Mijn dochtertje wordt binnenkort 21 maanden oud. Ze heeft eigenlijk altijd wel alles gegeten wat je haar voorzet, alleen vaak nie tin grote hoeveelheden. Ze at groenten en fruit als de beste, bijvoorbeeld. Maar sinds kort is het weer ellende. Ze heeft wel eens vaker periodes gehad -meestal rond een sprong- , maar dit is echt anders. Meer van als-jij-het-wil-wil-ik-het-niet gedoe. Het is zooooo frustrerend. Vanavond ook: ze heeft geen háp gegeten. Helemaal niets! Ze riep al "nee, nee NEE!" voor we aan tafel gingen en smeet nog net het bord niet van tafel, gilde de hele tijd hard en superhoog, deed haar voeten op tafel en als ik ze wegschoof of boos deed, werd ik keihard uitgelachen. En ik vertik het om een appelmoes-moeder te worden en ze krijgt van mij later opd e avond ook niets anders aangeboden, want dan heb je natuurlijk helemaal de poppen aan het dansen. Ik begrijp dat dit een fase is (da's mijn mantra maar weer geworden " 'tis een fase, 't is een fase, 't is een fase") maar ik vind het dodelijk vermoeiend. Ik weet dat het een erg pittig kind is, heb al eens hulp ingeroepen van een pedagoog zelfs, maar die gaf ook al aan dat ze gewoon wat ..euhm..gepassioneerder is dan een gemiddeld kind. Wat IK nu zo graag wil weten is: hebben jullie rond deze leeftijd ook zulk gedoe aan tafel gehad? Wanneer ging het weer beter en wat hebben jullie gedaan dat wél werkte? Alle tips zijn welkom!
Onze dreumes is nu 24 maanden en wij zitten er midden in. Hier wordt al weken niet gegeten tijdens het avondeten, heel af en toe een klein hapje. Ook "nee, nee, nee!" en met de meest vriendelijke lach het bord wegschuiven. Wat moet je er mee? Ook wij horen steeds "'t is een fase", in het begin waren wij wel geneigd om apelmoes aan te bieden met als gevolg dat hij gedurende heel het eten strak naar de koelkast staarde, daar waar de apelmoes gestald was. Dus daar zijn we heel snel van afgestapt. Nu krijgt hij hier ook geen alternatief meer. We besteden er verder ook geen aandacht aan, geen hapjes op dringen of eindeloos aan tafel laten zitten. Volgens mij is hij daar gewoon te klein voor en snapt hij zelf ook niet goed waarom hij het doet. Het lijkt wel of het groter/ sterker is dan hem zelf Heb alleen geen flauw idee hoe lang dit gaat duren. Dus ik lees even met je mee, hopende op de gouden tip.
mijn zoon heeft altijd prima gegeten. het is geen grote eter nooit geweest. maar vanaf 21/22 maanden is hij warm eten gaan weigeren. hij is nu 26 maanden en vertikt het nog steeds.
mijn middelste zoon heeft het een jaar of 10 volgehouden, nu is dat wel een extreem exemplaar hoor. maar een jaar of 2 kun je er best zoet mee zijn soms. de kunst is om je niet op de kast te laten jagen. maarja da's niet altijd makkelijk natuurlijk als ze gaan afvallen.
Hier begon het rond de 20 maanden. Alles was NEE! Zelfs zijn toetje. Nu is het wel weer redelijk normaal. Het had hier echt te maken met een fase/sprong. Want hij heeft een enorme sprong gemaakt in zijn spraakontwikkeling en hij is veel minder gefrustreerd en boos dan een paar weken terug. Ik denk dat het hier ongeveer 6 weken geduurd heeft. Sterkte!
Nou hier een van 15 maanden en begint al te mekkeren met eten Als ze niet wil dan wil ze maar niet maar het is verdomt lastig. Met me oudste heb ik geboft die at redelijk makkelijk maar niet eten oke geen probleem dan maar niet.
Hmm...het probleem doet zich voor tijdens het eten, maar voor mijn gevoel heeft het meer met gedrag te maken dan het eten, eerlijkgezegd. Maar ik neem aan dat ik geen inbreng heb in de beslissing hem te verplaatsen? Nou ja..hopelijk zijn er hier meer ervaringsdeskundigen die wellicht nog goede tips of opbeurende verhalen hebben
Hallo, mijn kleine mannetje (toen bijna 20 mnd) heeft zo ongeveer de hele maand mei ook niet warm gegeten. Bij voorbaat was het al NEE. Wij geloven in 'wij bepalen wat hij eet, hij bepaalt hoeveel hij eet' en we hebben er niet zo moelijk over gedaan. Een toetje kreeg hij wel, maar niets extra's, geen brood of extra toetje. De laatste week gaat het weer prima en eet hij heerlijk z'n bordje leeg. Hij eet overigens (nog?) geen rijst of pasta, wil alleen aardappels met gekookte groente. Iemand tips hoe we hem daaraan kunnen laten wennen? Mama's, er is hoop. Maar wel even volhouden!
