Ik ben supertrots op mijn kereltje. Hij fietst. Op 2 wielen, alsof het niks is. Een week voor zijn derde verjaardag. Ik dacht, probeer het gewoon. Gezien het feit dat hij met zijwieltjes ook onderuit gaat. Na twee dagen fietste hij me zo onder de handen weg, een smile van oor tot oor. We zijn inmiddels een dikke week verder en hij wil de hele dag wel fietsen. Nee, het is geen Einstein, maar op dit moment wel een klein Armstrongetje.