frustrerend he? Mijn derde sliep tot zijn eerste jaar overdag niets in z'n ledikant. Daar hebben we ook mee gelopen en gezeten, maar in de nachten sliep hij bij ons en dan wel prima. Dat slapen ging hier met 1 jaar toen overdag wel opeens goed. Nu met m'n dochtertje zitten we sinds oktober ook te hannessen met zo nu en dan dramatische nachten, waarin ze veel huilt en weinig slaapt, en wij dus ook. Wat het bij haar is weet ik ook niet. M'n man slaapt nu standaard bij haar op de kamer en af en toe slaapt ze toch bij mij in het grote bed. We krijgen haar nu alleen wiegend in slaap. Dat is sinds 2 weken zo. Daarvoor ging het makkelijker. Uiteindelijk gaat het over, maar je wilt het natuurlijk nu oplossen. Dat er geen duidelijke reden is maakt het eigenlijk ook moeilijker om ermee om te gaan. Je zou nog eens haar ledikant op een andere plek kunnen zetten. Wie weet helpt het En ondertussen zelf wel wat slaap pakken wanneer het lukt.
Hier ontzettend herkenbaar helaas. Het begon hier rond de 7 maanden en was erg pittig. Uiteindelijk na 3 maanden elke nacht drama een slaapcoach ingeschakeld, omdat het eigenlijk (terugkijkend) wel vanaf dag 1 met zoon moeilijk ging. Dat heeft goed geholpen met het afbouwen van slaapassociaties, want wij zaten op het punt dat we bijna een hele nacht samen een circusact moesten opvoeren om hem maar te laten slapen. Dus gelukkig geen associaties meer, maar slapen gaat nog steeds niet echt denderend, met hele korte periodes dat het wel redelijk gaat. Helaas dus geen tips. Ik bekijk het nu maar per dag, houd mezelf voor dat het ooit over gaat en man en ik wisselen elkaar zoveel mogelijk af. Sterkte met de situatie!
Wij hebben dit ook meegemaakt. Hier sliep hij tot 1 echt zeer slecht. Bij ons kwam het door verborgen reflux. Ze heeft daar geen last van? Helaas werd het daarna niet heel veel beter. Hij was bijna elke nacht ergens tussen 1.5 en 2.5 uur. Zelden korter, vaak nog langer. Maakte verder niet uit wat je deed. Uiteindelijk de slaapjes ingekort overdag. Pas met 4 ging het goed. Zodra ze ouder is kijken om lichamelijk en geestelijk ook meer uit te dagen. Dat hielp trouwens wel wat. Maar door slaapgebrek aan mijn kant ook niet altijd de motivatie als energie Op slechte dagen noemde we savonds voor het slapen op wat een fijn moment was. Oefenen met draaien, een lach, bepaalde reactie etc. Dan sloot je een moeilijke dag af en concentreerde je op het positieve. Soms ook echt heel erg moeilijk! Waar het kon nam mijn man een flesronde over zo dat ik alvast wat kon slapen. Dus bekijk ook waar iemand je kan helpen.
Bedankt voor alle reacties. Helaas dus ook herkenbaar voor jullie. En jammer om te lezen dat de rode draad in de reacties toch lijtkt dat het vaak langere tijd blijft en niet zomaar beter wordt haha. Ik lees hier en daar wel goede tips waar we wat mee kunnen, vooral om er zelf mee om te gaan. Mijn vriend heeft meer geduld en kan een stuk meer hebben dan ik. Maar ik merk dat ik er gewoon echt depressief van word en er allemaal geen zin meer in heb. Slaap is gewoon zoooo belangrijk. Elk half uur wakker geschreeuwd worden voelt elke dag weer nóg zwaarder. En verbetering is er in al die maanden totaal niet. Mensen om mij heen zeggen ook vaak: misschien moet je het proberen te accepteren dat dit het voor nu is ipv elke nacht hopen op verbetering. Dat is ook wat ik moet doen maar het slaapgebrek blijft gewoon echt zwaar. Bedankt in elk geval voor alle reacties en mocht iemand toch nog dé gouden tip hebben dan is die alsnog meer dan welkom
@Marlena, en misschien nog goed om jezelf voor te houden dat er waarschijnlijk wel iets is met je kindje. Dat het geen onwil is. Misschien vervelende dromen, misschien ergens pijn, honger, dorst, bang zijn. Dat kan je weer wat milder stemmen. Hopelijk vinden jullie een modus waar je mee verder kunt!
Dat vind ik heel mooi gezegd ja! Ik merk dat ik vaak geïrriteerd door haar raak, maar weet ergens ook wel dat ze het heus niet doet om ons te plagen natuurlijk en het voor haar zelf ook niet leuk is en het veel fijner zou zijn als ze gewoon lekker slaapt.
Wij zitten in een soortgelijke situatie. Dochter is nu bijna 6 maanden rond haar 2,5 maand tot 3,5 maand heeft ze zowat doorgeslapen. Echt van 19u tot 7u. Daarna begon ze weer wakker te worden voor voedingen en rond 4 à 4,5 maanden is de slaapregressie keihard toegeslaan. Een écht goeie nacht hebben we sindsdien niet meer gehad. Het helpt ook niet dat ze doorlopend ziek is (altijd maar hoesten en loopneus waar ze wakker van wordt). Het is op zich niet eens een probleem dat ze wakker wordt, maar het is zo moeilijk om haar te troosten en terug weg te leggen. Zelfs na een voeding. Vannacht was echt weer een circus. Ik zie soms het licht aan het einde van de tunnel ook niet meer...
Waar ik als eerste aan denk is een papfles voor het slapen gaan? Met een volle buik lekker slapen. Als ze nog 2 voedingen heeft is best veel toch voor de nacht met 7 mnd? Weet dat ik mn jongste ook wel van die pakjes met slaappapjes weet even niet hoe ze heten heb gegeven.
Inmiddels 2 keer in de afgelopen 2 maand een dubbele oorontsteking gehad. December had ze ook hele erge oorontsteking dus derde nu in totaal. Van de week weer langs de huisarts gegaan omdat ze nog altijd zo ontzettend slecht sliep, en ja hoor weer knalrode oortjes. Het viel ons op dat ze tijdens de antibiotica kuren ontzettend goed sliep. Veel rustiger en dieper en werd niet meer elk uur wakker. Elke keer ongeveer 3 a 4 dagen na stoppen met antibiotica werd het slapen ook weer vreselijk. Zou het dan toch vooral aan de oortjes hebben gelegen? Had het arme kind gewoon al die tijd pijn? Overdag merk je er weinig van, maar misschien heeft het toch invloed op haar slaap. Gelukkig krijgen we nu een verwijzing naar de kno arts.
Fijn dat je een verwijzing hebt gekregen! Je zou inderdaad denken dat de oortjes de boosdoener zijn ja! Helpt paracetamol voor de nacht nog een beetje anders? Hopelijk kan je snel terecht!