vader werkt alleen maar...

Wow. Weet hij dat je er zo erg mee zit?
Mijn vriend werkt (gelukkig) niet zo veel als die van jou maar er zijn wel een aantal dingen die ik herken.
Zo is vroeg opstaan als het niet hoeft voor hem not done. Het wegbrengen naar de pwp is soms een strijd want dan moet hij vaak "minstens een uur eerder op". Tsja.
Het brengen en halen bij de go is ook "mijn taak" tenzij het echt niet anders kan.
Het eten geven is ook mijn ding vaak. Want "ik heb d'r gister nog eten gegeven"
Soms heb ik het idee dat zijn leven net iets meer "voor" dat van mij gaat. Het is nooit de vraag of hij naar een etentje van z'n werk kan, terwijl als ik iets heb het altijd lastig is omdat hij tot laat werkt of andere dingen heeft..
En ja zulke dingen zijn heel irritant.
Maar goed, hij doet d'r meestal in bad, hij mag het vuilnis maar buiten brengen en als er iets stuk is of niet werkt mag hij het maken. Boodschappen doet hij meestal netals het opruimen ervan haha.

Je mag me pben als je wil^^

 

Ik heb je een pb gestuurd!

 

Mijn man werkt ook meestal 6 dagen pw. Kan niet anders bij dat bedrijf. Gelukkig geen 12u pd. Wel een verschil, man baalt er ook vaak van, zeker bij drukke weken. Wel heeft hij paar keer per jaar ook rustigere periodes, dan haalt hij veel in. Het is daar een bedrijf met pieken en dalen. We weten bv ook nog niet of hij evt in de zomer vakantie vrij heeft.

 

Mijn vriend is ook een workaholic, maar toen we aan kinderen begonnen heb ik duidelijke afspraken met hem gemaakt. Anders was ik niet aan kinderen begonnen.

Ik vind het niet normaal dat je als je kinderen hebt je ze zo weinig ziet. Hij mag wel met mijn vader praten, die werkte ook 70-80 uur per week toen wij jong waren. Hij heeft nu spijt als haren op zijn hoofd en haalt het de laatste 10 jaar in. Hoop dat je man eerder beseft wat hij nu mist.

Een heel goed gesprek is wel op zijn plaats. Als mijn vriend nu veel meer zou gaan werken en mij alles alleen zou laten doen, zou ik serieus nadenken over uit elkaar gaan. Je doet het immers toch al alleen. Maar wellicht ben ik wat rigoureus, ik wil gewoon niet dat mijn kinderen dezelfde jeugd hebben als ik had

 

Hier ook een harde werker als man. Misschien is het niet zo extreem als bij jou maar ik herken wel wat in je verhaal. Mijn man heeft naast zijn baan van 40 uur een eigen zaak. De ene week gaat hier meer tijd in zitten dan de andere week maar een gemiddelde week ziet er als volgt uit. Iedere dag van 8:00 tot 17:00 uur werken met een uur totaal aan reistijd. Hij is dus om 17:30 uur thuis. Dan gaat hij even knuffelen en spelen met onze zoon en dan gaan we eten. Hij helpt met opruimen en geeft daarna onze zoon zijn fles. Hij gaat aan het werk (kantoor aan huis dus hij zit niet in de woonkamer) en ik doe de rest. Op vrijdagavond/nacht en/of zaterdagavond/nacht werkt hij buiten de deur en meestal eet hij dan niet thuis. Op zondag is hij altijd vrij maar omdat hij 's avonds en 's nachts werkt slaapt hij meestal uit zodat hij in ieder geval 6 uur slaap krijgt. Het is dat hij door de week 's avonds meestal thuis werkt (soms heeft hij afspraken buiten de deur) anders zou ik hem bijna nooit zien. Soms is dat vervelend maar hij werkt zo hard om eens te kunnen stoppen met zijn gewone baan en helemaal voor zichzelf te beginnen. Daarnaast brengt het een aardig centje op waardoor ik 16 uur kan werken. Goede afspraken maken heeft hier wel geholpen (dinsdag is hij altijd thuis ivm mijn muziekavond en we hebben één avond door de week samen) en ook hij heeft af en toe moeite zich eraan te houden. Opstaan is hier ook een probleem. Maar hij doet het wel omdat hij dan 's morgens zijn zoon ook nog even ziet. Misschien helpt het voor jullie ook om eens goed re praten en samen afspraken te maken die bij jullie allebei passen want dwingen heeft misschien op korte termijn zin maar het levert vaak weinig positiefs op.

 

Mijn man is zo,n 15 uur per dag weg. Tsja het is helaas niet anders, we zijn het gewend. 4 uur zijn bed uit en rond een uur of 7 weer thuis.

