Hoi allemaal, Ik heb het ongeveer nu 2 weken geleden bekendgemaakt op mijn werk dat ik zwanger ben van ons tweede kindje. Over het algemeen leuke reacties en veel felicitaties. Mijn leidinggevende reageerde ook positief. Zij zou het melden bij de baas. Hij heeft mij niet gefeliciteerd. Verder maakte een directe collega best een paar keer rotopmerkingen. Dat het geen beste timing was ivm drukke periode en reorganisatie. En ze merkte op: je vind het zeker wel fijn hè? Dat je er nu over kan praten. Best sarcastisch. Andere collega wijst met vinger naar me dat me contract niet verlengd zou worden en de baas niet blij is met mijn zwangerschap. Mijn contract loopt af in maart en ben 4 mei uitgerekend. Mijn leidinggevende snapte mijn keuze, ze zegt ook dat mijn leven doorgaat. Ik vind me werk erg leuk en wil zeker mijn baan behouden. Voel me er wel rot over. Zeker omdat al mijn collega's weten dat ik in feb jl plotseling naar het zh moest en werd geopereerd aan inwendige bloeding door buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik snap dan al helemaal de reacties niet. Ze weten wat ik doormaakte. En meerdere tegenslagen had. Ik ben erg benieuwd waar jullie tegen aan lopen en jullie verhalen.
Lekker laten gaan joh, als jij er zelf maar enthousiast over bent toch? Op het werk is er altijd wel wat te zeuren en dan daarbij, je laat je baan je leven toch niet beïnvloeden? Bij de eerste werd ik zwanger en als ik ongeveer 12 weken zou zijn zou mijn contract aflopen. Ik heb het daarom juist bij 9 weken verteld omdat ik niet achterbaks wil zijn daarin. Maar ik kreeg zelfs gewoon een vast contract ondanks dat ik zwanger was. Het is wel jammer dat er zulke opmerkingen worden gemaakt maar ik zou het naast je neerleggen. Sowieso reageren mensen toch wat minder enthousiast bij een tweede (of meer) zwangerschap omdat het dan ook niet zo nieuw meer is bij je. Dan is het eerder zo van 'oke, leuk, je bent weer zwanger'. Net zoiets als, 'oh, heb je een nieuw shirtje?'
Ik herken het wel, ik wist al dat mijn contract niet verlengd zou worden maar ik laat mn leven niet stil staan! Dit was trouwens in 2008 hoor, werk nu wel gewoon weer. Maar ik kreeg ook reacties zoals "Ach wat zielig, je kinderen zullen later niet blij zijn met je keuze als alleenstaande moeder" en "Hoe kun je nu hiervoor kiezen, als het zo slecht gaat met personeel op het werk". En na heftige bloedingen "Je kan niet eerder weg, denk maar aan je referenties straks". Echt van die idiote opmerkingen, mijn werk (ziekenhuis notabene), heeft het me echt heel zuur gemaakt in mn zwangerschap van mijn 3e kind!
Zijn dat geen vrouwen die zelf zwanger willen worden? Erg kinderachtig. Voordat wij begonnen met zwanger worden had ik eens een uitschieter in m'n cyclus, ik vertelde dit aan mijn toenmalige collega. Haar reactie, zal de baas leuk.. Nóg een zwangere. Ehm
Bij mij hadden ze ook allerlei vraagtekens omdat ik een MK had en niet iedereen mocht het weten, dat was voor sommige collega s reden om te roddelen. En bij iedere zwangerschap heb je dit, zo leer je mensen kennen, alleen mensen met hart op de juiste plek zijn niet zo. De rest is lekker hypocriet. Ik wil na werktijd met deze lui niks te maken hebben, puur zakelijk. Ik ben gelukkig 30 weken zwanger en ik ben ook ziek momenteel en dat is niet fijn voor de organisatie maar daar kan ik niks aan doen. Lekker aan jezelf denken.
Toen ik mij had ziek gemeld zei de directeur tegen mij, wat is het probleem? Ik zei het probleem?????? Nou als je t zo wil benoemen en ik noemde t probleem op (alle klachten).
Pfff erg hé sommige collegas? Ik heb het met 7 weken verteld omdat we op het werk een bewoner kregen met enge bacteriën die ik sommige situaties niet wil helpen, voelde me lieflijk gedwongen. Sommige waren heel blij, en sommige reageerden van: goh, wel erg vroeg om te vertellen, kan nog mis gaan hé? Nou als je dat 30x gehoord heb, ben je dat ook wel zat! Dus toen ik 12 wkn was, was het eerste wat ik zei van; nou wil ik niet meer horen dat het mis kan gaan! Ook heb ik de laatste tijd last van mn onderrug, daar is ook weinig begrip voor. Sommige kijken me echt van: je bent nog nat tussen je benen! Hoe kan je daar nou al last van hebben? Heel vervelend....