Oh hier is dat al maanden zo. We hebben ons er maar bij neergelegd. Toevallig gaat het nu even iets beter, maar dat is steeds van heel korte duur. Groenten gaan er hier dus echt niet in, tenzij ik ze verstop in bijvoorbeeld pasta. Overdag geef ik nog weleens een wortelsapje ofzo, krijgt hij toch iets binnen. Tja, dè tip heb ik niet, behalve dan dat je dit gedrag zoveel mogelijk moet negeren.
hellen, ik denk inderdaad ook dat het meer met gedrag dan met niet lusten te maken heeft. hier modderen we ook nog steeds voort.(denk inmiddels zo'n kleine 6 maanden nu ofzo , hou de tel niet echt bij) maar we besteden er zo min mogelijk aandacht aan en 2 maal per week krijgt hij een peutermenuutje. dat eet ie grif op. als hij helemaal niks eet gooi ik weleens wat vers fruit door de yohurt. zo zit er nog iets in zijn buik.
*komt ook ff aanschuiven* Smurf hier eet al tijden geen fruit meer, zelfs geen fruitmoesjes of knijpfruitjes, ik heb t los gelaten. Eerst nam ik expres niks anders mee, in de hoop dat als ze zag dat er niks anders te eten was ze het wel zou eten, maar helaas.. niet dus. Avond eten hebben wij ook een tijd gehad dat ze niks wilde.. geen groenten, aardappelen niks. ( tuurlijk wel vlees en toetje en tja dat kreeg ze hier ook gewoon.. hoort bij de maaltijd vinden we... gaven alleen geen extra portie of zo) Als ze een paar dagen slecht at, dan aten we weer een keer witte pasta met zalm...dat gaat er altijd wel in, en dan had ze voor mijn gevoel weer een keer goed gegeten. Gebakken champignons gaan er hier de laatste tijd ook erg goed in en klaarblijkelijk zit daar nog redelijk wat aan voedingsstoffen in, dus dat zijn haar groenten de laatste weken. Gisteren werkte t alleen weer om het eten weer een keer in stukjes aan te bieden ipv geprakt. Ze heeft alle aardappelen op en zelfs alle boontjes die in de sugar snaps zitten ( t omhulsel vertikte ze) Kortom...lang verhaal om te zeggen dat t een fase is idd ( de mantra herken ik nl) Ik probeer als ze s avonds zo irritant ( ander woord ken ik er niet voor) doet bij t avond eten het toch gewoon te negeren, dan haal ik je bord toch gewoon weg, jij je zin. Vlees krijgt ze gewoon pas als ik ook klaar ben met eten en t toetje idem. Ik tel dan wel in mn achterhoofd op wat ze de rest van de dag gegeten heeft en eigenlijk is dat altijd genoeg ( ze is nl nog nooit s nachts wakker geworden met honger) Ik probeer de strijd dus niet aan te gaan..als ze met der voeten tegen de tafel gaat schoppen of zo of duwen, schuif ik der gewoon ff naar achter na een paar waarschuwingen etc. Vermoeiend Sterkte
Mijn dametje van 15 mnd is ook zo'n pittige tante. Ze kan eten als een bootwerker, maar als ze er genoeg van heeft.... Dan laat ze eten op de grond vallen, draait haar bord om, smeert haar handen in haar haar, duwt zich met de voeten op tafel achteruit, en kan het op een gillen zetten. Wat ik probeer te doen als zij zo bezig gaat: bord buiten haar bereik zetten, eten wat ze naast haar bord of op de grond heeft gegooid meteen opruimen (voor ze er nog verder mee kan smeren), handjes en gezichtje afnemen met een nat doekje, en haar zo ver weg van tafel duwen dat ze niet meer met haar voeten erbij kan. Zoonlief heeft ook (vaak) avonden dat hij maar weinig wil eten. Soms een paar happen, soms helemaal niets. Nou ja, dan niet. Maar dan ook geen toetje! Soms is dat voor hem genoeg stimulans om toch te eten, soms zegt hij: ik wil geen toetje. En dan eet hij gewoon niet. Prima. Kunnen ze wel tegen volgens mij. En ik ga het er toch ook niet met een trechter inproppen... De regel is en blijft hier: wij bepalen wat ze eten, zij bepalen hoeveel ze eten. Succes!