 

ik zou simpelweg die ochtend dat afgesproken is dat hij voor jullie kleine zorgt, haar gewoon bij hem op bed zetten en dan boven op hem en zelf gaan douchen en naar je werk gaan. succes! doeii

dan 1 avond afspreken dat hij thuis is want dan ga jij wat voor jezelf doen en sowieso niet alles overpakken op papa dag als je thuis komt . gewoon gaan zitten en zeggen wat eten we vandaag?

hij is ook een volwassene en heeft verantwoordelijkheden voor zijn gezin. punt . ongeacht wat hij belangrijker vind.

 

Ik hoop het voor je. Goed praten en ook echt eerlijk uitspreken hoe je je voelt is belangrijk. Maak goede afspraken waar jullie allebei achter staan. Dan zal hij zich er (waarschijnlijk) beter aan houden en anders hoef je hem alleen maar aan deze afspraken te herinneren. Succes!

 

Ik denk dat je je frustraties over alle zaken echt veel duidelijker moet aangeven. Dat zal moeilijk zijn omdat hij er zo weinig is. Doe het desnoods in een brief, dat werkt soms beter om alles te verwoorden dan een gesprek. Verder zul jij ook duidelijker je grenzen moeten bewaken. Als het zijn dag is om jullie kind naar het kdv te brengen, ga jij gewoon naar je werk, en doet hij maar al zijn taken die ochtend. Als hij op maandag tijd heeft om te koken, dan ga jij niet koken. Hij regelt maar dat het gedaan is. Je bent zijn vrouw, moeder van zijn kind, hij is niet je zoon, je bent niet zn moeder. Ik zou ook absoluut niet meer hem wakker maken. Je zet de wekker en je legt je kind desnoods naast hem in bed. Klaar. Het is een volwassen man die best zijn verantwoordelijkheid thuis kan nemen, dat doet hij tenslotte tot in den treure op zn werk...succes meid!!

 

Hmmm, ik zou bijna zeggen laat hem je OP eens lezen... Hoewel een enigzins ge-edite brief waarschijnlijk verstandiger is .

Ik herken het vele werken wel. Mijn man maakt meestal weken van 60 a 70 uur. Echter op de momenten dat hij iets met onze meiden kan doen, doet hij het dan ook en geeft hij er met liefde slaap op sociale actviteiten voor op. Zo staat hij elke dag om 6.00u op, zodat hij in ieder geval onze jongste die erg vroeg wakker is een uurtje kan zien. Daarnaast hebben we op dagen dat we beiden werken (ik werk 30u) soms juist bijna conflicten over wie de kids mag klaarmaken en naar bed mag brengen. Ook ging hij er vanaf dat de jongste een jaar was 's nachts bijna altijd uit als ze aan het spoken was.

Ik denk dat je de lat best wat hoger mag leggen wat betreft het vaderschap van je vriend. Grote kans dat hij anders later ook spijt krijgt dat hij niet meer tijd met zn kindje heeft doorgebracht toen het zo klein was.

 

Hier een man met weliswaar "normale" werkuren (38) maar wel met wisselende diensten elke week. En ondanks dat hij zeer zwaar werk heeft en veel moe is na zijn werk maakt hij gewoon tijd voor zijn zoon. Dat vind hij ook zijn taak, het is tenslotte zijn zoon.
En dan ben ik nog wel een thuisblijfmoeder.

Ik zou als ik jou was hier niet mee blijven zitten. Niet boos worden maar het je man wel zeggen. Je doet het nu allemaal alleen dus waarom zouden jullie nog bij elkaar blijven?
Als dat niet veranderd dan zie je geen andere keus.
Misschien is dat een eye-opener. En werkt dat ook niet.
Nou ja laat ik zo zeggen als hij er niet van onder de indruk is dat je misschien weggaat, dan zou dat voor mij genoeg beantwoorden.

 

Ik zou er op een gegeven moment wel klaar mee zijn eerlijk gezegd. Mijn man werkt ook veel (eigen zaak) en we hebben de afgelopen jaren ook vaak gehad over de balans tussen werk en thuis. We hebben samen een kind gekregen en daar 'moeten' we samen voor zorgen. Net als dat we samen voor onze relatie moeten zorgen. Als hij daar echt schijt aan zou hebben (cru gezegd), zou ik daar niet mee kunnen leven. Het samen je leven delen moet wel wat toevoegen. Dat doet het niet als de één bijna altijd afwezig is en verder een beetje in- en uithopt zoals het hem uitkomt. Maar goed, zo sta ik erin.