Als ik 1 ding heb geleerd, dan is het wel dat de tijd nooit juist is (tenminste bij mij niet) en behalve dat, ik leef mijn eigen leven, mijn werk is een bijkomstigheid ookal vind ik het leuk.. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar gezien de reacties weet je zelf wel hoe ver hun inlevingsvermogen gaat(blijkbaar niet ver, als ze allmaal weten wat je hebt meegemaakt..) ze hadden ook kunnen zeggen goh wat fijn dat het deze keer goed zit! Dat je baas het niet leuk vind kan zo zijn, maar dat hoeven je collega's je niet te vertellen, als hij het zo erg vind verteld hij je dat namelijk zelf wel, en doet hij dat niet, dan zegt dat weer meer over zijn gedrag dan over dat van jou.. Laat het niet te dicht bij je komen en laat het zeker je momenten van genieten niet verpesten.. Je hebt het netjes op tijd verteld, dus je plicht gedaan.. je had ook kunnen wachten tot 3 weken voor je verlof.. En de domme opmerkingen van jaa het wordt een drukke tijd, er is altijd wel wat in een brdrijf aan de hand.. als je daar rekening moet houden kan het grootste gros nooit aan kinderen beginnen.. je leeft voor jezelf en jij bent gelukkig zwanger en daar moet je van genieten! Het zou net zo lomp zijn als jij tegen die collega zou zeggen als ze ziek wordt: ja dat is niet zo handig nu he, nu het een drukke tijd wordt.. dat slaat namelijk net zo goed nergens op.. Jammer dat sommige mensen het verstand van een aardappel hebben en niet gewoon blij kunnen zijn voor een ander.. Laat het voor wat is het, geniet van je zwangerschap en NO STRESS!!
Kan me je situatie best goed voorstellen. Hier werd ik in eerste instantie niet geloofd door iedereen dat ik zwanger was. Waarom, omdat ik net de maand ervoor een mk had gehad en kon ik dan zo snel alweer zwanger zijn en omdat ik maar geen buikje kreeg. Pas op het laatst begon er een buikje te komen en een kleine 4 weken later is mijn meisje al geboren. Mijn leidinggevende benoemde dat dus ook nog even tijdens het kraambezoek, dat ze lang had gedacht of ik wel echt zwanger was omdat ze niets zag....alsof ik daarover zou liegen!! Maar ja ze stuurde me 2 dagen na de bevalling ook een mail waarin stond dat ik eerder weer moet beginnen omdat ik met 34 weken ben gestopt, welke dag ik moet werken, welke dienst en of ik even in mijn verlof een cursus wil doen zodat ik die maar heb. Had er toch tijd genoeg voor tijdens mijn verlof....
Ik heb het vandaag op het werk kenbaar gemaakt. Collega's waren erg enthousiast, behalve de directeur en mijn leidinggevende. Zij zien gelijk hoge bergen als ik zestien weken verlof heb, helemaal omdat ik rond de vakantieperiode moet bevallen. Zelfs de grote bullebak van Het Bedrijf vindt, dat ze niet moeten zeuren en dat ze anders maar geen jonge vrouwen aan moeten nemen. Ben echt blij dat ik het kenbaar heb gemaakt, is een last van me af gevallen. Zweet stond in mijn handen. Nu nog een keer onderhandelen over de te werken dagen na mijn verlof
Wat een achterlijke mensen. Het is toch echt wreed hoe sommige collega's/leidinggevenden kunnen reageren. Er zijn wel belangrijkere dingen in het leven dan enkel werken en presteren maar dat zien ze blijkbaar niet in, waarschijnlijk zijn die gewoon zelf heel erg gefrustreerd in hun privéleven en gunnen ze een ander zijn geluk niet. Je niet aantrekken meid (makkelijk gezegd ik weet het) en genieten van je zwangerschap.
Uiteindelijk vandaag een heel goed gesprek met mijn leidinggevende gehad. Heb aangegeven wat ik graag zou willen na mijn verlof. En get werd geaccepteerd, want dit was ook redelijk hun voorstel naar mij toe. Zelfs mijn studie en begeleiding willen ze doorzetten, mits er nu iets vertraging in zal komen. Ben zo opgelucht. Had al een scenario bedacht dat ik kon gaan solliciteren in mijn verlof, maar de komende jaren kan ik zeker nog vooruit. Pfffft