 

Zijn ook mijn man zijn werktijden máár als hij thuis is dan is hij er wel voor ons en dat maakt hét verschil. Hij zegt zelf ook wel eens dat hij al zo een hoop mist, de man van ts ziet dit niet en zou met zo'n man als ts beschrijft het niet lang uithouden, sorry ts

Ik zou een heel goed gesprek gaan voeren en dan echt duidelijk aangeven hoe je je voelt en wat je verwacht van hem als man en als vader en dan hopen dat hij het oppakt en goed oppakt

 

Precies! Maak realistische afspraken en waarom 12 uur achterelkaar werken, dan kan je je man over 3 jr opsluiten.
Daarnaast is met een veeleisende baan afspraken juist belangrijk.
Mijn man heeft ook een eigen zaak en begonnen toen de kids nog klein waren (oudste was 5 mnd), de afspraak was tussen 17 - 19 uur ben je thuis en ben je ook echt thuis! Nu zijn we wat kinderen verder en 1 medewerkers en nog steeds is hij om half 6 thuis en helpt hij tot 20 uur (dan gaat de oudste naar bed). Vaak gaat hij erna nog wat werken en om half 9 gaan we een serie of wat kijken!
Naast een tijd afspraak hoeft hij in het huishouden, de vuilnisbak en de vaatwasser te doen (ik haat de afwas).

Af en toe red ik het niet en vraag om zijn hulp, omdat ik verder alles voor hem doe, is hij niet beroerd om te helpen en dat mis ik in jouw relatie. Waarom heeft hij eigenlijk een relatie met je?
Stomme vraag maar ik meen het eigenlijk wel.

 

Hier ook een vriend die veel werkt. Hij komt 's avonds thuis tegen 20u-20.30u en vertrekt al 's ochtends om 7u. Vaak moet hij in het weekend ook nog enkele uurtjes werken vanuit thuis. Zelf werk ik ook fulltime. Gelukkig heb ik mijn moeder die elke namiddag voor de kindjes zorgt (`s ochtends gaan ze naar de crèche). Mag ik je een raad geven? Ga hem niet verplichten mee te ontbijten etc., daar bereik je niets mee. Alleen maar frustraties. Als hij dat van thuis uit niet gewoon is of gewoonweg niet belangrijk vindt, dan gaat dat echt niets opleveren volgens mij. Wat je wel kan doen is afspraken maken. Bijvoorbeeld als jij elke dag je kind 's avonds opvangt en het ganse bad-eten-slapen ritueel doet, dat hij dat dan van je over neemt op de dagen dat hij niet werkt. En dat kan je denk ik het beste bereiken door de eerste weken te zorgen dat je niet thuis bent op die momenten . Verder ook praten, praten, praten. Het zit je heel erg hoog zie ik maar uit elkaar gaan voor zoiets zou ik echt vermijden. Wat ik ook deed (en wat hielp) was een schema op de koelkast hangen met uren en wat er moest gedaan worden. Eten maakte ik wel op voorhand want je kan van mijn vriend veel verwachten maar niet dat hij nog eens kan koken, haha.
Enneuh...er zijn natuurlijk van die perfecte mannen die meehelpen in het huishouden, de perfecte family man maar niet alle mannen zijn zo en je kan ook niet verwachten dat iemand helemaal veranderd. Waarschijnlijk heeft hij een ander beeld van een familie: man werkt en vrouw zorgt misschien? Geen idee hé, kan mis zijn. Mijn vriend die echt een superzacht persoon is heeft dit van thuis uit ook zo meegekregen en dat kan je alleen maar bijsturen door compromissen te sluiten en te praten. Helemaal veranderen kan je dat nooit, hij zal altijd zijn werk belangrijker vinden dan dat ik het mijne vind en zal altijd de behoefte hebben om tot het uiterste te gaan voor zijn werk maar ik zie wel al vooruitgang sinds we gewoon afspraken gemaakt hebben.

 

Ik herken het enorm.
En dan werkte mijn vriend niet eens zoveel maar hij deed bijna niks in huis, moest altijd alles vragen.
En ik praat in de verleden tijd omdat ik er in februari een punt achter heb gezet.
Ik heb eerst alles geprobeerd om de situatie beter te krijgen want je geeft niet zo makkelijk de relatie met de vader van je kind op.
Maar het werkte niet.
Grote verschil is wel dat ik echt niet meer gek op hem was. Ik vond het juist heel onaantrekkelijk, dat gedrag.
Als je samen voor een gezin gaat moet je er ook echt samen wat voor doen. En vaak doet d een wat meer dan de ander maar de balans moet wel goed voelen.
Ik heb een huis gevonden voor mezelf en mijn zoontje waar ik binnenkort intrek.
Je mag me pb'en
Sterkte

 

Wat ontzettend moedig van je! Ken ook vrouwen die deze stap niet durven te zetten.